Ik ben geen Belgische, ben een Nederlandse die in België, meer bepaald Antwerpen, Borgerhout woont.
Ik kan heel goed begrijpen dat wanneer je in Palestina woont, je hart bloedt. Dat je wanhopig kunt zijn. Dat je veel pijn hebt omdat je dierbaren verloren bent. Dat de situatie uitzichtloos lijkt.
Maar vergis ik me dat één van de namen van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle is? Waarom kunnen jullie dan niet een greintje barmhartigheid tonen ten opzichte van mensen die OOK dierbaren hebben verloren, die ook een kind, een ouder, broer of zus kwijt zijn geraakt?
Het is maar mijn mening maar ik vind het misdadig iemand die wanhopig en gefrustreerd is, zo op te hitsen dat hij een zelfmoordaanslag pleegt. De leiders van Hammas en dergelijke, ZIJ zullen geen zelfmoordaanslag plegen, nee, ZIJ kijken wel uit.
Overal ter wereld worden onschuldige mannen gebruikt als zogenaamd kanonnenvlees door hoge heren die hun mond vol hebben over de rechtvaardiging van een oorlog maar zelf nooit of te nimmer een frontlinie hebben gezien.
De ouders, broers en zussen kunnen misschien wel denken dat hun zoon of broer een martelaar is maar wordt hun verdriet er minder om?
Zolang er geen oplossing komt voor het Israel-Palestina probleem, zullen er lang beide kanten doden blijven vallen. Zullen langs beide kanten onschuldigen het leven laten.
En ik begrijp werkelijk niet hoe kwaad met kwaad bestrijden opeens goed kan zijn.
*Morgaine wenst iedere Moslim(a) een goede Ramadan*