Geplaatst door
Username10 Moeder.
Je hebt ons gedragen, gevoed, beschermd en opgevoed..
Altijd trok je aan het langste eind.
Je gaf jezelf voor een ander.
Belangeloos en zonder verwachtingen.
De tranen die je liet waren jouw schreeuw naar erkenning.
Jouw schreeuwen was enkel jouw roep naar hulp.
Wie kon jou begrijpen?
Niemand kon.
Zo sterk als dat je was zo fragiel ben je nu.
Had ik de mogelijkheid om alle leed van je over te nemen dan deed ik dat.
Nu je steeds ouder wordt en de ziektes zich stap voor stap aan je klampen is de vraag hoe lang wij nog mogen genieten van je aanwezigheid in dit leven...
Hoewel je zoons hun liefde niet tonen op de manier die je graag ziet, is deze er wel.
Weet dat we, ondanks onze moeilijke karakters, de pijn met ons meedragen, far and beyond.