Reikend naar het licht. (ElWalid Mimoun)
Vanuit de diepten van de aarde
Laat ik mijn blikken gaan
Naar de hoge hemel
Om te zweven in dromen
Te vliegen als de zwaluwen
Zoekend naar het geluk.
Maar het duister
In een zwarte mantel gehuld
Heeft het geluk weggenomen.
Door de tralies van lange nachten
Kijk ik naar de wolken en
Zie een wit paard galopperen door mijn hart.
Mijn hart is de renbaan van voorvaderen
Uit vervlogen tijden
Waar de hoefijzers van de paarden vonken slaan.
Mijn hart is een veld,
Een veld waar klaprozen bloeien.
Daar is het dat de jonge kinderen spelen
En glimlachen
Tegen de stralen van een schitterende zon.