Bedankt en selem liefjes!
Er viel een stilte, ik durfde niet meer op te kijken. Ik begreep het niet! Hoe kan ik nou in vredesnaam met Abdullah trouwen terwijl hij de zoon is van gestorven man?? Dat kan toch niet!! Ik voelde me leeg en wanhopig, misschien was l7adj niet 100% toen hij dit liet maken. Anders krijg ik geen erfenis zegt hij! Nu werd ik gewoon echt gek!
De man kuchte een keer, langzaam kwamen de hoofden omhoog, ‘Ik zal het hierbij laten..’ We knikten haast onmerkbaar en Abdullah liet hem uit. Toen hij terugkwam barstte iedereen los. Aicha ging voor me staan, ‘Jij trouwt NIET met mijn broer, dan maar geen erfenis! Als je een hart hebt verlaat je vandaag nog het huis!’ Abdullah kwam naast haar staan, hij knikte. ‘Ja Bouchra, dat lijkt ons het beste, we kunnen zo niet verder, ik accepteer het huis.’ Ik keek hem ongelovig aan, ik die altijd heeft gedacht dat hij een goed mens was! Ik voelde de tranen komen maar duwde ze koppig weg. Nee niet nu! ‘Ik zal jullie verlaten; het geld is haram dus ik hoef het niet.’ Met opgeheven hoofd liep ik de kamer uit, maar in mijn kamer kwamen de tranen en ze stopten niet. Ik zag een klein hoofdje om de deur heen steken. Het was Mohammed, ‘Kom maar liefje.’ Hij sprong in mijn armen. ‘Boela, lief!’ Weer prikten de tranen achter mijn ogen. Ik streek over zijn haren. Ik fluisterde in zijn oren. ‘Mimi krijgt een lieve andere mamma en deze vrouw gaat weg. Misschien zie ik je ooit terug maar dat betwijfel ik sterk. Maar ik hou van je mimi, altijd al vanaf het begin.’ Ik gaf hem een ,kus op zn wang, hij keek me niet begrijpend aan. Ik lachte kort en begon emt inpakken….
bsleme!
