Om verwarring te voorkomen meld ik van tevoren dat dit verhaal moeilijk te volgen is, als je het verhaal ‘Like a child’ niet hebt gelezen.
Klik hier voor de eerste inhoudsopgave
Klik hier voor de tweede inhoudsopgave
Inleiding
Daar waar ze hartstochtelijk van je houden, kunnen ze je met dezelfde intensiteit haten…
Jaren na de dood van Rediouan doen Rayan en Issam een ontdekking die de familienaam wel eens zou kunnen ruineren. Dat laten ze natuurlijk niet zomaar gebeuren. In ‘The return of the Ranislanski’s’ gaat deze sterke en trotste familie opnieuw de strijd aan.
Proloog
Het was koud en mistig. In de eenzame nacht was er geen ziel te bekennen. Het weer spoorde aan om binnen te blijven, heerlijk knus, maar vooral lekker warm.
Tussen de struiken was een klein huisje gelegen. De tempratuur stond hoog. Het was echter niet genoeg om de kille kou te verdrijven. De hoeveelheid kleren mocht ook niet baten. Bijna niets was tegen het extreme weer bestand.
Het accent lag op het woord bijna. Hij was namelijk niet zoals alle anderen. Hij was anders. Hij was de grote Rayan Ranislanski, hard en meedogenloos. Hij was Rayan Ranislanski en hij zou geen genade tonen.
Hij was vastbesloten af te rekenen met de bron van al zijn ellende. In zijn vastberadenheid was er geen ruimte voor begrip. Hij snakte zozeer naar wraak dat het wel leek alsof er giftige stoffen door zijn aderen stroomde.
Zijn partner, Issam Ranislanski, wist als geen ander dat Rayan woest was. Hij herkende de lichaamstaal van zijn broer. Hij wist dat Rayan ernaar snakte om zijn vijand met gelijke munt terug te slaan. Nee, dat was niet waar. Hij was immers Rayan Ranislanski. Dit sloeg niet even hard terug, die sloeg harder terug, wreder, meedogenlozer.
Issam keek met grote ogen toe terwijl Rayan zich bevrijdde. Het volgend moment hield Rayan een stuk touw triomfantelijk omhoog. Uiterlijk was hij kalm. Het cliché gedeelte was natuurlijk dat schijn bedroog. Rayan moest al zijn wilskracht bewaren om niet als een wildeman tekeer te gaan.
Rayan keek om zich heen. Het mes op de houtentafel trok zijn aandacht. Met zijn volgende handeling had hij Issam bevrijd. Er klonken op dat moment geluiden. De broers wisselde een blik. Zonder een woord uit te spreken begrepen ze elkaar.
Rayan ging op de stoel zitten waar hij voorheen aan was vastgebonden. Issam hield zich op hetzelfde moment muisstil. Twee mannen kwamen het huisje binnen. Het verschil tussen de twee was bijna lachwekkend.
De eerste man was groot van stuk. Zijn ogen toonde een kilte dat verraadde dat een warme persoonlijkheid ver te zoeken was. Het was een gewetenloze man die het martelen van zijn medemens als het ideale soort genot zag. Het diepe litteken op zijn wang maakte het plaatje compleet.
De tweede man was klein en mager. Zijn kleine postuur boezemde geen angst in. De blik in zijn ogen was bijna komisch te noemen. Hij straalde niets dreigends uit, dit in tegenstelling tot zijn partner.
Rayan had zijn handen tot vuisten gebald. Ze hadden de verkeerde man uitkozen te dwarsbomen. Ze hadden nou net de man uitgekozen die nergens voor terug deinsde. Rayan Ranislanski had in zijn hele leven één keer genade getoond en het zou ook bij die ene keer blijven.
Hij zou ze namelijk vernietigen. Waar anderen wellicht zouden aarzelen, misschien zelfs zouden terugkrabbelen, verheugde Rayan zich juist op de taak. Hij zou ze vernietigen en van elke seconden genieten.
Rayan nam de mannen met samengeknepen ogen in zich op. Het zou geen enkele moeite kosten de kleine man uit te schakelen. De grote man vormde wel een uitdaging. Een golf van adrenaline ging door hem heen. Hij verheugde zich er nu al op.
De mannen keken Rayan en Issam aan en zeiden iets in het Russisch tegen elkaar. De lange man schakelde toen in het Engels over. Hij begon met een zwaar accent te spreken.
‘Als jullie niet zo nodig voor detective wilden spelen, had dit allemaal niet gemoeten. De gevolgen zijn dan ook voor jullie rekening.’ Rayan lachte gemaakt. De grote man keek hem bevreemd aan.
‘Fijn om op te merken dat je je gevoel voor humor niet bent verloren. Geniet er nog maar van, nu het nog kan.’ Rayan trok zijn wenkbrauw op. Hij was alles behalve onder de indruk. Sterker nog, er sprak verveling uit zijn donkere ogen.
‘Deze gevolgen, waar jij zo over opschept, wat houdt dat eigenlijk in?’ Issam hield met moeite zijn lach in. Rayan ging liever dood dan dat hij zich onderdanig opstelde. Ook in levensbedreigende situaties was Rayan Ranislanski niet minder heldhaftig en dreigend.
De lange man was stil na Rayan’s woorden. Natuurlijk, hij stond tegenover Rayan Ranislanski. De man die zijn vijanden dubbel en dwars terug pakte. Even voelde hij iets van angst. Onzin natuurlijk.
Ze zouden de Ranislanski broers uit de weg ruimen en dan zouden ze geen last meer van ze hebben. De twee vulden elkaar aan. Waar de één het even niet meer wist, pakte de ander het op. De Ranislanski broers waren er om rekening mee te houden.
De kleine man liet voor het eerst van zich horen. ‘De gevolgen waar we het over hebben houdt in dat jullie morsdood eindigen.’ Rayan keek Issam aan. Hij had er schoon genoeg van. De mannen werkten hem op de zenuwen.