Ik liep huilend op straat, het kon me niets schelen of iemand me zou zien. Ik huilde, mijn hart bloedde, mijn ziel deed pijn. Ik voelde niks meer, ik dacht niks meer. Ik rende naar huis, maar wist niet waarom. Ik wilde helemaal niet naar huis gaan, maar ik wilde ook niet hier zijn.
Waar kon ik in Gods naam naar toe gaan, waar kon ik mezelf zijn en niet een soort poppenkast spelen.
Ik realiseerde me toen pas wat het is om alleen te zijn. Wat het is om niemand te hebben.
Ik haat mijn leven, nog nooit heb ik me zo gevoeld, ik wil weg uit dit leven, ik kan het niet meer aan. Waarom ging altijd alles fout, waarom kan er nu nooit meer iets goed gaan?
Sinds het vertrouwen was geschaad, liep alles, maar dan ook echt alles wat ik lief had, mis.
Ik deed alles altijd zo goed mogelijk, maar in de ogen van diegene die me zouden moeten liefhebben, deed ik altijd alles fout.
Ik had alles wat je maar kon wensen, maar verpestte het voor mezelf. Ik was de perfecte dochter: ik was lief, deed alles voor iedereen, stond voor je klaar en zag er niet slecht uit. Volgens mijn oma was ik zelfs de ideale vrouw voor elke man. Totdat ik begon te veranderen en het verpestte voor mijzelf. Nu alles is gebeurd kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan, het liefst wil ik dood. Ik had alles, maar liet het door mijn vingers glippen.
Het begon allemaal toen ik Jamila leerde kennen. Het was een hartstikke aardige meid, maar zag toen niet in dat ze met de verkeerde dingen bezig was. Jamila zat bij me in de klas en eerst mocht ik haar echt niet, ze keek altijd zo schijnheilig naar me, ze kon echt vies kijken.
Maar op een gegeven moment begonnen we met elkaar te praten en ze bleek toen echt mee te vallen. Ze werd mijn beste vriendin. Achteraf mijn ergste vriendin.
Jamila zat in dat wereldje van achterbaks zijn en manipuleren, maar dat zag ik toen niet. Ze kende iedere jongen en wist over elk meisje wel iets negatiefs te zeggen. Ik vond het toen allemaal wel geinig en natuurlijk kreeg ik alle aandacht van de jongens, dus wat had ik te klagen.
Ik begon steeds meer te veranderen toen. Ik deed alles wat je je maar kan bedenken. Ik begon met roken, ik dronk, ik blowde zelf. Alles wat niet mocht deed ik en ik was er nog trots op ook. Mijn ouders hadden niks in de gaten, totdat ik steeds later thuis kwam.
Ik had net een leuke dag achter de rug. Ik had namelijk net weer een jongen leren kennen en hij was echt tha bomb. Hij had licht bruine ogen, krulletjes en een lekker lichaam. Uiteraard had ik hem via Jamila leren kennen. Hij was ook nog eens heel erg lief, nou ja voor zover je een player lief kunt noemen. We hadden net een hele dag zon, zee en strand achter de rug en het was echt te gek. Ik kwam dan ook erg laat thuis. Toen ik thuis kwam begonnen de problemen pas echt.
Ik stond voor de deur, pakte heel langzaam mijn sleutels en stopte het in het sleutelgat. Mijn hart klopte; als mijn ouders al aan het slapen waren, zou ik geen problemen krijgen. Toch wist ik dat ze nog wakker waren. Stil liep ik naar binnen, mijn hart zat in mijn keel. Welke smoes kon ik gebruiken? Ik vlucht wel snel naar mijn kamer, dacht ik nog. Te laat!!! Khadija waar was je? Schreeuwde mijn vader. Shit, gepakt. Hij kwam op mij af, waar kon ik naar toe vluchten, niet naar buiten want dan kom ik er niet meer in. Bamm, dat was er één. Er volgden er nog veel meer. Hij sleurde me mee naar de woonkamer. Daar zag ik mijn moeder bang kijken. Sorry yemma, ik wilde dit niet, maar het was zo leuk. Waar was je, schreeuwde hij weer. Babba, ik ik.. Bamm nog een klap. Ik was al helemaal bont en blauw. Ik voelde de pijn al niet meer. Ik aanvaarde de klappen, ik kon niks anders doen. Ik probeerde wel terug te slaan, maar werd daardoor alleen maar nog meer geslagen. Toen mijn vader klaar was, kroop ik naar mijn kamer. Ik kon altijd goed opschieten met mijn vader, maar nu haatte ik hem. Hoe kon hij zijn eigen dochter zo mishandelen. Ik wilde weg, hij dreef me juist in de armen van de ‘slechten’. Ik bekeek mezelf in de spiegel, ik kon zeker een paar dagen niet naar school. Damn, had ik weer hoor, dat betekent dus ook dat ik niet naar buiten kon. Wacht maar, ik ga toch. Ik ging maar slapen, zag morgen wel verder.
Toen ik er weer een beetje beter uitzag, ging ik weer naar buiten. Jeetje wat had ik de buitenlucht gemist. Ik ging naar school. Daar had ik afgesproken met Jamila. Gelukkig kon ik op haar terugvallen. Dat dacht ik toen. Ze wist niet wat ze zag. We besloten om niet naar de les te gaan, ik was er mee eens, hoe kon ik dat weigeren. Dat was de eerste spijbeldag van vele die nog zouden komen.
Jamila en ik besloten om naar het strand te gaan en daar wat te gaan chillen. Het was een heerlijke zomerdag en ik had echt geen zin om in de stad te blijven. Toen we daar waren, ging het zoals het nog vele keren zou gaan. Drinken, blowen en met jongens rotzooien.
Deze dag was de eerste keer dat ik in aanraking kwam met die dingen, maar toen dacht ik er niet bij na. Ik wilde gewoon mijn vader dwarszitten. Voordat ik Jamila kende, zei ik altijd dat ik dit nooit zou doen, maar als je dan een paar dingen meemaakt en iemand trekt je mee, zul je in de verleiding komen en hem echt niet kunnen weerstaan.
Op het strand was het echt gezellig, ik vergat wat ik altijd tegen mijzelf had gezegd. Ik deed waar ik zin in had en omdat het tegen de regels was. Wat ik niet wist toen ik met Jamila naar het strand ging, was dat ze met een paar gozers had afgesproken. Ik vond dat helemaal niet erg, want het liet me de dingen die een paar dagen geleden waren gebeurd, vergeten.
Het was echt leuk, vond ik toen. Ik dronk en blowde, maar vond mezelf nog stoer ook. Nu kan ik me voor me kop slaan.
Na die dag zouden er nog velen volgen: