Mijn Onvergetelijke Nachtmerrie..

[tarfsa7]

Mijn Onvergetelijke Nachtmerrie…
Mijn Onvergetelijke Huwelijksnacht... deel II









Voor 18 jaar en ouder..

Inleiding




Het genre van dit verhaal is drama, verdriet, haat en romantiek.
Dit verhaal is een vervolg op Mijn onvergetelijke huwelijksnacht,
waarin Wassim en Sana de hoofdrol speelden.
http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=2551580

In dit verhaal spelen ook Wassim en Sana opnieuw een grote rol, maar de hoofdrol word in dit geval overgenomen door de 19 jarige Rowayda en de 24 jarige Ayman.

Of de achtergrond van Rowayda en Ayman hun relatie zal verwoesten, blijft opnieuw een hele goede vraag…?

[tarfsa7]

Vrouw na twintig jaar ontsnapt uit cel



Amsterdam - Een 46-jarige Marokkaanse vrouw heeft weten te ontsnappen. Haar advocaat deelde dat zaterdag mee.
De vrouw kreeg twintig jaar geleden een celstraf van 30 jaar lang, omdat ze een man tijdens een bruiloft neer had geschoten. De vrouw wist eerder deze week tijdens een transport te ontsnappen aan haar bewakers....

------ Hoofdstuk 1 ------

Ayman:




''Tringgggggggg Tringggggggggg'' hoorde ik mijn wekker af gaan. mopperend zette ik mijn wekker uit, en sliep rustig verder,
''Aymannnnn Aymannnn sta op luilak, je moet zo werken'' hoorde ik mijn moeder roepen die tegelijkertijd tegen mijn slaapkamerdeur stond te bonken. Geschrokken stond ik op, nadat ik door had dat ik te laat was voor mijn werk. Half slaperig nam ik gauw een douche, en liep naar de keuken om te ontbijten. Mijn moeder moest lachen om de manier waarop ik mijn boterham in mijn mond propte. Maar ik vond er niets grappigs aan, en vloog haastend de deur uit.



Ik startte mijn auto op, en scheurde keihard weg. ''Hoelaat zal het wel niet zijn?'' dacht ik ineens, en keek op mijn horloge. ''Verdomme'' mopperde ik, toen ik merktte dat mijn horloge omgekeerd zat. Ik probeerde tijdens het rijden aan mijn horloge te friemelen, maar had niet door dat ik bij een zebrapad was aangekomen.
Geschrokken keek ik omhoog, toen ik een enorme harde gegil hoorde. ''Neeeeeeeee'' schreeuwde ik, nadat ik een jongedame als een blok voorover zag vallen..



''Jongedame, Jongedame leef je nog?'' riep ik angstig terwijl ik het meisje heen en weer probeerde te schudden. Jammer genoeg kreeg ik geen antwoord, waardoor ik mijn hart in mijn keel voelde kloppen. Het meisje lag op haar buik, dus kon ik haar gezicht niet zien. Bibberend draaide ik haar om, en zag een enorme schram op haar voorhoofd, waar erg veel bloed uitvloeide.



Ik wist niet wat ik moest doen, en besloot haar maar zelf naar het ziekenhuis te brengen. Gelukkig was dit een afgelegen park, en had niemand me gezien. Want ik was als de dood voor de politie, sinds ik mijn moeder eindelijk terug heb..


Het gewonde meisje legde ik rustig op mijn achterbank, en reed gauw richting het ziekenhuis. Ik vond het zo erg dat ik een onschuldig meisje pijn gedaan heb, dat ik niet eens doorhad dat er een traan vanuit mijn ooghoeken over mijn wang naar beneden gleed..

[tarfsa7]

Uppp

[tarfsa7]

Upppp waar blijven jullie allemaal?

[Gwn_raar]

ga door joh :d

[xxx-anissa-xxx]

Upppppppp Eindelijkkk

[Youssratjuuh]

up up up up

[Tetouania_006]

uP !!!!!!

[Mokerchickaa]

upp

[tarfsa7]

Ayman:



Aangekomen in het ziekenhuis, werd het meisje gelukkig meteen geholpen. Zuchtend nam ik plaats in de wachtruimte.
Ik pakte even mijn telefoon, en zag 2 gemiste oproepen van mijn werk, en 3 van mijn moeder. ''Oh nee, ik ben helemaal vergeten af te bellen'' dacht ik kwaad inmezelf, en belde gelijk af.
Mijn moeder was alleen ongerust, omdat mijn werk ook thuis gebeld had.
Ik vertelde haar ook door de telefoon over het ongeluk, zodat ze wist dat het nog even duurde, voordat ik thuis kwam.



Ik was zo verdwaald in mijn gedachtes, dat ik niet door had dat er een zuster tegen me zat te praten. ''Sorry mevrouw, ik was even aan het dromen. Mijn excuses'' verbeterde ik mezelf. De zuster vond het goed, maar was benieuwd naar wat ik van het meisje was. Het zweet druppelde over mijn voorhoofd, Omdat ik bang was dat de politie erbij gehaald zou worden. ''Ehm dat is mijn zusje, die is van de trap gevallen.'' loog ik met een bleek gezicht. De zuster keek me vreemd aan, en vroeg me haar gegevens. Ik wist niet eens hoe het meisje heette, noch wie het meisje was.



''Nou? wat is haar naam en adress meneer?'' dramde de zuster door. ''Ehm sorry ik was weer aan het wegdromen, zij heet Sarah el Imrani, en zij woont op zichzelf op de westerkooplaan 118'' loog ik opnieuw. De zuster knikte en vroeg haar geboortedatum. Ik schatte het meisje op ongeveer 20 jaar, dus verzon maar snel een geboortedatum. ''ehm 25-05-1988'' ging ik verder. ''Bedankt voor uw hulp'' knikte de mevrouw opnieuw terwijl ze me onderzoekend aan keek. ''Ehmmm mag ik mijn zusje bezoeken'' vervolgde ik schoor. '' Nog eventjes wachten, tot u geroepen word'' was het laatste wat de zuster zei, en ze liep haastend weg.



Zuchtend bleef ik achter, en veegde het zweet van mijn voorhoofd af. Liegen was niet 1 van mijn beste vakken, maar wist me gelukkig alsnog hieruit te redden, dacht ik trots.
''meneer u mag het meisje bezoeken.'' hoorde ik diezelfde zuster zeggen, die plotseling naast me stond. Ik keek haar bedankend aan, en liep rillend naar de kamer van het meisje. Ik durfde mezelf eigenlijk niet te vertonen, Omdat ik bang was dat het meisje me zou gaan haten als ze erachter zou komen dat het mijn schuld is dat ze hier beland is. Maar ik negeerde die gedachtes en liep alsnog naar binnen.



Eenmaal binnen zag ik het meisje verbaasd naar mijn gezicht kijken. En ik in tegenstelling tot haar, keek haar nog verbaasder aan. ''Wauwwww wat een schoonheid'' fluisterde ik iets te hard, en voelde de grond onder mijn voeten wegglijden. Ik wist niet wat er met me gebeurde, maar op het moment dat ik in haar prachtige ogen keek, leek het alsof mijn lichaam niet meer functioneerde.. Alsof ik beland was in de 7e hemel..
Het enige wat nog functioneerde was mijn hart.. Mijn hart waarvan de hartkloppingen boven het gemiddelde waren..



''Meneer wie bent u ?'' onderbrak het meisje me. ''Aangenaam ik ben Ayman'' stotterde ik, terwijl ik kwijlend naar haar prachtige gezicht stond te kijken.
''Waar is mijn moeder, en waarom heb ik pijn, en waarom ben ik hier?'' begon het meisje te vragen alsof ze nog maar 4 jaar oud was. Ik had medelijden met haar, en liep naar haar toe. Ik omhelsde haar stevig tegen me aan, en liet een traan vallen. ''Ik heb je perongeluk geraakt toen je op de zeprabad liep'' fluisterde ik zachtjes..
Het meisje keek me met grote ogen aan, en keek naar de grond. ''Het spijt me, ik had je niet gezien.'' smeekte ik verder. ''Ik wil naar huis'' was het enige wat het meisje zei.


Ik liep haar kamer uit, en vroeg of het meisje naar huis mocht. Na dat ze onderzocht werd, en haar verband verwisseld werd, mocht ze met me mee.
''Jongedame, je mag naar huis, kom ik zal je brengen'' zei ik. ''Maar ik ken jou niet., dus ik ga mijn vader vragen om me op te komen halen'' antwoordde het meisje. ''Dan leer je me kennen meid. Ik ben Ayman zoals ik al eerder gezegd heb'' ging ik verder.



Het meisje moest ineens lachen, waardoor er 2 kuiltjes in haar wangen verschenen die het plaatje compleet maakten. ''En ik ben Rowayda'' zei het meisje. ''Wauww mooie naam, aangenaam. En nu meekomen'' grapte ik. Het meisje ging akoord, en liep met me mee naar mijn auto. Ze nam voorin plaats, alsof ze me al jaren kende. Onderweg begon ze moppen te vertellen, waardoor ik helemaal dubbel lag.


''Ayman'' zei Rowayde ineens. ''Ja meid zeg het eens'' vroeg ik haar nieuwsgierig. ''Je lijkt echt op mijn vader'' zei ze uit het niets. ''Ahahah dat is mooi om te horen, aangezien je net vertelde dat je heel veel van je vader houdt.'' grapte ik door. Rowayde vermaakte zich prima met mij. ''Waar rijd jij naar toe Ayman, je zou me toch naar huis brengen.'' mopperde Rowayda. Ik besloot haar mee te nemen naar mijn huis, hoewel ik niet wist wat mijn moeder ervan zou vinden.



''Mammmm kom eens'' riep ik vanuit de voordeur. Rowayda stond achter me. ''Wat is er Ayman?'' riep mijn moeder vanuit de woonkamer terwijl ze mijn richting op liep.
''Wat doet zij hier''? vroeg mijn moeder ineens. ''Dat is het meisje waarover ik het had aan de telefoon, die ik overgereden had'' antwoordde ik, terwijl ik wenkte naar mijn moeder dat ze normaal tegen haar moest doen.
''Kom binnen meid,'' zei mijn moeder ineens. Rowayda liep verlegen naar binnen en nam plaats in de woonkamer. Mijn moeder begon haar onbeleefd vragen te stellen, wat ik in eerste instantie niet prettig vond.
''Hoe oud ben jij Rowayda?''
''Ik ben 19 jaar mevrouw'' antwoordde Rowayda verlegen.


''Noem me maar Nawal. Dat is mijn naam'' Zei mijn moeder tegen Rowayda.
''Wie zijn jou ouders meid, want je gezichtje komt mij bekend voor'' vroeg mijn moeder ineens. Ik probeerde haar te onderbreken maar Rowayda had al geantwoord
''Mijn moeder heet Sana, en Mijn vader heet Wassim'' zei ze trots.



Ik wist niet wat er gebeurde, maar ik merkte dat het gezicht van mijn moeder in een mum van tijd veranderde in een duivel. Ze begon te hoesten, en keek Rowayda gevaarlijk aan.
Ik merkte aan Rowaydas ogen, dat ze bang werd, en aanstalten maakte om weg te lopen, maar mijn moeder hield haar tegen.



''Wacht meid, dit is jou huis, je mag hier komen zovaak als je maar wilt. Beschouw Ayman maar als een goede vriend, en mij als je moeder.'' vervolgde mijn moeder, met een gemene blik.
Rowayda bedankte haar, en wenkte me dat ze naar huis wou.
Onderweg vertelde ze me gelukkig dat ze mijn moeder erg aardig vond, en we verwisselde onze nummers. Ik vond haar leuk, en dat al in 1 dag...




Nawal:



''Dit kun je niet menen. Rowayda is de dochter van die **** waardoor ik in de gevangenis beland was. Dit is niet te geloven. Het is ook nog de dochter van Wassim.
Verdomme!!.'' schreeuwde ik inmezelf, terwijl ik denkend heen & weer liep.

''Ik heb altijd al gezworen dat Sana en Wassim zullen boeten voor het verleden. Boeten voor de jaren die ik doorgebracht heb in de cel. Boeten voor allesssss.'' Schreeuwde ik woedend. ''En dat zal nu ik ontsnapt ben gebeuren ook.!!
En het leuke is dat het spel vanaf vandaag al kan beginnen..''
''HAHAHAHAH'' lachte ik keihard inmezelf, terwijl de duivel in mij wakker werd...

[tarfsa7]

Upppp

[tarfsa7]

Uppppaaaa

[tarfsa7]

Niemand die upt?

[IsTochNormaal]

Nawal maakt mij bang man.
Go on it's great!

[tarfsa7]

Nawal gaat dit hele verhaal weer opnieuw af spelen hihih bereid je voor, op wat ze nog meer in petto heeft