Soms dwalen mijn gedachte
Denk “waar zijn we mee bezig”
Tuur ik maar wat voor me uit
Ben dan ook geheel afwezig.
Eten, slapen, rusten
Niets is er dat lukt
Langzaam glij ik weg
Ga hieronder gebukt
De raarste dingen in mijn hoofd
Je wilt het echt niet weten
Hoe hard ik dagelijks vecht
Ik kan jou niet vergeten
Mijn gevoelens zijn zo diep
Begrijp ook niet wat ik ervaar
Hele dagen ben ik ziek
Voelt mijn buikje ook zo raar
Zelfs mijn lichaam is zo moe
De steken in mijn hoofd
En al slik ik nog zoveel
Niets is er dat het verdoofd
De toekomst maakt mij bang
Omdat ik weet wat er gebeurt
Ik zal eenzaam sterven
En niemand die daar om treurt
Het zal mijn straf wel zijn
Voor wat ik heb misgedaan
Herinneren alleen mijn gedichtjes
Jou nog aan mij bestaan
Ik wil je toch graag danken
Dat ik Samen met jou mag dromen
Aan jou ...... woorden mag schrijven
Wetend dat het nooit zover zal komen
Ook Allah wil ik danken
Voor mijn woorden spel
En heeft jou vader vast gelijk
.... zal branden in Hel
Mijn afkomst en mijn fouten
Maken mij door en door slecht
Maar al mijn zinnen en woorden
...... ik meende ze echt
Altijd zal ik van je houden
Twijfel nooit aan jou vent
Zal ik hier ook op je wachten
Of tot dat ene moment
Dat jij me gaat vertellen
Het spijt me ...., het is voorbij
Doe mijn ring maar af
En maak je los van mij
Onze dromen zijn teneinde
We moeten scheiden gaan
Ik mag niet van je houden
Niet denken aan jou bestaan
Dan komt het moment
En ik weet heus wel
Twee mensen zullen huilen
Leven in een diepe hel
Vergeef mij dan mijn gedachten
De dingen die ik toewens
Maar besef, lieve ......
Ook ik ben maar een mens