Halima is het zat!
Deel 2
Wellicht was het de laatste keer niet zo goed afgelopen, maar vandaag was het anders. Vandaag had Halima een date met een jongen die ze al twee weken dagelijks sprak op MSN. Deze jongeman had zich via een interessante chatsessie haar leven weten binnen te dringen. Ze spraken elkaar dagelijks en vandaag was het dan eindelijk zover. Ze zou na vandaag het uiterlijk zien van de persoon wiens karaktereigenschappen ze inmiddels wel goed kende. Naarmate ze dichter bij bestemming kwam voelde ze zich zenuwachtiger worden. Zijn stem was haar misschien vertrouwd, maar verder wist ze niet wat ze moest verwachten.
Vanochtend had ze Amel gedwongen te komen om een outfit met haar uit te kiezen en haar op te maken. Dit was de jongen voor wie ze al die moeite maar al te graag over had. Amel en zij hadden het nog even kort gehad over hun laatste fiasco. Met geluk hadden ze de jongens toch kunnen afschudden, en ze hoopte allebei dat vandaag alles uiteindelijk waard zou zijn.
Halima heeft meer te verliezen gehad, door haar uitstapjes met Amel om de juiste man te vinden heeft dit uiteindelijk geleid tot haar ontslag. Nou had ze geen carrièrebaan, en wilde ze daar absoluut niet de rest van haar leven door blijven werken toch was dit een harde klap voor haar. Halima voelde het na een maand namelijk al in haar portemonnee. En ook nu de vakantie er zat aan te komen voelde Halima de druk stijgen, ze was gewend aan een gevulde zak. En ze moest dus ook haastig opzoek naar een baan.
Amel vertelde Halima over een mogelijke oplossing. De jongeman die Halima vandaag namelijk zou ontmoeten was iemand met een goede baan, als Halima het goed zou doen volgens Amel, dan zou ze zich in de toekomst naast hem zich absoluut geen zorgen hoeven te maken om geld. Halima schrok van haar voorstel, toch kon ze ook niet ontkennen dat het wellicht wel een goed idee was, immers had hij geld genoeg, het zou toch niet erg zijn als zij daar een greintje van zou meepikken?
Maar vandaag zou Halima daar nog niet aan denken, vandaag draaide alles om de eerste indruk. Ze wist van zichzelf dat ze er goed uitzag, en als hij haar zou zien hij meteen voor haar zou vallen. Maar hoe zat het met hem? Halima vond uiterlijk erg belangrijk, kledingstijl maakt iemand immers een man. Ze probeerde zichzelf gerust te stellen door te denken dat een goed karakter meestal evenaart met een goed uiterlijk.
Na een uur reizen komt Halima aan op het station waar ze elkaar zouden treffen., ze had even daarvoor een bericht van hem ontvangen dat hij haar zou treffen voor de Free Record Shop op het station zelf. Ze voelt zich ongemakkelijk en belt voor de zekerheid Amel. Ze had nog nooit een foto van hem gezien, maar ze zou hem moeten herkennen aan zijn beige jasje. Ze vraagt Amel hoe ze zich moet gedragen.
“Als je echt bang bent dat hij er niet uitziet Halima dan moet je gewoon op de uitkijk staan en hem eerst goedkeuren voordat je erheen gaat. Hij zal je zelf toch nooit herkennen.” Halima vind het een goed idee en eindigt het telefoongesprek. Ze ziet dat ze weer een bericht heeft ontvangen. Het is van hem zelf, hij vertelt dat hij er binnen twee minuten zal staan. Ze uit een diepe zucht en wederom begint ze zich te irriteren aan zijn sms-gedrag. Hij belde haar nooit, want meneer gebruikte beltegoed. Alle telefoongesprekken die ze hadden gevoerd waren op haar abonnementskosten. Ze vond dat in eerste instantie al een afknapper maar besloot hem toch het voordeel van de twijfel te geven.
Halima kijkt om zich heen, bij een reclamebord ziet ze kans zich te verstoppen. Ze heeft een goede uitzicht op de ingang van de Free Record Shop. Hij zou haar hier nooit kunnen zien, en met volle verwachting houdt ze alles goed in de gaten. Als ze zich even heeft omgedraaid en zich er weer op richt ziet ze een jongeman met een beige jas staan, hij is opvallend kort maar staat ook met zijn rug naar haar toe. Binnensmonds mompelt ze dat hij zich moet omdraaien. Gelukkig doet hij dit dan ook, en achter de grote bos rode rozen schuilt zijn gezicht. Voordat ze ook maar kan wachten op een blik schrikt ze zich wezenloos. Ze slikt even en paniekerig draait ze zich om. Op het vertrektijdenbord ziet ze haar woonplaats staan. Zonder er maar een seconde over na te denken springt ze de betreffende trein in..
Dat ze in een stoptrein was gesprongen en daarbij ook een halfuur langer moest reizen daar dacht ze niet aan. Ook stond ze niet stil bij het feit dat hij haar wellicht had gezien. Het enige waar ze aan dacht was het nieuwe telefoonnummer dat ze zou aanschaffen, en het eerste wat ze morgen zou gaan doen was een baan zoeken. Iemand daten die ze via chat had ontmoet, dat nooit weer. Sterker nog, niet alleen blind dates, ze ging helemaal niet meer opzoek. Haar ware zou haar moeten vinden!
Geplaatst door FaatjeSidiAbid 
