1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    35
    24-08-2002

    Nooit een jeugd gehad

    He mensen ik ga beginnen met een verhaal.

    Hoop dat jullie het leuk gaan vinden.

    Hoofdpersonen:

    Fatiha, 10 jaar
    Mohammed, vader van Fatiha
    Fatima, moeder van Fatiha
    Hassan, 20 jaar oudere oom van Fatiha
    Er komen nog meer personen bij, maar die zullen in het verhaal bekend worden.

    Fatiha, Fatiha wordt wakker hoort Fatiha haar moeder roepen. Het was weer zaterdag en ze moest brood naar de bakker brengen en haar moeder Fatima helpen met het huishouden. Dus ze gehoorzaamde haar moeder at een stuk brood met olijfolie en ging aan de slag met de orde van de dag. Fatiha was een lief slim meisje die altijd haar ouders gehoorzaamde ze groeide op in Marokko en had nooit een leventje zoals al haar vriendinnen op school. Zij moest altijd maar het huishouden doen. De vader van Fatiha Mohammed was een streng Islamitische man en zorgde er ook voor dat Fatiha geen kans kreeg om naar buiten te gaan of lol te hebben. Fatima de moeder van Fatiha was wel aardig, maar gehoorzaamde haar man dus, veel steun had Fatiha ook niet bij haar moeder. Hassan de oom van Fatiha hem vertrouwde ze altijd met hem kon ze lachen. Ze had nooit gedacht dat juist haar oom de oorzaak van al haar verdriet zou zijn.
    Fatiha had geen broertjes of zusjes, omdat haar moeder wegens een keizersnee die niet helemaal goed was gegaan onvruchtbaar was geworden.
    Zondag, Fatiha stond vanzelf op het was al 09:00 uur en haar moeder is haar nog steeds niet komen wekken, terwijl ze altijd al om 07:00 uur bij de deur stond te kloppen. Fatiha voelde al dat er wat aan de hand was, maar besloot maar om naar beneden te gaan om even te checken waar haar ouders waren. Ze liep naar beneden en ging roepen mama papa waar zijn jullie ze hoorde niks weer herhaalde ze met een bange stem de namen van haar ouders. Stilte dat was het enige wat ze hoorde, tot ze opeens voetstappen hoorde wie zou dat kunnen zijn dacht ze bijzichzelf. Het waren niet de voetstappen van haar ouders die herkende ze uit duizenden. Maar wie was het wel er gingen allemaal gedachtes door haar heen is deze persoon de oorzaak van de verdwijning van mijn ouders. Ze begon hard te huilen totdat ze een bekende stem hoorde het was Hassan haar oom!!!!! Er verscheen een glimlach op haar gezicht en rende op hem af. Fatiha merkte dat Hassan niet echt spraakzaam was als normaal, en lachen deed hij al helemaal niet. Je zag meer tranen uit zijn ogen, tranen die na verloop van tijd nep waren.
    Hij vroeg haar om te gaan zitten, Fatiha trilde en vroeg haar om om een verklaring. Zo een jong meisje en zo volwassen. Ze gehoorzaamde haar oom en ging zitten en hij kwam naast haar zitten. Ze vroeg meteen naar haar ouders Hassan keek haar serieus aan en zei ik moet je wat vertellen Fatiha je vader is.........................!!!!!!!

    Overleden!!!!!!!!! En hij barste in tranen uit, Fatiha zag zwart voor haar ogen ook al was hij zo streng ze hield verschrikkelijk veel van hem. Wat is papa dood zei ze tegen Hassan met tranen in haar ogen. Ja Fatiha mijn broer is overleden, maar hoe vroeg Fatiha die het allemaal niet kon bevatten. Papa was nooit ziek geweest. Weer keek Hassan haar serieus aan en begon te vertellen. Fatiha hij is overleden in zijn slaap hij heeft een hartstilstand gekregen, zomaar midden in de nacht toen je ma om 07:00 uur opstond stond hij maar niet op en ze alarmeerde mij en bracht een dokter die ons dus vertelde wat de oorzaak was. Mama!!! schreeuwde Fatiha hoe gaat het met mama, Hassan stelde haar gerust en vertelde haar dat die bij oma was.
    Nooit had FAtiha kunnen weten dat de dood van haar vader haar zoveel ellende in de toekomst kon brengen. hassan vertelde haar dat ze maar mee moest gaan naar oma, waar haaar moeder ook was.

    Aangekomen bij het huis van haar oma rende ze de trappen op ze hunkerde naar de armen van haar moeder die haar enige troost konden bieden. Met tranen in haar ogen rende ze de kamer binnen, maar toen ze binnenliep stond ze meteen stil van de schrik. Het was niet te geloven..........................!!!!!!!!!!!!!

    Hee mensen dus is dus de inleiding van het verhaal. Hoop dat jullie het leuk vinden. Het is mijn eertse verhaal dus ik moet er een beetje inkomen. Ik ga morgen verder in sah allah. Beslamaaa.

  2. #2
    Wat?!

    Reacties
    718
    22-06-2002

    Ga gauw verder. Het is een mooi begin.

    Groetjes
    Nawel

    Ed7ak Le Douniya Ted7aklak


  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    76
    26-08-2002

    Thumbs up

    salaam

    hey echt een goed begin, maar laat ons niet te lang w8ten cava

    bousta fatmake

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    18
    17-08-2002

    hey is echt leuke begin spannend man maar w8 niet te lang ga gau verder kussjes dunya

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    35
    24-08-2002

    He mensen ik ben blij dat jullie het begin leuk vinden, is voor mij natuurlijk alleen maar een motivatie om door te gaan.

    Met tranen in haar ogen rende ze de kamer binnen, maar toen ze binnenliep stond ze meteen stil van de schrik. Het was niet te geloven..........................!!!!!!!!!!!!!

    Het was haar vader levenloos lag hij daar op bed. Haar moeder schrok van haar aanwezigheid en vertelde haar om onmiddelijk de kamer te verlaten. fatiha dacht na. Hij lag er zo vredig bij zo heeft ze hem nooit gekend. Opeens hoorde fatiha een bekende stem het was haar moeder, fatiha kon zien dat fatima zichzelf inhield. Fatiha vroeg haar moeder hoe het nu verder moest en fatima barste meteen in tranen uit. Weet ik niet lieverd zei Fatima. Fatiha probeerde haar moeder te troosten door te zeggen dat alles goed kwam.

    fatima en fatiha liepen naar huis en gingen wat zwarts aandoen, fatiha vroeg haar moeder waarom dat moest. Fatima zei dat de mensen zouden weten dat we aan het rouwen zijn. Fatiha dacht na en vroeg zich af wat rouwen was. Is het dit verdriet wat ik nu voel wat niet weg kan gaan en ze begon te huilen. Fatima hoorde haar huilen en kwam naar haar toe en het enige wat ze kon zeggen was stil niet huilen. Waarom doet mama zo dacht Fatiha, waarom kan ze me nou geen lieve woorden inspreken, waarom moet ik dit verdriet nou zelf verwerken. Waarom!!!!!!?

    Eenmaal weer bij haar oma's huis zag ze verschrikkelijk veel mensen voor het huis ze werd bang. Ze kende dit niet wat gebeurt er allemaal dacht ze. Het enige wat ze kon zien was een kist met een wit kleed die gedragen werd door Hassan en 4 andere mannen die ze niet kende. Ma vroeg fatiha aan Fatima wat zit er in die kist. Fatima keek naar de grond en zei dat het haar vader was. Wat!!!!!!!! zei Fatiha wordt hij nu al weggedragen. Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen!! Hoe hebben ze me dit kunnen aandoen huilde ze. fatima werd boos en zei dat afscheid nemen van dode mensen niet hoorde voor meisjes. Neee neeee!! mama het was toch mijn vader. Het enige wat ze nog kon doen was rennen, rennen richting de kist. En eenmaal aangekomen kreeg ze zo een harde klap van Hassan. Ja van HAssan de man die ze vertrouwde die haar liet lachen. Hij zei dat ze zich als een vrouw moest gedragen en naar haar moeder terug moest gaan. Fatiha dacht na, waarom heb ik zo een leven ik ben pas 10 jaar en ze verwachten van mij dat ik me als een vrouw gedraag. Het enige wat Fatiha kon begrijpen en wou begrijpen was dat haar vader dood was en dat ze afscheid wou nemen.

    Fatiha zag haar moeder naar binnen gaan. Fatiha begreep de houding van haar moeder niet. Hoe kan mama zo koel zijn, waarom wil ze geen afscheid nemen het was toch haar man. Toen dacht ze weer aan de woorden van Hassan "Gedraag je als een vrouw". Was dit de reden van Fatima's gedrag vol medelijden keek Fatiha naar haar moeder. Wat zou ze graag haar moeder omhelzen en zeggen dat alles goed komt. Al was het alleen maar om haar te troosten, maar Fatima had daar helemaal geen behoefte aan. Het leek wel alsof Fatima haar dochter haatte, nee dacht fatiha dat kan niet ik ben haar dochter. Met deze gedachte liep ze het huis binnen en liep de trap op. De kamer zat helemaal vol met huilende vrouwen allemaal in het zwart gekleed. Ze kwamen allemaal op Fatiha af. fatiha kreeg het benauwd en schreeuwde laat me met rust wat willen jullie van me!! Ik ken jullie niet. Mama Mamaaaaa!!! Fatima hoorde haar wel maar reageerde niet fatiha kon haar nu helemaal niks meer schelen. Fatiha kon de druk niet meer aan en rende naar het dak. Pff eindelijk dacht ze bijzichzelf, ze liet zichzelf vallen op de grond en begon keihard te huilen. Allerlei gedachtes spookte in haar gedachtes. Hoe moet het verder met mij en mama. Hoe moeten we ons redden. Kan ik nog wel naar school. Zo bleef ze denken en uiteindelijk viel ze is slaap. Ze werd wakker door een schorre stem die haar naam riep. Het was oma ze vroeg haar oma: Oma is papa echt dood of heb ik het gedroomd huilend vertelde oma dat Mohammed echt was gestorven en Fatiha begon weer te huilen. Oma trooste haar en ging weer naar beneden en vertelde haar dat ze naar beneden moest komen, want ze moest helpen in het huishouden. De gasten gingen bijna eten. Ze stond op en gehoorzaamde haar oma. Nadat alle gasten waren weggegaan gingen Fatima en Fatiha naar huis.

    Het huis was koel leeg. Fatiha voelde zich helemaal niet meer op haar gemak. In het huis waar ze altijd was, waar ze is opgegroeid. Het was niet meer haar huis. Die had ze niet meer, want Mohammed was haar thuis. Fatima riep Fatiha bij zich op de bank. Ze vertelde Fatiha om een grote meid te zijn en dat ze moest begrijpen wat ze wou zeggen.
    Fatiha werd bang wat wil mama zeggen!!
    Fatima zei zonder aarzelen dat Fatiha niet meer....................!!!!

  6. #6
    MVC Lid

    Reacties
    35
    24-08-2002

    Heee mensen,

    Laat weten wat jullie ervan vinden tot nu toe!!! Waga.
    Ewa ik ga vanavond verder in sah allah.
    Beslamaaaaa


  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    129
    25-02-2002

    een heel goed begin!!
    zou het leuk vinden als je t afmaakt!!

  8. #8
    *Tetouania*

    Reacties
    568
    06-01-2002

    een leuke verhaal lovemaster
    ga snel verder (ben nieuwsgierig geworden)
    en laat ons niet te lang wachten he!

  9. #9
    MVC Lid

    Reacties
    181
    06-09-2002

    hee ik kan niet meer wachten man weet je hoe spannend het is!!!!
    beslamma,yasmijn
    Bij wiskunde zat ik te denken aan jou,maar er viel niet te berekenen hoeveel ik van jou hou!

  10. #10
    MVC Lid

    Reacties
    76
    26-08-2002

    ewa zieeeeddddddddd vertelllllllllllll
    amai je maakt het te spannend zene

    bousat fatmake

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    35
    24-08-2002

    Fatima zei zonder aarzelen dat Fatiha niet meer....................!!!!

    Dat ze niet meer naar school mocht. fatiha schrok, niet meer naar school ze dacht bijzichzelf dat was de enige plek waar ik kind kon zijn, waar ik kon spelen en gedachtes kon uitwisselen met mijn vriendinnen. fatima nam het beetje jeugd wat ze nog had weg. De enige vraag die Fatiha had aan Fatima was waarom!!! Waarom mama. Fatima probeerde haar uit te leggen dat na de dood van Mohammed veel bezuinigd moest worden en dat Fatiha dus moest helpen in het huishouden en dat Fatima moest gaan werken, want niemand zou hun kunnen onderhouden. fatiha begreep het wel, maar wou het eigenlijk ook niet begrijpen, omdat zij de enige was die zich altijd moest aanpassen. Aanpassen aan de volwassenen. Was zij niet degene die begrepen moest worden??? Met die gedachte liep Fatiha naar haar kamer. haar kamer was niet echt mooi. Ze had een soort matras op de grond met een paar dekens. De muur was lichtblauw geverft, kapotte tegels op de grond. Een hoopje kleren in de hoek, maar toch voelde zich daar thuis. Daar kon ze thuis zijn met haar gedachtes en elke keer namen de volwassen gedachtes het over van de kinderlijke gedachtes.
    Ze ging in een hoekje zitten en begon te huilen, moet ik gaan koken moet ik gaan huishouden kan ik die druk wel aan?? Ik zal wel moeten dacht Fatiha. Na een paar uur op haar kamer te hebben nagedacht en gehuild werd ze geroepen door Fatima. Fatiha kom eten schreeuwde ze. Pff eten dacht Fatiha daar heb ik op dit moment helemaal geen behoefte aan. toch ging ze naar beneden om haar moeder gezelschap te houden. Tijdens het eten was het stil Mohammed's stoel was leeg dat geslurp en gesmak wat fatiha altijd zo irritant vond, daar zou ze nu alles voor doen. Nog 1 keer zijn gesmak horen een keer zijn gekuch, Fatiha besloot maar om niet meer teveel over Moahmmed na te denken en nam een beetje van de tazin die haar moeder had klaargemaakt, na een paar happen had ze geen zin meer en Fatima ook niet dus Fatiha ruimde de tafel af zoals gewoonlijk en ging afwassen in de keuken. In de keuken kon ze haar tranen niet meer in bedwang houden dus ze begon te huilen. Fatima kwam binnenlopen en zag haar kleine dochtertje huilen, huilen om haar vader, maar ze had geen medelijden ze liet haar gewoon huilen en liep de keuken weer heel normaal uit. Dit had Fatiha helemaal kapot gemaakt die dag.

    Na alles te hebben afgemaakt ging FAtiha slapen ze gaf Fatima toch nog een zoen zoals gewoonlijk. Het blijft mijn moeder dacht Fatiha, maar Fatima dacht daar heel anders over!!!!!!!!

    De volgende ochtend, Fatiha wordt wakker gemaakt door Fatima. Ze moest naar de bakker en daarna gaan huishouden Fatima zou daarna opzoek gaan naar werk. fatiha ging naar beneden en er stond al wat brood klaar met een bord met olijfolie. Vandaag nam ze niks ze wou niet kon niet. aangekomen bij de bakker keek iedereen haar aan iedereen zat te wijzen en dan te fluisteren, Fatiha gaf het brood snel aan de bakker en liep weg. Wat waren mensen gemeen, konden ze geen rekening houden met zo een jong meisje dat liefde en steun nodig had. Aan hun geroddel had ze helemaal niks. Fatiha besloot maar om weer naar huis te gaan en over een uur weer terug te komen om het brood te komen ophalen. Onderweg kwam ze langs haar school ze voelde haar tranen komen, maar hield ze in. Ze besloot om naar binnen te gaan en afscheid te nemen van haar vriendinnen. Ahhhhhhhhh dat was wat ze hoorde toen ze het klaslokkal binnenliep. Het was een overvol lokaal en heel remoerig, maar toch heeft FAtiha hier fijne herinneringen aan. Al haar vriendinnen kwamen haar een zoen geven en de lerares vertelde haar dat ze een slimme meid was en dat alles wel goed zou komen.

    Ze liep de school uit met ranen in haar ogen ze veegde ze af en zei de school vaarwel. ze liep weer ichting de bakker en haalde het brood op. De bakker gaf haar wat koekjes voor onderweg dat deed hij altijd, maar dit keer gaf hij haar wat extra koekjes. Dit vond ze heel fijn. Eindelijk iemand die mij als kind behandeld.

    Thuis aangekomen hoorde ze hard gehuil. gehuil van haar moeder. Fatiha rende naar de huiskamer en vroeg haar moeder waarom ze huilde. HAar moeder keek haar ernstig aan en zei dat.......................!!!!

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    35
    24-08-2002

    Thuis aangekomen hoorde ze hard gehuil. gehuil van haar moeder. Fatiha rende naar de huiskamer en vroeg haar moeder waarom ze huilde. HAar moeder keek haar ernstig aan en zei dat.......................!!!!

    Dat de halfbroer van Fatiha net is gekomen en 1.000.000 heeft geeist als erfgoed van zijn vader. fatiha kende Brahim niet zo goed hij was 18 jaar. Hij kwam bijna nooit op bezoek, maar MOhammed hield toch van hem. Dus Fatima was ten einde raad, waar zou ze al dat geld vandaan moeten halen. Ze wist niet eens hoe ze het eten van morgen moest kopen, want ze had geen succes met het vinden van een baan. FAtima was nog jong ze was op haar 16de getrouwd dus ze was nu 27 jaar oud.
    Fatiha voelde haat, voor het eerst in haar leven voelde ze haat. Haat voor haar broer Brahim die haar nog ongelukkiger maakte dan ze al was. fatiha dacht bijzichzelf dat ze nooit meer iemand meer kan haten dan Brahim op dat moment. Niet wetend wat haar nog zal overkomen.
    Die dag zat Fatima met Hassan te overleggen. De enige oplossing was het huis verkopen en Brahim dus daarmee te betalen. Fatiha hoorde dit gesprek. Wat nu. Nu ben ik helemaal alles kwijt mijn vader, school, huis. Erger dan dit kan het niet worden dacht Fatiha en begon te huilen.

    De volgende dag stond ze vanzelf op om 07:00 ze liep naar beneden en riep haar moeder. Ze kreeg geen antwoord. Ze liep naar de huiskamer en zag een brifje. Er stond op voor Fatiha. HEt was van Fatima.

    Ze opende de brief en kon haar ogen niet geloven er stond in dat......!!!!!

  13. #13
    MVC Lid

    Reacties
    35
    24-08-2002

    Ewa mensen,

    Ik begin er aardig in te komen hahaha. Het verhaal heeft een ritme en heeft een bepaald doel in mijn hoofd dus ik schrijf morgen verder in sah allah. Laat weten wat julllie ervan vinden waga. Dat motiveert me
    Beslamaaaa

  14. #14
    MVC Lid

    Reacties
    76
    26-08-2002

    Thumbs up

    salaam

    jak waarom laat je ons altijd in de spanning
    wilie ben hier verslaafd aan geraakt is da ook zo bij jullie
    mouhim ga verderrrrrrrrrrrr

    bousat fatmake

  15. #15
    MVC Lid

    Reacties
    35
    24-08-2002

    Mensen ik ga verder!!!!

    Ze opende de brief en kon haar ogen niet geloven er stond in dat......!!!!!
    Ze las de brief huilend, er stond in dat Fatima bij haar moeder ging wonen en ging wachten totdat er een man geinteresseerd in haar zou zijn en met hem zou trouwen, want ze kon niet gaan werken en haar leven lang zorgen voor haar dochter. Er stond ook in dat het huis was verkocht en dat ze moest gaan wonen bij oma en Hassan die woorden dus samen in een huis.HEt ergste vond Fatiha nog dat er in stond dat ze nooit contact moest zoeken met Fatima, want daar had ze geen behoefte aan. Fatiha raakte in paniek, willie nu ben ik alles kwijt wat me lief was. Hoe kan ze me nog haar dochter noemen en vervolgens weer opnieuw gaan trouwen. Ze liep rennend door het huis met tranen in haar ogen en het enige wat ze kon zeggen was ik haat je mama ik haat je!!!!!!!! Opeens hoorde ze geklop op de deur. Wie kon dat zijn ze veegde haar tranen weg en het was Hassan. fatiha keek hem vreemd aan en vroeg hem waar zijn sleutel was, want hij had een sleutel van het huis. Hij antwoorde dat Fatima die had afgepakt, omdat het huis was verkocht. Fatiha vroeg Hassan wat hij kwam doen. Ik kom je ophalen zei hij!!! Ophalen, ik wil niet met jullie mee ik wil hier blijven zei Fatiha. Hassan begon te lachen en zei dat het huis niet meer haar eigendom was!! Fatiha begreep de spottende reactie van hassan en ging naar boven om haar spullen te halen. Ze kwam haar kamer binnen en het eerste wat ze deed was onder haar kussen grijpen en ze haalde er een envelop vandaan. Er zat een foto in een foto van de enige persoon die ooit van haar heeft gehouden een foto van Mohammed en Fatiha veegde een traan weg. Ze ging richting haar hoopje kleren en deed dat in twee plastic zakjes. Dat is alles wat ze nodig had en stond weer op. Hassan werd ongeduldig en zei tegen Fatiha dat ze moest opschieten. Ik kom al zei ze en keek haar kamer voor de laatste keer binnen. Vaarwel kamer van me dacht ze bijzichzelf!

    Eenmaal aangekomen bij het huis van oma, vertelde oma dat ze meteen moest beginnen met huishouden. fatiha schrok hiervan. Toen haar vader nog leefde hoefde ze niks te doen en nu wel. Wat is het leven zonder pa moeilijk en veegde een traan weg. tijdens het dwijlen hoorde Fatiha een gesprek tussen Oma en Hassan. Oma zat te lachen en FAtiha hoorde haar zeggen dat Fatiha nu lekker het huishouden kan doen. Ze moet echt niet denken dat ze hier lekker kan wonen en eten zonder niks te doen. Fatiha hoorde de woorden wel maar ze deden haar niks. Al de pijn van de laatste 2 dagen heeft haar hard gemaakt. Is maar beter ook, want er staat haar nog veel verdriet te wachten.

    Het avondmaal stond klaar de hele dag heeft Fatiha zitten zwoegen en eindelijk was ze klaar ze had het eten klaargemaakt en ging de tafel dekken. Oma en Hassan zaten t.v te kijken. Toen ze zagen dat de tafel gedekt was zei oma tegen Fatiha dat ze een bordje moest halen. Dat deed ze ook ging zitten en oma schepte twee aardappeltjes uit de tazin en deed ze in het bordje en zei tege fatiha dat ze in de gang moest gaan eten. En hassan en oma begonnen te lachen. Fatiha beschouwde ze niet meer als familie, hoe kunnen ze me dit aandoen dacht ze. De hele dag niks gegeten de hele dag gekookt en dan wil ik gaan eten wordt ik weggestuurd met 2 aardappeltjes. Ze ging naar de gang en begon huilend te eten. Toen ze klaar was ging ze de tafel afruimen en afwassen. Daarna vroeg ze oma waar ze kon slapen. Oma stond op en wees haar een klein vies kamertje, die ze gebruikte als opslagplaats van graan en eieren en oma pakte een dun dekentje en dat was het. Geen kussen geen extra deken. Daar moest ze het mee doen!!! Die nacht kon Fatiha niet slapen. Ze dacht na over Mohammed ze dacht na over haar toekomst rond 04:00 uur viel ze eindelijk in slaap.

    De volgende ochtend werd ze wakker, oma en Hassan sliepen nog.
    Ze ging naar beneden en schrok van wat ze aantrof het was verschrikkelijk.......................!!!
    Maak het zo af ik wordt geroepen om te ontbijten ja laat he ahahahhaha.
    Waga tot straks.