Safia.........

[soussiasaida]

pannenkoek ...........

[soussiasaida]

Ik zocht even steun bij een deur en wachtte totdat er een zuster op me af kwam lopen, u bent een familielid van de dhr. Berkaoui? Ja antwoordde ik, mag ik hem alstublieft zien snikte ik. Niet merkend dat mijn moeder en broertjes al waren gearriveerd, vuurde ik heel wat vragen af op de zuster. Mijn moeder passeerde al de ingang.
Esnoe keen a bnitie schreeuwde me moeder, ik keek om en zag mijn moeder samen met Najim, Ali en Hicham naar me toe komen aanlopen. Mijn moeder keek me met grote ogen aan, wat is er?? Yek lebes?? Manharf a mai huilde ik. Ik neem aan dat dit de rest van de fanilie Berkaoui is zei de zuster opeens. Ja zei Najim wat is er aan de hand zei hij erachteraan. Nou kom maar met mij mee dan gaan we een rustig kamertje opzoeken. Niemand van ons zei wat en volgden met zijn allen de zuster..................

[saidaaatje]

shit mang ik heb t er helemaal warm van gekrgen damn wat een goed vehraal

[hansie]

je bent goed
eerlijk waar
ga door
ik wacht met spanning op je vervolg

[saidaaatje]

poehhh it is getting hot in here.....

[zozoke]

awillie ashabtie echt spannend
ewa yallah snel verder schrijven plz !!!

[saidaaatje]

kom op met t vervolg,t is superspanned man....

[Fanida]

waar blijft het vervolg?

please schrijf zo snel mogelijk verder

groetjes

[saidaaatje]

vervolgggggggggggggggggggggggggggggggggggggggg

[soussiasaida]

Ergens op een afgesloten verdieping gingen we een kamertje in, willen jullie misschien wat drinken? Nee snauwde Najim kan u ons nou in godsnaam vertellen wat er aan de hand is???
Oké, ik zal er niet eromheen draaien, jullie vader ligt op de intensive care hij heeft vanmiddag een hartinfarct gekregen en we hebben hem op tijd kunnen redden maar de kans is groot dat hij niet helemaal de oude word. Der zijn wat zenuwen aangetast tijdens de operatie. Mijn moeder vroeg om vertaling want ze had er niet veel van begrepen, nadat Ali haar probeerde uit te leggen begon ze te huilen. Ze schreeuwde naar de zuster; Jij niet goet doen, jij mij man dood maken jij slicht! Ik zat daar maar, probeerde te verwerken wat ik net had gehoord, ik kon het niet geloven dat mijn vader een hartinfarct had gekregen, hij was nog maar 49 jaar oud. Nee dit kon niet. Ik wil mijn vader zien schreeuwde ik tegen de zuster, ja dat kan wel zei ze maar alleen als je gekalmeerd bent en der mogen maar2 tegelijk in de kamer zijn. Ik ging eerst samen met mijn moeder. We keken naar mijn vader, hij lag daar zo vredig maar aan de andere kant had het ook weer een angstig gezicht. Smehlia a babba voor alles wat ik ooit gedaan heb en tegen je gezegd heb, ik meende het niet a babba snikte ik, Smehlia a babba mijn tranen bleven maar stromen. Wat ik vandaag bij elkaar gehuild heb, heb ik nog nooit gehuild. Ik heb vandaag de schrik van mijn leven gehad. Even dacht ik eraan dat ik ook mijn vader kon verliezen als ze er niet op tijd bij waren. Weer ging er een pijnlijke steek door mijn lichaam heen. Jallah a bentie zei mijn moeder laten we je vader maar laten rusten en weggaan, maar ik wilde niet weg. Ik wilde niet weg bijmijn vader! Ook hadden we altijd ruzie, hij heeft me nog nooit geslagen, ook al heeft hij me dingen gewenst die een vader zijn kind niet hoorde te wensen, hij bleef mijn vader en ik hield van hem hoe dan ook! Jallah zei mijn moeder nogmaals. La zei ik a mai ik blijf bij mijn vader. Ik zag dat mijn moeder er ook best wel moeilijk mee had, ik zei tegen haar dat ze maar beter kon gaan. Ze ging weg en de volgende 2 kwamen. Najim en Ali ze keken me vader aan kusten hem op zijn voorhoofd en verlieten de kamer. Toen kwam Hicham en die barstte in tranen uit, hey Hicham zei ik, niet huilen joh, al je huilt doe je babba alleen maar pijn ermee. Hicham deed zijn mond niet open, hij staarde alleen maar naar babba en zei helemaal niets. Ook hij kuste babba op zijn voorhoofd en verliet de kamer. Ze gingen met z’n allen weg, alleen ik bleef achter. Ik keek mijn vader zo aan, wat lijk ik eigenlijk toch veel op deze man dacht ik bij mezelf.. Ik begon tegen me vader te praten niet dat hij me hoorde maar het deed me goed. Weet je nog babba dat we altijd op zaterdag nar de zwarte markt gingen in Vleuten, dat ik altijd een gulden van je kreeg en ik daarmee zoveel mogelijk speelgoed voor mezelf kocht. Altijd moest jij lachen toen je zag waarmee ik weer kwam aanzetten. Weet je nog babba dat we saampjes naar Marokko gingen, iedereen ging met de vliegtuig en niemand wilde met de auto alleen ik wilde met je mee, weet je dat nog a babba? Dat we lekker gezellig met zijn tweetjes gingen eten in restaurantjes en dat ik bij iedere benzinestop een ijsje mocht uitzoeken. Effe dacht ik er weer aan, ja dat was nog eens een leuke tijd! Eventjes kwam er weer een glimlach op mijn gezicht, alles was zo vredig een paar jaar geleden totdat Mohammed het huis uit ging, alles veranderde in een klap. Najim trapte me steeds om de raarste dingen in elkaar, mijn moeder snauwde iedere keer dat andermans dochters het altijd veel beter deden dan mij, Ali die niet meer weg te slaan was uit de coffeeshop, Hicham dat van een vrolijke jongen veranderde in een stille eenzame jochie. Kortom de familie Berkaoui veranderde binnen een No time. Weer kreeg ik tranen als ik eraan dacht. Even dacht ik mijn vader te zien bewegen. Ik keek hem aandachtig aan jarabi laat hem zo weinig mogelijk pijn lijden, verlos hem uit zijn pijn en maak hem beter insa_allah ik reikte naar zijn hand en hield die vast. Op dat moment deed hij zijn oogjes open en sloot ze weer binnen een seconde. Ik schrok ervan, even leek het alsof ik het maar verbeelde, nee dat kan niet Safia beet ik mezelf toe! Zou hij nou echt alles hebben gehoord wat ik daarnet zei?? Subhannalah zou het?? Even kneep hij in mijn hand, hey voelde ik het nou echt. Echt alles lijkt niet echt maar het is wel zo, ik was blij hartstikke blij. Mijn vader probeerde zijn oogjes wat te openen, het lukte hem ook na een tijd. Toen hij me aankeek was ik zo blij, ik zei nogmaals Smehlia a babba, smehlia le koelsi li dertlek! (vergeef me voor alles wat ik je heb aangedaan) Met moeite knikte mijn vader en toen begon het apparatuur raar te piepen……………..

[saidaaatje]

ow shit mang t wordt spanned pleasee laat hem leven maar dat zal wel niet...waarom altijd zo dramatisch?????kom op met t vervolggggggggggg

[zozoke]

hey meid schrijf pls snel door

[pannenkoek]

[saidaaatje]

shit mang kom op met t vervolg
pleaaaaaaaaseeeeeeeeeeeeeeeeeeee

[soussiasaida]

Ik raakte in paniek, babba!!! Babba!! Schreeuwde ik ineens zag de kamer helemaal wit, vol met zusters en dokters. Ze probeerde mijn vader te redden ik werd de kamer uit genomen. Na een kwartier kwam er een dokter uit de kamer. Neeee gilde ik, zeg niet dat mijn vader dood is, zeg het niet!!! Aan zijn gezicht kon ik al niet anders concluderen dat mijn vader het leven heeft verlaten maar ik wilde het niet horen!! Neeeeeee gilde ik mijn vader is maar 49 jaar oud jarabi waarom, waarom nou! Jarabi hless!!! Ik begon mezelf te slaan en te krabben. Ik huilde schreeuwde en gilde door elkaar, ik werd hysterisch, gek en afschuwelijk tegelijk! De dokter probeerde me te kalmeren maar dat lukte niet. Ik gilde het uit. Babba!! Babba waarom nou!! A babba waarom heb je me verlaten, waarom?? Ik sloeg mijn hoofd tegen de muur, ik wilde ook dood, wat heb ik aan mijn leven als mijn vader er niet meer is? ,ging er door mijn hoofd. Ik stootte zo vaak mijn hoofd totdat ik helemaal zwart zag, de dokters probeerden me tegen te houden maar ik verweerde me tegen ze. Niets kon me tegenhouden op dat moment, ik was kwaad, ik was zo woedend ook op mijn vader, omdat hij naar mijn idee niet genoeg heeft gevochten voor het leven op dat moment…………..