Het complexe, leuke, interessante leven van....

[kkhalid]

Er zijn van die momenten in het leven dat je het even niet meer ziet zitten en natuurlijk momenten dat alles voorspoedig verloopt, bij sommige mensen zijn die momenten van ongeluk schaars bij anderen komen ze wat vaker voor en hetzelfde geldt natuurlijk voor die momenten van geluk.
Deze sombere momenten kunnen leiden tot depressies, onverschilligheid en in de ergste gevallen tot zelfs suicidale neigingen. Gelukkig is het laatste voor godvrezende mensen snel uit te sluiten zodat de focus in het volgende verhaal ligt op de eerste 2 en natuurlijk op het geluk want anders wordt het verhaal veel te somber en dat zou geen eerlijke afspiegeling zijn van mijn leventje.

Het is een verhaal over gevoel, vervreemding, zoeken naar hetgeen gevonden moet worden en nog meer zaken die het dagelijkse leven beheersen van een Marokkaanse jongen die heen en weer geslingerd wordt tussen 2 culturen en de afstemming die gemaakt moet worden voor het geloof dat op de 1 of andere manier latent aan wezig is maar waar veel te weinig mee gedaan wordt.
Het is een verhaal dat gaat over relaties met meiden met dezelfde afkomst maar ook meiden die een andere culturele bagage hebben en je mist pas iets als het weg is... en natuurlijk de omgang met je famillie en ouders.

Het is een verhaal dat waargebeurd is en nu nog gebeurt en dus in redelijke mate associaties zal oproepen voor iedereen die zich wel eens afvraagt of dit het leven is dat hij/zij wil leiden en wat de toekomst zal brengen in Nederland of Marokko.

Het is een verhaal voor jongeren van Marokkaanse afkomst die leven in Nederland maar zich niet echt Nederlander voelen en het is een verhaal voor jongeren van Marokkanse afkomst die Marokkans zijn maar niet precies weten waar dat zich nou in tentoonstelt, het spreken van de taal is niet voldoende om je te associeren met een volk.

Het zoeken naar de weg die je zal begaan in het leven is universeel en voor alle culturen, geloven en volkeren. Ik pretendeer daar niet een antwoord op te hebben omdat alles mekteb is en Allah de enige weet welke weg er voor ons uitges******d is.

[kkhalid]

Het is te langdradig om mij hele leventje te beschrijven dus zal ik voor mijn kinderjaren en mijn adolecentie volstaan met een summiere samenvatting.

De naam is Khalid, aangenaam.
Een jongeman uit Marokko maar in Nederland geboren (nu stel ik mezelf de vraag of je dan wel uit Marokko komt, maar dit geeft gelijk aan waar voor mij de nadruk ligt!!). Sinds kort 24 jaren jong en in het bezit van een gezonde dosis: humor, inlevingsvermogen, praatjes, diplomas, haar (geen shagnek maar een hoop krullen) en respect voor de medemens en wat je natuurlijk al opgevallen is bescheidenheid.

Kwam ter wereld in het midden van het land op een flat 6 hoog in de slaapkamer van mijn ouders (waar je: "kwam ter wereld" leest kan je ook "werd verwekt" lezen!!) en heb eigenlijk een redelijk onbezorgde jeugd gekend. De jongste uit een redelijk groote gezin (volgends NL begrippen) waar er eerst 2 meiden werden geboren en daarna nog eens 5 jongens en ik ben dus de jongste van die groep.

Opgegroeid in een overwegend door Nederlanders bevolkte buurt, daardoor was het spreken van nederlands de enige manier om je verstaanbaar te maken en dus was dat een taal die we als gezin redelijk goed onder de knie hadden (vader en moeder waren de uitzondering op de regel, ik kan nu nog over de grond rollen van het lachen als ik de Nederlandse taal van mijn ouders voor me haal!).
We waren als gezonde Marokkaanse jongeren redelijk vaak op straat te vinden, behalve mijn zussen natuurlijk die hielpen moeder in het huis, de emancipatie van de Marokkanse meiden was in die tijd nog minimaal dus het hangen op het station was in die tijd nog een bezigheid van jongens (moeilijk voor te stellen he!!).

Zoals ik al eerder aangaf zal ik niet teveel uitweiden over deze periode in mijn leven maar 1 ding wil ik graag vermelden. Toen ik de leeftijd van 9 jaar bereikte is het grootste onrecht begaan dat je je maar voor kunt stellen.
De hoeksteen van het gezin, de persoon die het managemet voert over de inhuiselijke praktijken viel weg.
Mijn moeder overleed plotseling en dat zal , wat toen nog niet echt gerealiseerd werd, de rest van mijn leven en dit verhaal een hele belangerijke rol sprelen.

Groeide verder op zonder biologischge moeder, en na het krijgen van een schat van een stiefmoeder (mijn vader hertrouwde met de zus van mijn moeder, mijn tante dus) was er toch een gemis al wil en kan ik mijn stiefmoeder geen verwijten maken omdat zij voor mij en mijn broers en zussen alles heeft gedaan wat een moeder zou kunnen doen.

Na de lagere school en met een vwo advies op zak de tocht gemaakt naar een grote middelbare school en maakte daar al snel naamsbekendheid die te vergelijken is met die van Coca Cola in de wereld.
Het is eigenlijk geen goede vergelijking omdat Coca Cola een positief geluid is, je kan het beter vergelijken met asbest of een enge ziekte omdat de reactie van de leraren na het horen van mijn naam te vergelijken was met de reactie die mensen hebben met het uitspreken van zo een vervelend woord.

Na een turbulente schooltijd, dat resulteerde in het vervroegd vrijlaten van mij op die scholengemeenschap, moest ik naarstig op zoek naar een andere school toch maar mijn diploma te halen. Geen vwo maar de HAVO en dat is gelukkig gelukt. Na de HAVO studeren maar daar zal de rest van het verhaal zich niet op toespitsen het zal gaan over: intriges, hartstocht, passie, liefdesverdriet, spanning, sensatie en nog veel meer dus maak je borst c.q. borsten maar nat!!

[kkhalid]

"Opstaan jongen, we moeten naar het strand", de schelle stem van Majid klinkt nu nog scheller na een lange nacht en een kater van de verboden dranken die in overvloede genuttigd zijn. "Kowed el Hmar, laat me met rust" de mix van Marokkans en Nederlands is er een die wel vaker voorkomt en voor diegene die het niet kunnen begrijpen, omdat ze de taal niet machtig zijn, moeten maar hun verbeelding gebruiken. " Je weet toch dat die smatjes van vannacht bij strandpaal 12 liggen, we hebben met ze afgesproken man!" zegt Majid.

Probeer snel de film van de afgelopen avond na te spelen en de dames voor de geest te halen waar het om zou gaan.
Ik weet het weer, Sandra en Marjan hebben we 'gechanterd' maar we hebben ze nog niet het bed in kunnen lullen dus dat moet een vervolg krijgen en bij de gedachte aan de weeldige borstomvang van Marjan beginnnen de verschillende lichamelijke functies te werken en spring het bed uit om me om te kleden.

De kamer vult zich met een schaterlach en weet dat Majid de kamer van Bilal is ingegaan en heeft daar hem zien liggen met een exemplaar van Burgers Zoo, de eerste sprekende gnoe van de wereld.
Laat die nou net dingen hebben gedaan met Bilal waar ik het bestaan niet van af wil weten en sprint, nadat dit schouwspel doorgedrongen is tot mijn hersenen, naar het toilet om de eerdergenoemde spijzen van gisteravond te lozen.

"sjoef, sjoef" schreeuwt Majid! "Deze sma is te lelijk voor woorden Khalid"
Een glimlach maakt zich meester van het wrange gezicht dat ik had na het overgeven en had moeite om niet hardop telachen.
"He Bilal stuur miss. Piggy naar huis je weet toch dat je geen varkensvlees mag" schreeuwt Majid uit volle borst. (Raar dat die jongens een lagere drempel zien m.b.t. het nuttigen van alcohol dan het verorberen van een zwijn, maar ik heb dat zelf ook)

We pakken snel onze zwemspullen en gaan die 2 domme Nederlandse wijven eens dronken lullen met onze mond en ze de liefste dingen vertellen met als enige doel ze vannacht mee te krijgen naar het hotel.

Aangekomen bij de boulevard zien we ze al liggen maar omdat de tactiek voorschrijft ze niet gelijk aandacht te geven gaan we een paar meter verderop liggen en doen of we ze niet gezien hebben.
Na een paar minuten gelegen te hebben verschuilt de zon zich achter een paar heuvels en aangezien er geen bergen zijn in Benidorm moet dat Marjan wel zijn,
"Ha lieve schat van me", de woorden klonken zo zoet en lief dat ik rustig mijn ogen opende en haar een dikke kus gaf.
"Ben je hier al lang?" vraagt ze en ik zeg dat we al de hele morgen op ze aan het wachten zijn en al bijna de autoriteiten van Benidorm op de hoogte wilden stellen van de vermissing van 2 van de meest lieve wezens op aarde, Marjan en Sandra.
"Jij bent echt lief, jij weet altijd de leukste dingen te zeggen" zegt ze me en ik denk alleen maar aan de verschillende posities die ik vannacht met haar wil doen.
" Lieverd als ik naar jou kijk dan kan er geen vervelend woord uit mijn mond komen" zeg ik en er verschijnt een smile op haar gezicht terwijl ik bijna over mijn nek ga van al het geslijm.

"eh sahbie, kom wij gaan met deze meisjes naar onze haus joh" schreeuwt Majid met een aangedikt allochtonen accent en de meiden beginnen te lachen terwijl ik in mezelf zeg: wacht maar a jemakoem, tot ik klaar ben met jullie a Bnet el haraam.

[Hindaatje]

whahahhaa...grappig verhaal zeg....maar ga vooral door

liefs hindaatje

[Ismahane82]

Gaaaaa Doooooor!!!!!!! heel leuk en vlot geschreven, mijn complimenten

[Kahina]

Eyy, waar is het vervolg?

[kkhalid]

Net op het moment dat we van plan waren de jackpot te gaan innen kwam Bilal onze kant uit lopen gekleed in slechts een string en had daarom veel bekijks.
" Problemen, a sahbi!!!!, echt dikke shit!!"
Majid en ik kijken elkaar aan, beginnen te lachen en lopen hem tegemoed om het fijne hiervan te weten.
"Wat is er man" vraagt Majid op een lacherige toon.
De blik in de ogen van Bilal belooft niet veel goeds en hij staat apatisch ons aan te staren tot dit schouwspel verstoord wordt door de stem van 2 mutsen die met ons mee zouden gaan.
" Gaan we nog!!!!" klonk het achter ons vandaan en Majid en ik schreeuwen in koor dat ze hun bek moeten houden en rustig moeten wachten.
(Dat was trouwens het laatste wat we van die meiden hebben gehoord, ze waren in geen velden of wegen meer te bekennen).

"El hmar, melek?" vroeg ik, toen eidenlijk de reactie van Bilal kwam.
(Ik zal niet gaan citeren omdat het hele verhaal met horten en stoten eruit kwam en het redelijk onoverzichtelijk was, ik zal jullie dus plezieren door alleen de samenvatting van het verhaal te geven.)

Het kwam op het volgende neer: Bilal heeft in het verleden wel eens drugs gesmokkeld vanuit Marokko naar Nederland en maakte daarbij gebruik van domme Nederlandse jongens en meiden die net hun rijbewijs hadden gehaald en stopte hun auto vol voor een paar duizend gulden en een gratis vakantie.
Vaak ging dat goed en soms liepen er en paar tegen de lamp die dan een lange straf in Spanje of Frankrijk moesten uitzitten.

Het mormel dat hij meegenomen had naar het appartement, de oorspronkelijke bewoonster van de dierentuin weet je nog.., bleek 1 van die domme meiden te zijn en zij had hem in de val gelokt.
Terwijl wij op het strand onze kaap acties aan het voltooien waren, viel de Guardia Civil de kamer van Bilal binnen en hij kon ternauwernood ontsnappen via het balkon van de buren en het enige dat hij mee kon nemen was de string maat 70 van het mormel.

"Ik moet challa uit dit land, ik ga nu" schreeuwt Bilal inmiddels.
Jammer dat de vakantie op deze manier abrupt afgebroken moest worden maar wel begrijpelijk.

Het hele appartementencomplex zal wel omringd zijn met politie dus we moesten een verdomd goed plan verzinnen om onze spullen te pakken en snel terug te gaan naar Nederland.....

[kkhalid]

Bij het appartementencomplex aangekomen bleek het er niet bezaaid te zijn met politie e.d. en konden we dus redelijk makkelijk onze spullen pakken en de auto inspringen.
Na een doldwaze rit, waar Bilal achter elke boom een wetsdienaar zag staan (hoe bedoel je paranoia!!) waren we de volgende morgen weer thuis aangekomen en gelijk ons nestje opgezocht.

Ik moet echt iets doen aan die rare dromen, het frappante is dat ik het gisteren met Bilal en Majid over de zomervakantie hebben gehad en moet je kijken wat ik nu droom!!! Het is 09:30 en omdat ik vakantie heb kan ik lekker uitslapen maar half tien is niet echt wat je noemt uitslapen.

De momenten thuis, alleen in je kamer doen je wel beseffen dat het leven dat je leidt niet echt prijzenswaardig is.
Zoals ik al erder heb vermeld, heb je wel eens van die momenten dat je het even niet meer ziet zitten. Dit was 1 van die momenten: Waarom drink je Khalid?, waarom bid je niet?, moet je niet beter je best op de uni doen om je punten te halen?, waarom kwets je iedereen die het beste met je voor heeft en van je houdt?, ga zo maar door!!

Ik zal jullie meenemen naar zo een moment, probeer je wel in te leven in de situatie:
Het bed ziet er schoon en netjes uit, de frisse geur die er vanaf komt geeft je een buiten gevoel en je snuift dat dan ook met een volle teug op, als je deze handeling verricht met je ogen dicht waan je jezelf in een prachtig bergdalletje met voldoende bomen , bloemen en planten.
Ik lig dus met mij rug op het bed en staar naar het plafond, de cd speler op repeat en de meest zoetsappige liedjes van artiesten als R. Kelly kunnen me dan wel bekoren.
De tonen van de muziek hoor je maar de teksten vervagen en je bent even weg van waar je op dat moment bent.
Voel het verdriet van mijn dagelijks bestaan en de tranen branden nog net niet maar het gevoel is wel ongemakkelijk.
Probeer beelden voor me te halen van mijn moeder en hoe ze was, maar het lijkt wel of de zender stoort omdat ik maar geen scherp beeld kan krijgen van haar en de beelden die ik kan oproepen zijn geen beelden die ik zelf heb meegemaakt maar meer beelden van foto's die ik thuis heb liggen.
Tracht snel aan leukere dingen te denken, doe dat ook maar het lijkt wel of dat alleen maar averechts werkt. probeer de momenten naar voren te halen van Karima, de leuke wandelingen op het strand, de lieve verhalen die we elkaar vertelden, de stiekeme afspreek vorige zomer in Marokko, de boswandelingen en ik merk dat een lach zich meester maakt van mijn gezicht.
Terwijl ik dit ervaar, draait deze gemoedstoestand zich weer om naar het eerder beschreven ongemakkelijke gevoel. Ik haal een liedje van Marco Borsato voor me: De wens genaamd en onderschrijf die tekst ten zeerste. Waarom wil ik alsmaar verder als ik ergens ben, wat maakt het onbekende beter dan al hetgene dat ik ken, en waarom ben ik nooit gelukkig. Het gras is altijd groener bij de buren en doordat het gevoel voor haar veel te sterk werd heb ik haar moeten afstoten, omdat ik op deze manier nooit mezelf hoef te laten kennen.

De cd slaat over en dat doet me weer terug zetten met beide bene op de wereld, pak een andere cd met minder groeven en plaats die behendig in de cd speler, de eerder genoemde behendigheid toont wel aan dat dit soort momenten niet schaars genoemd kunnen worden.

Als ik na de onaangename pauze me weer op het bed stort ruik ik de eerder beschreven weelde nog en dat maakt de associatie met Karima. Als ik denk aan haar ogen, haar lippen, de verontwaardige blik als ik weer eens wat stoms zei om te provoceren, de goedheid, het warme gevoel dat ze gaf, teveel om op te noemen en dat heb ik allemaal weggegeven omdat ik me in de val heb laten lokken door de ordinaire Samira, die bij alle pluspunten van Karima het tegenovergestelde realiseerde maar met 1 verschil, ze voldeed aan al mijn vleeselijke lusten en dat kon en wilde ik niet verwachten van Karima.
Het was het nichtje van Karima en kan mezelf wel tegen mijn kop slaan dat ik het mooiste wat ik ooit tegen ben gekomen in mijn leventje heb weggegooid voor deze *****. Ik heb me in de val laten lokken, hoe stom kon ik zijn.

Als ik de bewuste avond voor me haal dan walg ik nog steeds van mezelf, maar je weet wat ze zeggen gedane zaken nemen geen keer!!!
Ik probeer de bewuste avond minitieus te reconstrueren om te zien waar ik in de val ben gelopen......

[sun_sarah_shine]

Hmmmmmmmmmmmm space de race....ik ga helemaal stuk hier....met die string maat 70 van die mormel....HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA.....

Go one....
Het verhaal doet...

[sun_sarah_shine]

Hmmmmmmmmmmm je kan mooi vertellen...maar dat komt waarschijnlijk ook omdat het een waargebeurt verhaal is....
Ik wacht op je volgende stukje tekst...

[daoya]

ECHT LEUK OM TE LEZEN ZEG!!!!!!!!

YALLAH, YALLAH GA DOOOOOOOOOOOOOR

[kkhalid]

Het was een koude, kille, sombere, gevoelloze dag ergens in december.
De televisie vertoonde beelden van de vele schaatswedstrijden in het land, en ik vroeg me af waarom mijn vader zoveel jaar geleden niet een warmer land heeft uitgekozen om naar te emigreren!!
De gedachte aan Karima maakte me warm vanbinnen en daar kan geen verwarming of heet bad tegenop.
Het eten lag te verpieteren op de tafel, na 2 hapjes kon ik niet meer, ik zat vol.
Het is toch waar dat verliefdheid je eetlust wegneemt!!!!!!!
De commentator op t.v. ging vlijtig door met het commentaar en superlatieven schoten tekort toen Rintje de 10 kilometer in een legendarische tijd won.
Niet dat ik een schaatsliefhebber ben maar het enthousiaste commentaar van Frank Snoeks deed me, de laatste 200 meter, op het puntje van mijn stoel zitten.

Tijdens de huldiging ging de telefoon en ik verwijt mezelf sinds die dag dat ik de telefoon heb opgenomen, maar alles is mekteb dus je moet niet klagen maar dragen en dat probeer ik dan ook te doen.

Het volgende gesprek is het gesprek dat mijn leven een totaal verkeerde wending heeft gegeven.
Het positieve, gelukkige, zorgeloze leventje dat ik had overzichtelijk en vol liefde veranderde in een web van intriges, problemen, jalozie en verkeerde keuzes maar bovenal verdriet, veel verdriet.

"Khalid" een toon die overeenkomstig was met het weer verliet mijn keel toen ik gedecideerd en lichtelijk geirriteerd de telefoon opnam omdat de beller zonder nummerweergave belde.
Het bleef een paar seconden stil totdat ik op een hardere en duidelijketre toon 'hallo' zei.
Ik wilde de verbinding al bijna verbreken, toen er zacht, bedeesd een meisjesstem klonk aan de andere kant van de lijn.
" Met mij, met Samira," onbegrip en nieuwsgierigheid raasden door mijn kop, wat moet zij van mij?, waarom belt ze me?, is er wat met Karima gebeurd?
De vragen gierden door mij hoofd met een snelheid die menig Formule 1 coureur alleen in zijn dromen kan halen.
"Wat is er?" de toon van mijn stem verraade mijn bezorgdheid en was dus niet meer te vergelijken met mijn botte manier van opnemen.

Het verhaal dat volgde deed mij walgen van mijn eigen volk, hoe kan een ouder zoiets doen bij zijn kind maar naar wat achteraf bleek was het een verzonnen verhaal, een verhaal uit de spelonken van de zieke, verrote geest van een mens die dringend professionele hulp nodig heeft.

"Khalid ik heb een probleem en jij bent de enige die mij hierbij kan helpen, ik sta op het punt om zelfmoord te plegen!!!"
"Waarom heeft god mij dit leven gegeven, waarom moet ik dit doormaken, waarom!!!!" klonk het hysterisch uit haar mond.
Ik probeerde haar te kalmeren en zei haar dat ik Karima op de hoogte zou brengen en naar haar toe zou komen.
"NEE, NEE, doe dat niet, je kan dat niet doen" bij deze intonatie klonk de vermeende hysterie van hiervoor alsof een oma een sprookje voorlas aan haar kleinste kleinkind.
"Niemand mag dit weten, Khalid!!!, Niemand mag weten dat ik je heb gebeld en dat ik op de 12e verdieping van de blauwe Somaliesche flat sta (Er zijn 4 kleuren flats in het centrum en die hebben liefkozend de naam Somalie gekregen door de hoge concentratie van van origine Midden-Afrika bewoners!!) en geen heil meer zie in het leven!".
Ik sommeerde haar om geen gekke dingen te doen en zei dat ik onderweg was.

Sprong het huis uit en merkte dat het te koud was om zonder jas, die ik in de snelheid heb laten hangen, eigenlijk veel te koud was om naar buiten te gaan, maar de adrenaline zorgde in deze koude tijden voor de benodigde lichaamstemperatuur!!
Aangekomen bij de blauwe Somalische flat was er niemand te bekennen, de benedendeur was gesloten en ik moest dus weer en wind trotseren om via het balkon van de eerste verdieping het gebouw te betreden.
Tot overmaat van ramp deed de lift het niet en ik was dus genoodzaakt om de trap te nemen tot de bovenste verdieping.
Ik merk tijdens mijn loop op dat de naam voor de flat niet geheel ontoepasselijk is gekozen omdat het aanzicht van het trappenhuis het schoonheidsnivo van de buitenwijken van Mogadishu niet veel zal ontlopen.
Bij het laatste stukje aangekomen hoor ik een zacht gesnik vanuit de hoek komen, het is al 02:00 uur en het kan dus maar 1 iemand zijn, maar toen ik rustig haar aantikte om te laten blijken dat ik bij haar was gebeurde iets dat in menig horrorfilm niet zou misstaan!!!
Ze draaide haar hoofd mijn kant op en daardoor werd de rode plek rond haar middel..............

[DePaRaBier]

kKhalid, King of On-Liners....... GruwelUk Verhaal niet noRmaal
Mooi Stuk!!!!!!!!!

[DePaRaBier]

Up Lezen mensen!!!!!!!!

[daoya]

ewa ga verder dannnnnn!!!!!!!
rani 3yit mantsenna........