1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    255
    02-06-2002

    Wat wil ik, nou?

    Ik keek naar buiten. Mijn ogen voelden vermoeid aan. De donkere grauwe grijze lucht motiveerde me niet om door te gaan met in te pakken. Als ik denk aan morgen voel ik verdriet en wil niet mee gaan. Kon ik maar hier blijven bij mijn broer Nourdinnne. Ze gingen toch maar voor 3 weken naar Marokko. Ik had geprobeerd ze om te praten, gesmeekt zelfs bijna ernstige ruzie gemaakt, maar niks mocht baten. Ik wou niet naar Marokko ik wou hier met Samir blijven. Eerst moesten we een lange weg in de auto. Dat gekleef en gezeur aan je hoofd ik had er gewoon geen behoefte aan. Ik kon geen dag met mijn ouders uit houden ik weet dat ik gelijk weer ruzie zou krijgen om onbenullige dingetjes. Of lag het aan mij? Had ik nou eenmaal een moeilijk karakter? Een ding wist ik zeker ik kon niet met hun drie weken in een huis opgescheept zitten. Mijn zwakke punt was ook de verslaving aan de sigaretten. Ik kon misschien wel een week zonder sigaretten maar niet 3 weken. Als ik geen sigaret krijg na een bepaalde periode dan begin ik nijdig te worden. En irriteer ik me aan alles en iedereen. Het was al 6 uur en half zeven had ik met Samir afgesproken. Ik zeg tegen mij moeder dat ik nog even iets moet halen dat noodzakelijk is om mee te nemen. Ik loop richting de tramhalte en zie dat mijn tram er aan komt. Snel pak ik hem richting centraal dat is ten slotte maar twee haltes. Ik voel mijn hart steeds sneller gaan. Dat gevoel als je weet dat je een verassing krijgt en je weet nog niet weet wat het is. Dat geeft Samir mij steeds als ik hem weer zie, gaat mijn hartje steeds sneller kloppen. Hij is de enige die dat kan doen. Ik heb wel meer vriendjes gehad maar die gaven mij niet dat gevoel. En ik merkte dat ik nog nooit zoveel van een jongen had gehouden als van Samir. Ik sta voor de Burger King waar ik met hem over vijf minuten heb afgesproken. Ik steek een sigaret op en kijk goed om me heen of ik geen bekende zie. Het is een riskante plaats om te gaan staan roken. Maar na vanavond kan ik 3 weken lang niet roken. Ik zie Samir aan komen lopen met een vriend van hem die ik niet ken. Hij geeft mij 4 kusjes en zijn vriend geeft mij een hand. Zijn ogen zien er vermoeid uit en ze zijn helemaal rood. Hij vraagt of ik iets wil drinken of eten. Waarop ik antwoord dat ik daar geen behoefte aan heb. Ik pak zijn hand vast en glimlach naar hem. Ik wil met je praten Samir zonder dat je vriend er bij is? Je weet dat ik morgen naar Marokko ga. Waarom heb je hem mee genomen? Gewoon ik was met hem en toen moest ik nog naar jouw toe. Voor ik het wist had ik bijna ruzie met hem. Alleen omdat hij zijn vriend had meegenomen. Zijn vriend keek van een afstand toe hoe we zacht schreeuwend opmerkingen naar elkaar plaatsten. Hij kon er gelukkig niets van verstaan. De vriend van Samir komt naar ons toe lopen. Hij zegt dat hij maar weer eens gaat alsof hij de hint had begrepen. Ik zeg hem dat het niet uitmaakt, uit beleefdheid. Terwijl het mij eigenlijk wel uitmaakt. We groeten hem en hij vertrekt. We lopen richting een bankje en gaan daar zitten. Je wou toch met me praten wat is er? Neej, luister eerst wil ik weten wat er met jouw is? Hoezo wat er met mij is? Met mij is er niks aan de hand. Waarom zie je er dan zo uitgevloerd uit? Alsof je nachten geen slaap hebt gehad. Als een zombie kijkt hij voor zich uit en geeft geen antwoord op mijn vraag. Heb je geblowd, is dat het? Hij kijkt naar beneden en kan me niet in mijn ogen kijken. Ik wist gelijk dat hij geblowd had. Waarom, Samir? Geef mij een goede reden? Hij zegt niets en kijkt voor zich uit. Zo had ik ons laatste afspraakje niet voorgesteld. Samir haalt na een tijdje iets uit de binnenzak van zijn jas . Het is een papierenzakje met een lintje erop. Dit is voor jouw! Als je het tenminste nog wilt hebben. Ik geef hem een kus op zijn mond en bedank hem. Dit had je niet hoeven doen. Ik maak het zakje open en er zit een zilveren ring in. Ik wil dat je hem draagt als je in Marokko bent. Als je terug komt wil ik de afscheiding zien. Opgewekt geef ik hem een kus. Het is een zilveren ring met blaadjes er in verwerkt. Hij is werkelijk prachtig. Als ik zijn hand vasthoud, denk ik over hoe lang wij nou eigenlijk hebben. We kwamen samen tot de conclusie dat we nu samen negen maanden hebben. Ik zeg hem dat ik helemaal geen cadeau voor hem heb en vraag wat ik voor hem kan meenemen uit Marokko. Hij kijkt voor zich uit alsof hij niets van mij nodig heeft. Ik zie hem nadenken. Ik haal uit mijn tasje sigaretten en steek er eentje op. Als je zou stoppen met roken dat zou mijn grootste cadeau zijn. Als je stopt met roken dan geef je mij het grootste cadeau dat je me kan geven. Ik kijk hem verbaasd aan of ik dit antwoord niet had verwacht.

  2. #2
    Jeblia

    Reacties
    1.677
    30-05-2002

    MVC Premium MVC Premium
    ga verder ik ben benieuwd hoe het verder gaat..
    afz. Nadia

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    255
    02-06-2002

    Ik dacht dat het niet uitmaakte als ik een sigaret opstak! Maar als je zo aandringt dan zal ik wel stoppen met roken. Ik dring niet aan ik zie je gewoon liever zonder sigaretten, weet je!
    Ik weet niet wat ik voelde, maar ik voelde me op een bepaalde manier beledigd. Hij had me niet beledigd, maar hij had gewoon liever een meisje dat niet rookte. Een beetje teleurgesteld keek ik voor me uit. “Wat is er schatje?”;vroeg Samir. Niks lieverd, niks! Het voelde fijn om in zijn armen te zijn. Zo lang zou ik dit gevoel niet hebben. Ik voelde de tranen komen in mijn ogen of ik hem voor eeuwig moest verlaten. Samir zag het en vroeg waarom ik moest huilen. Je gaat heus niet voor eeuwig naar Marokko je komt over 3 weekjes weer terug. Dan kan je me meer weer zien. Neej, Samir je begrijpt het niet. Ik kan niet 3 weken in dat huis zitten. Waarom niet dan? Mijn ouders ze gaan me gek maken, ze gaan zich overal mee bemoeien. En dan zullen ze dingen opmerken aan mij die ze in Nederland niet opmerken. Omdat ze in Nederland veelte druk bezig waren met andere dingen dan met mij. Ik ben nou eenmaal gewend aan mijn vrijheid. Het werd al laat en ik moest niet al te laat thuis komen anders zouden me ouders nog achter iets komen. Ik loop samen met Samir naar mijn tram en geef hem een zoen. Ik probeer flink te blijven en stap de tram in stempel af. Ik kijk achteromen de tram begint te rijden Samir geeft een kusje in de lucht. Ik voel de tranen komen. Waarom moest ik huilen. Al die jaren er voor ging ik met plezier naar Marokko zonder dat ik heimwee zou krijgen naar Nederland. Thuis aangekomen zag de hele huiskamer er uit als een vuilnisbelt. Overal lagen kleren, eten, crèmepjes en cadeaus voor de familie. “Malika help een beetje mee en sta daar niet niets te doen!”: roept me moeder gespannen. Dit is wat ik ook aan vakanties haatte. Nergens om schreeuwen je zorgen maken zonder een goede reden. “Relax, toch!”: zei ik tegen haar. Nog zo een toon aanslaan, he! Wacht maar als jij in Marokko bent gaan we je goed aanpakken. Geen respect meer voor je ouders, he!Wacht maar, ma benti! Whoeeee, nu maak je me bang. Ik vond het heerlijk om haar de kast op te jagen. Ze kon zich zo ergeren aan opmerkingen die ik plaatste terwijl ik helemaal niet serieus met haar was. Van binnen moest ik lachen, er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Mijn vader liep met een stapel overhemden de trap af en gaf me een knipoog. Waarom die glimlach op jouw gezicht. Toch wel zin om naar Marokko te gaan? Ik gaf hem een knipoog terug en liep de trap op. Ik begon met alle kamers te stofzuigen. Toen ik klaar was waste ik nog de laatste paar borden af die op het aanrecht stonden. Het werd laat en het werd steeds eist stiller in huis. Me broertje (Amin) en me zusje (Fadia) lagen nu al in bed dus dat nam wat drukte weg. Ik zat voor de tv en voelde de slaap in mijn ogen komen. Mijn vader die naast mij lag zag ik langzaam wegdommelen. Mijn moeder keer de papieren nog na. Ik besloot naar bed te gaan en liep naar boven toe. Toen ik me uit kleedde vond ik het ringetje in mijn spijkerjasje. Ik besloot hem om te doen en keek hoe hij stond. Het wasecht een mooie ring. Ik in mijn kamer rond en had het gevoel of ik hier nooit meer terug zou komen. Zou dit zeg maar de verlovingsring zijn die hij me gaf. Of gewoon een ring zodat hij wist dat als ik naar die ring keek ik aan hem dacht. En ik daar geen stomme dingen zou doen. Had hij dan zo weinig vertrouwen in mij. Ik moest weten waarom hij mij die ring had gegeven en wat de reden er achter was. Het was al elf uur maar ik moest het weten voordat ik naar Marokko ging. Ik besloot naar de slaapkamer van mijn ouders te gaan om daar rustig te kunnen bellen. De joint zou nu toch wel uitgewerkt zijn dus nu kon ik tenminste normaal met hem praten. Als hij de telefoon op neemt klink hij bezorgd en denkt dat ik van plan ben om van huis weg te lopen. Ik zeg hem dat ik dat niet van plan ben dat ik alleen hem nog snel even wil zien. Ik vraag hem of we nog ergens kunnen afspreken. Hij zegt dat het geen probleem is. Ik heb met hem om half een afgesproken bij de tramhalte. Als ik de haak op de hoorn gooi kijk ik of er niemand bij de deur staat. Als ik de slaapkamer uit loop zie ik mijn broer zijn kamer inlopen. Ik besluit gewoon mijn pyjama aan te trekken om geen argwaan te wekken.Als iedereen slaapt trek in mijn kleding aan en sluip voorzichtig de trap af. Ik trek mijn schoenen aan en sluit voorzichtig de deur achter mij. Ik voel me een beetje onveilig, maar als ik naar de tramhalte kijk zie ik Samir al staan. Hey lieffie, kon geen afscheid van je nemen. Daarom moest ik je nog een keer zien. En ik wou gewoon met je praten als je niet skaffa bent. Hij kijkt me glimlachend aan. Samir ik wou je vragen waarom je me die ring hebt gegeven, omdat je van me houd natuurlijk. Maar wat moet ik erachter denken?Gewoon als je die ringt ziet dan denk je aan mij. Zodat je mij niet vergeet. Maar habibi je weet dat ik geen dag zonder je kan. Ik heb je die ring gegeven omdat ik van je hou en ik wil later een toekomst met je opbouwen. Wat bedoel je hiermee Samir? Nou gewoon dat jij het meisje bent waarmee ik zou willen trouwen. Tranen vliegen in mijn ogen hij meent het echt. Hij houd van mij en hij ziet mij niet als een van die meisjes. Als je terug komt uit Marokko wil ik langs komen met mijn ouders. Tenminste als jij dat ook wilt. Natuurlijk wil ik dat! Ik omhels hem en geef hem een kus. Schatje ik zal mijn best doen om te stoppen met roken. Zijn tram komt er aan en hij stap er in. Ik zie de vreugde in zijn ogen en de glimlach op zijn gezicht. Ik kijk hoe hij langzaam uit mijn zicht verdwijnt en voel geen verdriet. Na de vakantie zal hij langs komen met zijn ouders om mijn hand te vragen. Ik loop naar huis en kijk hoe mijn voeten steeds weer de tegels aan raken. Ik kijk goed om me heen of ik geen bekende zie voordat ik de hoek omga. Als ik de hoek om loop laat een stem mij schrikken; “Haai!” Als ik goed naar het gezicht kijk schrik ik nog meer. Het is mijn broer Nourdinne! Hij pakt me bij mijn arm en sleurt me de straat uit met een gefrustreerde blik in zijn ogen. Als een hond loop ik met hem mij. Als we de hoek om zijn slaat hij me in mijn gezicht. Ik wil flink zijn en probeer geen pijn te laten zien. Als een zombie kijk ik in zijn ogen. Dus dit was de reden waarom je in Nederland wou blijven! Jij hebt ruzie gemaakt met papa en mama om een jongen die jou niets gaat brengen. Op dit moment was het beste niks te zeggen en voor me uit kijken. Ik zal je een ding verzekeren:als ik merk dat jij die jongen niet uit je hoofd hebt gezet in de periode dat je in Marokko bent, dan zal ik er wel voor zorgen dat jij van hem op een andere manier afscheid neemt. Ik smeekte of hij niks wou zeggen tegen mama en papa. Hij beloofde dat hij niks zou zeggen, maar op een andere manier me zou helpen. Als je in Marokko bent moet je een beetje heropgevoed worden. En ik zal er persoonlijk voor zorgen dat dat gaat gebeuren. Toen we naar huis liepen spraken we geen een woord tegen elkaar.Met rode ogen liepen we naar huis. Ik van het huilen hij van de woede. Zachtjes opende hij de deur en gebaarde dat ik naar boven moest gaan. Ik kroop snel in mijn bedje en huilde mezelf in slaap.

  4. #4
    GekkeLieve Meid ;)

    Reacties
    421
    23-06-2002

    ga verder ..........aubbbb
    Rasechte pure volbloed 3robia

    'Ali Ibn Abi Talib (radia Allaahi'anh) zei mooi: "Het wereldse leven reist van ons af en het Hiernamaals reis naar ons toe. Dus wees de kinderen van het Hiernamaals en niet van het wereldse. Vandaag is het daden verrichten zonder rekenschap, morgen is het rekenschap zonder het verrichten van daden. "

  5. #5
    life your own live!!

    Reacties
    549
    25-07-2002

    Aaaaaaaaah ik zat er net in plzzz maak het gauw af

    xxx lady
    Life is a journey not a destination!!


  6. #6
    Just a Tamazight

    Reacties
    2.359
    19-05-2002

    MVC Premium MVC Premium
    zo he wat een mooi verhaal, maar waarom laat je ons zo lang in spanning zitten kom op ga door, we willen een vervolg!!!!!!!!!!

    dikke kuzzz nawal
    Toeval Bestaat Niet!
    Wat Bij Ons De Indruk Wekt Van N´ Terloops Gebeuren,
    Vind Zijn Diepste Oorsprong In Ons Lotsbestemming,....

    A married woman

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    255
    02-06-2002

    Ewa. Sorry dat ik jullie zo lang in spanning heb gelaten!Maar hier is dan nog een stukje ik hoop dat jullie nu weer de spanning kunnen vinden.
    bye bye Nadia

    De zon scheen in mijn kamer en wekte mij met het gebaar wakker te worden. Mijn hoofd voelde zwaar aan en geluiden in de verte deden mijn hoofdpijn erger worden. Ik vree met mijn hand in mijn ogen om de slaap weg te halen. Mijn zusje Fadia kwam de kamer in lopen zoekend naar haarspeldjes want de hare waren plotseling verdwenen. Ik zei haar dat ik ze niet had en dat yemma ze waarschijnlijk in de koffer al had ingepakt. Opgewekt liep ze de kamer uit of ze zelf niet op dat idee had kunnen komen. Ik ging me snel douchen want we moesten vroeg vertrekken met de auto want we hadden een lange reis voor de boeg. Als ik naar de douche loop ziet Nourdinne me en maakt van zijn hand een pistool en schiet me zogenaamd neer. Als hij zoiets zou doen zou het me niks doen, maar dit keer deed het me wel wat. Ik weet zeker dat hij me echt had neergeschoten als hij de mogelijkheid daar voor had gehad.
    Gedoucht en al loop ik naar beneden en ga naar de keuken. Nourdinne en yemma zijn diep in gesprek tot ik binnen kom lopen. Er valt een pijnlijke stilte. Mijn moeders ogen kijken met af keuring naar mijn lichaam. Haar ogen zien er rood uit en de blik in haar ogen zouden mensen kunnen doden. Ze komt langzaam naar me toe lopen met een mes in haar handen die ze gebruikten om broodjes te smeren. Er staat een blik van voldoening op Nourdinnes gezicht. Ik loop langzaam achter uit. Van de schrik en haast loop ik tegen de muur aan in plaats van de deuropening. Met een mes staat mijn moeder voor me. Als ik nu door de grond zou kunnen zakken had ik dat gedaan. Yemma staat recht voor me en kijkt me diep in mijn ogen. Ik kijk naar Nourdinne en de grijns verdwijnt van zijn gezicht.Ma benti! Ma benti! Waarom? Zijn de woorden die uit haar mond komen. Smekend stort ze neer op de grond. Mijn moeder houd mijn benen vast en kijkt met huilende ogen omhoog. Ze vraagt waarom ik dit haar heb aangedaan. Er verschijnt kippenvel op mijn armen en mijn ogen prikken van aankomende tranen. Ik kan het niet meer uithouden en mijn medelijden veranderd in verdriet. Ik had verwacht dat ze me zou slaan, maar haar woede werd overheerst door teleurstelling. Yemma, kan je me ooit vergeven waren de eerste woorden die mijn trillende mond mompelde. Mijn broer Nourdinne hielp haar overeind en hielp haar staande te houden. Hij bracht haar naar een stoel die stond bij de keukentafel. Hij pakt een glas water met de hoop dat ze hiermee haar verdriet zal wegdrinken. Dit was pijnlijker dan slaan en nu wou ik voor het eerst dat ze me had geslagen. De teleurstelling van iemand waarvan je houd is pijnlijker dan de woede die iemand op je afreageert. Nourdinne kijkt met een boze blik naar me en zegt kijk nou wat je hebt gedaan. Yemma neemt een slok van het water en kalmeert een beetje. Ga is zitten vraagt yemma op een vriendelijke toon voor de woede die ze voelt. Ik ga recht voor yemma zitten en voel dat de ogen van Nourdinne op mij gericht zijn en me lang in zijn zicht zullen houden.
    Heb je gevoelens voor die jongen?vraagt yemma. Jah, ik hou van hem. En denk je dat hij van jouw houd ? Ik denk het wel anders zou hij niet blijven investeren in mij. Wie is die jongen eigenlijk? vraagt ze nu aan Nourdinne. Ik weet het niet, maar volgens mij die jongen van Said die toen op de trouwerij was van Zora en Youssef. Mijn moeder staat op en slaat me in mijn gezicht. Hoe kan jij met de zoon van Said gaan! Mijn dochter geeft haar respect niet weg aan zulke pooiers en dealers als hun. Ik wist niet wat ik hoorde de vader van Samir een ****** of een dealer? Neej, dat kon niet waar zijn. Ik zag die man altijd op de markt in het café het was gewoon een doorsnee man. Wallah, gek die broer van Samir is een ******:moest mijn broer Nourdinne nog even meedelen. Daar had ik nooit aan gedacht dat zijn broer ****** kon zijn.
    Zijn vader had wel twee mooie Mercedessen die niemand kon betalen van het loon dat hij verdiende. Ineens zag ik Samir en zijn familie van een andere kant. Zijn broer een ****** en zijn vader een dealer! Was dat de jongen waar ik mee zou willen trouwen en waar ik van hield. Neej, hoe kon ik zo blind zijn? De huisdeur sloeg dicht en voor ik het wist stond mijn vader met tassen in zijn in de opening van de keuken.

  8. #8
    Just a Tamazight

    Reacties
    2.359
    19-05-2002

    MVC Premium MVC Premium
    VERVOLGGGG VERVOLGGG VERVOLGG VERCOLGG VERVOLGGG VERVOLGGGGG, ok nou is het wel duidelijk, toch
    Toeval Bestaat Niet!
    Wat Bij Ons De Indruk Wekt Van N´ Terloops Gebeuren,
    Vind Zijn Diepste Oorsprong In Ons Lotsbestemming,....

    A married woman

  9. #9
    life your own live!!

    Reacties
    549
    25-07-2002

    pleazzzz go go go go go het is een goed verhaal

    xx lady
    Life is a journey not a destination!!


  10. #10
    MVC Lid

    Reacties
    255
    02-06-2002

    Ik vind het fijn dat jullie mijn varhaal spannend vinden hier komt een vervolg

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    255
    02-06-2002

    Het was stil. Alle blikken waren gericht op mijn vader die met zware boodschappentassen in de deuropening stond. Mijn vader zegt cynisch: waar wachten we nog op tot de hemel naar de aarde komt? Mijn moeder staat op en pakt paar glazen van de tafel en loopt daarmee naar het aanrecht. Als mijn vader de boodschappen begint in te ruimen ziet hij dat mijn moeder rode ogen heeft. Wat is er vraagt hij aan haar. Niks, een vuiltje in mijn ogen. Wat was je eigenlijk net met Nourdinne en Malika aan het bespreken? Gewoon dat hij de planten water moet geven enz. Ik sta op en loop snel naar mijn kamer om deze hel te ontvluchten. Mijn broer Nourdinne loopt snel achter mij aan. Als ik boven ben pakt hij me bij mijn arm beet. Hij zegt dat ik nog geluk heb en dat hij meer weet dan ik denk. Hoe bedoeld hij, hij weet meer!? Zou hij daar mee bedoelen dat ik rook? Na een tijdje als alle spullen in de auto zitten en alles geregeld is neem ik afscheid van mijn kamer en beloof dat ik snel terug zal komen. Mijn plekje waar ik me altijd kon terug trekken en tot mezelf kon komen. Als ik de auto in stap heb ik het gevoel of ik een stap neem naar de hel. De auto begint te rijden en ik voel een steek in mijn hart.
    We zitten nu al 4 uur in de auto en mijn zusje Malika wil dat ik vlechtjes maak in haar haar.
    De hitte doet het humeur van mijn vader niet goed en bij kleine irritaties laat hij duidelijk zien dat hij geïrriteerd is. Mijn moeder drinkt liters water. Het gekleef aan mijn benen begint te irriteren en ik sla mijn broertje Amin voor zijn hoofd nadat ik hem al meerdere keren had gewaarschuwd. Jah, hoor! Voor ik het weet begint hij terug te slaan. Mijn vader schreeuwt boos dat als we niet ophouden hij ons uit de auto gooit. Ik moet van binnen lachen maar wil het niet laten merken. Eindelijk stoppen we en ik ren uit nood naar de toilet. Ik heb nog nooit in mijn leven zo lang mijn plas opgehouden. In de toilet sprankel ik wat water op mijn gezicht. De ver*****ng voelt heerlijk aan. De reis duurde 16 uur na velen malen gestopt te hebben kwamen we vermoeid aan in Marseille. In Marseille zouden we overnachten bij mij oom Said de broer van mijn vader. Toen we de stad naderde was het al donker, de stad werd verlicht door prachtige lichtjes. Het was inmiddels al nacht en mijn vader wou mijn oom niet uit zijn slaap halen omdat hij de volgende dag weer moest werken. We besloten maar op het strand te gaan slapen, het was tenslotte lekker weer. Met de matjes die we hadden meegenomen gingen we op het strand liggen. Mijn vader viel gelijk in slaap want hij was onzettend vermoeid, mijn moeder sliep ook snel in met Amin en Fadia in haar armen. Mij lukte het echter niet om in slaap te komen. Ik draaide van zij naar zij, maar ik kon niet slapen. Ik besloot uiteindelijk een stukje te gaan lopen. Erg riskant voor een meisje ‘s nachts op het strand in de stad die je niet kent en de taal niet spreekt. Ik liep een stukje de boulevard af, want daar liepen paar mensen en was het minder riskant. Ik ging op een bankje zitten en keek over het strand uit. Voor ik het wist kwam er een jongen naast mij zitten en stak een sigaret op. Wat was de verleiding groot om een sigaret te vragen, maar ik had met mezelf afgesproken dat ik zou gaan stoppen met roken. De jongen zag hoe ik keek hoe hij zijn sigaret op stak en bood een sigaret aan. Ik zei; “Merci”. Mijn Frans was niet goed maar ik kende dat woordje nog wel. De jongen begon dingen te zeggen tegen me in het Frans maar ik begreep er weinig van. Hij had door dat ik niet van hier was en probeerde engels te praten. Ik kon me wat makkelijker in het engels duidelijk maken en hij had dat door. Hij vroeg mijn naam, waarop ik antwoordde dat ik Malika heet. Hij begon gelijk in het Arabisch te praten. Ik vroeg waar zijn ouders vandaan kwamen. Zijn ouders kwamen oorspronkelijk uit Algerije maar hij was zelf in Marseille geboren. Wat brengt jouw eigen hier zo laat?vroeg ik hem. Hij zei dat hij op een vriend wachtte. Waarop hij vroeg waarom ik alleen als meisje zijnde hier was in de stad die ik niet eens kende. Ik zei dat mijn ouders een stukje verderop aan het slapen waren en dat we wachten tot 8 uur en dat mijn oom ons dan zou komen ophalen. Hij waarschuwde me dat dit een gevaarlijke stad was voor een meisje om alleen te zijn en helemaal zo laat. We zaten een nog een half uur te praten. Ik vond het vreemd want hij wachtte op een vriend, maar die was nog steeds niet gekomen. Ik vroeg hem waar zijn vriend was. Hij zei dat hij zijn huis niet meer in kon omdat zijn vader de deur op slot had gedaan omdat hij te laat thuis was gekomen.
    Hij vond dat ik maar moest terug keren naar mijn ouders anders zouden zij zich misschien zorgen gaan maken. Hij bracht me naar mijn ouders en we namen afscheid. Mijn ouders hadden er niks van gemerkt dat ik even weg was geweest. Yassine: wat was hij een knappe en sympathieke jongen. Ik ging liggen op mijn matje en viel zo in slaap.

  12. #12
    Just a Tamazight

    Reacties
    2.359
    19-05-2002

    MVC Premium MVC Premium
    bedankt voor ´t vervolg!!!!!

    dikke kuzzz
    Toeval Bestaat Niet!
    Wat Bij Ons De Indruk Wekt Van N´ Terloops Gebeuren,
    Vind Zijn Diepste Oorsprong In Ons Lotsbestemming,....

    A married woman

  13. #13
    MVC Lid

    Reacties
    344
    24-07-2002

    Heel goed geschreven, ga zo door!!
    Ik was nog liever een pad die van de dampen van een kerker leeft.
    Dan een deel van datgene wat ik liefheb, voor het gebruik van een ander vrijhoudt.

  14. #14
    life your own live!!

    Reacties
    549
    25-07-2002

    hey meid goed man komt er vandaag nog een vervolg??

    xx lady
    Life is a journey not a destination!!


  15. #15
    MVC Lid

    Reacties
    255
    02-06-2002

    Ewa,
    Lieve mensjes bedankt voor het lezen van mijn verhaal en het nog mooi vinden ook. It makes me happy !!!
    Ik had het eventjes druk dus kon niet gelijk een vervolg maken maar hier is dan nog een stukje en zal jullie niet langer in spanning laten.