Er zijn hier echt heel erg goede schrijvers, ik heb nig niet alle verhalen gelezen maar tot nu toe vind ik ze allemaal geweldig. Maar ze zijn allemaal geschreven vanuit een vrouwlijke perspectief daarom wil ik nu een verhaal schrijven met eenmannelijk perspectief, ik ben niet echt een goede schrijfster, het zijn alleen maar opstellen en werkstukken voor school ,maar ja ik ga het gewoon proberen.
'waar ben ik, halooooo', zenuachtig keek ik om mij heen , alles was heel vaag, opeens zag ik een figuur voor mijn ogen , was het mijn moeder?
mijn lieve moeder? was ik dood? was het zo als je dood ging?
ik wreef in mijn ogen zag dat het.. dat het marjam was van school.' wat , wat " huilde ik bijna, ik kreeg niets anders uit. Mijn gezichtsveld werd groter en zag dat er zo'n tien andere mensen om mij heen waren gebogen. Het leek als of ze boven mijn hoofd zweefden. Ze schreeuwden nee ze fluisterden, en weg was ik weer.
een paar minuten later werd ik weer wakker,of was het meer dan een paar minuten, het voelde alsof ik een week had geslapen.Ik zag nu veel beter maar ik lag nog steeds maar nu niet op een harde ondergrond nee ik lag op een bed, mijn bed? het was een bed van iemand anders. maar wiens? en waar ben ik?honderden vragen dansten in mijn hoofd waar ik geen antwoord op kon geven.Ik keek om mij heen , maar zag niemand. 'okee , okee' zei ik tegen mezelf als een troost
' ik heet brahim en ik ben 21 jaar, ik studeer rechten en ik woon...' die zin kon ik niet afmaken. 'Waar woon ik?'.Ik begon te huilen. 'nee nee ik kan niet gaan huilen, kom op '. ik probeerde op te staan maar het lukte niet, ik had zoveel pijn.
het vervolg komt nog als jullie dat willen.
