1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Arrow Tot Het Bittere Eind...

    Een Nieuw verhaal.

    ..Tot de Bittere Einde...

    Zo eindelijk ik ben klaar.Zei ik zuchtend in mezelf.Ik spreidde me armen in de lucht en ik gaapte.Zo wat ben ik moe zeg, me nek was stijf en me rug ook.Komt ervan als je de hele dag op een stoel zit.Zei ik tegen mezelf terwijl ik weer me benen strekte.Ik had slaap dacht ik bij mezelf terwijl ik met me ogen knipperde.Ik wreef met me handen me ogen open, ik ben klaar eindelijk drie verslageven afgemaakt.Nou als dat niet goed genoeg is voor de school dan weet ik het ook niet meer.Ik had heel de dag gewerkt.School is erg belangrijk voor me het was me laatste jaar en dan volgend jaar op naar een nieuwe school en een hogere opleiding.Ik genoot er gewoon van als ik er aan dacht.Ik kwam steeds dichterbije naar dat datgene waar ik wil zijn en die gedachte helpt me constant bij me dagelijkse problemen.Daardoor vergeet ik de dingen die er gebeurd zijn en die gebeuren.Zoals deze week met me ouders dat vergeet ik nooit.School was mijn vlucht op school was ik niet alleen en daar had ik mijn wereldje.Ik heb alles over voor me school, ik wou niet stoppen voor niemand.Ik keek naar de klok en ik zag dat het alweer 12 uur middernacht was.Gefeliciteerd Saida zei ik tegen mezelf..ik was eindelijk twintig geworden.De jaren zijn voorbij gevlogen dacht ik bij mezelf.Ik was alweer twintig het leek alsof ik altijd negentien geweest was en gebleven ben.Maar nu ben ik alweer wat ouder en wijzer zou je kunnen zeggen.Ik deed het bureaulampje uit die ik de hele dag aan had staan, ik stond rustig op en ging naar me bed toe.Ik zag dat Mounia me zusje al sliep.Ik lag op me bed en deed me ogen dicht.Ik zag het opeens weer voor me..De nachtmerrie die ik van de week gehad had.Iedere keer als ik me ogen dicht deed dan moest ik eraan denken..eigenlijk constant heel de dag al.Maar als ik met huiswerk bezig ben dan denk ik er niet meer aan.Dan vergeet ik het even.Daarom was ik ook altijd bezig met school.Ik probeerde mijn problemen te vergeten..Mijn problemen met mijn ouders..Nooit zal ik vergeten wat ze me aangedaan hebben.Iedere keer als ik er aan denk dan komt de boosheid weer terug.Nog nooit had ik gedacht dat me ouders zo waren.Vroeger waren ze niet zo.Maar nu ik steeds ouder word worden ze steeds meer koppiger en willen ze de baas spelen over mijn leven..De verschrikkelijke nachtmerries die ik iedere nacht heb komt allemaal door hun..ik hield van ze.Maar niet als ze zo bezig waren..dan haatte ik ze.Ik snapte niet dat mijn ouders zo waren.Iedere ouder zou toch blij moeten zijn dat je dochter kiest voor school in plaats van gelijk jong te trouwen en kinderen krijgen.Ik dacht na over mijn toekomst ik wou meer in het leven dan alleen trouwen.Morgen weer een dag zuchte ik.Bij die gedachte viel ik in slaap....

    ´Nee nee ma niet doen..le le aaaaaaaaaaahhhhhh waaaah..´ Saida word wakker..word wakker.Ik opende me ogen en ik keek naar Mounia.´Mounia waar ben ik waar ben ik..´zei ik hysterisch.´Saida doe rustig je bent hier thuis in je bed.´zei Mounia.Ik keek om me heen en ik realiseerde me dat ik gewoon thuis was.Ik had weer die nare droom gehad.Iedere nacht ging het zo sinds die dag dat me ouders me helemaal kapot maakte..geestelijk en lichamelijk.´Ik haal wel wat water voor je..´zei Mounia met een bezorgde blik in haar ogen.Ik knikte ja..en ik ging weer achterover liggen in me bed.Me hoofd deed pijn en ik voelde me vreselijk.Iedere ochtend was het zo.Mounia heeft me al zo vaak wakker gemaakt uit me nachtmerries.Ze was zo bezorgd om me en ze wist niet wat ze moest doen.Maar ze hielp me altijd en daar was ik blij mee.´Hier is je water..´zei Mounia terwijl ze weer terug was en naast me op bed ging zitten.Ik pakte de glas beet en dronk er een beetje water uit..´Gaat het alweer Saida..´zei Mounia.´Ja Mounia dankjewel.´´Je hebt weer die droom gehad he..?´vroeg Saida nieuwsgierig.´Ja Saida..´zei ik vervolgens weer.´Ik vind het zo erg voor je Saida je ging echt schreeuwen in je slaap ik schrok ervan.´zei Mounia.Ik wist zelf niet meer wat ik allemaal gezegd had.Maar ik wist precies hoe de droom gegaan was.Me ouders straks hebben ze me gehoord dat ik zo schreeuwde..´Mounia ma en ba hebben het toch niet gehoord he..??´vroeg ik terwijl ik vreselijk bang was dat ze het wel gehoord zouden hebben.´Nee ik denk van niet Saida...´zei Mounia.Waarop ik me gelijk opgelucht voelde.Ik moet naar school dacht ik bij mezelf.En ik stond op..´Saida waar ga je naar toe..blijf in je bed.Je hebt koorts volgens mij.´zei Mounia bezorgd.´Nee ik moet naar school..ik wil hier niet blijven.´zei ik vastbesloten terwijl ik alweer gauw naar de badkamer toe liep.Ik had gedoucht me kleren aan gedaan en ik was klaar om naar school te gaan.Maar van schrik moest ik opeens weer denken aan iets wat in me droom voorkwam.Waardoor ik er letterlijk kippenvel van kreeg en de zenuwen.Een gevoel van angst ging er door me heen..een akelig gevoel.Ik ging op me bed zitten en ik vervoerde me niet.Ik moest naar school gaan maar me droom zit steeds in me hoofd.Waardoor me hart steeds sneller begon te kloppen van angst.Mijn droom ging over.......

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    12
    09-05-2002

    Hellooooooo......

    Hihi.. ik ben de eerste die em gelezen heeeeeeeeft!!!

    En je droom ging over...........? Uithuwelijken, vermoorden, ....... nog meer suggesties....? Haha.... Wordt weer mooi verhaaltje Crazy...!!

    Ciao!!!

    If a Kiss was a raindrop, I'd send U Showers! If a Hug was a second, I'd send U Hours! If Smiles were water, I'd send U the Sea! If Friendship was a person, I'd send U Me!

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Dankjewel Mistyc !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


    Me droom ging over wat me gebeurd was deze week.Ik kon het zelf ook niet geloven dat het gebeurd was.En ik was er kapot van toen het gebeurde.Toch had ik dat niet verwacht van me ouders.Het leek wel alsof ze verandert waren.Ik was het wel van me ouders gewend het gezeur en ze hebben me heel erg veel pijn gedaan door de jaren heen.Maar ik zette mezelf er altijd overheen.Ik wist dat er wel betere dagen zouden komen.Het waren niet mijn ouders schuld dacht ik dan altijd bij mezelf.Ze konden er zelf ook niets aan doen ik nam ze niets kwalijk.Want ik had medelijden met ze.Heel het gezin was kapot en viel uit elkaar toen een paar jaar geleden datgene gebeurde wat niemand had verwacht.Ik weet het nog zo goed de dag zie ik nog zo helder voor me.Het was op een zaterdagmiddag de dag verliep zoals gewoonlijk.Mijn vader was aan het werk..Me moeder stond in de keuken eten voor ons te maken.Ik en Mounia zaten tv te kijken in de kamer waar we altijd aten en tv keken.We waren best wel jong ik was 15 jaar en Mounia 14.We keekten tv en aten chips.Alles ging zoals het hoorde te gaan.Ik had nog een oudere broer van achtien en een broertje van dertien ze waren buiten.En terwijl het alweer bijna zes uur was en me vader thuis zou komen zaten we nog steeds voor de tv.Het was iedere dag een dagelijkse gewoonte dat me vader dan om die tijd thuiskwam.Me broertje Othman kwam net wat eerder dan me vader thuis.Hij ging er ook bij zitten en zoals gewoonlijk plaagten we hem.Toen kwam me vader thuis..'Salaaaaam alekouiim..'hoorde we me vader vrolijk en luid zeggen terwijl hij door de gangen liep.Hij kwam binnen met verse brood en andere spullen 1 voor 1 kusten we onze vader op de voorhoofd.We we waren altijd zo blij als hij weer thuis was me vader ging zoals gewoonlijk gelijk bidden en me moeder zette het eten klaar.Ik en Mounia helpten mee..Me moeder roepte iedereen bij elkaar..'eten iedereeeeeeeen..!!!!!!!' 'Waar is Mohammed?' vroeg me vader aan ons en me moeder.Mohammed was me oudere broer ik had nauwelijks contact met me broer.Maar als me broer er was dan was het altijd leuk en daarom hield ik ook zoveel van hem.Hij was vaak weg wat ik jammer vond.Me ouders hielden zoveel van hem ze hadden alles voor hem over.'Hij is nog buiten..'zei ik tegen me vader.Ik had heel die dag een naar gevoel ik weet niet hoe het kwam.Maar ik vond het raar dat Mohammed er niet was.De telefoon ging en ik schrok ervan.Me hart begon steeds sneller te kloppen en ik had er een naar gevoel over.Ik weet niet hoe het kwam maar zo voelde ik me.Alsof ik wist wat er zou gebeuren.Me vader liep naar de telefoon toe en nam hem op.Iedereen ging door met wat ze deden niemand vroeg zich af wie er belde.Maar ik zat met een kloppende hart te wachten op wie er gebeld zou hebben.Ik was bang dat mijn gevoel toch waar zou zijn.Na een minuut was me vader er nog steeds niet.Hij zat nog steeds in de andere kamer en niemand vroeg zich af waarom hij er nog niet was.Tot mijn vader mijn moeder riep om te komen waardoor ik er nog een narige gevoel van kreeg.Me moeder stond op en ging naar me vader toe..Iedereen zat nog aandachtig tv te kijken en te eten.'WAaaaaaaaaaaaaaaaaah.....!!!!!!!!!!!!!' hoorde ik me moeder keihard schreeuwen.Ik wist niet wat er gebeurde en me hart begon steeds sneller te kloppen.Ik wou niet weten wat er gebeurde ik was zo bang.Ik liep naar de andere kamer toe en ik zag me moeder op de grond huilen en schreeuwen..Ze schreeuwde de naam Mohammed Mohammed...Me vader zat met tranen op de bank nog nooit had ik me vader zien huilen tot die dag.Ik wist niet wat me toen overkwam ik kon het gewoon niet geloven.Allemaal vragen gingen door me hoofd.Waarom huilt mijn vader..waarom schreeuwt mijn moeder.Waarom schreeuwt mijn moeder de naam Mohammed.Wat gebeurde er wat was er aan de hand..Wie belde er..wat zeiden ze..?? Ik wist het allemaal niet..maar me gevoel wist het wel.En terwijl ik naar me ouders keek stroomde er een traan die ik gauw weg veegde.Ik wou niet huilen..ik wist niet wat er gebeurde en wat er aan de hand was.Me vader keek naar me..en ik durfde hem niet aan te kijken.Me moeder schreeuwde nog steeds.Haar stem de manier waarop ze schreeuwde maakte me bang.Nog nooit had ik haar zo gezien.Mounia en Othman waren er ook bij..We waren allemaal stil want we wisten niet wat er gebeurde.Ik liep de woonkamer in en ik ging wat dichterbij me vader staan..hij keek me aan.En bang van met angst vroeg ik aan me vader..'bebba wat is er..?''



    Ciao Baby

  4. #4
    Al hoceima

    Reacties
    7.748
    03-06-2002

    salam

    ik ben de tweede die het heeft gelezen
    weer een gaaf verhaal crazy baby
    ik zie dat je on-line bent komt er een vervolg
    ga zo door je hebt echt schrijftalent

    succes liefs roosje
    "Als men wist wat het gebed ons kon geven, dan ging ieder op zijn knieen door het leven"

    Inna lilahi wa inna ilayhi raji3oen.................Moge Allah swt hem een mooi plekje in el djenna schenken en hem vergeven en hem genadig zijn 09-02-2006

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    dankjewel wardaroosje !! Ik zal verder schrijven.


    "bebba wat is er.." zei ik tegen me vader.Hij luisterde niet naar me hij keek niet naar me.Ik bestond niet meer, ik was er niet.Ik wist niet wat er aan de hand was en wat er gebeurde.En ik kreeg het ook niet te horen.Ik snapte er niets meer van.Waarom word ik buitengesloten waarom mag ik niet weten wat er aan de hand is.Het gaat over Mohammed me broer.Had hij gebeld of niet..? Zo erg zou het toch niet zijn wat gebeurde er nou.Er was iets en mijn gevoel zei dat het iets ergs was.Want nog nooit had ik me ouders zo gezien.Ik kon er niet tegen om me moeder zo te zien.Ze schreeuwde nog steeds ik ging naast haar zitten.Ik wou me hand over haar heen doen.."yemma wat is er..wat is er yemma.."zei ik terwijl ik in paniek was.Ze bleef Mohammed schreeuwen ik kon haar niet beethouden.Want ze ging steeds heen en weer heen en weer met haar hoofd en lichaam.Ik wou haar beethouden ik wou weten wat er aan de hand was.Maar ik kreeg niets te horen, ik wou me moeder beethouden ik wou haar troosten.Ik wist niet waarom ik haar moest troosten. Maar toch wou ik het doen.Ik wou dat de pijn weg ging ik wou dat me moeder niet meer huilde.Me moeder keek me opeens recht in de ogen aan.En ze schreeuwde.."Ga weg..ga weg !!!!!!!!"Ze keek me boos aan terwijl ze dat zei en ik schrok ervan.Ik voelde me nog erger dan daarvoor.Ik was helemaal in de war wat was er nou.Waarom reageerde ze zo boos.Ze bleef schreeuwen dat ik weg moest gaan tot ik bijna de woonkamer uitliep.Ik keek naar me ouders en me moeder die maar bleef schreeuwen en schreeuwen van pijn en verdriet.Me vader stond op en hij ging zijn jas aandoen en schoenen.Ik wist niet wat hij zou gaan doen en waar hij naar toe zou gaan.Hij ging weer terug om me moeder op de bank te laten zitten.Maar ze wou niet.Ze schreeuwde tegen me vader ze wou hem slaan.Ze was zo boos en in verdriet het was niet aan te zien.Me vader liep weg en hij liep naar mij toe."bebba bebba wat is er ..waar ga je naartoe..? Wat is er met Mohammed..??"zei ik met wanhoop.Me vader keek me aan en hij wist dat hij het moest zeggen hij kon niet niets zeggen."Saida blijf hier let op je moeder.."zei me vader kortaf."Bebba maar wat is er..wat is er met Mohammed."zei ik weer.Ik moest het weten ik was zo bang.Ik was bang om wat hij zou zeggen en wat er aan de hand was.Maar toch moest ik het weten."Mohammed heeft een ongeluk gehad hij is er niet meer.."zei me vader met rode ogen en hij begon weer te huilen.Ik stond stil en ik wist niet wat ik hoorde.Nee nee dit kan niet waar zijn dacht ik bij mezelf..ik werd helemaal gek van binnen.Maar je zag het niet aan me.Nee nee zei ik zachtjes..Me vader liep het huis uit.En ik stond daar in de gang..weer zei ik zachtjes 'nee nee..'ik voelde pijn en verdriet.Me hart was gebroken..en ik viel neer op de grond..ik begon te huilen..te huilen en huilen want Mohammed was er niet meer........


    Ciao Baby

  6. #6
    Afwezig Lid.

    Reacties
    8.184
    16-02-2002

    MVC Premium MVC Premium
    yo kroesie,

    i love you so much!ben zo bly dat je toch me naam hebt gebruikt in dit verhaal,ik vind t echt een eer joh!ik d8 dat we gewoon zaten te dollen gisteren!ik vind dat je het verhaal mooi begonnen bent.dit verhaal is anders als die van tarik en sarah.dit verhaal bevat meteen veel emotionele dingen.Ik volg t verhaal off course op de voet en ik hoop dat je t verhaal afhebt voordat je op vakantie gaat.nou sjatie ik spreek je zo weer.

    kusssss van ya brainnie

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Ik vervoerde me niet ik zat stil op me bed.En er verscheen een traan die ik snel wegveegde.Want iedere keer als ik moest denken aan die tijden dan kreeg ik er letterlijk de rillingen van.Sinds die dag dat Mohammed er niet meer was veranderde alles.Niets was meer zoals het moest zijn.Het gezin viel letterlijk uit elkaar het waren vreselijke tijden en nu nog steeds voor mij.Me moeder was altijd verdrietig praatte met niemand ging nergens naar toe en was altijd thuis alleen.Me vader wist ook niet wat hij moest doen.Het enigste wat me vader deed was me moeder de schuld geven.De eindeloze nachten dat ze ruzie maakten en schreeuwden naar elkaar.Ik werd altijd middernacht van schrik wakker want dan hoorde ik me vader keihard schreeuwen tegen me moeder.."het is jouw schuld dat Mohammed er niet meer is..!!!!!!" zei me vader dan altijd.En me moeder die schreeuwde altijd terug en uiteindelijk had me vader altijd het laatste woord.En me moeder de laatste tranen.Nog nooit heb ik me toen zo bang gevoeld.Er was geen zekerheid meer sindsdien.Me ouders waren strenger geworden werden sneller boos en maakten veel ruzie.Ik was altijd radeloos ik probeerde Mounia en Othman altijd gerust te stellen.Maar zelf wist ik ook niet wat ik moest doen.Ik probeerde alles beter te maken..de situatie waar in we zaten.Ik hielp me moeder altijd in de keuken ik deed alles.Maar het was nooit goed genoeg.Altijd snauwde ze naar me.Ze was altijd boos op me, wat pijn deed want uiteindelijk ging ik altijd naar me kamer toe en huilen.Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat het mijn schuld was.Ik ben de oorzaak van alles.En me ouders zeurden elke dag dat ik van die school af moest en ik zei altijd nee..Nee dat doe ik niet school was alles wat ik had.Zonder school was ik radeloos..
    "Saida..ben je hier nog steeds.." zei Mounia tegen me waardoor ik letterlijk terug werd gehaald uit me gedachten."He oh ja..ik kom bijna te laat..". zei ik tegen Saida snel.Ik stond haastend op en liep gauw de kamer uit.."Saida wacht..." zei Mounia vanuit onze kamer."Ja Saida?"vroeg ik nieuwsgierig."Gefeliciteerd he.."zei Mounia.Ze was het niet vergeten dacht ik bij mezelf wat me goed deed."Dankjewel Mounia.."zei ik met een glimlach.Een glimlach die met moeite verscheen.Ik pakte snel me jas en deed hem aan.Ik wou snel de deur uit voordat me moeder me zag anders zou ik het weer krijgen dat gezeur en dan zou ze weer boos worden.En ik had er geen zin in om weer die woorden te horen dat ik een nietsnut ben.Ik liep rustig de trap op naar boven..Ik kwam boven op de gang aan en er was niemand.Opgelucht stond ik even stil en ik liep naar de deur.."Saida waar ga je naar toe..???"


    Ciao Baby

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Hoorde ik me moeder zeggen.Ik draaide me om en ik keek naar me moeder.Ze keek me nors aan en ik zei.."Ik ga naar school." "School school dat is het enigste waar je naar toe gaat.Met school kom je nergens Saida." zei me moeder geirriteerd.Altijd dit gezeur dacht ik bij mezelf.WAt voor antwoord moest ik nou weer geven.Alles wat ik zei dat was niet goed.Ik heb zo vaak met haar gepraat en waarom ik op school zit en dat het goed is en dat ik er een toekomst mee kan hebben en een goede baan.Maar het drong gewoon niet tot haar door ze wou het gewoon niet.Naarmater ik ouder werd wou me moeder niet dat ik nog op school bleef wat me altijd boos maakte."Ik moet gaan yemma.."zei ik snel.Ik wou geen antwooord geven op haar vraag."Kom snel weer thuis.."zei me moeder tegen me.Waarop ik verbaasd met ogen open haar aankeek.Want meestal deed mijn moeder alles om ervoor te zorgen dat ik niet naar school ging.En het lukte haar ook bijna altijd.Maar nu liet ze me gaan.Ik was letterlijk verbaasd."Beslamma.." zei ik weer tegen me moeder met zenuwen en angst dat ze opeens weer van gedachten zou veranderen."Beslamma.."zei me moeder vervolgens weer.Ik was op gelucht en ik liep de deur uit.Terwijl ik alweer op school aan kwam ging ik gauw naar de leraren toe waar ik me verslagen moest inleveren.Allemaal waren ze tevreden met me verslagen waarmee ik blij was.Wat zal ik nu doen dacht ik bij mezelf.Terwijl ik door de gangen liep voelde ik me best wel alleen en eenzaam.Hier liep ik dan helemaal alleen op school, ik wou overal zijn behalve thuis.Ik wou nog niet naar huis gaan.Vandaag was het me verjaardag en ik was gewoon helemaal alleen.Dat kon toch niet zo zou ik me niet moeten voelen.Ik wou dat ik niet jarig was ik haatte verjaardagen.Op verjaardagen realiseerde ik me altijd dat het altijd sombere dag was.Het werd niet gevierd en haast iedereen vergat me verjaardag.Ik liep naar de bibiotheek daar kon ik nog even studeren dacht ik bij mezelf.Terwijl ik binnen liep zag ik Meryem alweer daar zitten met overal boeken om haar heen.Meryem was me vriendin ze was een hele aardige meid.Ze was wel te vertrouwen maar ik hield altijd afstand van haar.Ik durfde haar nooit wat te vertellen terwijl ik weet dat Meryem nooit misbruik zou maken van mijn vertrouwen."Haiiiii Meryem.."zei ik terwijl ik erbij ging zitten.."Hoi Saida hoe gaat het ..?" "Goed hoor en met jou..? "Ja gaat wel.." zei Meryem zuchtend terwijl ze naar haar boeken keek.Blijkbaar had ze stapel huiswerk en veel te doen.Zou ze mijn verjaardag vergeten zijn dacht ik even bij mezelf.Blijkbaar wel dacht ik weer even.We praatte nog over de dagelijkse dingen en blijkbaar had Meryem me veel te vertellen zoals gewoonlijk.Meryem was niet te stoppen.Als ze begon te praten dan kwam er geen einde aan.Ze begon te praten over haar vriendje..en haar ex.Ze vertelde me dat ze haar vriendje leuk vind maar steeds moet denken aan haar ex en dat liever had gewild dat haar ex haar vriend was.Ik begreep het allemaal niet meer..vriendjes dacht ik bij mezelf.Die zijn nergens goed voor, alleen maar problemen en stiekeme gedoe en liefde en verdriet.Daar had ik geen zin in dat wist ik zeker."Salaam dames.." Hoorde ik opeens een zware stem zeggen.Terwijl ik me omdraaide en ik oog in oog stond met Hicham.......


    Ciao Baby

  9. #9
    Afwezig Lid.

    Reacties
    8.184
    16-02-2002

    MVC Premium MVC Premium
    yo baby its me hahha where ya at op msn???
    je verhaal is kei tof mang en ik heb t gevoel dat die hicham het leven van saida op haar koppie zet......................
    ik heb je weer van alles te vertellen,alatief wat ik meemaak tegenwoordig.gewoon erg
    maar ik zie je zo kroesie
    ciao baby brainie

  10. #10
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Me hart begon steeds sneller te kloppen en ik kreeg het helemaal warm.Waarom doet hij dit nog met mij dacht ik bij mezelf.Het was niet te geloven dat iedere keer als ik Hicham zag ik gewoon helemaal in de wolken was.Nog nooit heb ik dat meegemaakt met een jongen.Ik volgde Hicham met me ogen en hij ging naast Meryem zitten.Daar zat ik dan op school in de bib tegenover Hicham.Ik wist niet wat ik moest doen en hoe ik me moest bewegen.Wat denkt hij nu.Hij keek even naar me of nee dat zal wel niets te betekenen hebben of wel ? Hicham de jongen waar ik verliefd op was geworden sinds de eerste dag dat ik hem zag.Ik zal vertellen hoe het gegaan was, het was me eerste schooldag hier op school.En zo was het ook met Hicham ik zat is een keer in de pauze in de aula.En daar liep hij dan door de aula met zijn vrienden.Toen ik hem zag wist ik niet wat me overkwam.Iedereen vond Hicham toen leuk, meisjes die waren gek op hem.En hij wist dat en hij hield er wel van.Ik zag hem ook altijd met verschillende meisjes een player zou je kunnen zeggen.Maar toch dacht ik niet zo over hem, ik zag hem niet als een player.Toen hij liep keek ik nog steeds naar hem.Hij zag me en lachte naar me.Een goddelijke lach verscheen op zijn gezicht.En hij lachte naar mij.Toen kon mijn dag niet stuk ik was zo blij en in de wolken.Die moment vergeet ik nooit meer het was alsof er een lichtje aan ging.Sinds die dag ben ik hopeloos verliefd op hem.Ik heb het hem nog nooit laten merken dat ik hem leuk vind.Ik gedroeg me normaal als ik hem zag of hem sprak.Soms dan dacht ik weleens of had ik het gevoel
    dat hij het wel wist.Maar hij vind mij niet leuk dat wist ik honderd procent zeker.Daarom wou ik ook niet dat hij het wist want dan zou hij me hart breken.Ik wil ook geen liefde dacht ik toen bij mezelf het zou alleen eindigen op verdriet.Ik keek Hicham onopvallend haar en het viel me op dat hij er weer fantastisch uit zag.Stoer gekleed met gladde golvend haar.En een glimlach op zijn gezicht die het afmaakte.Perfecter kon hij niet zijn.Hij keek me opeens aan en zei.."Saida ben je klaar met het bewonderen van mij.."


    Ciao Baby

  11. #11
    ...

    Reacties
    3.258
    06-05-2002

    MVC Premium MVC Premium
    wajoooooooooow VERVOOOOOOOOOLG PLEAZZZE

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Zei Hicham tegen mij.Wat zegt hij nou ik werd er spontaan rood van.En ik werd steeds zenuwachtiger.Dit was toch niet te geloven dit zeg je toch niet.Wat zei hij nou.Of ik hem aan het bewonderen was.Oh mijn god ik kon nu wel door de grond door zakken.Dit zeg je toch niet, wat deed ik nou.Ik moest niet zolang naar hem staren en naar hem kijken.Wat moest ik doen..dacht ik bij mezelf helemaal in paniek.Ik wist het niet ..ik kon geen antwoord geven en ik keek gauw de andere kant op.Ik kon hem niet recht in de ogen aankijken want dan zou ik weer spontaan rood worden."Hicham doe normaal.." zei Meryem tegen hem.Ik keek naar Meryem en ik was blij dat ze de stilte onderbrak.Ik keek even naar Hicham die weer naar Meryem keek.Ik vroeg me af wat Hicham zou zeggen."Ik maakte maar een grapje.."zei Hicham lachend.Ik was opgelucht hij meende het niet.Even dacht ik dat hij me doorhad.Ik dacht meteen dat hij me door had.Als ik niet zo verliefd op hem was dan had ik me er niet zo druk om gemaakt.Maar ik was wel verliefd op hem wat me steeds onzeker maakte als ik Hicham zag."Jou grapjes zijn niet altijd leuk hoor Hicham.." zei Meryem weer tegen hem.Hicham gaf toe dat het een grap was maar Meryem ging gewoon weer door wat probeerde ze ermee te bereiken.Had ze mij ook door.Had ze het in de gaten dat ik hem leuk vond na al die jaren? Ik heb het haar nog nooit gezegd, maar af en toe dan heb ik wel het gevoel dat ze het weet."Saida je vond dat toch niet zo erg wat ik zei..?"zei Hicham tegen me terwijl hij me aankeek met zijn diepdonkere bruine ogen waar ik letterlijk in verdronk en ik vergat wat hij me vroeg."Hallo Saida ben je er nog.." zei Hicham weer lachend tegen me terwijl hij met zijn armen naar me zwaaide."Uh..ja ja nee ik vond het niet erg.."zei ik weer snel."Kijk zie je Meryem, je maakt je druk om niets." zei Hicham weer."Trouwens wat doe jij hier Hicham?"vroeg Saida hem nieuwsgierig.Ik nam niet deel aan dit gesprek zoals gewoonlijk ik was meestal altijd een stille toeschouwer die niets zei."Ik heb een afspraak met een meisje.."zei Hicham trots.Had hij een afspraak dacht ik bij mezelf.Het leek alsof er een mes door me hart heen ging.Ik was het wel onderhand gewend dat hij afspraakjes had en vriendinnetjes had maar toch deed het iedere keer iets met me.Ik was er stil van.Weer dwalen me gedachtes weg naar Hicham weer keek ik hem bewonderend aan en zag ik het voor me dat ik zijn afspraakje was.Ik wou dat ik degene was waar zijn hartje sneller van begon te kloppen.Ik wou dat hij hopeloos verliefd op me was en me wou.Ik wou het allemaal maar ik kon het nooit krijgen en het zou nooit gebeuren realiseerde ik me weer.Het voelde vreselijk om op iemand verliefd te zijn die het niet wist.En dat je dan nog tegelijkertijd wist dat hij je helemaal niet zou willen.Hij valt natuurlijk op hele knappe meiden en dat was ik niet.Dromen was het enigste wat ik deed laatste paar jaren.Alleen maar dromen over Hicham de jongen die niet van me hield maar me gewoon zag als een schoolgenoot."Weer een afspraakje..? Je bent net een sle.t."zei Meryem waardoor ik er letterlijk geschrokken van werd.Met open mond stond ik te kijken.Ik begreep niet dat Meryem dat durfde te zeggen.Waar haalde ze het lef vandaan en dat zei ze dan nog tegen een jongen.Weer lachte Hicham.."Let op je woorden Meryem..ik ben geen sle.t vrouwen houden gewoon van me..Daar kan ik ook niets aan doen."Zei Hicham weer zelfverzekerd.Hij keek weer mijn richting op terwijl ik aandachtig naar hun gesprek luisterde.."Saida jij houd toch ook van mij.."


    ciao Baby

  13. #13
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Me hart begon steeds sneller te kloppen.Eigenlijk wist ik niet wat ik moest zeggen.Dit vraag je toch niet aan me.Ik ben notabena nog verliefd op hem.Als ik zeg ja ik hou van je.Dan gaan ze er wat achter zoeken.Dan denkt hij nog echt dat ik van hem houd.Houd ik eigenlijk van hem..?? Dat wist ik zelf eigenlijk ook niet.Daarom maakte het dit steeds moeilijker.En als ik zou zeggen nee.Dan zou hij zeker denken dat ik niets van hem wil en dat ik dan bot overkom.Wat moest ik nou zeggen..hij keek me nog steeds aan.Nieuwsgierig zat hij te wachten op wat ik zou zeggen.Als ik ja zou zeggen dan zou zijn ego steeds groter worden en trots zijn omdat er zoveel vrouwen van hem houden.Waar ik eigenlijk zelf niet tegen kan.Hicham zie ik helemaal niet als een player of een echte vrouwtjes mannetje..ik zag heel wat anders in hem.Zijn innerlijk daar werd ik verliefd op.Als je op hem let dan merk je dat hij zo helemaal niet is.Als hij helemaal alleen zit en ik zie dat.Dan krijg ik een hele andere kant van hem te zien.Of als ik soms met hem alleen ben en we praten over sommige serieuze dingen.Dan was hij ook heel anders en serieus."Hicham doet het er wat toe als ik van je houd of niet.." zei ik."Ja Hicham, je hebt genoeg dames die van je houden."Zei Meryem vervolgens weer."Meiden meiden rustig..oh kijk daar is ze al.Ik moet ervandoor beslamma dames.." zei Hicham."Beslamma.."zeiden ik en Meryem in het koor.Hij stond op en liep weg heel even keek hij naar me en gaf me een knipoog.Ik wist gelijk niet meer naar waar ik moest kijken.En ik richte me ogen naar Meryem's boeken.Daar liep hij dan met een meisje de bibiotheek uit.
    "haha die Hicham toch joh.."zei Meryem lachend terwijl ze weer verder door haar boek door bladderde."Ja die Hicham.."zei ik vervolgens."Oh ja Saida ik moet jou nog wat vertellen.." zei Meryem met grote starende ogen naar me."Wat moet je vertellen..? "zo ik weet iets wat jij niet weet..echt erg !!!!" "wat dan.???"vroeg ik weer nieuwsgierig."Het gaat over Hicham, ik was het helemaal vergeten maar nu hij hier weer was.Moest ik er opeens aan denken." zei Meryem.Ze had me nu wel heel erg nieuwsgierig gemaakt.Wat wou ze me vertellen over Hicham..?? Ging het ook over mij? OF toch niet..dat zou niet kunnen."Wat dan..vertel.."zei ik nieuwsgierig tegen Meryem.Meryem keek me met een grote glimlach aan.En zou het toch iets met mij te maken hebben..??? "Saida hou je hart vast.." zei Meryem weer.Was deze nieuws dan zo erg..dacht ik bij mezelf."JA vertel kom op snel.." zei ik weer snel."Hicham gaat TROUWEN....!!!!!!!!!!!!!!!!!! " "Wat !!!!!"



    Ciao BAby

  14. #14
    Afwezig Lid.

    Reacties
    8.184
    16-02-2002

    MVC Premium MVC Premium
    wajowwwww kroesie,je bent gevaarlyk mang.wajow allatief dit wordt weer zon te gekke crazy baby vehraal waar wij meiden ons kunnen inleven..
    yo baby je raadt t nooit wat ik toen strx heb meegemaakt allatief.was duzz gaan shoppen en echt ik weet niet wat t is,maar maak allerlie gekke dingen mee,ik vertel je strx wel

    love you
    brainie baby

  15. #15
    schattige lid

    Reacties
    2.420
    21-03-2002

    MVC Premium MVC Premium
    Salaam Crazy Baby,

    Je gaat toch wel deze verhaal afmaken voordat je weg gaat he!!!
    laat ons niet met spanning achter????


    Ma3a salama
    Layrahmek papalief 21-11-2009