1. #31
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Ik kwam thuis aan en ik ging snel naar me kamer toe.Terwijl ik me kamer binnenkwam gooide ik me tas ergens neer op de grond."Klote.."schreeuwde ik van boosheid.Ik heb het gewoon helemaal verknald.Helemaal verpest, ik kon het gewoon niet geloven.Dit was gewoon het einde.Alles ging fout zelf datgene waar ik zo goed in was en waar ik zoveel tijd aan besteede.Zelfs dat had ik verknald.Het enigste wat me staande hield.Dit kon gewoon zo niet, ik had me wiskunde verknald.Die vak zou zoveel dingen beslissen, of ik zou slagen of niet.En nu moest ik maar afwachten.Ik deed me pyjama aan en ik ruimde me bureau op.Deze spullen had ik toch niet meer nodig, ik had het toch verknald.Dacht ik weer bij mezelf.Zoveel woede zoveel boosheid.Ik was boos op alles en iedereen."Saidaaaaa !!!!!!!!!!!!!" hoorde ik me moeder roepen van boven.Wat moest ze nou weer dacht ik bij mezelf.Ik had er geen zin in, ik wou het niet.Keer op keer was het iedere keer hetzelfde.Met tegenzin ging ik naar boven.En me moeder stond alweer boven aan de trap."wat is er yemma?" vroeg ik haar."Je weet best wat er is !!!!"zei me moeder met vuur in haar ogen.Het waren weer dingen die ze zei waarvan ik niets vanaf wist.Ik vroeg me af wat er zich allemaal afspeelde in haar hoofd.Waarom ze me zo haatte en waarom ze zo altijd boos op me was."Dat jij je gezicht nog durf te vertonen.."zei me moeder weer bitter met een vies gezicht.Waar had ze het nou over ik begreep het allemaal niet.Ik was helemaal in de war, ik kon het gewoon niet meer aan.Het was net een draaimolen in me hoofd.Het draaide en draaide en draaide maar het hield nooit op.Ik keek me moeder met verwarring aan,ik begreep het gewoon niet.Ik wou dat ze me begreep.Ik wou dat ze eens wist hoeveel pijn ze me deed.En met verdriet keek ik haar aan en dat zelfs zag ze niet."yemma wat is er..??"zei ik weer bang. "Vuile ho.er je weet het best wel.." zei me moeder terwijl ze me bekeek.Ik was geschrokken en verbaasd wat zei ze nou.Vuile ho.er dit kon toch niet waar had ze het over.Waarom zei ze al die gemene dingen ik had niets gedaan."Le yemma waar heb je het over.."zei ik in paniek."Tfoeeee iedereen praat over je..ik schaam me dat ik jou als dochter heb."zei me moeder.Het was gewoon niet te geloven waar ze het over had.Ze probeerde ergens naar toe te gaan ze wou me wat duidelijk maken.Maar dat deed ze niet in 1 keer zo was ze altijd.Ze maakte me eerst bang en zenuwachtig en ik was bang dat ze weer iets zou doen.Ik was radeloos ik wist niet wat ik moest zeggen want ik wist niet waar ze het over had."yemma waar heb je het over..?" zei ik weer."Vuile ho.er dat weet je wel..iedereen heeft je buiten gezien met die jongen..tfoeeeee" zei me moeder.Jongen welke jongen.Waar had ze het over ik was helemaal niet buiten met een jongen.Ik heb geen vriendje niks..En toen realiseerde ik me opeens iets.Ik liep eerst met Hicham buiten, maar dat kon toch niet de oorzaak zijn dat ze me gelijk een ho.er noemt.Roddelen ze daar weer over.Nee toch nee toch dit kon niet waar zijn."le yemma dat is niet zo..je snapt het niet.."zei ik met tranende ogen en pijn in me hart "ja je ontkent het niet he..ho.er ik wist het wel..!!!!!!!" zei me moeder.Ze keek me aan en ik was vreselijk bang en zenuwachtig.Weer had ik een naar gevoel in me buik en voor ik het wist.Duwde ze me keihard naar achteren."leeeeeeeee !!!!!!!!!!!!!!!!!!! aaaaaaaaaaaaahhhhhhhh" schreeuwde ik terwijl ik viel van de trap............

  2. #32
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Me ogen deed ik rustig open.Au alles deed pijn.Zelfs me ogen kon ik niet open doen van de pijn.Wat was er nou gebeurd, waar was ik? Ik keek om me heen en ik was helemaal alleen.Ik kon me hoofd niet bewegen ik wou opstaan maar het lukte me niet.Het deed zoveel pijn en me hoofd was zo zwaar.Ik probeerde om me heen te kijken en ik zag dat ik niet thuis was.Waar was ik dan, wat deed ik hier? Waar ben ik nou.Ik was helemaal in de war ik keek hoorde allemaal geluiden van apparatuur, ben ik nee toch dat kon toch niet.Ben ik nou in een ziekenhuis? Wat deed ik hier waarom was ik hier, ik wist het allemaal niet.Alles was zo vaag, ik herinnerde me niets meer.Ik kon hier toch niet blijven ik probeerde op te staan.Ik wou me hoofd optillen maar het lukte me niet.Iedere keer als ik het probeerde dan voelde ik de pijn."Je moet rusten Saida." hoorde ik een vrouw zeggen terwijl ze de kamer binnen kwam."Zo laat me je even bekijken, je bent gelukkig weer bij bewustzijn ik maakte me even zorgen." zei ze weer.Waar had ze het over ze keek me aan.Ze pakte me hand beet en controlleerde me pols.Ze maakte alles netjes voor me ze was helemaal in het wit gekleed.En met een vriendelijke lach keek ze me weer aan.Ze had blond haar en een blanke gezicht ze was best klein.Maar het leek me een aardige vrouw."Waar..waar ben ik.?"zei ik met moeite."Je bent in het ziekenhuis.."zei de vrouw.Als ik in het ziekenhuis was dan was zij waarschijnlijk een verpleegster.Wat deed ik hier dan wat was er gebeurd."Wat wat doe ik hier..?"zei ik weer met moeite en pijn iedere keer als ik de woorden uitsprak."Je hebt een nare val gehad van de trap.Maar het komt wel goed.Een kleine hersensschudding." zei ze terwijl ze weer door ging.Wat heb ik een hersensschudding gehad..? Was ik van de trap gevallen wat gebeurde er nou.Wat was dit nou allemaal.Dit is toch niet mogelijk? Het kwam opeens allemaal weer terug als een lichtflits.Ik kreeg overal de rillingen van als ik er aan terug dacht.Het was me moeder..me moeder ze had me geduwd.Ze had me geduwd dacht ik bij mezelf.Nee dit kon toch niet.Het kon gewoon niet nee dat doet iemand toch niet.Ik wou huilen, zoveel verdriet en pijn had ik.Ik wou het gewoon niet meer, hoe kon me moeder dat mij nou aangedaan hebben.Ik ben in het ziekenhuis waarom haat ze me zo erg.Waarom waarom? ik haat haar waarom doet ze dit met me.Ik wil haar niet haten maar toch doe ik het.Ik haat me eigen moeder omdat ze zo is."Saida ik zal even je moeder binnenlaten, dat is wel fijn" zei de zuster.Nee nee dacht ik bij mezelf.Niet me moeder ik wou haar niet zien.Ik haat haar ik kon haar niet uitstaan, ze doet me alleen maar pijn.Ongelooflijk pijn dat is wat ze deed.Ik wou niemand zien ik wou alleen zijn zoals ik altijd was..Ik keek zenuwachtig en bang naar de zuster.."Nee neee niet me moeder..nee nee"zei ik bang en terwijl ik hevig met me hoofd nee knikte van angst.......



    Ciao Baby

  3. #33
    MVC Lid

    Reacties
    63
    07-05-2002

    ewa, ga verderrrrrrrrrrr

  4. #34
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    "Saida wat is er..?"zei de zuster tegen me verbaasd.Ze liep naar me toen en deed haar hand op me hoofd."Jeetje je hebt een hoge koorts meid.Je moet nog even rusten." zei de zuster weer.Ik was helemaal in paniek ik wou me moeder niet zien.Dat kon gewoon niet, zij was de oorzaak dat ik hier was.En hier zag ik niemand en sprak ik niemand.Nieman die me zou lastigvallen.Ik vond het fijn dat de zuster me zo verzorgde.Het leek alsof ze echt om me gaf zonder dat ze me kende.Onbegrijplijk dat een zuster die je even verzorgd en je geneens kent zoveel om je kan geven.En een moeder die vanaf geboorte af aan me opgevoed heeft geneens om me geeft.Als ik dat vergelijk dan word ik er nog verdrietiger van.Ik moest huilen..de tranen rolden vanzelf uit me ogen."Saida lieverd wat is er?"vroeg de zuster weer bezorgd aan me."Ik was geschrokken."zei ik tegen de zuster zodat ze niet zou weten hoe het echt zat.Ze moest eens weten hoe het echt zat.Ze zou eens moeten weten hoe ik behandelt word.En dat me moeder de reden is dat ik in de ziekenhuis lig.Nooit zou ik me kinderen zou behandelen dacht ik bij mezelf.Het was zo normaal geworden dat me ouders dit deden bij mij, dat ik zelf het gevoel heb gekregen dat iedere ouder dit deed.Nadat ik dacht dat ik me vreselijk voelde werd het nog erger.Daar stond me moeder dan stilletjes.Me hoofd begon helemaal te draaien toen ik haar zag.Ik wou haar niet zien, ik zag haar en ik verstijfde helemaal.Me maag draaide en ik werd bang.De zuster wou weg gaan..Maar dat wou ik niet.Ik was bang voor wat me moeder eventueel zou kunnen doen als me de zuster hier niet was."Saida ik laat je wel alleen met je moeder."zei ze tegen me terwijl ze wegliep.Ik wou nee roepen.Ik wou haar terughalen ik wou opstaan en weglopen.Ik wou rennen..rennen en rennen..ik wou weg van hier.Ik wou overal zijn behalve hier met me moeder.Me moeder zag dat de zuster weg was en ze liep naar me toe."Voel je je al beter?"vroeg me moeder terwijl ze me recht in de ogen aan keek.Ik zag weer die bittere haat in haar ogen.En weer werd ik er bang van.Tuurlijk voelde ik me niet beter, ik begreep ook niet dat ze me dat vroeg.Ze haatte me toch, zij had me van de trap geduwd.Niet ik, tuurlijk voel ik me niet goed.Voordat ik de kans kreeg om iets te zeggen zei me moeder alweer."Je moet zo snel mogelijk hier weg, dit kost alleen geld." Ik was geschokt, hoe kon ze zo bitter en gemeen zijn.Ze toonde geen enkele medeleven met me.Ze wou helemaal niet dat ik beter zou worden.Ze wou me beter hebben zodat ze me kon gebruiken.Voor mijn part was ik dood voor haar.Was ik maar dood dacht ik even bij mezelf.Niemand hield van me, het interesseerde niemand of ik nog leefde.Waarom leef ik nog dacht ik bij mezelf.Ik wou niet naar me moeder kijken, ik ontwijkte haar blikken.Ik keek snel de andere kant op.Ik wou niets van haar weten.Ze kon me niet weer raken met haar woorden.Ik wou dat ze weg was..weg uit me leven.Ik hoorde voetstappen lopen en een deur die open ging.Ik keek weer de andere kant op en ze was gelukkig weggegaan........


    Ciao Baby

  5. #35
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    "Saida ik help je wel."Zei Mounia me zusje terwijl ze me hand beet pakte.Ze helpte me mee naar binnen.We waren nu weer thuis na twee dagen in het ziekenhuis gezeten te hebben.Het waren twee verschrikkelijke dagen.Zoveel pijn en verdriet heb ik gehad.Nog nooit heb ik in die twee dagen zoveel pijn gevoeld of gehad.Zowel lichamelijk maar voornamelijk geestelijk.Van binnen ging ik helemaal kapot.Maar in het ziekenhuis voelde ik de pijn helemaal alleen.Ik was helemaal alleen,ik was weg van iedereen weg van me ouders.En weg van iedereen die me pijn deed.Heel even had ik innerlijke rust gevonden bij mezelf.Rust in het ziekenhuis, ik had er de tijd om over alles zorgvuldig na te denken.En wat me overkomen was, het feit dat ik van de trap was geduwd door me moeder.Dat was het toppunt dacht ik bij mezelf.Nog nooit had ik gedacht dat het zo ver zou komen.Het kon zo langer niet meer doorgaan,me ouders konden me niet blijven slaan en me zo behandelen.Niet meer, ik was bang voor wat er nog zou komen.Wat zou er de volgende keer gebeuren.Zou ik weer in de ziekenhuis belanden? Of zou het nog erger zijn.Dat was het enigste waar ik aan dacht en waar ik bang voor was.Toch moest ik iets doen, ik kon het niet toelaten dat me ouders me sloegen.Het mocht niet meer gebeuren.Ik was ook een mens ik heb ook een hart en een ziel.Dit doet me meer pijn dan ze ooit zullen weten.Zoveel pijn heb ik geleden en al zo lang.Jarenlang is het al zo.Beetje bij beetje werd het steeds meer door de jaren heen."We kwamen bij de trap aan en ik kreeg het helemaal koud.Hier stond ik dan op de plek waar ik vanaf geduwd was.Ik werd bang en ik raakte in paniek."Nee Mounia..niet weer..niet weer.." zei ik bang."Saida rustig..er gebeurd niets."zei Mounia weer.Maar toch was ik bang, ik keek om me heen en ik probeerde de trap af te lopen.Terwijl ik liep hoorde ik mezelf vallen.Ik zag het zo helder voor me het gebonk die ik hoorde toen ik viel.Het geluid was opeens zo hard in me oren.En ik voelde de tranen in me ogen komen.Het komt opeens allemaal weer terug iedere emotie die ik toen voelde en de angst die ik toen had.En nog steeds heb.We kwamen de kamer binnen en even voelde het vertrouwd aan.Me eigen kamer hier was ik veilig dacht ik bij mezelf.Mounia had alles opgeruimd zag ik."Hier ga liggen Saida.." zei Mounia.Ik ging op me bed liggen en ik voelde de pijn in me hoofd.De vreselijke koppijn.Mounia ging op haar eigen bed zitten en keek me bezorgd aan."Saida moet ik wat halen voor je ?"Vroeg ze me."Nee dankje.."zei ik weer.Ik realiseerde me dat ik weer thuis was en de ellende weer opnieuw kon beginnen.Met tranende ogen en wanhoop zei ik tegen Mounia.."Wat moet ik nou doen..?" Ze keek me angstig aan.."Er is maar 1 uitweg Saida.."zei ze met een diepe zucht.Wat was die uitweg dacht ik bij mezelf.Ik wou het weten, ik moest het weten want zo kon ik verder niet leven."En dat is Mounia..?"vroeg ik haar nieuwsgierig en wanhoop.""Dat is Trouwen Saida.."


    Ciao Baby

  6. #36
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    "Wat trouwen." zei ik tegen Mounia terwijl ik op stond."Ja trouwen"zei Mounia weer.Nee trouwen dat doe ik niet dacht ik bij mezelf.Ik kon toch niet trouwen.Met wie zou ik trouwen.Nee dat kon gewoon niet.Ik trouw niet.Ik wil nog naar school, ik wou verder studeren ik wou nog zoveel dingen doen in me leven.Ik wou niet trouwen,met wie zou ik trouwen.Alsof er uberhaupt iemand met mij wilt trouwen? "Nee trouwen doe ik niet Mounia."zei ik weer tegen haar vastbesloten."Ja dat is je enige optie, alleen dan kan je het huis uit Saida.Dan heb je geen ellende meer."zei Mounia weer tegen me.Ik wist dat ze gelijk had, het kon toch niet zo zijn dat ik moest trouwen zodat ik het huis uit kon.Zodat ik weg ging van me problemen en me ouders.Trouwen deed je toch wanneer je van iemand oprecht hield en de rest van je leven met elkaar wou zijn.Trouwen is geen uitweg, dat kon ik gewoon niet doen."Nee...nee ik trouw niet, trouwens met wie zou ik moeten trouwen?" zei ik weer tegen Mounia."Nou, we vinden wel iemand.Er zijn zat jongens die wel willen trouwen.Moeder en vader kennen ook wel dat soort mensen.Die komen dan om je hand vragen." zei Mounia."Wat ik ga niet met een wildvreemde trouwen..!! Nee ik ben niet gek!" "Saida, ik wil ook het beste voor jou.En de enigste manier om hier weg te komen is trouwen."zei Mounia weer.Ze keek nog steeds bezorgd naar me.Ik wist dat ze medelijden met me had.Ik wist dat ze om me gaf."Nee ik doe alles..maar trouwen niet Mounia"zei ik huilend.Ik kon het gewoon niet aan, ik zat zo onder druk.Alles was een chaos wat moest ik nou doen.Ik was radeloos ik wist het gewoon niet meer.Mounia liep naar me toe en omhelsde me.Het was fijn dat ik me zusje even in me armen had.Ze hield van me dat wist ik.Ik vind het zo erg dat het zo moet gaan.Nog nooit heb ik gedacht dat me leven zo moeilijk zou zijn en zou worden.Ik keek Mounia even aan en zei."Maak je geen zorgen Mounia het zal beter worden.." Ik wist dat het maar een leugen was.Wat ik zei was niet waar, het zou niet beter worden maar diep in me hart hoopte ik van wel.Ik wou dat het beter zou worden.....


    Ciao Baby

  7. #37
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    "Saida !!!!!!!" schreeuwde me moeder keihard."Watttt !!!"schreeuwde ik keihard terug.Ik had mezelf in de badkamer opgesloten.Me moeder bonkte aan de deuren.."Boem boem boem.."hoorde ik me moeder steeds doen."Kom nu naar buiten tehmsoemt..!!!!!!! " zei me moeder weer.Hier stond ik dan in de badkamer voor de spiegel.Ik keek naar mezelf en ik was helemaal in de zenuwen.Ik was lijkbleek en ik wou niet naar buiten toe.Ik had net een hevige ruzie met me moeder, ze begon me weer te slaan.En ik schreeuwde naar haar dat ze op moest houden.Voor het eerst in me leven liet ik haar me niet slaan.Ik verdedigde mezelf ik liet het niet toe.Maar tot spijt werd me moeder daar nog bozer en kwader van.Ze was me helemaal achterna gegaan en van de zenuwen rende ik naar de badkamer met tranen in me ogen.Ik had overal pijn..pijn aan me zij en me armen.Ze sloeg me zo hard en niet met haar handen alleen.Ze had een snoer gepakt en ik had nu overal striemen..allemaal rode plekken.Ik was zo boos om wat ze deed en ik had zoveel pijn.Nog steeds voelde ik de pijn van binnen nog steeds ging ik helemaal kapot."Kom naar buiten..!!!!!!!!" "neee !!!!!!!"schreeuwde ik weer terug."Je komt nu naar buiten of ik ram deze deur open."zei me moeder weer.Ze probeerde me te dreigen en ik was bang dat ze het nog ook echt zou doen.Met me moeder wist je het nooit."Ga weg..!!!!!!!!!!!"zei ik weer keihard.Ik hoopte zo erg dat ze weg zou gaan.."Tfoeeeee ik pak je wel tehmsoent.."zei me moeder weer.Ik hoorde dat ze wegliep.Zou ze echt weg gegaan zijn?"Ik haat je !!!!!! Ik haaaaaat je !!!!!!"schreeuwde ik keihard terug.Ik haat haar..ik haat haar zo erg.Nadat ik uit de ziekenhuis was gekomen was het nog erger geworden.Ik was zo kwaad en woedend en ik wou het gewoon niet meer.En me moeder die dacht daar heel anders over.Ze had geen enkele medelijden met me."Ik haaat je !!!!!"zei ik weer voor de allerlaatste keer..maar nu met meer tranen en verdriet.Ik hoorde helemaal niets meer, ze was weg.Ik hoorde haar op de trap naar boven lopen.Ze was eindelijk weg..zei ik zachtjes in mezelf.IK bekeek mezelf in de spiegel en ik zag de tranen rollen over mijn wangen ..zoveel tranen en zoveel verdriet.Me ogen waren rood en me wangen ook, ik kon mezelf niet uitstaan.Ik bekeek mezelf goed .."wat ben ik lelijk.." zei ik weer van woede.Ik haat ze allemaal..maar het meest haat ik mezelf.Zei ik weer in mezelf, ik haat wie ik ben en wie ik geworden ben..Ik kon nauwelijks staan van de zenuwen, ik keek overal om me heen..Ik keek weer naar de spiegel en er zaten allemaal voor de spiegel..Ik bekeek de spullen goed en het scheermesje die ik zag viel me op.Ik bleef er maar naar kijken, je bent lelijk je bent niets waard nutteloos dat ben ik.Ik ben het allemaal.Ik pakte het scheermesje..en ging er met me vinger over heen..hij was scherp..erg scherp.Wat als ik nou...nee dat doe ik toch niet.Waarom ook niet..Ik keek naar me hand en me pols..ik vouwde me mouwen op en keek naar me hand..Ik draaide me hand zodanig om..Saida je bent lelijk..je bent niets waard..die woorden gingen weer door me hoofd.Constant..iedere seconde dat is het enigste waar ik aan kon denken..Je weet dat je het wilt doen..Zei er weer een stemmetje in me hoofd.Doe het dan..doe het dan..dat is toch wat je wilt..je wilt toch niet leven? doe het ..Doe het..doe het !!!!! Het stemmetje in me hoofd werd steeds luider..ik moest ervan huilde ik keek nog heel even naar mezelf in de spiegel..ik bibberde van de kou en angst..ik keek naar me pols en het mesje....wat moest ik doen..ik doe het....Doe het doe het..zei het stemmetje weer..IK richtte het mesje naar me pols.....


    Ciao Baby

  8. #38
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    En ik keek weer naar me hand.Zal ik het doen? Gewoon snijden kijken hoe het voelt.De pijn zou ik toch niet voelen, ik had al zoveel pijn geleden.Dit kon zo niet ik maakte het scheermesje kapot zodat ik zodanig alleen het mesje had.Zo zou het lukken dacht ik bij mezelf.Ik durfde het niet maar toch wou ik het doen.Iets in me zei dat ik het moest doen.Ik moest het gewoon doen.Ik keek weer naar het mesje en ik zag het letterlijk glinsteren van scherpheid.Ik ging er zachtjes met de mes over me hand heen en over me pols heen.Ik wou er een sneetje in maken.Ik bleef er over heen gaan en het huid werd steeds dieper opengemaakt.Het deed pijn, maar dit keer was het een andere soort pijn.Een pijn die ik eigenlijk niet voelde.Die ik eigenlijk niet erg vond.Weer ging ik met het mesje over heen.Ik deed het geconcentreerd en me huid ging steeds dieper open.Een litteken zou ervan over blijven dacht ik bij mezelf.Maar dat kon me toch niets schelen ik was toch al lelijk van mezelf dacht ik bij mezelf.Ik ging steeds sneller met het mesje over me huid heen en maakte je zag dat het tien centimeter lange streep was.Helemaal gekrast met het mesje..Ik ging weer door en door ..en er verscheen bloed.Rode druppeltjes kwamen eruit..Ik werd er helemaal zenuwachtig van en ik moest er van huilen en ik was ijverig bezig.Ik zag het bloed komen en komen..maar ik ging gewoon door.Ik realiseerde me niet wat ik aan het doen was, ik ging gewoon door.Hoe meer bloed eruit kwam hoe verder ik door ging.Alsof ik niet tegen te houden was, ik was niet te stoppen..GA zo door..goed zo goed zo..MAak jezelf van kant..je bent toch nutteloos je bent helemaal niets waard.Zei het stemmetje weer in me hoofd.Met grote ogen keek ik naar de wond die ik gemaakt had even stopte ik.Saida Ga door..je bent nog niet dood..ga door ga door..Zei het stemmetje weer.Ik kreeg er letterlijk de rillingen van.Waar kwam dat stemmetje vandaan..waarom was het in me hoofd.Steeds hoorde ik mezelf gekke dingen zeggen..En ik schrok ik keek naar het bloed en ik werd er letterlijk helemaal gek van.WAt doe ik..shit wat doe ikmet mezelf.Ik keek naar het mesje wat vol met bloed zat..van schrik gooide ik het weg..Ik wou huilen..en huilen..wat had ik gedaan.Ik was gek, het leek alsof ik er even niet was.Alsof ik er niet was met me hoofd.Waarom doe ik dit..wat gebeurde er nou.Wat doe ik mezelf aan.Ik doe mezelf zoveel pijn....Ik deed snel de kraan open en deed me hand erover..de bloeden moest stoppen..maar hoe hoe ?? Wat moest ik doen..ik was helemaal in paniek en pakte een blauwe handdoek die ik zag staan.Ik deed de handdoek snel om me hand heen en ik werd er helemaal bang van..ik wou het bloed niet zien..Ik bekeek mezelf in de spiegel en ik werd helemaal gek.Ik was lijkbleek en het leek alsof het leven van me uitgezogen werd.Ik voelde mezelf een beetje licht worden,Ik moest zitten dacht ik bij mezelf.Ik ging op de koude vloer zitten en ik begon te bibberen van de kou..


    Ciao Baby

  9. #39
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    Ik keek naar me hand en ik was helemaal weg.Wat was er nou allemaal gebeurd.Allemaal vragen en dingen gingen er door me hoofd heen.Ik was helemaal niet meer mezelf.Zoveel dingen zijn er gebeurd..zoveel pijn heb ik geleden..en toch uiteindelijk doe ik mezelf het meeste pijn aan..Waarom was ik zo bezig, het leek alsof ik bezeten was.Bezeten door een duivel die me precies vertelde wat ik moest doen.Ik wou het ook zo..ik wou niet meer leven, ik wil niet meer.Het leven is mij te moeilijk..teveel pijn en verdriet en niemand die om me geeft.Ik wou bij Mohammed zijn.Waarom was hij er nou niet..waarom ging het mis toen hij er niet meer was..Zoveel pijn en verdriet.Keer op keer slapeloze nachten gehad om hem.Slapeloze nachten omdat ik niet meer wou leven niet meer wou denken en niet meer de pijn wou voelen.Ik word helemaal gek..keer op keer altijd hetzelfde.Ik kwam altijd naar huis met de angst dat me moeder me zou slaan..altijd leven met angst kon ik niet meer aan.Het leek alsof de tijd stil stond..maar alleen voor mij.Iedereen ging verder met ze leven maar ik stond stil.Ik kon me niet verroeren..niets ging de goede kant op voor mij.Enigste wat ik meemaakte was pijn en verdriet..Hoeveel heb ik nou gehuild..hoeveel tranen heb ik gehad..hoe vaak ..duizenden keren per dag dan huilde ik..En ik vroeg me altijd af wanneer het zou stoppen..wanneer zouden de tranen weg gaan..wanneer zou ik de pijn niet meer voelen..De pijn die ik van binnen had.Lichamelijk voelde ik geen pijn meer..al heel lang niet meer..iedere keer als me moeder me sloeg.Iedere keer als het weer gebeurde dan voelde ik geen pijn..geen enkele pijn..ik schreeuwde niet meer..ik deed helemaal niets.Ik liet de klappen over me heen komen..Het enigste wat pijn deed was me hart..ik ging kapot van binnen.Ik was gebroken en het zou nooit meer goed komen dacht ik bij mezelf..Ik voelde me steeds suffer en moe..Ik wou opstaan maar het lukte me niet..ik viel weer achterover en ik zat weer op de grond..Me vingers trilden en ik kreeg het koud..Is er hoop voor mij..dacht ik bij mezelf? Ik zal mezelf nooit gelukkig en geliefd zien..ik zie mezelf dood..niet levend.Figuurlijk was ik al dood..ik was er heel lang niet meer..me gedachtes waren allang weg..me geest was weg..weg naar een andere wereld.Niemand zag me staan niemand merkte op dat ik er was..Alleen lichaam was er ..alleen me lichaam die de klappen vangde van me moeder..alleen me lichaam was hier op aarde..Ik zat geleund tegen de deur.En ik keek naar me hand..me handdoek zat vol met bloed..pure bloed van mij..vies bloed waardeloos bloed dacht ik weer..Het was weer het stemmetje die voorbij kwam in me hoofd..Ik verdien niet te leven..niet meer ik kan niet meer..Al het kracht die ik had verliet me lichaam..ik kon mezelf niet bewegen.ik keek nog steeds versuft naar me arm..en had het zo koud.Ik kon niet opstaan of bewegen.Ik probeerde me ogen open te houden maar het lukte me niet, ik kan niet meer..zei ik in een diepe zucht..en ik sloot me ogen.............



    Ciao Baby

  10. #40
    Al hoceima

    Reacties
    7.748
    03-06-2002

    salam crazy baby

    weer een gaaf verhaal
    nou ik wacht met spanning op vervolg

    liefs warda
    "Als men wist wat het gebed ons kon geven, dan ging ieder op zijn knieen door het leven"

    Inna lilahi wa inna ilayhi raji3oen.................Moge Allah swt hem een mooi plekje in el djenna schenken en hem vergeven en hem genadig zijn 09-02-2006

  11. #41
    MVC Lid

    Reacties
    18
    31-03-2002

    hoii..weer zo'n leuk verhaal!!!
    ga zo door Crazy Baby!!
    ik wacht op de vervolg!!
    bye bye

  12. #42
    MVC Lid

    Reacties
    18
    31-03-2002

    sooo toevallig man,ik schreef ongeveer hetzelfde als wardaroosje!!
    haha

  13. #43
    MVC Lid

    Reacties
    5.376
    21-03-2002

    "Saida !!! Saida doe de deur open.." Mounia probeerde de deur open te duwen.Maar het lukte niet, "Saidaaaaa doe open..!!!!!"schreeuwde ze weer in paniek.Waarom doet ze niet open dacht ze bij haar zelf.Het kon toch niet waar zijn dat er wat gebeurd was.Wat deed ze daar waarom doet ze niet open."Saidaaaaaa doe open.."zei ze met tranende ogen.Ze rende naar de keuken toe en pakte er een mesje.Rennend kwam ze weer terug bij de badkamerdeur toe en vervolgens vriemelde ze met het mesje in de slot."Pleasee doe open.."zei Mounia ongeduldig en zenuwen.Ze begon weer keihard te kloppen aan de deur en ging vervolgens weer door met het openen van de deur."Klik" Ja hij is open gelukkig dacht Mounia bij zichzelf.Ze was zo opgelucht maar bang voor dat gene wat ze zou aantreffen in de badkamer.Ze had al het gevoel dat er iets aan de hand was, ze wou de deur niet open maken ze reageerde niet.Dat was niets voor Saida, haar moeder had gezegd dat ze al een lange tijd in de douch zat.Zelfs haar moeder vroeg haar niet af wat ze daar deed, het interesseerde zich helemaal niemand.Want Saida was helemaal alleen, het leven werd haar teveel.Mounia deed met wanhoop in haar ogen de badkamer deur rustig open..Terwijl ze binnenstapte schreeuwde ze.."NEEEEEE neeeeeee !!!!!!!"ze zag een handdoek vol met bloed en deed haar hand voor haar mond.Haar vingers begonnen te trillen en er kwamen tranen..oneindige tranen om Saida.Nee nee dit kan niet dacht ze bij haar zelf..ze kan toch niet weg zijn..me zus me lieve zus..nee dat kan niet.Zei ze weer met wanhoop.Ze ging op de grond zitten ze begon te praten tegen haar, "Saida...Saida word wakker word wakker.." maar geen enkele reactie was Saida al weg ..weg naar Mohammed..weg naar datgene waar ze wou zijn.Een plek waar ze volgens haar geen verdriet of pijn meer zou hebben? Was het te laat..was er geen hoop meer voor haar..Was haar leven zo een grote ramp geweest dat zij het gevoel had dat ze niet verdiende om te leven.Mounia probeerde haar wakker te schudden..ze wou haar ogen openen..ze werd bang en begon zelf ook te bibberen van de zenuwen.."Nee nee waar ben je Saida..blijf bij me..kom terug.."zei ze huilend.Waarom waarom dacht ze bij zichzelf..waarom? Waarom dit verdient ze niet, zo snel moest haar leven niet gaan.Ze mocht niet weg gaan..ze verdiende te leven.Ik hou van haar zoveel..zoveel tranen nu om haar.Mounia was helemaal alleen thuis, er was niemand iedereen was weg.Iedereen had zijn eigen leven niemand was hier om bij Saida te zijn.Haar moeder was weg ..weg naar buiten..Zodat ze niet kon zien wat er nu gebeurde met Saida.Ze was zo bitter en koppig dat ze haar trots niet opzij kon zetten voor Saida.Ze was zo gemeen en sluw..Nooit zal ze de pijn voelen die Saida gevoeld heeft."
    "Saida..word wakker.."zei Mounia weer met snotterende tranen..Ze probeerde haar weer wakker te maken..maar geen teken..niets ..Saida gaf geen teken van leven meer..was Saida er niet meer..zoveel pijn en verdriet die haar leven overnam..zoveel pijn die haar kapot maakte van binnen..haar hart viel uit elkaar..niemand kon het meer helen..Saida had haar hoop verloren..was Saida er niet meer..


    Ciao Baby

  14. #44
    MVC Lid

    Reacties
    13
    29-06-2002

    NEEEEEEEEEEEEEEEEEE CRAZY BABY NEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!
    AHAHAHA JA SORRY MAAR IK LEEF ECHT MEE MET JOU VERHAAL DUS HUP HUP SNEL EEN VERVOLG EN LAAT HET WEER GOED KOMEN MET SAIDA !!
    JE HEBT ECHT TALENT STADSGENOOT ZIJE VERHALEN JN ECHT GOED
    MAAR GOED BESLAMMAA

  15. #45
    Afwezig Lid.

    Reacties
    8.184
    16-02-2002

    MVC Premium MVC Premium
    neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
    neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
    neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

    boehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh