1. #466
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  2. #467
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Citaat Geplaatst door Emiras Bekijk reactie
    Was een leuk vervolg, naima moet even niet zo snel verliefd worden.
    Eerlijk, het is het denk ik echt moeilijk om een man te vinden als je onvruchtbaar bent, vooral als Marokkaanse of moslims.
    Inderdaad, blijft echt een dingetje hoor ik denk zelf dat vrouwen het sneller accepteren van hun man als die onvruchtbaar zijn dan andersom.

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  3. #468
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Thanks voor het uppen, ik ga verder ❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  4. #469
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik probeerde de slaap te vatten. Het lag dit keer niet aan mijn matras die mij wakker hield, maar Issam. Hij is zo... vriendelijk. Hij weet waar hij over praat en.. hij is nog gelovig ook. Ja, we zijn hamdoulilah allemaal gelovig als moslim, maar hij bid, weet waar hij het over heeft qua Qoran en.. je kan gewoon uren naar zijn stem luisteren. Hij is rustgevend en dat straalt hij ook uit. Ik probeerde hem weer ineens met Youssef te vergelijken. Waarom deed ik dat?? Het werd onderhand een gewoonte trekje! Na een uur sukkelde ik eindelijk in en was ik weg...

    De volgende dag was zoals gewoonlijk, opstaan, douchen en bidden, even mama helpen met het ontbijt en thats it. Ik wilde beginnen aan mijn plan. Het was nog te vroeg. De taal beheerste ik nog niet echt optimaal en ik wist niets van ondernemingen hier in Marokko. Ik wilde dolgraag Marokkaanse jurken laten maken en verhuren of verkopen. Rabia en ik hebben gekeken of het een gat in de markt was, maar ik kon natuurlijk niet echt iets beginnen of doen als ik geen professionele onderzoek deed! Dus dat was mijn stap nummer één van vandaag. De deur uitgaan en in ieder geval een goede naaister inslaan. Iemand die weet hoe zij of hij iets in elkaar kan naaien naar mijn idee en smaak en dit verkopen of verhuren. Het was eigenlijk niet eens mijn idee, naar die van Rabia! Ze had altijd van zulke apparte ideeën en ik wilde het wel proberen in ieder geval. Het was niet moeilijk om een naaister te vinden. In Marokko puilde het hier uit, maar ik moest een goeie hebben. Vijf jaar geleden had ik voor de bruiloft van Ilyas een jurk in Marokko laten naaien. Wij waren toen op vakantie dus dat was mooi mee genomen. Bij een naaier aangekomen stelde ik mijn wensen voor en was ik wel onder de indruk van een jurk die in de etalage stond. De beste man had zelfs foto's uit catalogussen, zoals de laatste traditionele mode van Marokko in zijn zaak hangen. Dit moest wel goed zijn! Vier dagen voor vertrek naar Nederland mocht ik eindelijk mijn jurk ophalen! Toen ik aankwam werd ik geconfronteerd met het lelijkste Marokkaanse kleedje ever! alles wat ik zei, deed hij niet! Zo iemand heb ik dus niet nodig in deze business..

    "Mama... pa.. ik ga even naar buiten". Zei ik. Mijn ouders kwamen meteen als Schumacher aangesneld. "Huh.. alleen?? Ga je alleen??". Hoorde ik ze beide zeggen. Ik keek ze allebei aan. "Eh ja.. jullie moeten er toch aan wennen dat ik ook eens af en toe alleen naar buiten ga. En trouwens, het bed komt zo binnen toch pa?". Zei ik. Mijn vader vond het geen goed idee. Een dochter die zo alleen de straten op gaat, oeh! Je zou maar ontvoerd worden of... pff het laatste was al eerder bij mij gebeurt. "Maak je geen zorgen, ik ben zo terug". Zei ik voor de gemoedsrust tegen ze. Ik liep weg en hoorde mijn ouders mompelen tegen elkaar. Tja, ik ben hier nu. Ik ben één nu met dit land. Om thuis te zitten en pas naar buiten te gaan als ik aan de hand van mijn ouders hang, is ook niet echt de bedoeling..

  5. #470
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik liep de straat uit en keek om mij heen. Er is veel veranderd de laatste jaren. Alles is voller en drukker. Ik liep door en hoorde mijn naam. Ik zag ineens Fatima achter mij lopen met een schaal. "He Fatima!". Zei ik. Ze kwam naar me toe en groette mij met twee kussen. "Hoe gaat het met je?". Zei ze. Ik zei dat het goed ging en vroeg haar hoe het ging. "Hamdoulilah, ga je ergens heen?". Vroeg ze. Ik wist niet zo gauw wat ik zeggen moest. Wellicht kende Fatima een goede naaister en hoe dan ook kende ze de buurt beter als mij. "Eh ja.. ik zoek een goede giyata" Zei ik. Fatima keek op en glimlachte. "Ohh ik heb precies iemand die je zoek!". Zei ze. En voordat ik het wist pakte ze mijn hand en liep ik achter haar aan. Het was amper ver, een paar blokjes verder en we stonden voor een deur. Fatima klopte aan en er stond een oudere dame die Fatima meteen groette, en mij even aankeek. Fatima stelde me voor en de vrouw glimlachte en deed de deur wagenwijd open. "Marhbabiek". Ik glimachte terug en volgde Fatima. We kwamen in een kleine huiskamer en de vrouw maakte een pot muntthee. Daarom hieldt ik van Marokko. Zo gastvrij en zo aardig! Even later verscheen er een jong meisje die zeker een stuk jonger als mij was. Ze stelde zich voor als Houda en ik vertelde precies wat ik in gedachten had. Fatima keek me ineens aan. "Dat is echt een slim idee, verhuren! Dat is nieuw hier!". Ik glimlachte terug. "Nou, dat is goed om te horen want dat wist ik niet". Zei ik. Het meisje, houda die 18 is, vertelde ze mij uiteindelijk, vond het ook een goed idee. Ik vatte het verhaal samen en het meisje liet me wat van haar werk zien. Ze was zenuwachtig, maar kon wel kleding maken als een gek! Ik zag allemaal super leuke jurken en ik hoopte dat ze mijn ideeën ook kon waarmaken.

    Eerst moest ik stof hebben! Ik sprak met Houda af dat we een keer naar een stoffenwinkel of kraam zouden gaan en toen ben ik weg gegaan met Fatima. Ik beurde helemaal op! Eindelijk! Dit moest Rabia weten en ik kon niet wachten om het haar te vertellen!

    Ik nam afscheid van Fatima en bedankte haar voor het regelen. Thuis aangekomen waren mijn ouders tv aan het kijken. Ik vertelde mijn moeder in korte lijnen hoe en wat en mijn moeder vond het een goed idee. "Je moet wel uitkijken benti. Marokko kent ook zat oplichters". Zei mijn vader. Ik bedankte hem voor de waarschuwing en glimachte. "Je bed is trouwens al gearriveerd, heb je het al gezien?". Zei mijn moeder. Ik stond op en ging meteen naar mijn kamer en inderdaad! Daar stond ie! Eindelijk geen gebroken rug en nachten meer! Ik bedankte mijn ouders en pakte mijn mobiel. Ik zou Rabia bellen en haar op de hoogte houden.

  6. #471
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Rabia nam vrijwel meteen op en ik vertelde haar alles. "Wat goed van jou schat! Je bent daar zo kort nog en hebt al een grote stap gezet!". Zei Rabia. Ik lachte. "Ik moet je trouwens nog wat vertellen". Zei ik. Ik vertelde haar natuurlijk over Issam. Rabia was één en al oor en glunderde helemaal. Ik moest lachen om haar opmerkingen en hoorde dat Rabia geroepen werd. "Shit, ik moet ophangen. Ghalid en ik gaan zo naar zijn ouders. Maar ik eh moet je wat vertellen.." Zei Rabia. "Naima.. ik ben eergisteren erachter gekomen, maar ik ben zwanger. 7 weken". Zei ze.

    Ik was even stil. Naruurlijk ben ik blij voor mijn beste vriendin, maar toch voelde ik mijn maag ineen krimpen. "Eh gefeliciteerd lieverd!". Zei ik snel. Rabia wist dat ik ermee zat. Waarom ik er stil van was en ermee zat begreep ik niet. "Ik ben echt blij voor jullie! Een mini Ghalid of Rabia!" Zei ik toen op spontane toon. Rabia lachte, maar dit keer was het nep. Ik ken mijn vriendin goed. Ze wilde me het nieuws vertellen, maar tegelijkertijd niet kwetsen. "Naima.. hou je mij op de hoogte van je plan?". Zei ze tot slot. Ik zei natuurlijk en we hingen op. Ik legde mijn mobiel weg en automatisch ging mijn hand naar mijn buik. Het was een mooie dag, maar waarom voelde ik me ineens zo verdomd verrot. Ik moest toch blij zijn voor Rabia? Ik reageerde te geshockeerd overdreven. Gauw pakte ik mijn mobiel en stuurde haar nog een gifje via WhatsApp met een gefeliciteerd foto. Ze reageerde onmiddellijk met tientallen hartjes en I love you. Mijn lieve Rabia, de leukste, liefste vriendin zou mama worden! "N3er shitan!". Zei ik hardop. Dat is de duivel die ervoor zorgde voor deze jaloezie en ik zei het superhard. "N3er shitan.. yek labas?". Hoorde ik ineens mama zeggen. Ik keek haar aan en schrok. "Eh nee mama, het is niets. Of.. tenminste.. Rabia is zwanger. Ik sprak haar net." Zei ik. Mijn moeder keek me aan en kwam naar me toe lopen. Ze legde een hand op mijn schouder en trok me naar zich toe. "Gefeliciteerd". Zei ze zachtjes, maar ze zag diep in mijn ogen het verdriet. Het verdriet dat ik nooit het moment zou krijgen om te zeggen dat ik zwanger was. Ik keek naar ma en ze aaide over mijn rug. "Wat gaan we vanavond doen?". Zei ze. Ik glimlachte en onderdruktr een traan. "Ik weet niet mama.. misschien lekker thuis blijven?". Zei ik. Ma keek me aan en knikte. "Ok.. ik ga naar buiten, even naar het winkeltje." Zei ze. Ik keek haar aan. "Moet ik mee?". Ma schudde haar hoofd. "Het lukt wel. Wil je wat hebben?". Vroeg ze. Ze keek me aan en legde een vinger op mijn lippen. "Shhhhtt zeg maar niks, jij kan wel wat van dat spul gebruiken." Zei ze. Ik lachte en kuste haar voorhoofd. "Dank je mama.." Zei ik. Ma die red bull kocht! Ik moest ineens lachen en dacht aan een zwangere Rabia. Zulke momenten zal ik niet met haar meemaken! Ik kon niet wachten tot volgende maand.. dan zou ze ook komen. Ik zou het wellicht moeilijk vinden als er een buikje zichtbaar was, maar.. ik ben blij voor haar. En dat wist ze heel goed gelukkig..

  7. #472
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik heb de volgende stukken bijna af, die plaats ik vanavond in sha Allah, ❤

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  8. #473
    MVC Lid

    Reacties
    3.620
    31-07-2019

    Citaat Geplaatst door pureglossy Bekijk reactie
    Ik heb de volgende stukken bijna af, die plaats ik vanavond in sha Allah, ❤
    Cant wait!
    Married and children!

  9. #474
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  10. #475
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Up up

  11. #476
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Even een mega vervolg voordat ik me bed in duik!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  12. #477
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    "Thomas, ik ben weg.." Zei ik tegen mijn collega. Het was een lange dag en ik had me suf gewerkt. De laatste weken was het druk met van alles. Het project, Esma die ineens opstandiger werd. Ik werd onderhand gek. Ik liep het bedrijf uit en zag ineens Senna staan. Dit is toch niet te geloven! Ik keek haar aan en liep haar voorbij. "Youssef.. mag ik alsjeblieft met je praten?". Zei ze. Ik was furieus en liep door naar de auto. "Youssef.." Zei ze. Ik draaide me om en liep naar haar toe. "Donder op!". Zei ik hard. Ik zag ineens wat mensen naar ons kijken en ze verbleekte. Ik was haar zat! Ik.. de idioot die haar een kans een aantal weken terug wilde geven, en er toch achter kwam dat ze niet deugde, was haar gewoon meer als zat! Ik hoorde haar hakken achter mij aan toen ik wegliep. "Waar ga je naar toe?? Naar die domme, lelijke schoonmaakster!?". Zei ze ineens. Ik stond stil. "Ja, daar heb je het al!" Zei ze vervolgens.

    Ik draaide me om. "Wat zei je?". Zei ik. "Ohh ik moet het herhalen?". Zei ze. Ik schudde mijn hoofd. "Senna, telkens als ik denk dat je niet lager kan zinken, dan gebeurt het alsnog." Zei ik. "Achhh hou je niet van de domme! Denk je dat ik achterlijk ben? Denk je dat ik niet weet dat je een oogje op haar hebt! Dat wist ik meteen!". Zei ze. Ik zette een stap naar haar toe. "Hou op met brabbelen Senna. Dat we uit elkaar zijn, heb je alleen aan jezelf te danken. Het is nogal laag om er andere bij te betrekken. Maar ja, nu ik je doorheb verbaast dat me niet!". Zei ik. Senna keek me aan. "Heb je sex met haar gehad?". Zei ze ineens. Ik keek op. "Flikker op Senna." Zei ik. Ik draaide me om en wilde weglopen. "Dat kind is lang niet zo heilig als je denkt meneertje. Ze is de ho geweest van die achterlijke idioot met wie jij vroeger bevriend was." Zei ze. Ik stond weer stil. "Walgelijk ben je.. walgelijk..!". Zei ik boos. "Ga weg,.. Senna.. ik meen het." Zei ik.

    Gelukkig hoorde ik even later dat ze wegliep. Ik opende de deur van de auto en ging zitten. Ik sloot meteen alle deuren voor het geval het monster nog de deur open deed en naast me kwam zitten. Ineens ging mijn mobiel piepen en pakte ik het ding. Ik zag ineens de verwijderde nummer van Senna die berichtjes stuurde via app. Had ik deze kreng niet geblokkeerd? Ik schudde mijn hoofd, maar deed WhatsApp toch open. Ik kreeg ineens foto's binnen en ineens was alles een waas. Foto's van die junk van een Adil, waarmee ik inderdaad vroeger bevriend was en Naima??

  13. #478
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik keek naar de foto's en zag Naima die duidelijk op zijn schoot zat en hij haar in haar hals kuste. Adil en Naima?? Hoe?? Hoe dan??? Adil de smerigerd. Adil de pooier. Adil de oplichter. Adil de dief! Hoe komt iemand als Naima, in hemelsnaam in contact met zo'n persoon. Mijn handen trilden. Ik kende deze klootzak van vroeger. We hebben samen op school gezeten en raakte bevriend met elkaar. Maar ik wilde iets met mijn leven doen, hij wilde niets met zijn leven doen. Toen dat "iets" echt bij mij ging draaien, wilde hij daar deel van uit maken. Jaren later had hij mij bestolen en was foetsie verdwenen. Ik wist dat hij een slechte reputatie had in de stad. Dat hij clubs met zwart geld opbouwde. Maar Naima... naima.. hoe kan je in hemelsnaam met zo'n persoon in aanmerking komen? Is hij de reden dat je voorgoed naar Marokko bent gegaan? Ik snapte het niet. Ik snapte zoveel niet. Ik werd er misselijk van. Echt misselijk. Ik gooide mijn mobiel weg en keek ineens voor me waar Senna ineens stond. Ze glimachte en liep weg. Een statement die ze wilde maken om mij de feiten onder de neus te drukken.

    Ik scheurde naar huis en ging meteen naar binnen. De oppas zei me gedag en ik zei dat ze naar huis kon. Ik bedankte en Esma kwam naar me toe. Ze wilde een knuffel maar ik negeerde haar. Ineens riep ik de oppas terug. "Kan je alsjeblieft een uurtje langer blijven? Ik ben zo terug." Zei ik. Ze knikte en ik pakte de auto sleutels. Ik scheurde de weg op onderweg naar de man die ik in jaren niet had gezien... ik wilde weten hoe hij Naima had ontmoet. Waarom het me zoveel deed wist ik niet. Maar ik wilde het gewoon weten. Wellicht om het hoofstuk "Naima" voorgoed af te sluiten.

    Natuurlijk was de plek waar ik naartoe reed één van sisha lounges. Ik parkeerde mijn auto snel en liep naar de voordeur. Het was nog best vroeg voor zo'n plek om open te gaan dus bonkte ik hard op de deur. Niemand die open deed. Ik draaide me om en kon alleen even wachten. Na een kwartier in de kou te hebben gewacht maakte ik aanstalten om weg te gaan. Ineens zie ik een zwarte, matte Mercedes de straat in rijden. Diegene parkeerde zijn auto Schots en scheef en een man, goed gekleed stapte uit. Hij liep mijn kant op en toen zag ik het meteen. Hij was veranderd maar die duivelse blik van hem zal nooit veranderen. Hij bleef staan om mij goed op te nemen. "Youssef?? Zoo.. waar heb ik jou bezoek aan te danken?". Zei hij terwijl hij me aankeek. "Als je liet weten dat je zou komen, had ik wel een shisha pijp voor je klaar gemaakt en een lekkere wijf. Jammer.. de lol begint pas na tienen, dat moet jij toch nog weten?". Zei hij. Yep, hij is zijn streken dus nog niet veleerd.

  14. #479
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Jaren later en hij is nog steeds zo'n gangster broekie die denkt de wereld in zijn handen te hebben. "Ik kom hier niet voor jou bullshit. Ik wil alleen één ding weten." Zei ik. Adil keek me aan. "Dat is jammer.. we hebben elkaar zo lang niet gezien. Ik dacht je komt eindelijk chillen". Zei hij. Ik moest glimlachen. "Het is wat, we tikken beiden dezelfde leeftijd aan, maar qua hersens heb je nog een achterstand zo te horen." Zei ik. "En trouwens... jij hebt de benen genomen, met mijn geld. Wellicht kom ik dat een andere keer terug incasseren, maar als ik zo naar je kijk, heb ik zoveel medelijden dat je het gerust mag houden. Misschien heb je het ooit nodig als je deze drugs tent op moet doeken." Zei ik.

    Adil kwam een stapje naar me toe lopen. "Zo zo.. agressief mannetje". Zei hij. Zijn bedreigingen en aanstalten deden me echter niets. Zoals ik al zei, Adil de dief, zoals wij hem vroeger al noemde was van het gezegde, "grote bek en een klein hartje". Ik stak mijn handen in mijn zakken en keek hem aan. "Naima.. ken je die?". Zei ik alsof mijn neus bloedde en ik de foto's niet gezien had. Hij keek me ineens verbaast aan. "Youssef,.. is dat je zusje ofzo?". Zei hij met een lach. Hij wist dat ik enig kind was dus die opmerking sloeg nergens op. "Naima.. waar ken je haar van?". Zei ik toen maar aangezien hij mijn vraag al onbewust beantwoorde. Hij ging leunen op een random auto en keek me aan. "Waarom wil je dat weten?". Zei hij. "Daarom." Zei ik kortaf. "Je moet met een wel goede antwoord komen Youssef, wil je een goede antwoord krijgen." Zei hij. Ik schudde mijn hoofd en wist dat dit niet werkte. "Weet je vrouw in Marokko, die je daar achtergelaten hebt met twee kinderen dat je in de drugs zit en met elke wijf aan het wippen bent hier?". Zei ik ineens. Adil keek me aan. "Hoe weet jij dat ik.." Zei hij en ik haakte onmiddellijk in. "Adil.. eh idioot. Eh alcoholist en zwijn dat je bent. Ik weet alles van jou. Ik heb zo mijn connecties. Connecties die bij dingen kunnen komen waar jij alleen van kan dromen. Wat denk je? Dat ik nog steeds een computer nerd ben van twintig jaar geleden? Wat wreed van jou.. je trouwt met een meisje uit Marokko, beloofd haar hiernaar toe te nemen en uiteindelijk zit ze daar opgescheept met ook jou kroost in Marokko. Je bent me er eentje hoor. Ik doe het je niet na, ouwe snoeperd". Zei ik. Adil keek me met vuurspuwende ogen aan. "Luister, ik weet niet wat je hier doet of wat je van mij wil. Donder op hier. Je geld krijg je nu mee en flikker op." Zei hij terwijl hij door z'n buiktasje wroette en wat stapels biljetten eruit griste. "Hier.. jallah sodemieter op". Zei hij terwijl hij het geld in mijn handen drukte. Wat was het bij elkaar? 10.000 euro? Denkt ie nou echt dat ik hier voor dit bedragje kom? Ik? Ik die maandelijks 5 keer het dubbele verdien? Ik pakte het geld en ging naar hem toe. Ik pakte zijn kraag van zijn jas en hieldt hem tegen de auto. Het alarm van de auto ging af. "Als ik nog één keer haar naam moet noemen, duw ik je zo door deze autoruit heen". Zei ik. Hij keek ineens om zich heen. "Dat was één van de sletjes die hier werkte ok?? Laat me los eh klootzak". Hij sloeg mijn handen van zich af. "Werkte? Wat liet je haar doen?". Zei ik. Hij keek me aan. "Niets! Niets! Ze heeft me fucking genaaid. Door haar ben ik een belangrijke klant kwijt." Zei hij. "Belangrijke klant?". Zei ik. "Ja.. hou je niet van de domme Youssef. Je weet wat ik bedoel!". Zei hij. Een oudere man van wie de auto waarschijnlijk was, kwam naar buiten lopen en keek ons beiden aan. "Dus ze moest van jou wippen met andere mannen om jou shit hier draaiende te houden???" Zei ik furieus. Kijk, ik wist dat Adil een hond was, maar dat hij dames gebruikte voor zijn louche praktijken? Waaronder ook Naima? "Ik zeg toch net, ze is niet komen opdagen toen". Zei hij. Ik pakte mijn telefoon en liet hem de foto's zien. "Dit ben jij en zij toch? Wat stelde dit voor?". Zei ik. Hij keek weg en de oude man stond er nog steeds bij. Echter nadat hij ons zo zag is ie meteen naar zijn voordeur gerend. Adil keek op en moest ineens lachen. "Dat was een mooie tijd. Ik zeg je eerlijk Youssef.. ik vond het jammer dat het uit was toen. Ze is een prachtige meid die ook nog eens goed kon wippen". Zei hij en hij lachte zijn tanden bloot. "Maar je weet wat ik met mensen doe die mij naaien.." Zei hij ineens bloed serieus. Ik keek hem aan en trok mijn wenkbrauwen omhoog. "Wat bedoel je?". In zijn hoofd wist Adil niet waarom ik hem deze vragen stelde. Waarschijnlijk dikte hij ook alles aan omdat hij wist hoe groot mijn walging naar hem toe was. "Ik heb haar helemaal afgemat. Kapot geslagen. Basta. Mij naai je gewoon niet. Ik ben nog terug gegaan om haar te zoeken, maar ze ging gillen en lulde iets dat ze door mij geen kinderen kon krijgen weet ik veel. Wijven van tegenwoordig kunnen overdrijven." Zei hij op een wel heel nuchtere maar valse manier. "En nu mag je mijn vraag beantwoorden Youssef. Waarom wil je dit allemaal weten?". Zei hij. Ik was al bij het zinnetje kinderen geblokkeerd en dat hij zei dat hij haar had geslagen!

    Het werd rood voor mijn ogen! Ik pakte hem en begon te beuken en te beuken totdat ik bloed op mijn knokkels zag. Hij kreunde van de pijn en ik hoorde ver sirenes aankomen. De oude man moet de politie hebben gebeld. Ik bleef doorslaan en slaan totdat hij bijna bewusteloos was. Ik stond op en gaf hem nog een trap. "Hond!" En ik spuwde op zijn lichaam. Zo gauw ik kon ben ik naar mijn auto gegaan. Ik maakte me amper zorgen dat de politie er al bijna was dus bleef ik wachten in de auto. Hij heeft geen ene poot om op te staan. Hij weet dat hij daarmee alles verliest wat hem lief is. De politie arriveerde en Adil stond helemaal duizelig op. Natuurlijk vroegen ze wie of wat gedaan heeft maar zo gauw hij kon liep hij meteen weg en struikelde zelfs ergens over. En dat is het met zulke tuig van de richel. Machtsvertoon ten alle tijden, maar een klein jongetje als het op zulke dingen aankwam. Ik keek naar mijn knokkels die rood waren en zelfs bloedde. In sha Allah heb ik hem wahed gebroken ribben of op z'n minst zijn tanden eruit geslagen. Ik starte de auto en reed weg. Automatisch keek ik naast mij en zag dat ik het geld onbewust had meegenomen. Althans het was nog wel mijn geld. Ik reed gauw terug en zag dat de politie al weg was. Adil was nergens te bekennen natuurlijk en ik belde bij de oudere man aan. Hij keek vanuit zijn gordijntje en zijn ogen werden groot. Maar toch deed hij even later open. Hij rilde en trilde meskin. Ik gaf hem het geld. "Hier.. dat had u niet hoeven zien en dit is voor u auto. Voor eventuele schade". Zei ik. De man keek naar het stapeltje biljetten en schudde zijn hoofd. "Dit hoeft u niet te doen, ik houd mijn mond wel dicht hoor." Zei hij met een trillende stem. "Meneer, van mij mag u nu naar de politie en alles vertellen." Zei ik. De man keek ineens wat rustiger en schudde zijn hoofd. "Nee dat doe ik niet. Die jongeman verdiende het. Ik weet niet wat er aan de hand is maar wij zijn als bewoners hier blij als die tent eens sluit. We hebben er teveel last van". Zei hij. Ik keek hem ineens aan. "Geloof me daar heb ik een aantal weken wel voor gezorgd". Knipoogde ik en toen liep ik weg.

    Ik moest in de auto onderweg aan Naima denken. Hij is de reden dat ze geen kinderen kon krijgen? Ik snapte er niet veel van, maar was ze maar hier dan had ik het haar kunnen vertellen. Dan had ik haar kunnen zeggen dat ik deze klootzak zelf afgemat had. Maar iets maakte mij ook jaloers. Adil de idioot die met Naima naar bed is geweest. Wat dacht ze wel niet?? Maar.. ik weet voldoende. Het hoofdstuk van Naima heb ik hierbij voor eens en voor altijd afgesloten. Thuis aangekomen deed ik mijn horloge af en gooide ik mijn mobiel ergens in de hoek. Ik pakte Esma en gaf haar een dikke knuffel. Jij en ik lief prinsesje, en voor de rest niemand anders!



  15. #480
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik keek hem aan. Hier stond ik dan in datzelfde winkeltje waar hij werkte. Een simpele baan. Hij was druk bezig met inpakken en ik moest van ma en pa wat spullen halen aangezien hun dit keer vanavond bij ons komen op bezoek. Eindelijk ik was aan de beurt. "Selaam Naima!". Zei hij opgewekt. Ik groette hem terug. "Hoe gaat het met je?". Zei hij. "Goed hamdoulilah en met jou?". Vroeg ik. Hij keek op. "Druk.. wollah soms denk ik wat doe ik hier! Ik moet thuis leren en leren en toch..." Zei hij lacherig. Ik keek hem aan. "Leren? Zit je nog op school dan?". Zei ik. Hij knikte. "Ik ben er een tijdje uit geweest maar sinds drie jaar weer hervat. Nog even en dan ben ik in sha Allah afgestudeerd". Zei hij. Ik glimlachte. "Dat is echt super, waarvoor ben je dan afgestudeerd." Zei ik uit nieuwsgierigheid. "Rechten in sha Allah." Zei hij. Omg... nu begrijp ik waarom het gezegde Dont judge a book by its cover de wereld in geslingerd is. Ik dacht écht dat hij hier fulltime werkte en eigenlijk amper geschoold was. Ik schaamde me dood. En Issam leek het een soort aan te voelen. "Dacht je dat ik hier fulltime werkte?". Zei hij. Ik keek hem aan en knikte eerlijk. Hij glimlachte. "Nee.. nee.. en opzich is daar niets mis mee. Sommige hebben amper werk hier. Hamdoulilah ten alle tijden." Zei hij. Ik glimlachte. Ik rekende af en hij pakte een doosje chocolade. "Deze is voor je ouders, doe ze de groeten." Zei hij. Ik keek hem aan. "Wat lief van jou en eh zal ik zeker doen. Shokran." Zei ik. "Geen dank Naima, tot gauw". Zei hij. Ik liep weg en stond stil. "Kom je vanavond niet?" Vroeg ik ineens. Hij keek op. "Ahh inderdaad, ik zou graag willen Naima, maar.. ik moet straks echt leren. Volgende week beginnen de examens." Zei hij. Ik vond het jammer.. wacht.. hold on. Waarom vond ik het jammer? Ik betrapte mezelf erop dat ik hem juist wilde zien. Wat is dit nu?? Ik knikte alleen. "Ok succes." Zei ik. Hij glimlachte breeduit en ging verder.

    Met hem in mijn gedachten liep ik richting de auto. Nog steeds ondersteboven trouwens van dit nogal bizarre gevoel in mij.

    Tegen de avond was alles klaar. Ik hielp ma met het avondeten. Ze had couscous klaar gemaakt en ik de salade. Pa kocht wat lekkernijen en om 7 uur hoorde we de bel. Ik herkende de stemmen van Hadj en zijn vrouw. Maar er klonk nog een mannenstem... even later kwamen ze naar binnen. En toen stond hij daar toch! Issam. Ik gaf hem een hand en hij groette verlegen terug. Fatima was erbij en zijn andere zus was uitgenodigd. Ik diende de thee en koffie op en ging terug naar de keuken. Ik zag Issam in de hal bellen en glimlachte. Hij hing op en keek me aan. "Ik dacht dat je moest leren?". Vroeg ik met een lach. Issam lachte. "Dat klopt! Ik heb daarom tegen mijn baas gezegd dat ik wat eerder weg ga om te leren en zodoende ben ik er toch.." Zei hij verlegen. Ik keek hem aan. Hij droeg een luchtige witte overhemd en een jeans. Hij was lang niet zo breed gebouwd als Youssef, maar beiden konden ze deze kleur wel hebben! Oops.. daar ga ik weer! Weer vergelijken met Youssef. Waarom moest ik alles vergelijken met hem. Ik snapte het niet. Ik miste hem enorm, echt.. aan hem denken was net alsof ik langzaam stikte. Maar ergens heb ik dat een beetje een plekje gegeven sinds ik in Marokko ben. Ik weet dat hij daar is en ik hier. Ik weet dat hij een wens heeft voor zijn dochter en zichzelf waaraan ik nooit kan voldoen. Zou Issam ook de benen nemen als ik dit ooit vertel tegen hem?

    Pff wesh ben ik gek! Waarom denk ik ooit Issam te vertellen dat ik geen kinderen kan krijgen. Hij bleef me maar aankijken alsof hij nog iets wilde zeggen. Ik bleef staan alsof hij me nog iets wilde vertellen. Ineens begonnen we allebei over iets en we keken elkaar aan. "Sorry, zeg jij maar.." Zei Issam. Ik schudde mijn hoofd. "Nee.. nee het was niet echt interessant". Zei hij. Ik glimlachte. "Ik wilde alleen zeggen dat we het eten op gaan dienen". Zei ik. Hij glimlachte. "Dus ik moet als de sodemieter naar de woonkamer en het beste plekje bemachtigen?". Zei hij. Ik lachte. "Nee nee.. zo bedoel ik het niet. Moehim ik zie je zo." Zei ik glimlachend. "Haha, dat weet ik ook Naima. Oh trouwens.. ik hoorde van Fatima dat je iets wilde beginnen. Wat knap van jou! Maar wat ik nog knapper vind is dat je voorgoed in Marokko blijft? Ik had het zo begrepen van mijn moeder." Zei hij. Ik knikte. "Yep, alles klopt en je bent goed op de hoogte". Zei ik. Issam lachte. "Sorry.. ik wilde je er niet mee overvallen". Zei hij. "Nee dat doe je zeker niet!". Zei ik meteen. Ik vond het juist fijn. "Ik dacht echt dat je voor een vakantie naar Marokko kwam, en niet dat je voorgoed zou blijven." Zei hij. Ik knikte. "Ja.. ik heb het gehad met Nederland." Zei ik. Issam lachte. "Je bent wel de eerste die ik ken die dat vind.. maar.. ik eh vind het superleuk dat je blijft." Zei hij. Ik werd rood en hij ook. "Eh moehim, ik praat teveel sorry.. als ik je ergens mee kan helpen met je onderneming kan je me altijd benaderen." Zei hij. Ik knikte en bedankte hem. "Je praat niet veel hoor trouwens..". Zei ik toen hij weg wilde lopen. Hij draaide zich om en glimlachte. "Heb je je mobiel bij je?". Zei hij. Ik keek hem aan en wist niet wat hij daarmee bedoelde. Toch haalde ik het ding uit mijn broekzak. "Mag ik 'm even?". Ik knikte en gaf het hem. Hij typte wat in en voila, hij gaf het terug. "Ik heb mijn nummer erin opgeslagen. Zo kunnen we contact houden." Zei hij. Ik werd een beetje rood en keek hem aan. "Ik eh zal je vanavond appen met mijn nummer". Zei ik. Hij knipoogde en liep weg. En geloof me, bij elke keer dat ik naar de woonkamer liep om iets naar binnen te brengen, zoals het eten, drinken of wat dan ook keek hij me snel aan en weer weg. Ik weet dat ik mijn hart niet meer zo snel moet weg geven. Ik weet wat het de laatste keer met mij heeft gedaan, maar deze jongen... deze jongen die ik een paar dagen terug nog niet zo bijzonder vondt begon ik echt leuk en aardig te vinden. Maar ik moest op mijn tellen passen. Niet zozeer voor Issam. Maar meer dat ik geen gebroken hart meer kon verdragen..