Verdwaald in zijn leugens.

[pasadena]

Indd
Ik denk ook dat Nora Adam af pakt..
Zielig voor Aya.

[Sterrenkunde.]

Aya is het gewoon aan het verpesten

[prinses3arbia]

Up

[Sara-amira]

Up up up

[Emiras]

Upp, is wel heel dramatisch wat Aya wil doen.

[prinses3arbia]

[Sara-amira]

Up up

[pasadena]

Upp voor een vervolg

[pureglossy]

Up up nog een vervolg pleas ik ben in marokko en lees je verhaal elke dag.

Hoe is het in Marokko?

Ik zie zoveel snaps van vrienden en familie die daar zijn en zelfs buiten genieten na de avondklok

[pureglossy]

Spannend! Aya heeft haar trauma huwelijk niet verwerkt en Adam moet het ontgelden. Hij zal vallen voor Nora aangezien the girl a maneater is !

Maneater die onthou ik haha

[pureglossy]

"Adam.. luister naar mij. Ok.. ik had haar moeten mailen, safi mijn schuld. Maar verplaatst je eens in Aya.. ik geef haar geen ongelijk want ze is in haar vorige huwelijk niets anders gewend van die schoft, is hij al gepakt of niet?". Vroeg Mourad. Ik schudde mijn hoofd. "Nope, volgens de politie niet. Hij is net op tijd het lang uit gevlucht." Zei ik. Ik keek voor me uit en dacht aan Aya. "Ik heb het haar verteld. Over Nadia. Je bent die enige die het weet dat ik iets met haar had en.. achteraf was dat ook beter geweest.". Mourad stak een hand in zijn broekzak en keek me aan. "Wat heb je verteld Adam?". "Ik heb haar verteld dat het Nadia was die haar verlinkte.". Zei ik. Mourad zuchte en keek me verbaast aan. "Waarom zou je dat in hemelsnaam zeggen Adam?". Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op wat ik weleens vaker doe als ik het antwoord niet precies wist te zeggen. Inderdaad waarom vertelde ik het haar? "Ze vroeg erom". Zei ik. "Oh en dan vertel je het haar gewoon?". Zei mourad met een boze blik. We zwegen allebei en keken voor ons uit. "Waar is ma?". Vroeg ik. "Ze slaapt, ze was nogal moe. Latifa en de kids zijn in het zwembad. Ga even een duik nemen, maak je hoofd leeg en blijf slapen. Misschien moeten jullie elkaar even de ruimte geven. Dat helpt". Zei Mourad. "Ben je behalve een rete goeie advocaat ook een relatie therapeut?". Vroeg ik. Mourad keek serieus, "Ik meen het. Als mama dit hoort wordt ze gek Adam. Ma is verzot op Aya. Sterker nog bedenk maar gauw iets waarom ze hier niet is, aangezien ma je vast die vraag gaat stellen." Mourad liep de deur uit en ik stond op om het advies van mijn grote broer op te volgen.

In het zwembad speelde ik met mijn nichtje en neefje en ondertussen bedacht ik me hoe het zou zijn als ik 'm eigen kinderen zou hebben. Het is daar nu wel de hoogste tijd voor en automatisch dacht ik natuurlijk aan Aya. Waar hadden we toch in vredesnaam ruzie om? Dit was echt belachelijk.. ze had ook een punt. Ik had toen mijn mond moeten houden tegenover Nadia, maar op dat moment wist ik het echt even niet meer. Nooit gedacht ook dat Nadia zo'n streek zou uithalen bij mij. Ik liep het zwembad uit en droogde me even voordat ik op de ligstoel even mijn mobiel pakte om Aya te bellen. Vanavond gaan zij en ik genieten van al het moois wat Marokko te bieden had en geen geruzie meer, geen Nora meer, en al helemaal geen woord meer over die schoft. Ik belde haar maar haar telefoon stond uit. Na een paar keer keek ik vreemd op, want dit was niks voor haar. Zal ze zo boos zijn geweest dat ze de telefoon uit heeft gezet? Ik dacht aan de woorden van Mourad dat we elkaar de ruimte moesten geven. Maar ik had er geen goed gevoel bij. Ze zou altijd opnemen, hoe dan ook. Ik stond op en Mourad keek me aan. "Eh.. ik ga naar huis." Zei ik. "Waarom? We gaan zo eten". Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Ze neemt niet op.. haar telefoon staat uit". Zei ik. "Tja dan heb je haar wel heel boos gemaakt". Antwoorde Mourad. "Ga maar, en laat even weten hoe en wat. Ik zeg tegen mama wel dat je ervandoor moest om iets, bellen hé?". Zei mourad. Ik knikte en nam snel een douche en kleedde me om. Snel liep ik naar de auto en deed mijn zonnebril op. Het was ontiegelijk heet en de meeste mensen hielden nu een siësta. Ik probeerde Aya nog één keer te bellen maar tevergeefs.

Na een uur rijden kreeg ik een naar gevoel ineens. Ik liep snel naar de voordeur en riep haar naam. "Aya..".. ik hoorde niks. Helemaal niks. Ik keek in de slaapkamer, de huiskamer, het terras, de keuken, de badkamers maar tevergeefs. Ik kreeg het ineens Spaans benauwd en mijn hart bonkte kei en keihard. Waar was ze nou??? "Aya!". Schreeuwde ik. Wederom keek ik alle kamers na, maar ze was er écht niet. Ik stond even stil en keek ineens opzij naar het uitzicht. Het strand! Ze zou gewoon ergens op het strand liggen. Gauw liep ik de deur uit en rende ik naar het strand.. ik riep haar naam zo hard mogelijk. Sommige mensen keken me aan alsof ik één of andere gek was. Ik zag haar nergens, ze zat nergens, ook hier was ze niet. Mijn handen trilden en ik had het niet meer. Een wat oudere echtpaar liepen naar me toe en vroegen vriendelijk wat er aan de hand was. Ik kon niks uitbrengen. Is ze weg gelopen? Waarom? Nee.. ze kan toch ook ergens een boodschapje halen? Ik had weer een beetje moed en liep het strand af om de winkels af te gaan. Ik zag haar niet. Wellicht is ze alweer thuis? Gauw liep ik weer terug naar huis, maar het huis was leeg en kil. Ze was er niet. Van paniek en angst liet ik mezelf zakken op de bank en keek ik voor me uit totdat mijn ogen een witte blaadje in het vizier hadden. Een blaadje dat daar nooit gelegen had en ik zeker gemist moest hebben toen ik aya van paniek zocht. Ik pakte het op en mijn ogen keken ernstig. Het was in het Nederlands, perfect geschreven en.. vreselijk om de woorden te lezen.

Lieve Adam,

Het spijt me ontzettend dat je mij niet thuis hebt aangetroffen. Het spijt me ook dat je je nu zorgen maakt om mij en dat je enorm geschrokken moet zijn. Nadat je mij vertelde dat jouw ex de politie had ingelicht stortte mijn wereld in elkaar. Ik heb altijd gedacht dat hij het was geweest, Farid. Niet wetende dat het eigenlijk jij was geweest. Want hoe je het went of keert, jouw ex had het nooit hoeven zeggen als jij mijn geheim gewoon goed bewaard zou hebben. Weet je nog toen ik je soep bracht en mijn hart liet spreken? Ik smeekte je niks en tegen niemand te vertellen. Je beloofde het en op dat moment voelde ik me eindelijk gehoord. Er viel een last van mijn schouders. Adam, ik ben door een hel gegaan hierdoor. Ik heb tegen mama moeten liegen waarom ik zo lang in Marokko verbleef. Het vrat aan haar en op het moment dat ze het wist, niet eens door mij, maar door de moeder van Farid, werd ze zieker en zieker. Ik ben er heilig in overtuigd dat mijn ellende haar het leven heeft gekost. Soms denk ik, ben ik je maar nooit tegen gekomen. Ik zou wel zien waar het schip gestrand zou zijn met hem. Het is moeilijk voor mij om deze woorden op te schrijven. Ik ben immers altijd gehoorzaam en zo ben ik ook hamdoulilah opgevoed. Maar die gehoorzaamheid heeft me kapot gemaakt. Ik was daardoor inderdaad zoals je me al noemde, naïef en onzeker. Ik wist niets goed te doen. Niet bij farid, niet bij jou. Ik ben blij dat je eerlijk bent geweest tegen mij. Eindelijk iemand die eerlijk is. Maar ik kan niet leven met het idee dat het al die tijd jij geweest was die het deed. Het spijt me. Ik heb je veel stress, zorgen, energie en vast ook veel geld gekost. Wellicht ben je gelukkiger bij iemand van jouw niveau, jouw klasse, jouw gelijke, want ik ben dat niet. Vergeef mij,..

Aya.

Ik keek naar de brief en zakte door mijn knieën. Ze is weg. Aya.. mijn Aya.. is weg..

[pureglossy]

"Smehlie,.. gaat deze trein naar deze stad?". Vroeg ik aan de man die met een koffertje aan het wachten. Hij keek naar mij en knikte. "Ja klopt". Zei hij. Ik knikte en bedankte. Ik nam weer plaats op een bankje en keek om me heen. Nog een half uur en dan zou de trein komen. Het was heet en warm en de man met de koffer en ik waren de enige die hier stonden. Het was doodeng moet ik eerlijk bekennen. Ik ben wel honderd keer om gedraaid en dacht aan Adam. Hij moet zich zo vreselijk zorgen maken. Waar was ik toch mee bezig? Ik stond ineens op van de zenuwen en begon heen en weer te lopen. Waar wilde ik nu naartoe? Naar Mina? Mina zou me een klap in mijn gezicht geven! Ik zou mezelf een klap in het gezicht moeten geven. "De trein neemt er wel de tijd voor". Zei de man die ook aan het wachten was. Hij was ongeveer tegen de vijftig en had een flinke snor. Ik knikte enkel en ging weer zitten. "Kom je hiervandaan?". Zei hij. Ik schudde mijn hoofd en wilde er niet teveel op ingaan. "Als het te lang duurt dan kunnen we ook samen een taxi delen. Die zijn eigenlijk sneller en goedkoper. Ik moet ook in die stad zijn". Zei hij. Ik keek weer weg en zweeg. Ik kon mezelf voor me kop slaan. Hoe durfde ik hier alleen te zijn! Deze man probeerde aanstalten te maken en een taxi delen? Over mijn lijk! Ik zou nog ergens een rottende lijk zijn als ik deze man aandacht zou geven. Ik dacht aan Adam, eigenlijk dacht ik de hele tijd aan hem. Ik sloot mijn ogen en de man keek me weer aan. "Ewa wat zeg je ervan?". Zei hij. Ik keek een beetje kwaad en de man glimlachte. "Jullie vrouwen zijn ook nooit voor een pleziertje". Antwoorde hij. Ok, nu werd ik echt bang. Ik hoopte dat er nog meer mensen zouden komen maar we stonden hier moederziel alleen. Het was 14:00 en snikheet. De man draaide zich weer om en gaf me een knipoog. Ik hoorde iets.. een trein? Hamdoulilah! Ik zag het en stond op. De man draaide zich weer om en liep een stukje naar me toe. De trein kwam eraan en ik zette een stap naar achteren. "Kom je naast me zitten?". Zei hij. Achterlijke idioot! Wilde ik hardop schreeuwen. Hij liep nog een stukje naar me toe en de trein opende de deuren. Het was een beetje vol en de man stapte in. "Moet jij niet instappen?". Vroeg hij. Ik keek hem aan en de deuren gingen langzaam weer dicht. Hij keek vreemd en wilde nog naar buiten komen maar ik wachte dat niet af. Zo gauw als ik kon rende ik weg. Weg van deze horror station! Ik keek amper achterom en rende totdat ik in een wat drukke menigte stond. Toen pas draaide ik me om en keek ik of hij daar niet stond ook. Ik keek opzij en zag hem zoeken! De hond, hij was écht iets van plan mij aan te doen! Het is ook allemaal mijn schuld. Hoe durfde ik sowieso uit het huis weg te lopen.. ja, wat Adam deed was niet normaal en kon niet, maar we konden het ook als normale volwassen uit praten. Ik draaide me om en liep snel weg. Ik bleef lopen en lopen totdat mijn voeten er pijn van deden. Ik wilde nu alleen veilig zijn en dat was bij Adam. Bij niemand anders! Toen ik heel ver een lijntje van de zee zag begon ik nog sneller te lopen. Na bijna een uur lopen, verbrand door de hete zon en snakkend naar een druppel koude water zag ik het huis van Adam. Eigenlijk ons huis maar zo behandelde ik het niet. Anders was ik nooit vertrokken. Ik klemde mijn tas tussen mijn handen en liep naar een man die bekers koude water verkocht. Ik dronk het in één teug op en liep naar huis. Was Adam al thuis? Natuurlijk, zijn auto stond voor de deur en twee politie auto's. Mijn hart begaf het en ik liep voorzichtig naar de voordeur die al op een kier stond. Ik slikte een paar keer en kon door de situatie van daarnet, de duizelingen van de zon amper meer op mijn voeten staan. Ik hoorde stemmen en liep naar binnen. Een politie agent stond iets te noteren en keek me vreemd aan. "U bent?". Vroeg hij. Ik had superdroge lippen en kon amper spreken, maar toen verscheen Adam. Helemaal kapot en rode ogen van verdriet. Hij zei niks en keek me enkel aan. Ik heb nog nooit zoveel verdriet gezien in iemands ogen. De agent sprak hem aan en Adam zei wat waarop ze me streng aankeken en wegliepen. We stonden alleen... hij en ik.

"Adam.. ik." Begon ik met een schorre stem. Hij keek me alleen aan en zei niks. Wat heb ik hem toch aangedaan? Hij was er duidelijk kapot van. "Ik.." En ik klapte weer dicht. "Zijn dat je spullen?". Vroeg hij. Ik knikte. "Mooi, hou ze bij je, je gaat naar je zus". Zei hij en draaide zich om..

[pureglossy]

Vanavond ga ik in sha Allah door met deel 9!

Wat denken jullie? Zal het ooit goedkomen of komt Nora in het leven van Adam?

En eh vergeet vooral onze Faridje niet

[missimzouren2]

Omgg die reactie had ik niet verwacht van Adam [emoji33]

[prinses3arbia]

Maneater die onthou ik haha

Ik ga snel lezen...