1. #526
    MVC Lid

    Reacties
    147
    13-02-2013

    Hahaha

  2. #527
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    Ach, het was maar een droom moest ik tegen mezelf herhalen.
    Die droom van Mounia Habiba die veranderde in een hagedis maakte me nog steeds bang.
    Maar misschien was het eigenlijk de angst die ik had voor haar boosheid omdat ik haar de vorige keer toen ik samen met Safia was, geen lift naar huis had gegeven.
    Safia wou het niet hebben. Ze was heel erg jaloers op Mounia.

    Ik schaam me natuurlijk om geconfronteerd te worden met haar.
    Misschien kreeg ik daarom van die rare nachtmerrie over haar boosheid en eventuele wraak.

    Aan het einde van de les zag ik haar naar me staren.
    Ik pakte mijn spullen en liep daarna snel de lokaal uit.
    Ik had niet zo een “zin” om met haar te praten, bedacht ik me.

    Gelukkig was dat de laatste les.
    Nu maar snel wegwezen en snel naar huis gaan, zei ik tegen mezelf.
    Ik liep snel de universiteit uit en snelde naar mijn wagen die achter de universiteit geparkeerd was.
    Ik liep naar mijn wagen en ik hoorde een vrouwelijke stem me roepen.

    “Nordin, nordiiiiin!!”
    Ik keek om en ik zag dat het Mounia Habiba was.
    Ik liep sneller en sneller. Hier heb ik helemaal geen zin in, bleef ik tegen mezelf zeggen.
    Mounia Habiba zette het op een sprinten.

    Ik zag haar hard rennen en ik haalde de sleutel van mijn auto uit mijn zak.
    Ik probeerde de portier te openen en plots hield een vrouwenhand mijn hand vast.
    Ik keek verschrikt naar Mounia die een sarcastisch glimlach in haar gezicht had.


    Jij ontiegelijke gek, zei ze. Ben je bang van mij of zo, zei ze.
    Ik keek haar bezweet aan.
    Ze begon plots hard te lachen. Ha ha ha, wat is er toch met je, ik eet je niet op hoor.
    Ik zei met een zachte stem, nou ik weet het zo net nog niet.


    Wat zei je, vroeg ze.
    Ik zei, uh niks… ik zei niks.
    Wat is er met jou aan de hand, ik ben niet boos op je hoor, zei ze.
    Uh wat, uh nee?

    Nee natuurlijk ben ik niet boos op je, ik begrijp het van de vorige keer, zei ze.
    Je was met je vriendinnetje en die was natuurlijk jaloers op me geworden, zei ze begrijpend. En daarom gaf je me geen lift. Je hoeft je daarvoor niet te schamen hoor.

    Ik keek haar wantrouwend aan.
    Plots hoorde ik een mannenstem roepen. Mounia, Mouniaa!!
    Oh dat is mijn vriendje, zei Mounia.

    Je uh, je vriendje, vroeg ik.
    Ja, zei ze. Dat is mijn nieuwe vriend. En dank zij jou.
    Dank zij mij?? vroeg ik perplex.

    Ja, op die dag dat je me geen lift had gegeven had deze aardige jongen me thuis afgezet.
    Ik bleef haar verbaasd aan kijken.
    De jongeman kwam dichterbij en zei: kom je nog mee, Mounia, ik heb mijn auto verderop geparkeerd.

    Nou meester, dit is mijn nieuwe vriend Jamal.
    De jongeman stak zijn hand uit en zei vriendelijk: aangenaam.

    Ik schudde zijn hand en ik stond perplex. Het was een knappe vriendelijk ogende jongen.
    Aangenaam, zei ik terug.



    Kijk Jamal, dit is nou mijn leraar waar ik het over had.
    Jamal zei, zozo u bent dus die leraar die alles zo boeiend kan vertellen.
    Ik zei, uh boeiend.

    Ja, zei hij, Mounia is helemaal weg van u manier van les geven en dankzij u doet ze beter haar best op school.

    Nou, ik voel me gevleid, zei ik.
    Kom laten we gaan Jamal, zei Mounia.
    Ze haakte haar arm aan die van Jamal en ze boog zich naar me toe en fluisterde in mijn oren: “Trouwens, u geheim van u vriendinnetje is veilig bij me hoor, ik vertel niks aan u vrouw”.
    En ze liepen samen weg.



    Ik hoorde Jamal nog tegen haar zeggen, wat was je in zijn oren aan het smoezen?
    Gaat je niks aan, zei ze.

    Ik riep nog, let goed op haar want ze is een speciale meisje, zei ik.
    Ik weet het, riep Jamal vrolijk.
    En weg waren ze.

    Ik bleef perplex achter.
    Ik moest nu plotseling hard in mezelf lachen.
    Ik weet niet of het opluchting was dat ze een vriendje had of dat ik nu besefte dat enge dromen gelukkig niet altijd uitkomen…
    Maar ik voelde me wel opgelucht dat de spanning tussen Mounia en mij weg was.
    Ik stapte in mijn auto en reed naar huis terwijl ik nog steeds nadacht over wat er net was gebeurd.
    Misschien was het tijd om de dingen anders te bekijken, om niet meteen in angst te vervallen en misschien zelfs nieuwe vrienden te maken.
    Ik besloot om meer open te staan voor nieuwe ervaringen en om niet zo snel te oordelen.
    En wie weet, misschien had Mounia nog wel meer vrienden die ik kon ontmoeten en leren kennen.
    Het leven was vol verrassingen en ik was vastbesloten om elke uitdaging aan te gaan.

    Thuis aangekomen, maakte ik snel wat te eten en plofte neer op de bank.
    Ik dacht na over wat er vandaag was gebeurd en hoe ik me daarbij voelde.
    Het was fijn om te weten dat Mounia niet meer boos op me was en dat ze zelfs een vriendje had.
    Maar aan de andere kant voelde ik me ook een beetje schuldig over mijn vooroordelen en angst.

    Ik besloot om mezelf uit te dagen en contact te zoeken met Mounia.
    Misschien konden we wel vrienden worden en elkaar beter leren kennen.
    Ik pakte mijn telefoon en zocht haar nummer op.
    Na wat getwijfel, drukte ik op bel en wachtte tot ze opnam.

    "Hallo?" klonk haar stem aan de andere kant van de lijn.

    "Hoi Mounia, met Nordin," zei ik zachtjes. "Ik wilde je graag even spreken en vragen hoe het met je gaat."

    Er viel een korte stilte aan de andere kant van de lijn en ik voelde mijn hart sneller kloppen.

    "Uh, ja hoor, het gaat wel goed," antwoordde Mounia uiteindelijk. "Waarom bel je eigenlijk?"

    "Ik wilde je gewoon graag beter leren kennen en misschien kunnen we wel eens afspreken om te praten," legde ik uit.

    Er viel weer een stilte aan de andere kant van de lijn en ik dacht dat Mounia op zou hangen.

    Maar toen zei ze: "Oké, dat klinkt goed. Laten we volgende week afspreken bij het café op de hoek van de straat om 3 uur."

    Ik voelde me opgelucht en blij dat ze wilde afspreken.
    "Ja, dat is prima. Tot volgende week dan," zei ik.

    "Tot volgende week," antwoordde Mounia en ze hing op.

    Ik zuchtte diep en voelde me opgelucht en blij tegelijk.
    Misschien was het tijd om mijn vooroordelen en angsten opzij te zetten en nieuwe mensen te ontmoeten.
    Ik was benieuwd wat de toekomst zou brengen.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  3. #528
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    De volgende week arriveerde ik op de afgesproken tijd bij het café.
    Ik zag Mounia al zitten aan een tafeltje bij het raam en ik voelde mijn hartslag iets versnellen.
    Maar ik ademde diep in en uit en liep vastberaden op haar af.

    "Hé Mounia, hoe gaat het?" begroette ik haar met een glimlach.

    "Hey Nordin, het gaat goed hoor. Fijn dat je er bent," antwoordde ze vriendelijk.

    We bestelden wat te drinken en begonnen te praten.
    Het was ongemakkelijk in het begin, maar al snel merkte ik dat we eigenlijk veel gemeen hadden.
    We praatten over onze favoriete boeken en muziek en lachten om elkaars grapjes.

    Het voelde goed om zo open te praten en elkaar beter te leren kennen.
    Ik was blij dat ik de stap had gezet om contact met haar te zoeken.
    Misschien was er toch meer tussen ons dan alleen maar angst en vooroordelen.

    Na een tijdje afscheid te hebben genomen, liep ik terug naar mijn auto en realiseerde me dat ik een nieuwe vriend had gemaakt.
    Ik voelde me trots op mezelf en opgelucht dat mijn angst voor Mounia niet langer mijn leven beheerste.

    Vanaf die dag besloot ik om meer open te staan voor nieuwe ervaringen en mensen te leren kennen, en dat heeft me veel nieuwe vrienden en kansen gebracht.
    Ik leerde dat het oké is om fouten te maken en dat soms de beste dingen in het leven gebeuren wanneer je je angsten overwint en nieuwe uitdagingen aangaat.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  4. #529
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    In de weken die volgden, ontmoette ik steeds meer nieuwe mensen en maakte ik veel nieuwe vrienden.
    Ik was verrast hoeveel interessante mensen er waren die ik eerder nooit had ontmoet, alleen omdat ik zo bang was om mijn comfortzone te verlaten.

    Maar nu ik dat eenmaal had gedaan, voelde ik me vrijer en gelukkiger dan ooit tevoren.
    Ik merkte dat mijn zelfvertrouwen groeide en dat ik meer in staat was om uitdagingen aan te gaan en nieuwe dingen te proberen.

    En het beste van alles was dat ik ook een goede vriendin had gevonden in Mounia.
    We spraken regelmatig af om koffie te drinken of om te praten over de nieuwste boeken die we hadden gelezen.
    Ik was blij dat ik mijn angsten had overwonnen en dat ik haar nu als vriendin kon zien in plaats van als een bedreiging.

    Na een paar maanden ging ik op een avond naar een feestje van een vriend van me.
    Ik verwachtte gewoon een gezellige avond met mijn vrienden, maar toen ik daar aankwam, zag ik tot mijn verbazing Mounia ook binnenkomen.

    Ik liep op haar af en begroette haar hartelijk.
    "Hey Mounia, wat doe jij hier?" vroeg ik nieuwsgierig.

    "Oh, ik ben hier met een paar vriendinnen. Het is een leuk feestje, vind je niet?" antwoordde ze met een glimlach.

    Ik knikte instemmend en we praatten even over het feestje.
    Maar toen kwam er een jongen naar ons toe en begon met Mounia te praten.

    Ik stond er een beetje ongemakkelijk bij en besloot om even rond te kijken.
    Maar toen ik omkeek, zag ik dat Mounia naar me keek met een vragende blik.

    Ik liep terug naar haar en zei: "Sorry, ik wilde niet storen. Ga jij maar verder met je gesprek."

    Maar Mounia schudde haar hoofd en zei: "Nee joh, blijf hier. Ik wil dat je deze jongen ontmoet. Hij is heel aardig en ik denk dat jullie veel gemeen hebben."

    Ik keek haar verbaasd aan, maar Mounia bleef aandringen.
    Uiteindelijk besloot ik om met de jongen te praten en tot mijn verbazing hadden we inderdaad veel gemeen.

    We praatten over onze favoriete boeken en muziek en lachten om elkaars grapjes.
    Het voelde alsof we elkaar al jaren kenden.

    Na een tijdje namen we afscheid en ik voelde me opgewonden en verward tegelijk.
    Ik had nooit verwacht dat ik op deze manier zou worden voorgesteld aan een nieuwe vriend, maar het voelde goed.

    Mounia kwam naar me toe en zei: "Ik zag dat jullie het goed konden vinden samen. Misschien kunnen jullie binnenkort samen een keer afspreken?"

    Ik glimlachte naar haar en bedankte haar voor het introduceren van mijn nieuwe vriend.
    Ik realiseerde me dat ik zoveel had geleerd door mijn angsten te overwinnen en mezelf open te stellen voor nieuwe mensen en ervaringen.
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036

  5. #530
    Stouterd

    Reacties
    1.322
    08-08-2005

    In de weken die volgden, sprak ik regelmatig af met mijn nieuwe vriend en Mounia.
    We gingen samen naar concerten en musea en we praatten over onze dromen en plannen voor de toekomst.

    Ik was blij dat ik zoveel nieuwe vrienden had gemaakt en dat ik mezelf had gedwongen om uit mijn comfortzone te komen.
    Ik was niet langer bang om nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe uitdagingen aan te gaan.

    Maar het beste van alles was dat ik Mounia als een goede vriendin had gevonden.
    Ze was altijd daar om me te steunen en te inspireren, en ik was dankbaar voor haar vriendschap.

    Op een dag kwam Mounia naar me toe en zei: "Weet je, Nordin, ik ben zo blij dat we vrienden zijn geworden. Jij hebt me laten zien dat er meer is in het leven dan alleen maar angst en vooroordelen."

    Ik glimlachte naar haar en zei: "Het was mijn genoegen, Mounia. Jij hebt me ook laten zien dat ik meer kan zijn dan wat ik dacht dat ik was."
    Mounia keek me glimlachend aan en zei: "Precies, Nordin. Jij kunt zoveel meer zijn dan wat je dacht dat je was. Alles wat je nodig hebt is de moed om je angsten te overwinnen en jezelf open te stellen voor nieuwe ervaringen."

    Ik knikte instemmend en besefte dat ze gelijk had.
    Ik had altijd gedacht dat ik alleen maar een leraar was die zijn werk deed en dat er niets bijzonders aan me was.
    Maar nu besefte ik dat ik zoveel meer kon zijn dan dat.

    Ik kon een vriend zijn, een mentor, een leerling, een reiziger, een kunstenaar - alles wat ik wilde zijn.
    Alles wat ik nodig had was de moed om uit mijn comfortzone te stappen en mezelf open te stellen voor nieuwe mogelijkheden.

    En dat was precies wat ik had gedaan door Mounia te leren kennen.
    Ik had mijn angst overwonnen en mezelf open gesteld voor een nieuwe vriendschap die mijn leven voor altijd zou veranderen.

    Ik keek naar Mounia en zei: "Bedankt, Mounia. Jij hebt me laten zien dat het leven vol zit met kansen en dat alles mogelijk is als we ons hart volgen."

    Mounia glimlachte naar me en zei: "Graag gedaan, Nordin. Ik ben blij dat ik je heb kunnen inspireren en ik weet zeker dat je nog veel meer geweldige dingen gaat doen in de toekomst."
    Check mijn ander verhaal Liefde en Mijn Schoonzussen:

    https://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5701036