Souad El Markhous ontvluchtte Marokko omdat ze wilde studeren. In Nederland klom ze op van schoonmaakster tot directeur van een bouwbedrijf. Inmiddels is ze gepokt en gemazeld in het zakendoen in een mannenwereld. En in het combineren van twee culturen, dat ook.
Op de eettafel staat een etagère met kerstkransjes, stroopwafels en Marokkaanse koekjes. Ze lacht: 'Ik haal het beste uit beide culturen. We hebben geen kerstboom, maar wel kerstverlichting en ik schenk Hollandse koffie én Marokkaanse thee.'
U maakte carrière in een mannenwereld, bent een geëmancipeerde vrouw, maar bent óók uitgehuwelijkt. Welke waarden heeft u uw dochters meegegeven in de opvoeding?
'Ik wilde dat ze zich verbonden zouden voelen met de Nederlandse én de Marokkaanse cultuur. Dat is best moeilijk - het is soms een spagaat. Ik probeerde die benen te sluiten, want het mag: je mág beide culturen omarmen.'
Wat zijn Marokkaanse waarden die u belangrijk vindt?
'Liefde, respect, je ouders gehoorzamen en gun anderen wat je jezelf gunt.'
Wat is daar typisch Marokkaans aan?
'Een Hollands meisje kan op haar vijftiende makkelijk zeggen dat ze een vriendje heeft. Dat zou mijn kind nooit doen. Onze cultuur geeft ons niet die vrijheid.'
Waarom niet?
'Uit respect. Uit respect voor onze traditie. Respect naar ouderen, naar haar vader. Ze kan het aan mij vertellen, dan probeer ik het haar wel uit het hoofd te praten. Mijn dochter wil, typisch Hollands, graag alles eerlijk aan haar vader vertellen. Ik vertel haar dan waarom dat in onze cultuur niet hoort.'
'Mijn dochters mogen hun eigen keuzes maken. Wij steunen ze in alles wat ze doen en willen - ik adviseer ze alleen maar om hun liefde met hun hart en verstand te kiezen. Verantwoordelijkheid nemen voor je keuzes is belangrijk, leer ik ze. Ook in de liefde. En onze waarden bepalen onze richting.'
'Ik wil geen boze ogen op mij gericht weten, ik wil niet dat de Marokkaanse gemeenschap tegen mijn man zegt: “Je voedt je kinderen en je vrouw niet goed op.” Want ook je vrouw moet opgevoed worden volgens hen. Onze waarden en normen hebben wij bewust gekozen – het is het beste van beide culturen. Ik hoop dat mijn dochters later ook hun wereldburgerschap blijven omarmen.'
Worden jullie er hier in de buurt weleens op aangekeken dat jullie ook die Nederlandse waarden omarmen?
'Eerlijk gezegd: ja. Toen ik een beetje bekend werd, voelde ik mij hier bepaald geen rolmodel. Als ik van de auto naar huis liep, keken mensen op het plein me aan: daar heb je haar weer. Ze dachten dat ik kapsones had. Maar mijn Hollandse buurvrouw is heel trots. Die zegt: “Jij hebt mijn beeld van allochtone vrouwen veranderd.”'
https://fd.nl/samenleving/1426517/ik...n-joa2ca5jIq2N