1. #106
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  2. #107
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Nog half trillend kijk ik hem verward aan. “Tuurlijk ga ik met je mee, maar geef me mijn telefoon terug. Dan kan ik om hulp vragen”. Hij pakt mijn hand vast en bekijkt mij van top tot teen. “Niet gewond”, mompelt hij en doet de deur open van zijn auto. Hij sluit de deur zodra ik zit en neemt plaats achter het stuur. Met open mond kijk ik hem aan. Is hij van plan om zo te rijden?? Al snel heb ik een antwoord op deze vraag, hij geeft plankgas. Hij negeert mijn geschrokken blik en pakt zijn telefoon. “Idris, er is geschoten voor het kantoor. Yasmine is nu met mij. Check de camera’s en neem de mannen mee. Hij moet hoe dan ook gevonden worden. Bel Amin en laat weten dat ik vandaag niet thuis kom”, met die woorden hangt hij op.

    “Ben je gek geworden?! Je kan toch helemaal niet zo rijden! Hallo!! Ik praat tegen je”, hij blijft me negeren en kijkt af en toe in de achteruitkijkspiegel. Zijn arm bloed nog altijd. Ik zoek in de auto naar iets wat ik kan drukken op de wond. Uiteindelijk vind ik een niet al te grote doek, maar daar moeten we het maar mee doen. Ik druk het tegen zijn wond aan en hij vloekt. “We moeten de bloeding stoppen”, mompel ik. Ik knoop het doek om zijn arm, wat niet makkelijk gaat door de angst die ik nog voel. Hij rijdt richting een tankstation en stapt uit. Tot mijn verbazing doet hij ook mijn deur open en pakt mijn hand vast.

    Ik probeer mijn hand terug te trekken en een einde te brengen aan deze waanzin, als hij me waarschuwend aankijkt. Hij komt dichterbij, “Niet opkijken, maar iemand volgt ons. Niet tegenstribbelen en loop mee richting de wc’s”, zegt hij kalm. Mijn ogen worden groot en ik doe er alles aan om niet te kijken. “Wat wilt diegene van ons?”, vraag ik bang. “Daar gaan we achter komen”. Eenmaal uit het zicht verstopt hij mij achter een muur. “Blijf hier en wacht op mij. Waag het niet om alleen weg te gaan, ik meen het”, en kijkt mij serieus aan. Ik knik en alleen daarna loopt weg. Naar de dames wc ? Wat doet hij in de dames wc?

    Net dat ik begin te geloven dat meneer Amrani spoken heeft gezien komt er een man aanlopen die enorm is. Hij heeft een diepe litteken lopen vanuit de hoek van zijn wenkbrauw tot zijn rechter mondhoek en heeft zijn haar in een paardenstaart. Die man… op de een of andere manier komt hij me bekend voor. Ik krijg kriebels als ik naar hem kijk en dit zijn geen fijne kriebels. De man loopt ook de dames wc in, maar valt gauw op de grond door de kopstoot van meneer Amrani. Hij pakt hem van de kraag en stelt hem vragen. Ik kijk echt met verbazing naar de man voor mij, wie naar hem zou kijken zou denken dat hij dit elke dag doet. En niet de CEO was van een multinationaal bedrijf. Zijn verhoor gaat door en hij laat de man los na de zoveelste vuist. Meneer Amrani pakt zijn telefoon en belt iemand. Vanuit mijn schuilplek kan ik goed zien dat de man iets pakt van zijn broekzak. Hij heeft iets ingenomen! Meneer Amrani is het niet opgevallen, omdat hij naar rechts is gaan buigen van de pijn. Ik ren naar ze toe en meneer Amrani kijkt kwaad op als hij mijn hakken hoort.

    “Wat doe je hier?”, sist hij. “Hij heeft iets ingenomen!”, zeg ik in paniek. Hij kijkt mij verbaasd aan en daarna naar de man. De man lacht en spuugt wat bloed uit. Meneer Amrani pakt hem wederom vast van zijn kraag. “Wat heb je ingenomen?”, vraagt hij kwaad. “Jij dacht dat je antwoorden uit mij zou kunnen krijgen”, zegt de man lachend. Meneer Amrani pakt het flesje en ruikt eraan. De woede in zijn ogen is niet te beschrijven. Hij gooit het flesje keihard tegen de muur en uit schrik laat ik een kreet. “Nog wel een boodschap: denk maar niet dat jij veilig bent meisje, hij vind je toch wel”, het spreken gaat hem moeizaam, maar zijn boodschap was duidelijk te horen. Mij? Waar heeft die man het over? Langzamerhand besef ik mij dat ik niet enkel een toeschouwer ben van het hele gebeuren. Die man is hier voor mij.. Hij ging de dames wc in.. Meneer Amrani wist dat hij de dames wc in zou gaan.. Maar hoe? De angst is zo groot dat zelfs ademhalen mij moeilijk afgaat. Voor ik het weet bespringt meneer Amrani de man. “En jij dacht er makkelijk vanaf te komen”, na elke woord geeft meneer Amrani een vuist. Ik doe mijn handen voor mijn mond en laat weer een kreet. Uit angst dat hij hem gaat vermoorden probeer ik hem weg te trekken. “Stop! Straks vermoord je hem nog!”, schreeuw ik. “Hij gaat al dood verdomme, de idioot heeft zichzelf vergiftigd”, zegt hij kwaad en schopt de man. Binnen no time komt er witte schuim uit zijn mond en vol angst kijk ik de man aan.

    Hij heeft zichzelf vermoord? Ik voel al snel het eten van vanmiddag naar boven komen en ren naar de struiken toe. Na een tijdje voel ik iemand mijn haar vastpakken van achter. “Je bent veilig”, hoor ik meneer Amrani mompelen. Ik sla zijn hand van mij af en kijk hem kwaad aan. “Veilig?! Die man heeft zichzelf verdomme vermoord. Hij is niet bang voor de dood en heeft een mooie boodschap achtergelaten. Iemand heeft op jou geschoten. We zijn in the middle of nowhere en jij durft te beweren dat ik veilig ben!”, schreeuw ik. Het is niet logisch dat ik mijn woede op hem uit, maar ik moet dit uit mijn systeem halen. Hij blijft me rustig aankijken en ik wrijf daarna vermoeid over mijn ogen. “Sorry ik had niet zo moeten schreeuwen tegen je, het is gewoon allemaal…”, ik stop met praten omdat ik een brok in mijn keel voel. Ik vertik het om te huilen voor hem. Het braken vond ik al te veel. Ik voel zijn hand op mijn schouder en hij knijpt er zacht in. Ik adem een paar keer diep in en uit en kijk hem dan in zijn ogen aan. “Vertel me wat je weet”, zeg ik zonder enige trilling in mijn stem.


  3. #108
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Upp

  4. #109
    MVC Lid

    Reacties
    3.617
    31-07-2019

    Up!
    Married and children!

  5. #110
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  6. #111
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Meneer Idrissi weigerde iets te zeggen tot ik met hem mee zou gaan. Daarom bevind ik me nu wederom naast hem in de auto. Ik had geen puf meer om mij te verzetten. Het gevoel dat ik moet huilen is heel sterk, maar ik probeer het tegen te houden door mijn ogen dicht te doen en mijn hoofd te steunen tegen het raam. De woorden van die man blijven door mijn hoofd gaan en ik voel er telkens weer rillingen door.

    Ik probeer het even van mij af te zetten, maar dat gaat gewoon niet. Wat heb ik ooit iemand misdaan? Wie volgt mij? Het is alsof ik in een of andere film ben terecht gekomen. Ik kan wel genieten van actiefilms, maar ik denk dat daar verandering in gaat komen vanaf vandaag.

    Meneer Idrissi schraapt zijn keel en ik schrik wakker. “We zijn er”, zegt hij zacht. Ik kijk naar buiten om te weten wat hij bedoelt met “er”. Voor mij zie ik veel groen met een pad dat leidt naar een mooie hut. Deze plek straalt rust uit. Ik vind het prachtig, maar kan niet anders dan me afvragen wat we hier doen. “Als ik even alleen wil zijn of de rust weer opzoek, dan kom ik hier naartoe. En aangezien we veel te bespreken hebben en daarvoor alle rust nodig hebben..”. Ik knik en hij stapt na mijn bevestiging uit. Ik wil net mijn deur openen als hij me voor is.

    Hij helpt me uitstappen en ik ben hem daar heel dankbaar voor. Op dit moment vertrouw ik mijn benen niet echt. Als hij zeker is dat ik goed sta en niet val, laat hij mijn hand los. Gelijk voel ik het gemis van zijn hand in de mijne. Ik probeer er niet te veel achter te zoeken. Het is vast omdat ik me nu heel angstig voel en zijn grote verschijning beschermend overkomen. Ik loop achter hem aan en heb niet door dat ik aan het bibberen ben.

    Hij maakt de deur open en wuift mij naar binnen. Zodra ik binnen ben loopt hij gelijk naar boven. Ik sta nog ongemakkelijk voor de deur tot hij terugkomt. In zijn hand heeft hij een deken? “Sla deze maar om je heen. Ik ga even een vuurtje maken in de open haard, je zal het snel weer warm hebben. Neem jij maar plaats op de bank of kijk gerust rond”. Ik kijk hem met grote ogen aan, vanwege het lieve gebaar. “Dankjewel”, zeg ik zacht en hij geeft me een kort knikje. Ik neem plaats op de bank en zie hem zijn jasje uitdoen om aan de slag te gaan.

    Ik besef me gauw dat mijn tante en Sana niet weten waar ik ben. Als ik mijn telefoon heb gevonden zie ik 10 gemiste oproepen. Ik zucht en wrijf over mijn hoofd. “Problemen?”, en er wordt een kopje thee voor mij gehouden. Ik kijk op en zie meneer Idrissi mij bezorgd aankijken. Ik pak de mok trillend van hem aan en slik. Ik moet even wennen aan deze zorgzame meneer Idrissi. “We hebben geen cappuccino's hier, dus je moet het hier mee doen”, zegt hij en neemt plaatst naast mij. Ik rol met mijn ogen en zie hem grijnzen als reactie daarop. Het is me niet ontgaan dat hij weet wat mijn favoriete drankje is.

    “Maar problemen?”, vraagt hij weer. “Ik heb 10 gemiste oproepen van mijn tante. Die zal vast bezorgd zijn, terecht ook natuurlijk. Wat moet ik haar vertellen?”. Hij kijkt bedenkelijk voor zich uit en steekt zijn hand dan uit voor mijn telefoon. Ik kijk hem vragend aan. “Vertrouw me”, zegt hij en kijkt mij diep in mijn ogen aan. Voor ik het weet heb ik mijn telefoon in zijn hand gedaan. Hij blijft me nog een tijdje aankijken tot ik ongemakkelijk wegkijk. Na een tijdje staat hij op en loopt weg.

    Vijf minuten daarna, komt hij weer terug. “Geregeld”, zegt hij en gooit de telefoon naast mij. Ik kijk hem vol ongeloof aan. “Hoe?”. “Weet je daar echt het antwoord niet op? Door mijn charmante zelf natuurlijk”, zegt hij arrogant. “O mijn god”, en rol met mijn ogen. “Yeah right, serieus hoe?”, vraag ik en hij lacht zacht. “Ik heb een werk gerelateerde smoes bedacht. Je werkt de nacht door en bent morgen vrij”. “Vroeg ze zich niet af waarom ik niet zelf heb gebeld?”. “Nee en dit keer kan je niet ontkennen dat het komt door mijn charme”, zegt hij met een grijns. Ik geef hem een stomp en het is even stil.

    “Ik val maar gelijk met de deur in huis. Wat is er net gebeurd?”, vraag ik. Zijn relaxte houding verandert gelijk. “Daar kom ik hopelijk achter als jij mij meer vertelt”, de blik in zijn ogen is gelijk verandert. Het is niet dat hij mij warm aankeek net, maar deze koude blik slaat alles. Onbewust neem ik afstand van hem. “Hoe bedoel je?”. “Wat is er drie jaar geleden gebeurt met jou?”. Ik verstrak en denk terug aan die verschrikkelijke tijd. De rozen, het gevoel dat ik achtervolgd werd, maar vooral de angst. Ik voel opeens zijn hand om de mijne en kijk hem geschrokken aan. Hij sust mij en ik voel mijn hart langzamerhand weer op normaal tempo bonken.

    “Je moet het mij vertellen Yasmine. Dat is de enige manier waarop we kunnen achterhalen wat er is gebeurd, en wat er nog gaat gebeuren”, zegt hij zacht. “Jij denkt dat dit verbonden is aan de gebeurtenissen van drie jaar geleden?”, vraag ik zacht. Hij knikt. “Hoe weet jij hiervan?”, vraag ik verward. Hij spant zijn kaak en ik zie hoe moeilijk hij het heeft. “Drie jaar geleden is er ook iets met mijn zusje gebeurd. Ze is niet meer hetzelfde na die gebeurtenis”, zegt hij moeilijk. Ik knijp onbewust in zijn hand. “Ik moet en zal die dader vinden”, zegt hij moordlustig.

    Met een brok in mijn keel kijk ik hem aan. De meeste zouden schrikken van zijn blik, de woede, de kilte in zijn stem, maar het tegendeel is waar. Voor mij zie ik een broer die veel om zijn zusje geeft. Had ik maar iemand die mij zo in bescherming neemt..

    Ik weet niet wat er met zijn zusje is gebeurd, maar ik zie aan hem dat hij dit ook niet wil delen. “Het spijt me om dat te horen”, zeg ik zachtjes. “Ik vind het moeilijk om hierover te praten.. Maar ik wil je graag helpen”. Hij blijft me aankijken en ik slik. Ik laat zijn hand los en trek mijn benen op. Mijn hoofd laat ik rusten op mijn knieën en ik doe mijn armen om mijn benen heen. “Het begon allemaal 5 jaar geleden met zwarte rozen. Ik vond ze overal, in mijn kluisje, mijn boeken en een keer zelfs op mijn bed..”. Ik stop weer even als ik denk aan de dag waarop ik die roos vond op mijn bed en probeer de rillingen tegen te houden.


  7. #112
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Salaam allemaal, ik was de afgelopen dagen wat ziekjes. Ik hoop dat jullie het een leuk vervolg vinden! Ik ga morgen voor een paar weekjes met vakantie. Ik zal wel proberen om af en toe vervolgjes te typen op mijn telefoon in sha allah, maar het zal niet dezelfde grootte zijn als normaal

  8. #113
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Uppp

  9. #114
    MVC Lid

    Reacties
    238
    04-02-2005

    fijne vakantie en we wachten in spanning af

  10. #115
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  11. #116
    MVC Lid

    Reacties
    3.617
    31-07-2019

    Citaat Geplaatst door amanitetounia Bekijk reactie
    Salaam allemaal, ik was de afgelopen dagen wat ziekjes. Ik hoop dat jullie het een leuk vervolg vinden! Ik ga morgen voor een paar weekjes met vakantie. Ik zal wel proberen om af en toe vervolgjes te typen op mijn telefoon in sha allah, maar het zal niet dezelfde grootte zijn als normaal
    Beterschap!
    Married and children!

  12. #117
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  13. #118
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Ik ben alvast begonnen met lezen en je schrijft geweldig!!!!

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -


  14. #119
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Up

  15. #120
    Storyteller ❤

    Reacties
    4.786
    11-01-2011

    Jammer dat je niet doorgaat,..

    “We are, as a species, addicted to story. Even when the body goes to sleep, the mind stays up all night, telling itself stories.”
    - Jonathan Gottschall -