"Nooit zal er een tweede Nora zijn"...

[Tombie]

“Nooit zal er een tweede Nora zijn”….

Ik kende Nora al mijn hele leven van kleins af aan waren we al onafscheidelijk. We werden op dezelfde dag geboren in een klein dorpje in Marokko. We groeiden op met de zelfde ideeen deden echt alles samen! Toen we 2 jaar waren gingen onze ouders naar nederland om daar een bestaan op te bouwen, mijn vader en haar vader waren vrienden voor het leven ze kenden mekaar ook van kleins af aan. Eenmaal in nederland aangekomen gingen we in Amsterdam wonen we woonden en zaten op dezelfde school we droegen dezelfde kleren we deden echt altijd mekaar na niemand kon ons uit mekaar halen niemand! Toen we 10 jaar werden begon de ellende mijn vader kreeg een baan in Breda we verhuisden helemaal naar de andere kant van Nederland en Nora die liet in Amsterdam achter we konden die dag geen afscheid nemen van mekaar het was een hel voor ons toen we uit mekaar gehaald werden! Die dag fluisterde Nora in mijn oor we zullen altijd bij mekaar blijven wat er ook gebeurd zei ze.. Ik zei ja ik beloof je dat ik nooit bij je zal weggaan wat er ook gebeurd! We belden en schreven mekaar iedere dag wat miste ik nora en zij mij ook.. Ik had geen vrienden in breda en liep altijd alleen, nora daartegen had zoveel vrienden en ging altijd met hun op stap, ik was jaloers op haar geworden ze had een goed leventje terwijl ik altijd om haar zat te huilen… Maar we hadden beloofd bij mekaar te blijven en dat zouden we ook gaan doen voor eeuwig!!

[Tombie]

…we gingen altijd door met schrijven en bellen, nora vertelde mij dat ze een vriend had hij heette Youssef hij was 4 jaar ouder als Nora, zij was inmiddels 15 geworden en hij was 19 jaar!…. Na een maanden nadat we samen 15 jaar waren geworden overleed de vader van Nora aan kanker, dit was een schok voor de hele familie we hadden het er zo moeilijk mee mijn vader was heel erg verdrietig want hij was een goede vriend kwijt zijn allerbeste vriend, Nora was er heel erg aan toe ze had slechte cijfers op school en ze was heel erg achteruit gegaan en hetzelfde was ook met haar moeder daarnaast was nora enig kind! Ik vond het zo erg voor haar ik moest die dag zoveel huilen ik miste haar en ik hield echt veel van nora. Nora wilde dood ze miste haar vader en ze sloot zich altijd op Youssef wilde ze ook niet zien, ik was erg nieuwschierig geworden naar die Youssef… Na een tijdje ging alles weer wat beter en we hadden het beiden druk met school en werk nora schreef niet meer zoveel en bellen deed ze ook niet meer. Ik had het zo druk dat ik heel af en toe wat schreef en zij ook maar elkaar vergeten dat nooit!! Nora was druk met Youssef het ging wat minder tussen hun.. Er gingen weer wat jaren voorbij en samen vierden we onze 18de verjaardag die dag zag ik Youssef ik kon mijn ogen niet van hem afhalen en dat gold ook voor hem hij vond mij een mooi meid had ie gezegd en dat zei hij ook tegen Nora die vond het niet erg en zei altijd tegen mij Youssef vroeg weer eens naar je hij heeft gezegd dat hij verliefd op je is.. Ik kreeg een brok in mijn keel en gaf toe dat ik hem best wel leuk vond want liegen nee dat kon ik niet tegen Nora.. En nora vond het ook helemaal erg! Hij belde me weleens en zei altijd dat hij me mooi vond en knap en dat hij een beetje verliefd op me was geworden…

[Tombie]

Ik had geen geheimen voor nora en vertelde haar altijd alles ook wanneer hij me belde.. Op een dag belde ze me op en zei als ik er niet meer ben dan is Youssef voor jou! Ik snapte niet wat ze bedoelde ik hechtte er niet zoveel waarde aan dacht dat ze een grapje maakte.. Op een dag zat ik op school en mijn broer Nahib kwam de klas in ik moest de klas uit en ging met hem mee hij zei ik moet je wat vertellen… hij hijgde helemaal en begon te huilen papa is overleden onze papa is overleden vanmiddag in bed mijn moeder kreeg hem niet meer wakker! Ik zakte door de grond het enige wat ik me kan herrineren is dat mijn 21 jarige broer Nahib mijn vertelde dat mijn vader onze vader overleden was! Ik lag thuis in bed en huilde aan 1 stuk door!! Mijn wereld was voorbij ik kon het niet meer aan was het dierbaarste in mijn leven kwijt mijn vader was weg en hij had niet eens afscheid genomen.. Mijn moeder was er kapot van ze kon niet slapen en iedere avond hoorde ik haar huilen bij papa’s foto’s.. Er kwam heel veel bezoek die dagen erna de moeder van Nora was er ook en nog wat familieleden.. Waarom moest dit nou gebeuren waarom!? Iedereen was er slecht aan toe maar het ergste was mijn broer Nahib hij ging niet meer naar school at en sliep niet hij was de hele dag buiten en soms zagen we hem weken niet mijn vader was alles voor hem…. Ze konden alles tegen mekaar zeggen maar nu hij er niet meer was stortte zijn leven in! Op een dag liep in naar de trein maar zag dat ze niet meer reden er stonden overal politieagenten en een ambulance, er stonden wel honderden mensen toe te kijken, ik werd erg niewschierig en ging kijken wat er was, er lag een lijk die vanonder de trein werd opgeraapt hij lag helemaal in stukken, maar ik herkende iets wel van het lijkt het hoofd zat helemaal onder het bloed ik kwam dichterbij maar werd naar achteren geduwd! Ik kroop weer naar voren en keek nog eens naar het hoofd het was het was oooo mijn god ik zag alles zwart het was mijn broer Nahib. Ik viel flauw de volgende dag lag ik in het ziekenhuis ik dacht dat ik alles had gedroomd toen ik wakker werd zat mijn moeder te huilen naast het bed ik wist op dat moment dat ik niet gedroomd had en vroeg haar mama is Nahid weg, ja zei ze hij is weg dochter!! Ik sloot mijn ogen en voelde de tranen opkomen Nahib was weg voorgoed!!

[alhoceimia]

fan nummer 1


xxsahila

[Tombie]

Ik droomde alleen maar over hem en papa en de vader van Nora ik was ze allemaal kwijt, ik hield zoveel van ze maar waarom had je het gedaan Nahib was het omdat papa je in de steek gelaten had de politie wist er niks van ze wisten niet of het zelfmoord was of dat iemand hem geduwd had dat het een ongeluk was! Niemand wist de waarheid totdat ik het briefje onder mijn kussen vond; het volgende stond er in:

Lieve IK,

Schrik niet en wees niet bang ik ben veilig bij papa. Dit moest gebeuren ik kon het niet meer aan papa had me verlaten maar nu ben ik bij hem, ik hou van jullie en ik denk altijd aan jullie mama en jij ik wou dat jullie bij ons waren. Ik moest het doen ik kon niet meer ik deed alles fout, het ging niet meer steeds moest ik weer aan papa denken ik wilde bij hem zijn maar ik kon jou en mama niet in de steek laten toch heb ik het gedaan ik ben voor de trein gaan springen! Ik hou van je en ik heb je nog gezien voor het laatst, ik zag je tussen de mensen naar me kijken… Ik wilde zeggen dat ik van je hou maar je was er opeens niet meer ik hoop dat ik je ooit een keer zal zien. Mama is er erg aan toe vertel haar dit niet ze heeft het al moeilijk genoeg! Ik zal altijd naar jullie kijken en jullie nooit vergeten…

Ik hou van je Ik en inshallah komt alles goed!

Je broer Nahib..

[alhoceimia]

ik kan wel huilen

[Tombie]

Nee dit kon toch niet dit kon niet ik had hem gezien maar hoe kon hij mij gezien hebben dit kon toch niet? Ik hield van hem hoe kon hij me dit aan doen ik hoopte dat het goed met hem ging.. Ik snapte er niks van hoe kon hij me gezien hebben en dit briefje hier leggen?? Ik besloot het niet tegen mama te zeggen! En ook niet tegen Nora, Nahib werd begraven naast mijn vader en Nora’s vader. Ik zag Youssef steeds vaker we waren erg close, maar hij had nog steeds met Nora. Mama was er slecht aan toe ze kon niet veel meer en liep bij een psyhiater en thuis kon ze het werk niet aan dus kwam er iemand van de thuiszorg helpen! Ze huilde heel vaak om papa en Nahib ik hoorde haar vaak midden in de nacht! Ik had het briefje van Nahib in mijn handen en bewaarde het tussen mijn boeken daar waar geen enkel mens bij kon. Ik was inmiddels 20 jaar geworden en Nora ook, ze was erg vaak ziek elke keer moest ze opgenomen worden in het ziekenhuis de artsen konden niks vinden maar die dag ik zal het nooit vergeten op 14 november 1999 kwam de arts naar ons toe en vertelde haar dat ze een gezwel had in haar longen ze had kanker in haar longen en volgens de arts had ze ongeveer 4 tot 6 maanden te leven… Op dag moment stortte mijn wereld in alles werd zwart ik wilde dood ik wilde gewoon weg weg van alles!!!!!!

[Tombie]

Nee niet Nora niet noraaaa, eerst papa toen nahib en nu mijn lieve lieve nora. Nora was er slecht aan toe ze was heel erg ziek ze lag al 4 maanden in het ziekenhuis ze zag er niet uit het was zo moeilijk om naar haar te kijken ze huilde heel vaak en ik ook ik stopte met school en werk en was dag en nacht bij haar ze was mijn leven ik wilde haar niet kwijt ze was alles wat ik had naast mama… Ik had voor haar een armbandje gekocht met de inscriptie “nooit zal er een tweede nora zijn” ze was mijn leven, we hadden mekaar belooft nooit uit mekaar te gaan was dit het einde?? Nora riep me een keer ik liep naar haar toe en ze fluisterde in mijn oor nu is hij van jou!? Wat is van mij vroeg ik haar ik snapte het niet, Youssef, nu is hij van jou als ik er niet meer ben! Ik snapte er niets meer van was dit het moment dat hij van mij was maar hoe wist ze dit en hoe kon ze dit nou zeggen terwijl ze op het sterfbed lag!?? Ik zei nee dat kan ik niet maken ze legde een hand op mijn mond en zei nee het is mijn wens je moet dit voor me doen en ik kon het niet weigeren het was tenslotte haar enige wens! Ik zal het voor je doen er liepen tranen over mijn wangen ik hield van haar maar hoe kon ze dit van me vragen? Ze droeg het armbandje en zei ik zal hem NOOIT afdoen nooit!!! Na 2 maanden was ze overleden in het ziekenhuis ik was die dag nog bij haar ze pakte mijn hand en zei heel zacht “zal je me nooit vergeten en nooit verlaten” jaa zei ik ik verlaat je nooit en ik zal je nooit vergeten nooit!! Beloof me het zei ze nog met tranen in haar ogen Jaa Nora Nooit zal ik je vergeten nooit nooit!!! Ze draaide zich naar Youssef en zei je zult een mooi leven krijgen, youssef moest huilen ze keek me nog eens aan en keek naar het armbandje en zei ik hou van je en weg was ze!

[Tombie]

Ik ging terug naar breda, ik kon niet meer helder nadenken ik was helemaal de kluts kwijt ik was alles kwijt mijn geheugen werd gewist alles was weg geen herinneringen meer niets! Nora was alles en nu was ze er niet meer! Er gingen een paar maanden voorbij en youssef en ik konden goed met mekaar opschieten hij wist niet van Nora’s wens en elke keer als hij zei ik hou van je moest ik huilen ik kon het niet horen maar diep in mijn hart hield in van hem! Het voelde als verraad maar nora wilde het zo dus zo deed ik het ook! Youssef wilde met mij trouwen ik was 20 en hij 24, en na een aantal maanden trouwden we ook alles was geregeld voor de bruiloft we trouwden in een hele mooie zaal en ik zag er prachtig uit alles was perfect op 1 ding na… Nora was er niet ze was alles wat ik wilde ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik aan haar moest denken… Ze xxxxx was met mijn haar bezig toen ze geroepen werd ik was alleen in de kamer en viel heel even in slaap ik werd snel wakker en keek naar de grond er lag een glinsterend iets ik liep er naar toe en raapte het op het was een zilveren armbandje met de inscriptie “nooit zal er een tweede nora zijn” dit kon niet hoe kon dit nou ik had hem aan haar gegeven ik had hem om haar pols gedaan ik had er maar eentje gekocht dit kon niet!!!!!

[Tombie]

Maar op dat moment wist ik dat ze me niet in de steek had gelaten ze was er ik voelde haar aanwezigheid ze was op mijn bruiloft dat was mijn wens ik was dolgelukkig keek omhoog en bewaarde het armbandje! Ik had mijn bruidsjurk aan en zag er schitterend uit en Youssef ook hij hield veel van me en ik ook van hem.. We zaten in de stoel heel hoog in de zaal iedereen danste van vreugde ik keek naar mama en de moeder van Nora ze huilden ik huilde met ze mee en Youssef kneep zachtjes in mijn hand ik hou van je zei hij.. Ik keek stak vooruit en zag in de verte iets wits aankomen… Het was het was Nora ze kwam naar me toe niemand kon haar zien behalve ik.. Ze hield mijn hand vast en zei je ziet er mooi uit ik hou van je zul je me niet vergeten nee zei ik nooit NOOIT nora ik hou van je… Maak hem gelukkig en onthoud ik zal altijd bij je blijven.. Ik moest zo hard huilen dat Youssef schrok hij vroeg wat is er ik zei nee er is niks!! Nora was op mijn bruiloft ik was daar dolgelukkig mee… Youssef werkte heel hard en ik was gestopt omdat ik 8 maanden zwanger was ik wilde dolgraag een kindje de gynecoloog vertelde me dat het een meisje was ik wilde haar NORA noemen en dat deed ik ook toen ze geboren werd een gezond meisje die ik nora noemde.. Ik had het armbandje laten verkleinen en deed het bij mijn dochter om haar hand Youssef en ik waren dolgelukkig samen…

[Tombie]

Op een dag zat ik thuis met Nora op mijn schoot, youssef was gaan werken.. toen ik met haar aan het spelen was begon ik aan nora te denken ik wilde haar zo graag zien, opeens stond ze naast me ging op de bank zitten en zei ik hou van je en ik mis je alles gaat goed met ons, papa en ik zijn heel blij en jou papa en nahib ook het gaat heel goed met ze! Ik kreeg tranen in mijn ogen en zei ik wil ze ook graag zien, ik mis ze hoe gaat het met nahib vroeg ik haar goed antwoorde ze ze nam nora in haar armen en keek naar het armbandje en lachte naar me ze moest huilen. Nora vroeg ik haar ik heb youssef gelukkig gemaakt en ik heb je nooit vergeten nooit! Ik hou van je ik hou heel veel van je.. Ze keek me aan en zei ga je mee, ga je mee naar je vader en Nihab. Maak je een grapje vroeg ik nee zei Nora ga mee… Ze pakte nora vast en zei ik wil papa en nahib zien ik ga mee… ik keek nora aan en zei maar kan ik wel terug.. Nee je kan nooit meer terug nooit zei nora.. Ik moest huilen het was een moeilijke beslissing moest ik mama alleen achterlaten en naar papa en nahib gaan??? Je zei dat je me nooit zou verlaten zei nora tegen me en dat was ook waar ik had haar dat altijd beloofd!! Ik ga met je mee nora ze was alles voor me meer dan mama en youssef zij was altijd al mijn leven geweest en met haar wilde ik mee… Ik keek om de kamer in en pakte een foto van mama en youssef en begon te huilen maar nora pakte mijn hand vast en zei kom we moeten gaan lieverd! Ik pakte mijn dochter en haalde het armbandje af en gooide het op de grond.. En keek nog 1 keer om naar de kamer naar mijn leven die ik achter me zou laten, en ging weg weg naar boven waar papa en nahib op me wachten!!

[alhoceimia]

nee doe het nie ,wooow ik moet huilen neeej hou op

[Tombie]

Ik had de grootste stap in mijn leven gezet ik had alles op het spel gezet ik had mama en youssef achter me gelaten.. Ik kwam bij papa en nahib terecht ze hielden me vast en lieten me niet meer los ik was weer bij mijn familie ik voelde me gelukkig maar mama en youssef liet ik achter het moest gebeuren ik wilde bij nora zijn ik had het haar 21 jaar beloofd en ik moest het nagaan!! Papa was gelukkig met me en nahib ook.. Ik keek af en toe naar mama ze zat in een psyhiatrische kliniek na de dood van mijn broer kon ze het niet meer aan ze wist niks meer en voor haar leefde ik niet meer! Ik keek naar Youssef en zag dat hij thuis was gekomen hij riep de kamer in maar er kwam geen gehoor hij keek nog eens om zich heen en begon te huilen hij voelde het aankomen kwam de kamer in en zag het armbandje liggen hij raapte het op nu stond er in “nooit zal er een tweede IK zijn” hij begreep het en bracht het naar zijn hart en zakte door zijn knieen en begon het huilen al die tijd wist hij het ik had het hem verteld op de huwelijksnacht het was ons geheim ik verteld hem als ik je ooit verlaat dat zal het om Nora gaan en dat was het ook! Hij schreeuwde waarom waarom Ik waarom doe je dit! Diep in zijn hart wist hij wel waarom en toch vroeg hij het zich af nora begon te huilen ze zag haar papa die ze nooit meer zou gaan zien.. Ik liet een traan naar beneden vallen en hij ving hem op hij werd stil en keek omhoog in weet dat je van me houd IK en nooit zal ik je vergeven nooit… Het was de laatste keer dat ik naar beneden keek het was voorbij mijn leven op aarde nu was ik bij mijn familie ik hoorde hier thuis af en toe wilde ik kijken hoe het met youssef ging maar ik durfde niet bang om te zien dat hij met zijn leven verder ging, en ook bang dat hij niet met zijn leven was verder gegaan.. Ik wilde hem en mezelf niet kwellen mijn leven was nu hier en die van hem was daar! En was niks meer aan te veranderen!

[alhoceimia]

yarabi neeeejjjjjjjjjjjjj

[Tombie]

Komt goed niet huilen hoor!