zinnarif
25-05-2006, 17:06
ik nam mijn vriendin altijd met me mee naar afspraakjes met jongens die ik ontmoet had of gewoon kende.
we lachten ze dan uit en gingen weer weg. het was nooit iets serieus...
tot dat ik HEM ontmoette, een jongenman van 24 jaar, leuke en lief...
ik stelde mijn vriendin aan hem voor en we besloten wat te gaan drinken.
onderweg toonde hij veel interesse in mij, hij wou van alles over me weten.
hij vertelde me over zijn verwachtingen van het leven en over zijn familie.
we komen uiteindelijk bij een cafetje aan.
hij stapt uit en doet de deur voor ons open.
eindelijk iemand met respect voor damens....
mijn vriendin knipoogt naar me...
met andere woorden leuke gozer....
we lopen het cafetje in en hij kiest een leuk hoekje uit waar we plaats nemen.
mijn vriendin gaat naast hem zitten en begint met hem te kletsen.
deze dame is zo'n iemand die zegt wat ze denkt en roept wat ze vind.
ondertussen liggen de drankjes op tafel, en begin ik me langzaam buiten gesloten te voelen.
tot mijn grote verbazing is het al half zeven.
''kom op nadia, we moeten echt gaan."
'kom maar schoonheden, ik breng jullie wel naar huis."
nadia stapt dit keer naast hem in.
en begint verder met hem te kletsen.
30 minuten later.....
heh heh, amsterdam.
we zeggen hem gedag en pakken de metro naar huis.
in de merto begint mijn telefoon te piepen...
een bericht.....
van hem, WAHIB...
lieverd, ik heb al mijn zwemdiploma's, kan dus heel goed zwemmen....
maar toen ik in jou ogen keek verdronk ik....
ik hoop je gauw weer terug te zien........
[I][/I]
ik las hem hard voor, mijn vriendin keek me aan en reageerde heel kortaf met: ''zo' leuk''
zo kende ik haar niet, maar ging er vanuit dat het door de vermoeiheid kwam...
want moe dat waren we zeker....
ik begon na een paar afspraken met wahid een relatie met hem.
hij was alles wat ik wilde....teminste dat hoopte ik.
zo vlogen er dagen en maanden voorbij....
ik kende wahid nu al bijna 1 jaar en was nog steeds helemaal veliefd op hem..
ik belde hem op een zaterdag avond op, en vroeg of ik hem kon zien....
hij was te moe om naar amsterdam te komen....dus een ander keer dan maar zei hij....
ik wilde hem verassen, belde hem nog een keer op en vroeg aan hem waar hij was..
hij zat in het cafetje waar ik voor het eerst met hem gezeten heb.
"oh uit nieuwschierigheid, wou weten wat je aan het doen bent". antwoorde ik toen hij vroeg waarom ik dat wou weten.
ik pakte deed snel een broek en een truitje aan, pakte mijn tas en sleutels en starte de auto..op weg naar almere naar wahid.
joh wat zal hij blij zijn oh wat zou hij het leuk vinden om mij eens in almere te zien bleef ik de hele weg denken.
parkeerde mijn auto achter het cafe, en stapte uit.
ik bleef maar rondkijken in het cafe, maar geen wahid nope nada niks te zien van mijn kanjer...
o'h natuurlijk onze hoek, hahah misschien is hij daar...
ik liep er naar toe, maar zag alleen een dame met haar rug naar mij toegekeerd op de schoot van een jongen, wiens petje ik alleen zag..
jammer geen wahid..
ik liep weer terug draaide me voor de zekerheid om en zag om de pols van die jongen een armbandje heh die ... jah dat is wahid ik heb hem dat armbandje gegeven...ik kwam steeds dichterbij hem en hoopte dat hij het niet was...
"wahid,ben jij dat"? vroeg ik heel zacht.
hij keek op en jah hij was het.
de dame bleef na mijn verbazing heel stil zitten, ze keerde zich niet eens om..
ik vroeg wahid wat hij met haar hier doet.
hij antwoorde niet en staarde naar de grond.
"en wie is dat mens die daar op je schoot zit, laat er op staan anders doe ik het wel voor je" schreewde ik boos
langzaam stond de dame op maar ze draaide zich maar niet om, ik was zo gestrest dat ik haar zelf omdraaide....
" shit nee heh".
wist niet wat ik zag, wahid stond op en pakte me arm vast ik trok me arm weg...
"saida saida....". ik hoorde me naam maar kon niet reageren ...
waarom nou uitgerekent met haar, en waarom doet zii nou zoiets....\
"sorry saida, echt dit wou ik niet het ging van zelf". hoorde ik mijn beste vriendin zeggen..
ik vertelde haar altijd alles, nam er mee naar mijn ouders ik heb haar zelfs voorgesteld aan MIJN wahid..
is dit mijn dank, is dit vriendschap?
ik keek ze allebei aan en rende naar buiten ik hoorde hun achter me aan rennen, maar ik zat al in de auto start mijn auto en reed reed reed..........
tranen die langs mijn wangen gleden....
sigarten dat moet ik nu hebben...
ik stopte bij een benzine pomp en kocht snel een pakje malboro..
jah vriendschap, dat was waar ik aan zat te denken, aan wahid dacht ik niet eens, het ging mij om mijn beste vriendin.....
zoo zoo dit had ik nodig een sigaret...
als wahid mij nu zo zien haha dan was ik de lul geweest....
ondanks het feit dat hij met mijn vriendin aan het flikvlooien was..
we zouden gaan verloven volgende week zaterdag, dat was het ergste...
hoelang is dit al aan de gang tussen die twee?
ik reed naar een plekje in amsterdam, bij het station zuid-wtc.
daar was het cafetje van mij en mijn vriendin daar hadden we lol, we speelde daar een keer een spel doen durf de waarheid met een jongen die geen nederlands kon hahah arme farid wat hebben wij om hem gelachen....
ik bestelde een kop koffie en ging boven zitten.
het was al laat half tien, ik pakte mijn tas en liep naar beneden, betaalde mijn inmiddels al 3 bakken koffie, en liep naar mijn auto.
nee heh wat doe hun hier..
wahid en nadia keken me aan, ik liep steeds sneller maar ze haalde me al gauw in..
"ik wil naar huis, heb geen zin in jullie!" riep ik zonder me naar hun om te draaien.
ik stapte me auto in, en reed weg...
ik keek in mijn spiegel en zag nadia wahid omhelzen..zo die heeft lef.
ik schakelde op zijn achteruit en stopte net voor hun.........
en ik begon te schelden, en schelden en hun bleven me maar aan staren...
"het is belangrijk saida, we moeten met je praten." zei wahid
huh belangrijk ik wist niet wat ik moest denken...
ik parkeerde mijn auto en liep met hun mee terug het cafe in.
"ik heb geen zin in smoesjes kom terzake want ik moet naar huis" zei ik snel.
nadia nam het woord:
saida, je betekent voor ons allebei heel veel, en we wilde je niet kwetsen, je bent......""
"jah deze verhalen ken ik wel ik kijk ook naar dr.phill hoor" zei ik lachend.
wahid keek me aan en vertelde me hoe speciaal hij me vind en hoeveel hij van me houd hij vertelde steeds weer over een fout die hij heeft gemaakt...welke fout bedoelde hij, ja tuurlijk was het niet leuk om mijn vriendin en mijn vriend te betrappen maar het was toch niet levens bedreigend..
waar heeft hij het over?
"wahid, wat is er volgens mij is er meer aan de hand?"
"saida, ik hou van je en heb alles voor je over ....maar ik moet nu echt bij nadia blijven, ik kan niet verder met jou gaan het gaat niet..." vertelde wahid..
nee heh vreemd hoor ik ben de gene die het uit moet maken hij ging vreemd nou vreemd ik kon hem vergeven niet nu maar in de loop der tijd, wat is er aan de hand...
"en nu wil ik horen wat er is, NADIA NU !! schreeuwde ik boos
oefff ik kon niet meer wou haar het liefst wurgen vab de stress....
"wahid en ik hebben geen relatie maar wel een hele sterke band...."
ga verder dacht ik alleen maaar
" we krijgen uhh ja we moeten ik bedoel we krijgen samen een kind"
we lachten ze dan uit en gingen weer weg. het was nooit iets serieus...
tot dat ik HEM ontmoette, een jongenman van 24 jaar, leuke en lief...
ik stelde mijn vriendin aan hem voor en we besloten wat te gaan drinken.
onderweg toonde hij veel interesse in mij, hij wou van alles over me weten.
hij vertelde me over zijn verwachtingen van het leven en over zijn familie.
we komen uiteindelijk bij een cafetje aan.
hij stapt uit en doet de deur voor ons open.
eindelijk iemand met respect voor damens....
mijn vriendin knipoogt naar me...
met andere woorden leuke gozer....
we lopen het cafetje in en hij kiest een leuk hoekje uit waar we plaats nemen.
mijn vriendin gaat naast hem zitten en begint met hem te kletsen.
deze dame is zo'n iemand die zegt wat ze denkt en roept wat ze vind.
ondertussen liggen de drankjes op tafel, en begin ik me langzaam buiten gesloten te voelen.
tot mijn grote verbazing is het al half zeven.
''kom op nadia, we moeten echt gaan."
'kom maar schoonheden, ik breng jullie wel naar huis."
nadia stapt dit keer naast hem in.
en begint verder met hem te kletsen.
30 minuten later.....
heh heh, amsterdam.
we zeggen hem gedag en pakken de metro naar huis.
in de merto begint mijn telefoon te piepen...
een bericht.....
van hem, WAHIB...
lieverd, ik heb al mijn zwemdiploma's, kan dus heel goed zwemmen....
maar toen ik in jou ogen keek verdronk ik....
ik hoop je gauw weer terug te zien........
[I][/I]
ik las hem hard voor, mijn vriendin keek me aan en reageerde heel kortaf met: ''zo' leuk''
zo kende ik haar niet, maar ging er vanuit dat het door de vermoeiheid kwam...
want moe dat waren we zeker....
ik begon na een paar afspraken met wahid een relatie met hem.
hij was alles wat ik wilde....teminste dat hoopte ik.
zo vlogen er dagen en maanden voorbij....
ik kende wahid nu al bijna 1 jaar en was nog steeds helemaal veliefd op hem..
ik belde hem op een zaterdag avond op, en vroeg of ik hem kon zien....
hij was te moe om naar amsterdam te komen....dus een ander keer dan maar zei hij....
ik wilde hem verassen, belde hem nog een keer op en vroeg aan hem waar hij was..
hij zat in het cafetje waar ik voor het eerst met hem gezeten heb.
"oh uit nieuwschierigheid, wou weten wat je aan het doen bent". antwoorde ik toen hij vroeg waarom ik dat wou weten.
ik pakte deed snel een broek en een truitje aan, pakte mijn tas en sleutels en starte de auto..op weg naar almere naar wahid.
joh wat zal hij blij zijn oh wat zou hij het leuk vinden om mij eens in almere te zien bleef ik de hele weg denken.
parkeerde mijn auto achter het cafe, en stapte uit.
ik bleef maar rondkijken in het cafe, maar geen wahid nope nada niks te zien van mijn kanjer...
o'h natuurlijk onze hoek, hahah misschien is hij daar...
ik liep er naar toe, maar zag alleen een dame met haar rug naar mij toegekeerd op de schoot van een jongen, wiens petje ik alleen zag..
jammer geen wahid..
ik liep weer terug draaide me voor de zekerheid om en zag om de pols van die jongen een armbandje heh die ... jah dat is wahid ik heb hem dat armbandje gegeven...ik kwam steeds dichterbij hem en hoopte dat hij het niet was...
"wahid,ben jij dat"? vroeg ik heel zacht.
hij keek op en jah hij was het.
de dame bleef na mijn verbazing heel stil zitten, ze keerde zich niet eens om..
ik vroeg wahid wat hij met haar hier doet.
hij antwoorde niet en staarde naar de grond.
"en wie is dat mens die daar op je schoot zit, laat er op staan anders doe ik het wel voor je" schreewde ik boos
langzaam stond de dame op maar ze draaide zich maar niet om, ik was zo gestrest dat ik haar zelf omdraaide....
" shit nee heh".
wist niet wat ik zag, wahid stond op en pakte me arm vast ik trok me arm weg...
"saida saida....". ik hoorde me naam maar kon niet reageren ...
waarom nou uitgerekent met haar, en waarom doet zii nou zoiets....\
"sorry saida, echt dit wou ik niet het ging van zelf". hoorde ik mijn beste vriendin zeggen..
ik vertelde haar altijd alles, nam er mee naar mijn ouders ik heb haar zelfs voorgesteld aan MIJN wahid..
is dit mijn dank, is dit vriendschap?
ik keek ze allebei aan en rende naar buiten ik hoorde hun achter me aan rennen, maar ik zat al in de auto start mijn auto en reed reed reed..........
tranen die langs mijn wangen gleden....
sigarten dat moet ik nu hebben...
ik stopte bij een benzine pomp en kocht snel een pakje malboro..
jah vriendschap, dat was waar ik aan zat te denken, aan wahid dacht ik niet eens, het ging mij om mijn beste vriendin.....
zoo zoo dit had ik nodig een sigaret...
als wahid mij nu zo zien haha dan was ik de lul geweest....
ondanks het feit dat hij met mijn vriendin aan het flikvlooien was..
we zouden gaan verloven volgende week zaterdag, dat was het ergste...
hoelang is dit al aan de gang tussen die twee?
ik reed naar een plekje in amsterdam, bij het station zuid-wtc.
daar was het cafetje van mij en mijn vriendin daar hadden we lol, we speelde daar een keer een spel doen durf de waarheid met een jongen die geen nederlands kon hahah arme farid wat hebben wij om hem gelachen....
ik bestelde een kop koffie en ging boven zitten.
het was al laat half tien, ik pakte mijn tas en liep naar beneden, betaalde mijn inmiddels al 3 bakken koffie, en liep naar mijn auto.
nee heh wat doe hun hier..
wahid en nadia keken me aan, ik liep steeds sneller maar ze haalde me al gauw in..
"ik wil naar huis, heb geen zin in jullie!" riep ik zonder me naar hun om te draaien.
ik stapte me auto in, en reed weg...
ik keek in mijn spiegel en zag nadia wahid omhelzen..zo die heeft lef.
ik schakelde op zijn achteruit en stopte net voor hun.........
en ik begon te schelden, en schelden en hun bleven me maar aan staren...
"het is belangrijk saida, we moeten met je praten." zei wahid
huh belangrijk ik wist niet wat ik moest denken...
ik parkeerde mijn auto en liep met hun mee terug het cafe in.
"ik heb geen zin in smoesjes kom terzake want ik moet naar huis" zei ik snel.
nadia nam het woord:
saida, je betekent voor ons allebei heel veel, en we wilde je niet kwetsen, je bent......""
"jah deze verhalen ken ik wel ik kijk ook naar dr.phill hoor" zei ik lachend.
wahid keek me aan en vertelde me hoe speciaal hij me vind en hoeveel hij van me houd hij vertelde steeds weer over een fout die hij heeft gemaakt...welke fout bedoelde hij, ja tuurlijk was het niet leuk om mijn vriendin en mijn vriend te betrappen maar het was toch niet levens bedreigend..
waar heeft hij het over?
"wahid, wat is er volgens mij is er meer aan de hand?"
"saida, ik hou van je en heb alles voor je over ....maar ik moet nu echt bij nadia blijven, ik kan niet verder met jou gaan het gaat niet..." vertelde wahid..
nee heh vreemd hoor ik ben de gene die het uit moet maken hij ging vreemd nou vreemd ik kon hem vergeven niet nu maar in de loop der tijd, wat is er aan de hand...
"en nu wil ik horen wat er is, NADIA NU !! schreeuwde ik boos
oefff ik kon niet meer wou haar het liefst wurgen vab de stress....
"wahid en ik hebben geen relatie maar wel een hele sterke band...."
ga verder dacht ik alleen maaar
" we krijgen uhh ja we moeten ik bedoel we krijgen samen een kind"