Antwoord:
Het is toegestaan voor een man om te kijken naar het gezicht en de handen van de vrouw aan wie hij een huwelijksaanzoek wenst te doen. Sommige geleerden keuren het zelfs goed dat de man in zo een situatie mag kijken naar het haar van de vrouw in kwestie, dit op basis van de volgende overlevering waarin de Profeet (vrede zij met hem) zei: “Als iemand van jullie de intentie heeft om een vrouw te trouwen, en hij de mogelijkheid krijgt om te kijken naar datgene (in haar) wat hem uitnodigt om met haar te trouwen, dan mag hij dit doen.”
(Aboe Daawoed en hasan verklaard door Sheich al-Albanie)
Het is voor de vrouw ook toegestaan om te kijken naar degene die haar hand komt vragen om zodoende haar mening en goedkeuring te geven. Ook bestaat er voor hen de mogelijkheid om elkaar te spreken in het bijzijn van een mahram van de vrouw. Dit voor het geval dat ze elkaar vragen willen stellen. Zodra zij echter tot overeenstemming zijn gekomen, dan is ieder contact verboden totdat de huwelijksakte getekend is. Geen ontmoetingen, geen telefoongesprekken, en niets van dien aard. Zij zijn op dat moment nog steeds vreemden van elkaar.
Dit duidt op de grootsheid van de Islam. Zouden zij namelijk aan een relatie beginnen voordat het huwelijk voltrokken is, dan kan het zo zijn dat er iets haraams tussen hen zal plaatsvinden. Als de jongen zich daarna vroegtijdig terugtrekt en het meisje alleen achterlaat, dan is hij op geen enkele wijze aansprakelijk te houden. Dit in tegenstelling tot het huwelijk waarin vooral de rechten van de vrouw worden beschermd. Mocht de man zich terugtrekken na het voltrekken van de huwelijksplechtigheid, maar voor het plaatsvinden van huwelijksconsummatie, dan heeft de vrouw recht op de helft van de bruidsgave. Trekt hij zich terug na het consumeren van het huwelijk, dan heeft zij recht op de gehele bruidsgave. Mocht zij na de scheiding zwanger van hem zijn, dan dient hij haar te onderhouden totdat zij van het kind is bevallen. Na de geboorte blijft hij verplicht het kind te onderhouden en als hij sterft, dan heeft dit kind het recht om van hem te erven. Hoe staat dit in verhouding tot het hebben van geslachtsgemeenschap voor het huwelijk? Zij heeft dan nergens recht op, het kind wordt niet aan hem toegeschreven. De moeder moet dan alle lasten dragen van deze fout die door hen beiden is begaan, maar voor Allah zal eenieder zich moeten verantwoorden.
Bron: al-yaqeen.com