ingenieur
11-05-2006, 11:42
Ik heb veel geschreven over het gedrag van Marokkaanse meisjes omdat ze zich bijzonder (raar) gedragen. Marokkaanse jongen kunnen er ook wat van, en daarom zal ik ook af en toe over mijn broeders schrijven.
Marokkaanse jongens zijn ook een geval apart
Vanaf de kleuterklas al vechten ze met andere jongens om te laten zien wie de baas is, ze bakenen hun territorium als het ware af. Dit verschijnsel komt vaak voor in de dierenwereld, mannetjesdieren die om de macht en wijfjes vechten. Het is ook niet gek dat Marokkaanse jongens/mannen bijnamen krijgen als ”dieren”, “ vieze honden”,”apen” of “ezels” door dit primitieve oergedrag. Mijn eerste schooldag vergeet ik niet snel, sinds die dag bestudeerde ik het gedrag van Marokkanen. Mijn vader bracht me naar de klas en ik deed mijn felgekleurde regenjas uit, daaronder droeg ik een nog felgekleurde wollen t-shirt en een groene hoogwaterspijkerbroek. Toen mijn vader wilde vertrekken,huilde ik en hield ik me stevig vast aan hem alsof mijn leven ervan hing. Drie kleuterleidsters moesten eraan te pas komen om mij van mijn vader los te koppelen. Ik rouwde de hele tijd en zocht steeds naar manieren om te ontsnappen, ik merkte dat ik al uren door een Marokkaanse jongentje(Mohammed) met een gemene grijns werd bekeken. Ik was bang dat hij mij zou slaan omdat ik huilde, dus stopte ik onmiddellijk met huilen.
Deze kleine jongentje loopt met diezelfde gemene grijns naar zijn Hollandse collega-kleuter die rustig in een hoekje met een autootje zat te spelen. Ik hield mijn admen in want ik wist dat er wat stond te gebeuren. “hey” riep het jongentje en het Nederlandse jongentje keek hem aan en gaf gelijk zijn auto aan hem omdat hij wist wat die Marokkaan wilde. Nederlanders worden al vroeg in hun leven geteisterd door de marokkanen, ik begrijp ook wel waarom ze een hekel hebben aan ons. Wat een macht had die jongen, dat wilde ik ook wel bereiken dacht ik. De week daarop had ik mijn eerste vechtpartij en dat zou niet mijn laatste zijn, ik moest immers laten zien wie ik was en respect afdwingen. Mohammed en ik werden goede vrienden na een paar vechtpartijen te hebben gevochten, hij bleef zijn titel”sterkste van de klas” behouden en ik moest genoegen nemen met mijn tweede plaats. Terwijl andere kleuters bezig waren met spelen en discussiëren, waren mo en ik bezig met het plannen van vechtpartijen op het schoolplein en op andere basisscholen. Ik werd zijn assistent en liepen altijd samen op zoek naar slachtoffers, ik nam zijn gemene grijns over. Af en toe pleegde ik een soort staatsgreep om de eerste plaats ”sterkste van de klas” te pakken, daarvoor moest ik wel op de vuist met mijn beste vriend mo. Mo wilde deze titel te behouden, ik moest en zou naar de top gaan. Als kleuter was ik zeer ambitieus en doelstrevend, ik wilde overal de beste in zijn en de top halen. Tot en met groep 8 was ik goed bevriend met mo, schoolreisjes en andere uitstapjes waren altijd extra spannend voor ons om dat we nieuwe kinderen leerden kennen. Vechten was ons passie, onze oeroude gewoontes kwamen vooral alleen bij mo en ik voor. Andere marokkanen die met ons meevochten waren in het begin liberaal en kozen het liefst voor diplomatieke oplossingen, maar mo en ik wilden er niks van weten……..
Wordt vervolgd http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=935702
Marokkaanse jongens zijn ook een geval apart
Vanaf de kleuterklas al vechten ze met andere jongens om te laten zien wie de baas is, ze bakenen hun territorium als het ware af. Dit verschijnsel komt vaak voor in de dierenwereld, mannetjesdieren die om de macht en wijfjes vechten. Het is ook niet gek dat Marokkaanse jongens/mannen bijnamen krijgen als ”dieren”, “ vieze honden”,”apen” of “ezels” door dit primitieve oergedrag. Mijn eerste schooldag vergeet ik niet snel, sinds die dag bestudeerde ik het gedrag van Marokkanen. Mijn vader bracht me naar de klas en ik deed mijn felgekleurde regenjas uit, daaronder droeg ik een nog felgekleurde wollen t-shirt en een groene hoogwaterspijkerbroek. Toen mijn vader wilde vertrekken,huilde ik en hield ik me stevig vast aan hem alsof mijn leven ervan hing. Drie kleuterleidsters moesten eraan te pas komen om mij van mijn vader los te koppelen. Ik rouwde de hele tijd en zocht steeds naar manieren om te ontsnappen, ik merkte dat ik al uren door een Marokkaanse jongentje(Mohammed) met een gemene grijns werd bekeken. Ik was bang dat hij mij zou slaan omdat ik huilde, dus stopte ik onmiddellijk met huilen.
Deze kleine jongentje loopt met diezelfde gemene grijns naar zijn Hollandse collega-kleuter die rustig in een hoekje met een autootje zat te spelen. Ik hield mijn admen in want ik wist dat er wat stond te gebeuren. “hey” riep het jongentje en het Nederlandse jongentje keek hem aan en gaf gelijk zijn auto aan hem omdat hij wist wat die Marokkaan wilde. Nederlanders worden al vroeg in hun leven geteisterd door de marokkanen, ik begrijp ook wel waarom ze een hekel hebben aan ons. Wat een macht had die jongen, dat wilde ik ook wel bereiken dacht ik. De week daarop had ik mijn eerste vechtpartij en dat zou niet mijn laatste zijn, ik moest immers laten zien wie ik was en respect afdwingen. Mohammed en ik werden goede vrienden na een paar vechtpartijen te hebben gevochten, hij bleef zijn titel”sterkste van de klas” behouden en ik moest genoegen nemen met mijn tweede plaats. Terwijl andere kleuters bezig waren met spelen en discussiëren, waren mo en ik bezig met het plannen van vechtpartijen op het schoolplein en op andere basisscholen. Ik werd zijn assistent en liepen altijd samen op zoek naar slachtoffers, ik nam zijn gemene grijns over. Af en toe pleegde ik een soort staatsgreep om de eerste plaats ”sterkste van de klas” te pakken, daarvoor moest ik wel op de vuist met mijn beste vriend mo. Mo wilde deze titel te behouden, ik moest en zou naar de top gaan. Als kleuter was ik zeer ambitieus en doelstrevend, ik wilde overal de beste in zijn en de top halen. Tot en met groep 8 was ik goed bevriend met mo, schoolreisjes en andere uitstapjes waren altijd extra spannend voor ons om dat we nieuwe kinderen leerden kennen. Vechten was ons passie, onze oeroude gewoontes kwamen vooral alleen bij mo en ik voor. Andere marokkanen die met ons meevochten waren in het begin liberaal en kozen het liefst voor diplomatieke oplossingen, maar mo en ik wilden er niks van weten……..
Wordt vervolgd http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=935702