bij mij was het een keer in marokko, we gingen met zijn allen naar een bruiloft. mijn schoonmoeder had mijn 8 maanden oude zoontje op haar arm, en ik stapte toen uit, en zag iedereen wel kijken. ik was 23 toen, maar zag eruit als 18 jaar. ze schatten mij altijd veel te jong
en toen ging iemand naar mijn man toe, hij dacht dat het mijn broer was, en vroeg hem of hij mij de hand mocht vragen. toen zei mijn man van ja hoor dat kan. en toen hebben ze wat heen en weer gepraat en later zei mijn man tegen hem, sorry maatje ze is al van mij en dat is ons zoontje, die jongen wist niet hoe hij het had.
en nu ben ik 28 maar ze schatten me nog steeds rond de 20 en dat is soms echt irri. vooral toen ik zwanger was dachten de mensen dat ik veel te jong zwanger ben geworden.
je kon echt aan ze zien dat ze commentaar hadden. hier in nl. en nu is mijn zoontje 4.5 jaar en ik ben heel erg slank en dan geloven de jongens nog niet dat ik een kind heb. laatst zei er ook iemand mag ik vragen hoe je heet, en toen zei ik nou dat heeft geen zin want ik ben getrouwd en dit is mijn zoontje. en toen zei hij van echt niet, jij kan nooit een kind hebben gebaard
dat was toen echt genant
maar ik heb er dus erg veel last van omdat ze denken dat ik heel jong ben.