*((•·÷* Fouad, Vooraltijd In Mijn Hart (waargebeurd) *÷·•))*

[mizzdounya]

Halloooo luitjes. Ik moet me hart even luchten en dit lijkt me de beste manier om het te doen. Uiteraard heb ik natuurlijk wel de namen veranderd. Ik ga er geen superlang verhaal maken maar laat me weten wat jullie ervan vinden.

Waargebeurd

Het is een warme zomernacht en ik word bezweten wakker. Hijgend kijk ik naar de wekker dat 02:00 aangeeft. Duf wring ik met mijn vingers door me gezicht en even slik ik weer die brok weg. Het is alweer drie maanden geleden sinds ik Fouad heb verlaten. We waren verloofd en dol op elkaar, tot die ene dag. De dag waarop hij en me beste vriendin me hadden bedrogen.

Fouad en ik hadden afgesproken om elkaar wat later op de dag tegen te komen. Hij had namelijk een verassing voor mij. Helemaal nieuwschierig en benieuwd ging ik afwachten. Ondertussen bedacht ik me eigen wat hij deze keer in phetto had. Fouad was namelijk een grote romanticus. Elke week had hij wel iets voor ons tweetjes gepland. Vorige keer nam hij me mee naar Parijs. De stad van de liefde. Het was de beste dag tot nu toe. Met een grote glimlach kijk ik naar de ring waarmee hij me ten huwelijk vroeg. Ik had het nooit verwacht, maar toch deed hij het. Hij nam me mee naar de strand waar we een prachtige uitzicht hadden over de zee. Ik kroop dicht tegen hem aan en hij hield me met zijn stevige armen vast. Zo zaten we een paar minuten totdat hij uit het niets ineens vroeg "Hoe zie je ons in de toekomst?". Verward keek ik in zijn prachtige donkere ogen die me liefdevol aankeken. Ik zet meteen een glimlach. "Ik zie ons gelukkig getrouwd met veel kinderen" zeg ik lachend. Hij kust me voorhoofd en kijkt weer naar de zee uitzicht. "Trouw dan met me" zegt hij even later. Ik kijk hem geschrokken aan. "Wat?". "Je hebt me wel gehoord." Zegt hij lachend. Mijn mond valt ineens open van verbazing en tegerlijkertijd bonkt me hart in mijn keel. Ik zie dat hij iets uit zijn broekzak haalt. Hij draait zich weer naar me om en open een kleine doos die hij in zijn handplam heeft. Daar verschijnt een prachtige diamanten ring. Nog nooit hebben me ogen zoiets moois gezien. Hij pakt de ring uit het doosje en duwt het in mijn trillende vinger. Hij pakt me hand vast en kust erop. "Perfect." zegt hij trots. Dan kijkt hij me liefdevol aan en wrijft zachtjes met zijn vingers over mijn wang. "Ik houd van je Jamila en ik wil geen andere vrouw. Trouw met me." Ik kijk hem met betranen ogen aan en kan alleen maar knikken. Hij duwt me naar zich toe en plaatst zijn heerlijke lippen op de mijne. Het was een dag om nooit te vergeten. Nog steeds krijg ik vlinders in me buik als ik terug denk.

[mizzdounya]

vervolg:

Ik kijk weer naar mijn hand en zie de diamanten ring fonkelen. Weer verschijnt er een glimlach op me gezicht en wacht nog altijd op Fouad die elk moment kan thuiskomen met zijn verassing. Ik wil het wat romantischer maken en besluit om even naar de dichtsbijzijnde winkel te gaan om wat kaarsen te kopen. Buiten begroet de velle zon mij en ik steek snel de straat over. Net wanneer ik de winkel wil binnen gaan, zie ik iets vaags vanuit mijn ooghoek en draai me snel om. Ik zie net twee mensen snel de hoek omgaan en misschien verbeelde ik het me, maar ik kon zweren dat ik mijn vriendin Yasmina zag met een jongen. Mijn nieuwsgierigheid is té groot en ik besluit om even snel te kijken wat er precies aan de hand is. Ik loop stilletjes de hoek om en hoor een vage geluid. Ik wil weglopen als ik ineens een bekende stem hoor. Verschrikt kijk ik op en loop versnelt naar de grote heg wat tussen mij en hun zit. Ik spits me oren en hoor tot mijn grote schrik de stem van Fouad. Wat doet hij hier? "Je had het beloofd niet te doen Yasmina, vergeet het" zegt hij met een harde toon. "Maar Fouad, ik houd van je! Ik weet dat Jamila's hart zal breken, maar we kunnen er toch niks aan doen dat we verliefd zijn geworden?" Ik leg verschrikt me hand voor me mond en met me andere hand voel ik hoe me hartslag tekeer gaat. "Nee Yasmina. Ik houd niet van je. Ik wil nu niet en nooit niet dat Jamila hier achter komt. We zijn verloofd en dat weet je dus stop dit voordat het uit de hand loopt." Voor de rest hoor ik alles vaagjes. Ik besluit om het hegje heen te lopen om het met me eigen ogen dit allemaal toe te schouwen. Alsof ik mezelf meer wil kwellen. Ik kijk stiekem toe en zie hoe ze haar lippen op Fouad's mond plaatst. Dit is de druppel. Met een gebroken hart loop ik zo rustig mogelijk op hun af en sta vlak voor hun stil. Yasmina merkt me op en duwt Fouad van haar af. Beiden kijken ze me verschrikt aan en ik gooi de ring met tranen in me ogen tegen hem aan en ren weg zo hard als ik kan. Ik hoor hem nog mijn naam roepen, maar ik negeer het.

Alles komt weer terug. Alle nare herinneren. Ik kan het niet helpen en laat voor de zoveelste keer een traan vallen. Ik heb nog altijd een zwakte voor hem. Als je hem ziet zou je het begrijpen. De schoonheid die hij bezit komt zelden voor. Als hij ergens binnen komt of loopt op straat, zijn alle ogen op hem gericht. Werkelijk een prachtige man en ik dacht dat hij een nog mooiere innerlijk had. Blijkbaar zag ik het verkeerd. Ik staar naar me kale vinger waar eerst een prachtige ring om zat. Waarom kwel ik me zo? Elke avond is weer hetzelfde liedje. Er gaat gewoon geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Ik heb me eigen ook erg verwaarloosd. Ben ontzettend afgevallen. Ik kom zelden buiten en wanneer ik naar buiten ga ben ik na 10 min alweer binnen. Me moeder was en is nog steeds erg ongerust over mij. Ze is de enige ouder die op de hoogte is. Naast me moeder weet alleen me nicht Mounia en haar zussen het nog. Me vader denkt nog dat we onze bruiloft aan het plannen zijn. Hij heeft het veels te druk om mij op te merken en ik praat de laatste tijd ook erg kortaf tegen hem. Maar het lijkt hem niks te doen, wat mij ontzettend pijn doet. Alsof ik al niet genoeg lijd. Me moeder gaat het hem 'een keer' vertellen, wanneer ze denkt dat hij er klaar voor is. Mij kan het allemaal niks meer schelen. Ik heb Fouad nog één keer gezien na die 'ene' moment. Hij toonde veel spijt en wou alles uitleggen, maar ik gaf hem de kans niet. Mijn hart was gebroken en ik ben bang dat het nooit meer zal helen. Terwijl hij met tranen in zijn ogen mij om vergevenis vroeg, wees ik hem de deur. "Jamila, denk niet dat ik jou ga opgeven." zei hij vastberaden. "Bespaar je moeite. Je houd niet van me, dat heb je al wel bewezen. Geef het gewoon op Fouad!" "Nooit.. hoor je me? Nooit." zei hij op een manier dat me kippenvel deed bezorgen. Hij liep de deur uit en liet mij gebroken achter.

[Tabaia]

up up up up, af af verhaal

[mizzdounya]

Tnx Tabaia, speciaal voor jou hier een vervolg

Sindsdien heeft hij me vaak gebeld. Ik werd er gek van en heb een nieuwe nummer genomen. Alleen vertrouw ik niemand meer behalve me nichtjes. Nadat me zogenaamde beste vriendin een mes in me rug had gestoken heb ik ook alle mogelijke contact met andere vriendinnen verbroken. Me hart kon de verraad niet meer verdragen. Ook Yasmina heb ik kort gesproken en heb haar duidelijk gemaakt dat ik nu niet en nooit niet meer iets met haar te maken wil hebben. En gelukkig heeft ze het begrepen, want ik heb haar lang niet meer gesproken. En hier zit ik dan. Eenzaam en verdoofd van de pijn. Ik kijk me kamer rond en het lijkt of het met de dagen kleiner word. Maar deze plek lijkt het enige vertrouwde omgeving te zijn. Ik heb hier uren liggen huilen. Ik heb tegen de muren gepraat alsof het oren had om te luisteren, maar geen mond om te antwoorden. Precies wat ik zocht. Me moeder dacht dat ik gek begon te worden, dus ben ik gestopt met in mezelf te praten. Nu schrijf ik alles in een soort dagboek. Er gaat geen dag voorbij of ik laat alles los en laat me pen de rest doen.


"Vandaag ga ik eindelijk iets gezelligs doen met Mounia. Dat heb ik wel verdiend. Ik ben het zat om maar steeds hier rond te hangen. Ik ben het zat om mezelf in slaap te huilen. Ik moet hem vergeten en vanaf vandaag zet ik alvast mijn eerste stap..."

Ik kijk zuchtend naar mijn korte stukje tekst en leg me dagboekje veilig weer op zijn plek. Ik probeer weer in slaap te komen en om 11:00uur gaat de wekker weer. Met moeite sta ik op en neem een frisse douche en bekijk mezelf uiteindelijk in de spiegel. Mijn spiegelbeeld bevalt me totaal niet. Er is niks meer over van die vrolijke stralende meid. Het heeft nu plaats gemaakt voor een dunne, bleke, verdrietige meisje. Kan me ook niet meer herinneren de laatste keer dat ik heb gelachen. Zoveel invloed heeft hij op me gehad. Maar vanaf vandaag is dat afgelopen! Ik vertik het om me eigen nog zo te verwaarlozen.
Weer een stukje zekerder over mezelf loop ik naar me kledingkast. Hmm wat zal het worden? Best jammer dat ik ben afgevallen, want nu zijn de meeste kleren iets groter geworden. Ik zoek nog wat rond tot ik de perfecte outfit heb gevonden. Yes! Deze gaat het worden. Een beige blouse met prachtige bloemen print en een bijpassende rok dat onder mijn knieen valt. Heb het maar één keer gedragen en het was één van Fouad's favoriete outfit. Ik stop bij die gedachte. Nee Jamila, niet aan hem denken. Ik haal me schouders op. "Schijt aan die ezel, geef niks meer om hem." Wat maak je jezelf nu wijs? zegt een stemmetje in me hoofd. Ik schud het gelijk van me af en kijk tevreden naar het eindresultaat. Hoewel ik ben afgevallen, ben ik nog tevreden over mijn figuur. Vind het alleen jammer van mijn bleke huid, maar daar zal wat zon wel snel verandering in maken.

is het nog de moeite waard om door te gaan?

[MissNora]

Nieuwe Fan !! Ga Snel Verderrrrrrrrrrrr !!

[soumia118]

je moet snel verder gaan met dit verhaal
een goeie verhaal

[mizzdounya]

Tnx MissNora en soumia118

Er word op de deur geklopt. "Binnen." Ik kijk op en zie Mounia staan. Ik ren op haar af en geef haar een grote knuffel. "Hey lieverd, wat ben ik blij je te zien." zeg ik gemeend. "Och meisje toch, wat zie je er prachtig uit. Gaat het lieverd?" Ik voel me maag een beetje draaien en knik. "Nou daar ben ik blij om. En wow je ziet er anders uit. Vorige week lag je er nog als een zombie bij. Moet je nu kijken" "Haha vind je? Ik heb niks bijzonders gedaan." "Nee echt, er lijkt iets veranderd te zijn. Ik zie je ogen weer wat sprankelen, maar goed, ik kijk uit naar onze dagje samen" "Ja ik ook, kom laten we gaan" zeg ik gehaast, voordat ze verder in details gaat en weer over Fouad begint.

Binnen 10 min zijn we al in de stad gearriveerd. Ik parkeer de auto en we lopen lachend verder. Wat voelt dit heerlijk zeg. Even geen zorgen en alleen genieten, totdat Mounia ineens zegt: "Lieverd, ben je niet bang Fouad hier tegen te komen?" Ik kijk haar verschrikt aan. Oh nee, daar heb ik niet eens aangedacht. Ik heb hem al zolang niet gezien en hem nu tegenkomen is het laatste wat ik kan gebruiken. Ik zucht diep "Weet je het doet nog pijn, maar ik zal het over me heen moeten zetten. En als ik hem tegenkom dan heb ik altijd jou nog die me overeind kan houden" zeg ik lachend. "Haha, maak je geen zorgen lieverd. Ik hou die sukkel wel uit je buurt". Ze geeft me een vlugge kus op me wang en we lopen met onze armen in elkaar vrolijk verder.
We lopen winkels in winkels uit. Na een uurtje zijn we helemaal uitgeput en kopen ieder een grote ijshoorn. "Kom laten we hier zitten" zegt Mounia en wijst naar een perfecte zitplaatst onder de zon. Genietend van onze ijsje beginnen we over van alles te praten en Fouad zit voor eventjes niet meer in me gedachten. Net wanneer we weer opstaan om verder te winkelen, blijf ik verschrikt staan. Degene waar ik zo voor vreesde staat een eindje verderop en heeft ons niet in de gaten. Mounia heeft nog niks door, totdat ze me aankijkt en me ogen volgt. "Oh nee, daar heb je Fouad!" Roept ze geschrokken uit. "Ssst kan het nog harder?" Ik kijk hem aan en kan me ogen niet van hem afhouden. Wat ziet hij er prachtig uit. Me benen lijken net van pudding en me hartslag begint als een gek tekeer te gaan. Nog steeds heeft hij ons niet gezien. Hij staat met wat vrienden van hem te lachen en ik zie een bloedmooie meisje naast hem staan. Ze heeft haar arm om zijn middel. Als ik Mounia nu niet had om mij vast te houden, was ik waarschijnlijk in elkaar gezakt. Hij straalt helemaal. Alsof er niks is gebeurd. Alsof hij me na een dag is vergeten en is doorgegaan met zijn leven. Betekende onze liefde dan niks voor hem? Kijk hem dan. Op zijn gezicht zie je geen enkele spoor van verdriet of pijn, maar juist het tegenovergestelde. Opeens kijkt één van zijn vrienden me aan en glimlacht naar me. Ik kijk hem geschrokken aan wanneer ik zie dat hij onze richting op wijst. Alle ogen, ook die van Fouad richten zich op ons. Ik zie Fouad's gezicht snel veranderen en ik probeer hem niet aan te kijken. "Kom laten we hier snel weggaan" zegt Mounia en neemt me in haar armen en we lopen weg. Totdat ik opeens Fouad mij hoor roepen. "Jamila, wacht alsjeblieft" Ik loop met snelle passen door en ik hoor zijn voetstappen versnellen. Mounia draait zich naar hem om. "Blijf uit haar buurt klootzak, ik waarschuw je" zegt ze op een boze toon. Ik zit nog steeds met mijn rug naar hem gekeerd. Ik ben zo bang om hem aan te kijken. Ik voel de tranen in me ogen prikken en probeer het in te houden. Ik sluit me ogen en alles lijkt weer terug te komen. Alsof me hart weer opnieuw breekt. "Bemoei je er niet mee Mounia, dit is tussen mij en Jamila" zegt hij weer op zijn beurt. Ik besluit om het op rennen te zetten en laat hun twee verschrikt achter. Ik ren richting de parkeerplaats en wanneer ik me sleutel uit me tas probeer te vissen voel ik twee sterke handen op mijn schouders. Verdoofd blijf ik staan. Ik weet dat hij het is. Hij is de enige waarvan zijn aanraking me kippenvel bezorgd. Ik sta nog steeds met mijn rug naar hem gekeerd en voel zijn lichaam dichter tot de mijne komen. "Jamila" fluisterd hij zachtjes in me oor. Ik voel zijn warme ademhaling in mijn nek en krijg weer spontaan kippenvel. Zijn handen gaan van mijn schouders naar mijn middel en hij drukt me stevig tegen zich aan. Ik probeer me los te wurmen, maar hij heeft me te strakt vast. Totdat hij mij naar zich toedraait en we oog in oog staan. Ik probeer hem niet aan te kijken, maar hij pakt me bij me kin vast en dwingt me hem aan te kijken. Ik verdrink in zijn prachtige ogen. Hij wrijft met zijn duim over me lippen en blijft me intens aankijken. Ik wil wat zeggen, maar hij geeft me de kans niet en voordat ik het weet drukt hij zijn heerlijke lippen op de mijne en ik laat me gaan. Ik geef alles wat ik in me heb, totdat hij zich van me losrukt. "Jamila ik heb je zo gemist" zegt hij hijgend en drukt zijn lippen weer op de mijne. Ik heb mezelf niet meer in de hand en duw hem nog dichter tegen me aan. Van mijn lippen gaat hij over naar me nek. "Jamila, je bent zo mooi, zo teder" Ik gooi mijn handen over zijn nek en druk mijn lippen weer op de zijne. De kriebels in me onderbruik worden steeds erger. Hij zoent me nog harder en ik heb mezelf niet meer in de hand. Totdat ik hem uiteindelijk van me losruk "Genoeg. Hou ermee op!" zeg ik hijgend en zet een stap achteruit. Ik plaats mijn vingers op mijn lippen en leun verschrikt tegen me auto. Ik zie dat hij zich weer fatsoeneert en geeft me weer één van zijn liefdevolle blikken. Die blik deed me altijd geloven dat hij van me hield, maar dat was allemaal bedrog. Ik verman me eigen en ga weer met mijn rug naar hem staan. Weer voel ik die vervloekte tranen in me ogen prikken. Ik voel zijn lichaam weer dichter op de mijne en ditmaal duw ik hem hardhandig van me af. "Verdomme Fouad, kom niet meer dichterbij!" Hij kijkt me verdrietig aan. "Jamila alsjeblieft, vertel me niet dat je daarnet niks hebt gevoeld. "Nee! Dit is allemaal een grote leugen!" schreeuw ik. "Die kus was geen leugen. Je houd van me en ik van jou. Laten we dit achter ons laten en opnieuw beginnen alsjeblieft." Ik kijk hem kwaad aan. "Ik houd niet van je!" probeer ik zo gemeend mogelijk te zeggen, terwijl mijn lichaam en ziel werkelijk naar hem verlangt. Hij loopt op me af en pakt me bij me gezicht vast en duwt zijn lippen hard op de mijne. Een seconde later kijkt hij me intens aan "Betekend dit dan niks? He, wil je zeggen dat je nu niks voelt?" Voordat ik kan antwoorden, zoent hij me weer volop. Ik duw hem met al mijn kracht van me af. "Nee hou op! Ik wil dit niet meer" zeg ik huilend. Hij kijkt me medelijdend aan en wrijft zachtjes over mijn wang. Ik draai me gezicht van hem vandaan en zie vanuit mijn ooghoek Mounia aankomen rennen. Hijgend stopt ze vlak voor ons en kijkt ons verward aan. "Wat is hier gebeurd?" Ik fluister dat ik naar huis wil. Ik kijk Fouad aan en zie weer pijn in zijn ogen. Dezelfde pijn als de dag dat hij me om vergeving vroeg. Ik kijk van hem weg en Mounia pakt me sleutels en stapt in de auto. Ik wil instappen, wanneer hij me bij me arm vastpakt. Ik draai me nogmaals naar hem om. "Jamila alsjeblieft, geef ons niet op. Als je van me houd bel me op deze nummer." Hij duwt een stuk papier in me hand. "Als ik je stem hoor weet ik genoeg en ben ik zo weer bij je en laat ik je nooit meer gaan." Ik kijk hem arrogant aan en schiet hysterisch in de lach. "Dan kan je nog lang wachten Fouad." Ik stap in, start de motor en kijk hem nog één maal aan en rij dan weg.

Ik ga later op de dag weer verder InshaAllah

[bloempje233]

wat erg inshallah komt alles wel goed

[mizzdounya]

Thuis aangekomen neem ik afscheid van Mounia. Ze begrijpt dat ik nu even alleen wil zijn. Ik loop naar de woonkamer en tref me moeder daar aan die nieuws aan het kijken is. Ze kijkt me aan en vraagt of het gezellig was met Mounia. Ik knik en zet een neppe glimlach op. Ze heeft niks door en richt haar blik weer op de tv scherm. Ik pak een appel en loop naar boven. Als ik weer veilig in me kamer zit laat ik mezelf op me bed vallen. Me vingers gaan automatisch naar me lippen en denk weer terug aan die moment in de parkeerplaats. Stiekem maakt het me wel blij, maar ik voel nog zoveel woede voor hem. Misschien was het ook maar goed dat ik hem vandaag heb gezien. Ik snakte er wel naar moet ik eerlijk zeggen. Zucht, wat zag hij er mooi uit. Ik denk weer terug aan de tijd toen we elkaar voor het eerst hadden ontmoet. Hij was te mooi om waar te zijn. Elk meisje wou hem en ik stiekem ook, maar heb nooit durven dromen dat hij ook voor mij zou kiezen. Er verschijnt automatisch een glimlach op me gezicht.

Paar dagen gaan voorbij en ik heb me weer op me werk geconcentreerd. Ik werk in een bekende kledingwinkel waar alleen mensen met een gevulde portomonee binnen komen lopen. Ik kijk op de klok en zie dat ik nog een half uurtje moet wachten tot het pauze is. Ik haal een diepe zucht en zie me volgende klanten al binnen lopen. Ik verwelkom ze en het is een getrouwd paar dat op zoek zijn naar een gala jurk en een drie-delige pak. Ik loop met ze mee en we vinden uiteindelijk waar ze naar zochten. Ze rekenen af en ik wens ze een fijne dag. Ik kijk weer op de klok en zie me baas die achter zijn pc zit. Hij kijkt me aan en knikt met zijn hoofd. Mooi, dat betekend dat ik mag gaan. Ik pak me tas en loop de deur uit. Ik word gelijk vrolijk als ik zie hoe vel de zon schijnt. Ik voel een zachte bries over me heen gaan en haal diep adem. Gelukkig even een uurtje niksen. Ik loop wat rond op zoek naar een geschikte plek om te lunchen. Na vijf minuten zoeken heb ik het alweer gehad en bestel ergens buiten een gezond broodje. Ik vind een perfecte plek op een bankje waar ik me onder een boom kan schuilen voor de hete zon. Gedachtenloos geniet ik van me broodje en kijk naar de vele mensen die voorbij lopen. Opeens herken ik een gezicht uit de menigte. Het is Youssef, me oude buurjongen. Hij merkt me op en zwaait. Ik zwaai terug en zie dat hij mijn kant op loopt. "Salaam Aleikoem zina." zegt hij vrolijk en geeft me een hand. "Aleikoem Salaam." zeg ik terug en hij komt naast me zitten. "Hoe is het meid? Ik heb je lang niet gezien." "Klopt ja, maar gaat goed hoor. En hoe is het met jou? Waar hang jij de laatste tijd uit?" zeg ik lachend. "Haha, heb het druk meissie. Werk houd me constant bezig. Maar hoe is het met jou en Fouad?" Ik voel een steek in me hart. "Uhm weet je het nog niet dan?" "Wat moet ik weten?" vraagt hij nieuwschierig. "Het is uit tussen ons." "Oh sorry" zegt hij bijna fluisterend en kijkt me zielig aan. Hij merkt gelukkig dat ik er niet verder over wil praten en begint van onderwerp te veranderen. "En wat ben je nu aan het doen?" "Ik zit in me pauze. Moet zo weer terug naar me werkplaats helaas." zeg ik met een pruil lip. Hij kijkt me lachend aan. "Kop op, ik hou je wel even gezeldschap als je het niet erg vind." Ik kijk hem aan. "Natuurlijk vind ik dat niet erg gekkie." "Mooi zo." zegt hij op een kattewaad achtige manier en geeft me een zachte stootje. Opeens veranderd zijn gezicht. Ik kijk hem vragend aan. "Niet kijken, maar Fouad ziet ons zitten." Ik voel me hartslag versnellen. "Waar is hij?" zeg ik terwijl ik niet in de menigte probeer te kijken. "Hij staat schuin tegenover ons." Ik probeer met alle macht niet hem aan tekijken, maar ik ben té zwak en kijk recht in Fouad's ogen. Zijn gezicht houd me gehypnotiseerd en we verdwalen in elkaars ogen. Hij kijkt me strak aan en me ogen dwalen af naar zijn mooie bouw. Zijn witte shirt brengt zijn mooie gespierde lichaam duidelijk naar voren. Hij is vast en zeker weer begonnen met fitnissen. Ik word uit me gedachte gehaald wanneer ik Youssef's arm om me heen voel. Ik kijk Youssef geschrokken aan en zie hem strak voor zich uit kijken. "Dat leert hem wel." zegt hij ineens. Ik kijk Fouad weer aan en zie verdriet op zijn gezicht. Ik wil zo graag naar hem toe rennen om hem te omhelsen. Maar word wakkergeschud als ik ineens een meisje naar hem toe zie lopen. Ze plaatst haar lippen op zijn wang, terwijl hij mij de hele tijd aankijkt. Ik draai me gezicht van hem weg en voel Youssef's armen niet meer om me heen gelukkig. Wanneer ik weer Fouad's richting op kijk, zie ik dat het meisje steeds zijn aandacht probeert te trekken. Maar ze heeft niet in de gaten dat hij mij nog altijd aankijkt. Ik word gek van zijn gestaar en besluit om op te staan. Youssef staat ook op. "Ga je nu alweer?" "Ja, maar bedankt voor je gezeldschap. Sorry ik was niet echt gezellig vandaag." "Nee joh, dat geeft niet. Je had ook niet kunnen weten dat je ex hier zou zijn." Ik kreeg geen goed gevoel bij het woordje 'ex', maar negeer het. Ik kijk hem lachend aan en hij omhelst me. Ik heb dat niet zien aankomen en blijf hem verstijft aankijken. Hij lacht "Ewa zombie, ga je nog of moet ik met je meelopen?" Ik knik en we lopen samen richting de winkel. Ik kijk Fouad nog éénmaal aan en kijk dan weer voor me. We staan voor de winkel en ik neem afscheid van Youssef.

Zijn jullie nog geinteresseerd of zal ik maar stoppen?

[mizzdounya]

Citaat door bloempje233:

wat erg inshallah komt alles wel goed

Insha'Allah

[RiffiaGirl87]

een FAN dr bij
graag een lang vervolg pleeaas??

[missis_osdorp]

ik hoop dat alles goed komt schat

[sweetbabygirll]

ga snel verderr (K)

[Douniaaaaaaa]

ga snel verder
je doet het goed meid

[catwomen_91]

heeeyy lieverd egt erg voor je maar inshallah komt alles goed
algair inshallah

-xxx-catwomen
p.s een nieuwe fan