jihad_dienares
28-04-2006, 15:11
Je ziet veel mensen een grote mond geven, terwijl ze beweren dat zij zoveel van Allah swt en Zijn Profeet saws houden, maar wanneer de godsdienst van Allah swt word aangevallen, en wanneer Zijn profeet saws bespot word, zeggen ze: "Allah swt zal hun wel straffen."
In feite is dit hetzelfde als wat de Joden tegen Moessa (Moses), vrede met hem, zeiden toen zij moesten gaan strijden. "Gaat gij en uw Heer en strijdt - wij blijven hier zitten." (Almaida(5) vers 24)
Als Allah swt het had gewild had Hij Zijn vijanden kunnen vernietigen op andere manieren, maar Hij swt wenst dit te doen met de handen van de gelovigen. "Bestrijdt hen, Allah zal hen door uw handen straffen en vernederen en u tot een overwinning over hen helpen en de borsten van een volk dat gelooft genezen." (Quran Attauba(9) vers 14)
Allah swt wil op deze manier ook de hypocrieten doen kennen. Degenen die met hun tong beweren dat zij geloven, en van Allah swt en Zijn Profeet sws houden, terwijl hun harten meer naar andere zaken neigen.
"Zeg: "Indien uw vaders en uw zonen en uw broeders en uw vrouwen en uw verwanten en de rijkdommen die gij verkregen hebt en de handel waarvan gij slapte vreest en de woningen waarvan gij houdt, u liever zijn, dan Allah en Zijn boodschapper en het streven voor Zijn zaak, wacht dan, tot Allah met Zijn oordeel komt; Allah leidt het ongehoorzame volk niet." (Tauba (9) vers 24)
Het simpelweg beweren dat Allah swt, en Zijn Profeet saws het meest geliefd zijn voor jouw is niet genoeg. Je moet het bewijzen, en de manier om je liefde en loyaliteit te bewijzen is het te strijden omwille van Allah swt en Zijn Deen. Degenen die denken dat zij het paradijs kunnen betreden zonder dit pad te bewandelen, wat het pad van de vrome voorgangers was, misleiden slechts zichzelf. "Dachten jullie, dat jullie het paradijs mogen binnengaan, terwijl Allah degenen van jullie die strijden en standvastig zijn nog niet heeft doen kennen?" Ali Imran(3) vers 142
-Jihad is een zeef dat het zieke overschot van waar geloof scheidt.
"Degenen, die in Allah en de laatste Dag geloven zullen u niet om toestemming vragen om te worden vrijgesteld van het strijden met hun bezit en hun persoon. Allah kent de rechtvaardigen goed." Attauba(9) vers 44
Iemand die overtuigd is van het bestaan van de bestraffing van de Hel, en de beloning van het Paradijs en op de hoogte is van de beloning van Allah swt in ruil voor zijn inspanningen zal nooit kunnen achterblijven, en als de situatie het niet toe zou laten om te vertrekken voor de strijd op de Weg van Allah swt, zou zo iemand heel erg bedroefd worden, netzoals de Sahaba die niet met de Profeet saws mee konden. "Noch (rust er blaam) op degenen, die tot u kwamen en verzochten dat gij hun een rijdier zoudt verschaffen, en gij antwoorddet: "Ik kan niets vinden waarop ik u kan doen rijden." Zij gingen met hun ogen vol tranen terug uit spijt, dat zij niets konden vinden om hiertoe zelf bij te dragen." Attauba(9) vers 92
Watbetreft degenen die ongeloof in hun harten verbergen, en in wiens harten nog twijfel bestaat, dat zijn degenen die met excuses komen, en uitvluchten zoeken om niet te hoeven strijden. "Alleen degenen, die niet in Allah en de laatste Dag geloven en wier hart vol twijfel is, zullen u vragen om te worden vrijgesteld daar zij aarzelen in hun twijfel." Attauba(9) vers 45
In de tijd van onze Profeet saw zijn er ook vele mensen met vele excuses gekomen om niet aan de strijd deel te nemen, kan je nagaan hoe het in onze tijd is. In de Koran word hun ware aard door Allah swt openbaar gemaakt. Sommigen van hun zeiden: "Geef mij vrijstelling en breng geen onheil over mij" (koran Attauba(9) vers49)
Allah geeft als antwoord: "Weet dat zij zich (reeds) in het onheil hebben gestort, en voorwaar, de Hel omsingelt zeker de ongelovigen." (Koran Attauba(9) vers49)
Anderen zeiden: "Rukt niet uit in de hitte!" (Koran Attauba(9) vers81)
Allah geeft als antwoord: "Zeg: "De hitte van de Hel is erger." Als jullie dat toch begrepen!" (Koran Attauba(9) vers81)
Weer anderen zeiden : "Wanneer wij geweten hadden dat er een gevecht zou zijn, zouden wij zeker jullie gevolgd hebben." (Koran AliImran(3) vers167)
Allah geeft als antwoord: "Zij waren op die dag dichter bij ongeloof dan bij geloof. Zij zeiden met hun lippen wat niet in hun harten was. En Allah weet beter wat zij verbergen." (Koran AliImran(3) vers167)
Sommigen zweerden zelfs dat: "Als wij ertoe in staat geweest zouden zijn, dan zouden wij met jullie zijn weggegaan." (Koran(9) vers42)
Allah geeft als antwoord: "Zij vernietigen zichzelf, en Allah weet dat zij zeker leugenaars zijn." (Koran Attauba(9) vers42)
Voor degenen die inzicht en wijsheid van Allah hebben gekregen is het belang van jihaad duidelijk, en zij doen hun best om het woord van Allah te verheffen, en zij zijn zowel tevreden met het martelaarschap als de overwinning.
En als Allah niet een deel van de mensen door een ander (deel) zou verstoten, dan zou de aarde ten onder gaan. Maar Allah is de Bezitter van gunsten voor de werelden. (Koran Albaqara(2) vers251)
De oprechte gelovigen zouden niet hoeven treuren om de achterblijvers. Zij zouden Allah swt moeten prijzen en danken, dat Hij swt hun van de Moejahidien weg heeft gehouden. In feite is dit een vorm van hulp van Allah swt voor de gelovigen.
"En als zij met u waren gegaan, zouden zij u niets dan last hebben bezorgd en zij zouden zich heen en weer hebben gehaast, tweedracht tussen u zaaiende. En er zijn er onder u die naar hen geluisterd zouden hebben. En Allah kent de onrechtvaardigen goed." Attauba(9) vers 47
-De strijd van Dawoed(David) tegen Galoet(Goliath).
Hoe gemeenschappen gereinigd worden van hypocieten en twijfelaars doormiddel van jihad, is goed op te maken uit het verhaal van Dawoed, vrede zijt met hem, en Goliath.
"Weet gij niet van de leiders der kinderen Israëls na Mozes, toen zij tot één hunner profeten zeiden: "Stel ons een koning aan, opdat wij ter wille van Allah kunnen strijden." Hij zeide: "Is het niet waarschijnlijk, dat gij niet zult willen vechten, wanneer het u wordt voorgeschreven?" Zij zeiden: "Welke reden hebben wij om ons van het vechten voor Allah's zaak te willen onthouden, wanneer wij van onze huizen en onze kinderen zijn verdreven?" Maar, toen het vechten hun werd bevolen, wendden zij zich af, met uitzondering van een klein aantal hunner; Allah kent de overtreders goed." Albaqara(2) vers 246
In dit vers zie je dat de vooraanstaanden onder de Joden ook hoogmoedige praajes hadden, en ze beweerden dat ze wel bereid zouden zijn om te strijden, maar toen zij dan daadwerkelijk moesten gaan stijden, wendden zij zich in grote getale af, met uitzondering van een kleine groep, en dit was nog maar de eerste test.
"En hun profeet zeide tot hen: "Waarlijk, Allah heeft Taloet (Saul) als koning over u aangesteld." Zij zeiden: "Hoe kan hij over ons regeren, terwijl wij meer recht op heerschappij hebben dan hij en hem geen overvloed van rijkdommen is gegeven?" Hij zeide: "Voorzeker, Allah heeft hem boven u gekozen en heeft hem overvloedig toegerust met kennis en kracht." En Allah geeft Zijn heerschappij aan wie Hij wil en Allah is Milddadig, Alwetend." (2:247)
De tweede beproeving was de acceptatie van het Goddelijke besluit om Taloet als leider te accepteren, en hier kwamen de egoistische gevoelens duidelijk naar voren, die het bemoeilijkten om het Goddelijke oordeel te accepteren.
"En hun profeet zeide tot hen: "Het teken van zijn heerschappij is, dat u een hart zal worden gegeven, waarin de kalmte van uw Heer zal zijn, het beste van de nalatenschap der volgelingen van Mozes en der volgelingen van Aäron, (een hart) door de engelen gebracht. Voorzeker, hierin is voor u een teken, als gij gelovigen zijt." (2:248)
Voor degenen die nog over waren gebleven stuurde Allah swt een teken, om hun hiermee standvastig te maken.
"En toen Taloet met de strijdkrachten uitrukte, zeide hij: "Voorzeker, Allah zal u door een stroom beproeven: dus hij die er van drinkt, is niet met mij, behalve wanneer hij maar een handvol neemt, en hij die er niets van neemt, is zeker met mij." Maar behoudens enigen hunner dronken zij er van. En toen zij de rivier overstaken, hij en de gelovigen met hem - zeiden zij: "Wij hebben vandaag geen macht over Djaloet (Goliath) en zijn strijdkrachten." Maar zij, die er zeker van waren, dat zij Allah zouden ontmoeten, zeiden: "Hoevele kleine groepen hebben niet onder Allah's bevel over een grote groep gezegevierd." En Allah is met de geduldigen." (2:249)
De volgende beproeving was dus de rivier. Weer zakten de meesten voor de test en de groep werd nog kleiner.
"En toen zij uitgingen om Djaloet en zijn strijdkrachten te ontmoeten, zeiden zij: "Onze Heer, stort geduld over ons uit en maak onze voetstappen vast en help ons tegen het ongelovige volk!" (2:250)
Nu was de cream de la cream overgebleven, en deze hadden ondanks hun kleine aantal, een sterk vertrouwen in Allah swt.
"Zo versloegen zij hen door het gebod van Allah en David doodde Djaloet en Allah gaf hem heerschappij en wijsheid en onderwees hem, hetgeen Hij wilde. Had Allah sommige mensen niet door anderen laten terugdrijven, dan zou de aarde verdorven zijn. Maar Allah is genadig jegens de werelden. Dit zijn de tekenen van Allah. Wij dragen ze u voor naar waarheid. Voorzeker, gij (Mohammad) zijt één der boodschappers." (Albaqara(2):251/252)
In feite is dit hetzelfde als wat de Joden tegen Moessa (Moses), vrede met hem, zeiden toen zij moesten gaan strijden. "Gaat gij en uw Heer en strijdt - wij blijven hier zitten." (Almaida(5) vers 24)
Als Allah swt het had gewild had Hij Zijn vijanden kunnen vernietigen op andere manieren, maar Hij swt wenst dit te doen met de handen van de gelovigen. "Bestrijdt hen, Allah zal hen door uw handen straffen en vernederen en u tot een overwinning over hen helpen en de borsten van een volk dat gelooft genezen." (Quran Attauba(9) vers 14)
Allah swt wil op deze manier ook de hypocrieten doen kennen. Degenen die met hun tong beweren dat zij geloven, en van Allah swt en Zijn Profeet sws houden, terwijl hun harten meer naar andere zaken neigen.
"Zeg: "Indien uw vaders en uw zonen en uw broeders en uw vrouwen en uw verwanten en de rijkdommen die gij verkregen hebt en de handel waarvan gij slapte vreest en de woningen waarvan gij houdt, u liever zijn, dan Allah en Zijn boodschapper en het streven voor Zijn zaak, wacht dan, tot Allah met Zijn oordeel komt; Allah leidt het ongehoorzame volk niet." (Tauba (9) vers 24)
Het simpelweg beweren dat Allah swt, en Zijn Profeet saws het meest geliefd zijn voor jouw is niet genoeg. Je moet het bewijzen, en de manier om je liefde en loyaliteit te bewijzen is het te strijden omwille van Allah swt en Zijn Deen. Degenen die denken dat zij het paradijs kunnen betreden zonder dit pad te bewandelen, wat het pad van de vrome voorgangers was, misleiden slechts zichzelf. "Dachten jullie, dat jullie het paradijs mogen binnengaan, terwijl Allah degenen van jullie die strijden en standvastig zijn nog niet heeft doen kennen?" Ali Imran(3) vers 142
-Jihad is een zeef dat het zieke overschot van waar geloof scheidt.
"Degenen, die in Allah en de laatste Dag geloven zullen u niet om toestemming vragen om te worden vrijgesteld van het strijden met hun bezit en hun persoon. Allah kent de rechtvaardigen goed." Attauba(9) vers 44
Iemand die overtuigd is van het bestaan van de bestraffing van de Hel, en de beloning van het Paradijs en op de hoogte is van de beloning van Allah swt in ruil voor zijn inspanningen zal nooit kunnen achterblijven, en als de situatie het niet toe zou laten om te vertrekken voor de strijd op de Weg van Allah swt, zou zo iemand heel erg bedroefd worden, netzoals de Sahaba die niet met de Profeet saws mee konden. "Noch (rust er blaam) op degenen, die tot u kwamen en verzochten dat gij hun een rijdier zoudt verschaffen, en gij antwoorddet: "Ik kan niets vinden waarop ik u kan doen rijden." Zij gingen met hun ogen vol tranen terug uit spijt, dat zij niets konden vinden om hiertoe zelf bij te dragen." Attauba(9) vers 92
Watbetreft degenen die ongeloof in hun harten verbergen, en in wiens harten nog twijfel bestaat, dat zijn degenen die met excuses komen, en uitvluchten zoeken om niet te hoeven strijden. "Alleen degenen, die niet in Allah en de laatste Dag geloven en wier hart vol twijfel is, zullen u vragen om te worden vrijgesteld daar zij aarzelen in hun twijfel." Attauba(9) vers 45
In de tijd van onze Profeet saw zijn er ook vele mensen met vele excuses gekomen om niet aan de strijd deel te nemen, kan je nagaan hoe het in onze tijd is. In de Koran word hun ware aard door Allah swt openbaar gemaakt. Sommigen van hun zeiden: "Geef mij vrijstelling en breng geen onheil over mij" (koran Attauba(9) vers49)
Allah geeft als antwoord: "Weet dat zij zich (reeds) in het onheil hebben gestort, en voorwaar, de Hel omsingelt zeker de ongelovigen." (Koran Attauba(9) vers49)
Anderen zeiden: "Rukt niet uit in de hitte!" (Koran Attauba(9) vers81)
Allah geeft als antwoord: "Zeg: "De hitte van de Hel is erger." Als jullie dat toch begrepen!" (Koran Attauba(9) vers81)
Weer anderen zeiden : "Wanneer wij geweten hadden dat er een gevecht zou zijn, zouden wij zeker jullie gevolgd hebben." (Koran AliImran(3) vers167)
Allah geeft als antwoord: "Zij waren op die dag dichter bij ongeloof dan bij geloof. Zij zeiden met hun lippen wat niet in hun harten was. En Allah weet beter wat zij verbergen." (Koran AliImran(3) vers167)
Sommigen zweerden zelfs dat: "Als wij ertoe in staat geweest zouden zijn, dan zouden wij met jullie zijn weggegaan." (Koran(9) vers42)
Allah geeft als antwoord: "Zij vernietigen zichzelf, en Allah weet dat zij zeker leugenaars zijn." (Koran Attauba(9) vers42)
Voor degenen die inzicht en wijsheid van Allah hebben gekregen is het belang van jihaad duidelijk, en zij doen hun best om het woord van Allah te verheffen, en zij zijn zowel tevreden met het martelaarschap als de overwinning.
En als Allah niet een deel van de mensen door een ander (deel) zou verstoten, dan zou de aarde ten onder gaan. Maar Allah is de Bezitter van gunsten voor de werelden. (Koran Albaqara(2) vers251)
De oprechte gelovigen zouden niet hoeven treuren om de achterblijvers. Zij zouden Allah swt moeten prijzen en danken, dat Hij swt hun van de Moejahidien weg heeft gehouden. In feite is dit een vorm van hulp van Allah swt voor de gelovigen.
"En als zij met u waren gegaan, zouden zij u niets dan last hebben bezorgd en zij zouden zich heen en weer hebben gehaast, tweedracht tussen u zaaiende. En er zijn er onder u die naar hen geluisterd zouden hebben. En Allah kent de onrechtvaardigen goed." Attauba(9) vers 47
-De strijd van Dawoed(David) tegen Galoet(Goliath).
Hoe gemeenschappen gereinigd worden van hypocieten en twijfelaars doormiddel van jihad, is goed op te maken uit het verhaal van Dawoed, vrede zijt met hem, en Goliath.
"Weet gij niet van de leiders der kinderen Israëls na Mozes, toen zij tot één hunner profeten zeiden: "Stel ons een koning aan, opdat wij ter wille van Allah kunnen strijden." Hij zeide: "Is het niet waarschijnlijk, dat gij niet zult willen vechten, wanneer het u wordt voorgeschreven?" Zij zeiden: "Welke reden hebben wij om ons van het vechten voor Allah's zaak te willen onthouden, wanneer wij van onze huizen en onze kinderen zijn verdreven?" Maar, toen het vechten hun werd bevolen, wendden zij zich af, met uitzondering van een klein aantal hunner; Allah kent de overtreders goed." Albaqara(2) vers 246
In dit vers zie je dat de vooraanstaanden onder de Joden ook hoogmoedige praajes hadden, en ze beweerden dat ze wel bereid zouden zijn om te strijden, maar toen zij dan daadwerkelijk moesten gaan stijden, wendden zij zich in grote getale af, met uitzondering van een kleine groep, en dit was nog maar de eerste test.
"En hun profeet zeide tot hen: "Waarlijk, Allah heeft Taloet (Saul) als koning over u aangesteld." Zij zeiden: "Hoe kan hij over ons regeren, terwijl wij meer recht op heerschappij hebben dan hij en hem geen overvloed van rijkdommen is gegeven?" Hij zeide: "Voorzeker, Allah heeft hem boven u gekozen en heeft hem overvloedig toegerust met kennis en kracht." En Allah geeft Zijn heerschappij aan wie Hij wil en Allah is Milddadig, Alwetend." (2:247)
De tweede beproeving was de acceptatie van het Goddelijke besluit om Taloet als leider te accepteren, en hier kwamen de egoistische gevoelens duidelijk naar voren, die het bemoeilijkten om het Goddelijke oordeel te accepteren.
"En hun profeet zeide tot hen: "Het teken van zijn heerschappij is, dat u een hart zal worden gegeven, waarin de kalmte van uw Heer zal zijn, het beste van de nalatenschap der volgelingen van Mozes en der volgelingen van Aäron, (een hart) door de engelen gebracht. Voorzeker, hierin is voor u een teken, als gij gelovigen zijt." (2:248)
Voor degenen die nog over waren gebleven stuurde Allah swt een teken, om hun hiermee standvastig te maken.
"En toen Taloet met de strijdkrachten uitrukte, zeide hij: "Voorzeker, Allah zal u door een stroom beproeven: dus hij die er van drinkt, is niet met mij, behalve wanneer hij maar een handvol neemt, en hij die er niets van neemt, is zeker met mij." Maar behoudens enigen hunner dronken zij er van. En toen zij de rivier overstaken, hij en de gelovigen met hem - zeiden zij: "Wij hebben vandaag geen macht over Djaloet (Goliath) en zijn strijdkrachten." Maar zij, die er zeker van waren, dat zij Allah zouden ontmoeten, zeiden: "Hoevele kleine groepen hebben niet onder Allah's bevel over een grote groep gezegevierd." En Allah is met de geduldigen." (2:249)
De volgende beproeving was dus de rivier. Weer zakten de meesten voor de test en de groep werd nog kleiner.
"En toen zij uitgingen om Djaloet en zijn strijdkrachten te ontmoeten, zeiden zij: "Onze Heer, stort geduld over ons uit en maak onze voetstappen vast en help ons tegen het ongelovige volk!" (2:250)
Nu was de cream de la cream overgebleven, en deze hadden ondanks hun kleine aantal, een sterk vertrouwen in Allah swt.
"Zo versloegen zij hen door het gebod van Allah en David doodde Djaloet en Allah gaf hem heerschappij en wijsheid en onderwees hem, hetgeen Hij wilde. Had Allah sommige mensen niet door anderen laten terugdrijven, dan zou de aarde verdorven zijn. Maar Allah is genadig jegens de werelden. Dit zijn de tekenen van Allah. Wij dragen ze u voor naar waarheid. Voorzeker, gij (Mohammad) zijt één der boodschappers." (Albaqara(2):251/252)