Opblaasschaap_
26-04-2006, 10:14
Dit seizoen moest Ajax het doen met een groot aantal spelers met een aflopend contract. Waar sommigen er met de pet naar gooiden, bleef Nourdin Boukhari zich volop inzetten. Een toonbeeld van hoe het hoort, dat hem een aanbieding opleverde voor nog eens twee jaar bij de Amsterdamse club…
Boegejuicht, bejubeld, applaus: trots.
Beschimpt, uitgefloten, uitgekotst: gekrenkt.
Nourdin Boukhari heeft het dit jaar allemaal meegemaakt. De linksbuiten van Ajax, die in de seizoensouverture om de Johan Cruijff Schaal tegen PSV terugschoof naar het middenveld, was in die wedstrijd met een assist en een doelpunt de gevierde man. Hij kon niet meer stuk, maar door mindere wedstrijden raakte hij weer op het tweede plan.
Nourdin heeft nooit helemaal kunnen overtuigen. Niet de technische staf van Ajax, maar ook de supporters niet. Op de een of andere manier vond men dat de Rotterdammer onvoldoende uitstraling had die bij de bravoure van de Amsterdamse club behoorde. Maar die bravoure is al tijden weg, dus is zelfs een oud-Spartaan een echte Ajacied.
Of toch niet. Boukhari is een man van mijn hart. Ok, hij is niet de sublieme speler die je verwacht bij Ajax. Maar als je de laatste jaren toch al niet verwend bent met geweldig voetbal, dan klamp je je vanzelf vast aan andere strohalmen. Dan ga je op zoek naar de speler met van tijd tot tijd een leuke actie of de spits die als een van de weinigen zelfkritiek hoog in het vaandel heeft staan. Of je vindt het bij een sympathieke speler met de juiste instelling. Die inzet toont, ook als het minder gaat. Die beleving op de grasmat legt als hij wordt uitgefloten. Boukhari dus.
Nourdin Boukhari is voor mij een fenomeen. Zelden heb ik iemand met zo’n opgeheven hoofd het veld zien betreden, nadat hij zo ongelooflijk hufterig was behandeld door zijn eigen supporters. Eerlijk is eerlijk, zijn terugkeer in het veld beleefde hij in Almelo toen de Ajax-supporters voor straf niet mee mochten. Maar toch. Boukhari heeft geen traan gelaten om dat fluitconcert toen hij in januari tegen NEC werd gewisseld. Hij werd uitgefloten en fungeerde als de kop van jut. Waar eigenlijk Danny Blind en zijn falende beleid op de hoon van het publiek mocht rekenen, werd de matige middenvelder – want meer was het vaak niet wat de Marokkaan liet zien – afgerekend door het immer kritische thuispubliek.
Uitgefloten worden door je eigen supporters gaat je niet in de koude kleren zitten. Ook Nourdin niet. Voeg daarbij dat hij van Ajax mocht vertrekken en je hebt alle ingredinten voor een ongenspireerde speler. Zoals een Hatem Trabelsi die iets extra’s geven verspilde energie vindt, of een Steven Pienaar, die alleen nog maar geblesseerd of geschorst is, uit desinteresse wellicht. Niet Nourdin Boukhari. Hij speelt momenteel de sterren praktisch van de hemel. Hij floreert, hij toont veerkracht. Het is een speler die niet klein te krijgen is na zo’n tegenslag. Hij werd al eerder te licht bevonden voor het eerste en werd uitgeleend aan NAC Breda. Hij knokte zich terug. En weer. Telkens weer.
Ajax heeft Nourdin nu een nieuw contract aangeboden voor twee jaar. Hij mag misschien te licht zijn voor een bravoure-elftal. Maar zover is Ajax nog lang niet en dan heb je aan een bikkel zoals Nourdin een goede. En… zoals Danny Blind na afloop van de vierde Klassieker tegen Feyenoord al zei, Nourdin wordt steeds beter en beter…
Boegejuicht, bejubeld, applaus: trots.
Beschimpt, uitgefloten, uitgekotst: gekrenkt.
Nourdin Boukhari heeft het dit jaar allemaal meegemaakt. De linksbuiten van Ajax, die in de seizoensouverture om de Johan Cruijff Schaal tegen PSV terugschoof naar het middenveld, was in die wedstrijd met een assist en een doelpunt de gevierde man. Hij kon niet meer stuk, maar door mindere wedstrijden raakte hij weer op het tweede plan.
Nourdin heeft nooit helemaal kunnen overtuigen. Niet de technische staf van Ajax, maar ook de supporters niet. Op de een of andere manier vond men dat de Rotterdammer onvoldoende uitstraling had die bij de bravoure van de Amsterdamse club behoorde. Maar die bravoure is al tijden weg, dus is zelfs een oud-Spartaan een echte Ajacied.
Of toch niet. Boukhari is een man van mijn hart. Ok, hij is niet de sublieme speler die je verwacht bij Ajax. Maar als je de laatste jaren toch al niet verwend bent met geweldig voetbal, dan klamp je je vanzelf vast aan andere strohalmen. Dan ga je op zoek naar de speler met van tijd tot tijd een leuke actie of de spits die als een van de weinigen zelfkritiek hoog in het vaandel heeft staan. Of je vindt het bij een sympathieke speler met de juiste instelling. Die inzet toont, ook als het minder gaat. Die beleving op de grasmat legt als hij wordt uitgefloten. Boukhari dus.
Nourdin Boukhari is voor mij een fenomeen. Zelden heb ik iemand met zo’n opgeheven hoofd het veld zien betreden, nadat hij zo ongelooflijk hufterig was behandeld door zijn eigen supporters. Eerlijk is eerlijk, zijn terugkeer in het veld beleefde hij in Almelo toen de Ajax-supporters voor straf niet mee mochten. Maar toch. Boukhari heeft geen traan gelaten om dat fluitconcert toen hij in januari tegen NEC werd gewisseld. Hij werd uitgefloten en fungeerde als de kop van jut. Waar eigenlijk Danny Blind en zijn falende beleid op de hoon van het publiek mocht rekenen, werd de matige middenvelder – want meer was het vaak niet wat de Marokkaan liet zien – afgerekend door het immer kritische thuispubliek.
Uitgefloten worden door je eigen supporters gaat je niet in de koude kleren zitten. Ook Nourdin niet. Voeg daarbij dat hij van Ajax mocht vertrekken en je hebt alle ingredinten voor een ongenspireerde speler. Zoals een Hatem Trabelsi die iets extra’s geven verspilde energie vindt, of een Steven Pienaar, die alleen nog maar geblesseerd of geschorst is, uit desinteresse wellicht. Niet Nourdin Boukhari. Hij speelt momenteel de sterren praktisch van de hemel. Hij floreert, hij toont veerkracht. Het is een speler die niet klein te krijgen is na zo’n tegenslag. Hij werd al eerder te licht bevonden voor het eerste en werd uitgeleend aan NAC Breda. Hij knokte zich terug. En weer. Telkens weer.
Ajax heeft Nourdin nu een nieuw contract aangeboden voor twee jaar. Hij mag misschien te licht zijn voor een bravoure-elftal. Maar zover is Ajax nog lang niet en dan heb je aan een bikkel zoals Nourdin een goede. En… zoals Danny Blind na afloop van de vierde Klassieker tegen Feyenoord al zei, Nourdin wordt steeds beter en beter…