Shirin17
16-04-2006, 13:24
Je kent het misschien ook
Iets wat je in je leven hebt gehoord dat tot diep in je wezen een indruk bij je achterlaat die niet meer uit je verdwijnen wil. Hij laat zich niet vergeten.
Ik weet het moment nog precies. Het was zomer van 2005 ik was zestien jaar
Ik zat op een bankje in een park toen ik een gehandicapte man zag. Hij kwam naast mij zitten. Ik kon het niet laten hem te vragen wat de oorzaak van zijn handicap is. Ik luisterde naar zijn verhaal. Hij vertelde mij dat hij een ernstig ongeval had gehad, en nu al meer dan tien jaar gehandicapt is thuis was, gelukkig niet alleen, maar met zijn gezin. Hij vertelde mij over zijn werk vroeger en de vele therapieën die hij zowel op fysiek als psychisch gebied had gehad sinds zijn ongeluk. Midden in het gesprek vroeg ik ineens en zonder voorgedachte “wat waren u, dromen over uw wensen voor het ongeluk?” En hij vertelde mij met pijn in zijn gezicht wat hij allemaal nog had willen realiseren in het werk dat hij deed, ik meen een eigen onderneming, en wat hij had willen opbouwen en aan zijn gezin had willen geven en over een huisje in Frankrijk waar hij met eigen handen iets moois van had willen maken, Ik vroeg hem “Maar wat waren uw wensen,of dromen toen u een tiener was?” Eerst keek hij mij verbaasd aan, toen verzachtte zijn gezicht en begon hij met toenemende geestdrift te praten, over wat hij zich toen van het leven had voorgesteld, tijdens zijn kindertijd, en tijdens zijn studie. Hij noemde de dingen die hij zeker zou kunnen doen met zijn handicap. Hij heeft na zijn ongeluk een nieuw leven opgebouwd. Het laatste wat ik van hem herinner is dat hij zei: dat hij het vakantie huisje in Frankrijk precies zoals hij wilde heeft laten verbouwen en hoe gelukkig hij was dat hij daarbij kon zijn en kon vertellen wat hij wilde in plaats van het zelf ook letterlijk uit te voeren. Een ander gezichtpunt op “met eigen handen”.
Ik had zo met deze man te doen,
Deze man had iets in mij blootgesteld