Omaima0
15-04-2006, 18:29
[[Een brief van een heel speciaal iemand.
[COLOR="Black"]Ik keek naar je toen je opstond vanmorgen. Ik hoopte dat je tegen me zou praten ook al waren het maar een paar woorden om naar mijn mening te vragen of om me te bedanken voor iets dat gisteren in je leven was gebeurd.
Maar ik merkte dat je te druk bezig was om uit te zoeken wat je het beste voor vandaag kunt aantrekken.
Toen jij door het huis heen en weer liep om je klaar te maken, Wist ik dat je maar een paar seconden nodig had om te stoppen en hallo te zeggen, maar jij had het te druk.
Op een gegeven moment moest je wachten, een kwartiertje lang was op een stoel zitten het enige wat deed.
Ik dacht dat je eindelijk tegen me zou praten, maar nee, je stond plotseling weer op en je rende naar de telefoon om je vriend te bellen voor de laatste roddels.
Geduldig, keek ik de hele dag naar je. Ik keek naar alles wat je deed, blijkbaar had je het te druk om ook maar iets tegen me te zeggen.
Ik merkte op dat je voor de lunch om je heen keek, misschien was je te verlegen om tegen me te praten, en misschien boog je daarom je hoofd niet.
Snel keek je naar drie of vier tafels verderop en je merkte dat sommige van je vrienden voor het eten kort wat tegen me zeiden, maar dat deed jij niet.
Maar dat gaf niet. Er was nog genoeg tijd over en ik hoopte dat je toch nog iets tegen me zou zeggen.
Maar je ging naar huis het leek erop alsof je nog heel veel dingen te doen had. Nadat je klaar was met een paar van die dingen, deed je de televisie aan.
Ik wist niet of je wel of niet van tv hield, maar bijna alles was op tv te zien en jij bracht dan ook elke dag veel tijd door voor de tv, zonder ook maar aan iets te denken en gewoon aan het genieten van wat er vertoond werd.
Weer wachtte ik geduldig af toen je naar de tv keek en toen je aan het eten was, maar je zei weer niks tegen me.
Bedtijd, volgens mij was je te moe om wat tegen me te zeggen.
Want nadat je welterusten zei tegen je familie, sprong je in bed en viel je gelijk in slaap.
Dat geeft niet, want volgens mij realiseer je niet dat ik er altijd voor je ben.
Ik heb geduld, je kunt je niet bedenken hoeveel. Ik wel jou zelfs leren hoe je geduldig moet zijn, bij jezelf en bij anderen.
Ik hou zoveel van je dat ik elke dag wacht op een knik, gedachte, gebed of een dankbaar deel van je hart.
Het is heel moeilijk om een één richting gesprek te voeren met iemand.
Maar goed, je staat weer op en weer zal ik wachten, met niets dan liefde voor je.
Hopend dat je vandaag wat tijd aan me zult besteden. Maar goed, nog een fijne dag!]
[/COLOR]]
[COLOR="Black"]Ik keek naar je toen je opstond vanmorgen. Ik hoopte dat je tegen me zou praten ook al waren het maar een paar woorden om naar mijn mening te vragen of om me te bedanken voor iets dat gisteren in je leven was gebeurd.
Maar ik merkte dat je te druk bezig was om uit te zoeken wat je het beste voor vandaag kunt aantrekken.
Toen jij door het huis heen en weer liep om je klaar te maken, Wist ik dat je maar een paar seconden nodig had om te stoppen en hallo te zeggen, maar jij had het te druk.
Op een gegeven moment moest je wachten, een kwartiertje lang was op een stoel zitten het enige wat deed.
Ik dacht dat je eindelijk tegen me zou praten, maar nee, je stond plotseling weer op en je rende naar de telefoon om je vriend te bellen voor de laatste roddels.
Geduldig, keek ik de hele dag naar je. Ik keek naar alles wat je deed, blijkbaar had je het te druk om ook maar iets tegen me te zeggen.
Ik merkte op dat je voor de lunch om je heen keek, misschien was je te verlegen om tegen me te praten, en misschien boog je daarom je hoofd niet.
Snel keek je naar drie of vier tafels verderop en je merkte dat sommige van je vrienden voor het eten kort wat tegen me zeiden, maar dat deed jij niet.
Maar dat gaf niet. Er was nog genoeg tijd over en ik hoopte dat je toch nog iets tegen me zou zeggen.
Maar je ging naar huis het leek erop alsof je nog heel veel dingen te doen had. Nadat je klaar was met een paar van die dingen, deed je de televisie aan.
Ik wist niet of je wel of niet van tv hield, maar bijna alles was op tv te zien en jij bracht dan ook elke dag veel tijd door voor de tv, zonder ook maar aan iets te denken en gewoon aan het genieten van wat er vertoond werd.
Weer wachtte ik geduldig af toen je naar de tv keek en toen je aan het eten was, maar je zei weer niks tegen me.
Bedtijd, volgens mij was je te moe om wat tegen me te zeggen.
Want nadat je welterusten zei tegen je familie, sprong je in bed en viel je gelijk in slaap.
Dat geeft niet, want volgens mij realiseer je niet dat ik er altijd voor je ben.
Ik heb geduld, je kunt je niet bedenken hoeveel. Ik wel jou zelfs leren hoe je geduldig moet zijn, bij jezelf en bij anderen.
Ik hou zoveel van je dat ik elke dag wacht op een knik, gedachte, gebed of een dankbaar deel van je hart.
Het is heel moeilijk om een één richting gesprek te voeren met iemand.
Maar goed, je staat weer op en weer zal ik wachten, met niets dan liefde voor je.
Hopend dat je vandaag wat tijd aan me zult besteden. Maar goed, nog een fijne dag!]
[/COLOR]]