Bekijk volle/desktop versie : Hoeveel kan mijn hart nog verdragen



17-05-2003, 17:46
ik ga weer beginnen met een nieuw verhaal, en hoop dat deze wel goed word met Uncomplit Mission gaan mocrogurly en ik gewoon verder
hier komt tie



Hoeveel kan mijn hart nog verdragen?

Ik pak mijn dagboek die ik heb gekocht, volgens mijn tante is het goed als ik mijn gevoelens op papier zet. Ze zei dat het beter was om alles van me af te schrijven.Maar ik weet niet of het me helpt alles een beetje te vergeten. Het lijkt me een stom idee. Maar vooruit ik doe het toch.


In het dagboek

Ik zit nu op mijn bed en luister naar het liedje “Stole”van Kelly. Het liedje doet me denken aan me eigen leven. Aan de buitenwereld.Het is net of ik mee voel me die jongen dat gepest…ook ik heb dat…ik ben zeg maar een buitenbeentje op school en in de buurt….Ik word door iedereen raar aangekeken en voor h. oerenkind uitgescholden.Vele mensen denken dat het me niets doet. Maar ook ik heb een hart, en ook mijn hart kan kapot gaan….Eigenlijk is mijn hart al kapot…….Maar het liedje doet me ook denken aan me moeder. Die ons heeft verlaten zonder wat te zeggen. Ik weet niet eens of ze nog wel leeft.

Het begon allemaal toen ik nog heel klein was…me moeder was er toen nog…ook al was ik zo klein ik kan me alles zoals de dag van gister herinneren. Mijn moeder kwam weer zoals gewoonlijk dronken thuis, je zult je zeker afvragen een Marokkaanse vrouw drinkt toch niet? Maar bij mijn moeder was dat wel zo…ze was anders dan de Marokkaanse vrouwen in de buurt…mijn moeder droeg geen hoofddoek en bidde ook niet..ze was toen ook eigenlijk nooit bezig met de islam….Maar terug op mijn moeder, ze kwam dus dronken thuis.Met een korte rok en een strak truitje….Ze begon hard te lachen…en wankelde door het huis…ze botste overal tegen aan. Ik vond het eng, maar was er wel een beetje gewend aangeraakt. Want zo kwam ze bijna elke dag thuis. Mijn vader was altijd zo naïef geweest, en heeft er nooit wat van gezegd. Maar dit keer pikte hij het niet. Hij begon rustig tegen me moeder aan het praten. Om haar rustig te houden…want bijna de hele straat kon meegenieten van me moeders gelach. Me vader begon steeds harder te praten, omdat mijn moeder nog harder begon te lachen. Hij vroeg haar waar ze was en waarom ze zo laat thuis kwam. Ze antwoordde daar lachend op en zei dat het niet zijn zaken zijn. Mijn moeder kwam mijn kant op.En keek me boos aan.Het was alsof ze iemand zag die iets van haar heeft afgenomen. Ik vond het zo eng…en begon te huilen…want op deze manier heeft me moeder me nog nooit aangekeken. Ik sloot me ogen om haar woedende blik niet te kunnen zien.

ik wil graag reacties voordat ik verder ga
en als het geen leuk verhaal is moeten jullie het zeggen okej??




( als je het verhaal in 1 keer wil lezen ga naar http://www.maroc.nl/
en dan naar --> forums--> sterke verhalen--> hoeveel kan mijn hart nog verdragen)

17-05-2003, 17:52


ik vind jouw verhalen altijd zo erg mooi en ik weet zeker dat dit ook een topper gaat worden!!!!!!!!!

liefs naoual

17-05-2003, 17:52
dankje wel meid

17-05-2003, 17:55
Heyy schatje....het is echt een super mooi begin...I IT....Keep Writing...ik w8 op vervolg...

17-05-2003, 17:56


graag gedaan lieverd!
je bent gewoon een talent van nature!
Dus schrijf gauw verder.........

17-05-2003, 17:56
tnx meid ik ga zo verder

17-05-2003, 17:58

Citaat:
Origineel gepost door hasna_the_best
tnx meid ik ga zo verder
You're Welcome Gurly

Mie iszz Waiting...

17-05-2003, 17:59
leuk begin meid ga gauw verder want hier meld zich een andere fan

17-05-2003, 18:05
okej hier komt tie

Dat hielp niet ik voelde het gewoon. Ze begon tegen me te schreeuwen “ik haat je, jij bent mijn dochter niet.En dat ben je ook nooit geweest….Door jou heb ik een moeilijk leven…en door jou moest ik met deze klootzak trouwen..ik haat je…was je maar dood….Maar dat ben je ook in mijn ogen…..DOOD!” Ze sloeg me in mijn gezicht en pakte me vast bij mijn keel…ze kneep erin..ik kon moeilijk adem halen…maar ik bleef rustig….Ik had de hele tijd mijn ogen dicht gehouden….Ik opende ze en ik zag dat ze huilde. Er ging toen 1 vraag door me heen, zou ze toch nog wat om mij geven en houdt ze toch nog van mij? Ze zou natuurlijk niet huilen als ze niks om mij gaf. Ze zakte in elkaar en begon harder te huilen….Me vader deed niets…maar ik zag dat ook hij het moeilijk had en zijn tranen moeilijk in bedwang kon houden. Ik ging naar me moeder toe en omhelsde haar. Ze deed eerst niets, maar opeens uit het niets, duwde ze me van haar af. En begon ze te schreeuwen dat ze me haatte en dat ze dat ook altijd zou doen. Ik wist niet wat ik moest doen, dan behalve huilen. Ik voelde haar haat voor mij. Wat heb ik haar ooit aangedaan? Ze keek me aan, ik hoopte dat ze spijt zou krijgen. Maar dat was te mooi om waar te zijn ze gaf me een klap in me gezicht. De pijn voelde ik niet meer. Ik was als het ware verdoofd van de pijn. Ze begon me overal te slaan en te schoppen. Maar ik voelde niets. De pijn in mijn hart was te veel, daardoor kon ik de pijn van het slaan niet voelen. Ik voelde me duizelig, en slap.Het werd zwart voor me ogen. In de verte hoorde ik mijn vader schreeuwen…maar na een tijdje hoorde ik niets meer, alleen maar stilte….Weg van de pijn…

Ik voelde iets nats langs mijn wang glijden. En nog een keer. Ik hoorde iemand lieve zachte woordjes fluisteren. Ik wilde bewegen, maar daar had ik de kracht niet voor. Met veel moeite deed ik me ogen open en zag mijn vader. Hij keek me blij aan, het was de eerste keer sinds lange tijd dat hij een mooie glimlach op zijn gezicht had. Ik wilde weer terug naar die rust die ik had. Die rust was zo “zacht” het leek wel alsof ik op een zachte wolk lag te slapen. Me ogen voelden zwaar aan, en al gauw viel ik in slaap. Niet lang daarna werd ik wakker, ik had een nachtmerrie gehad. Ik droomde dat mijn moeder me had doodgeschoten met een pistool, en haar worden waren steeds “ik haat jou”. Ik begon te gillen, me vader kwam naar me toe en omhelsde me, en zei dat ik heb gedroomd. Uit het niets kwamen de tranen. Me vader bleef bij me totdat ik in slaap viel. Die avond werd ik steeds wakker.

17-05-2003, 18:17
neej het is pure fantasie

17-05-2003, 18:20

Citaat:
Origineel gepost door hasna_the_best
okej hier komt tie

Dat hielp niet ik voelde het gewoon. Ze begon tegen me te schreeuwen “ik haat je, jij bent mijn dochter niet.En dat ben je ook nooit geweest….Door jou heb ik een moeilijk leven…en door jou moest ik met deze klootzak trouwen..ik haat je…was je maar dood….Maar dat ben je ook in mijn ogen…..DOOD!” Ze sloeg me in mijn gezicht en pakte me vast bij mijn keel…ze kneep erin..ik kon moeilijk adem halen…maar ik bleef rustig….Ik had de hele tijd mijn ogen dicht gehouden….Ik opende ze en ik zag dat ze huilde. Er ging toen 1 vraag door me heen, zou ze toch nog wat om mij geven en houdt ze toch nog van mij? Ze zou natuurlijk niet huilen als ze niks om mij gaf. Ze zakte in elkaar en begon harder te huilen….Me vader deed niets…maar ik zag dat ook hij het moeilijk had en zijn tranen moeilijk in bedwang kon houden. Ik ging naar me moeder toe en omhelsde haar. Ze deed eerst niets, maar opeens uit het niets, duwde ze me van haar af. En begon ze te schreeuwen dat ze me haatte en dat ze dat ook altijd zou doen. Ik wist niet wat ik moest doen, dan behalve huilen. Ik voelde haar haat voor mij. Wat heb ik haar ooit aangedaan? Ze keek me aan, ik hoopte dat ze spijt zou krijgen. Maar dat was te mooi om waar te zijn ze gaf me een klap in me gezicht. De pijn voelde ik niet meer. Ik was als het ware verdoofd van de pijn. Ze begon me overal te slaan en te schoppen. Maar ik voelde niets. De pijn in mijn hart was te veel, daardoor kon ik de pijn van het slaan niet voelen. Ik voelde me duizelig, en slap.Het werd zwart voor me ogen. In de verte hoorde ik mijn vader schreeuwen…maar na een tijdje hoorde ik niets meer, alleen maar stilte….Weg van de pijn…

Ik voelde iets nats langs mijn wang glijden. En nog een keer. Ik hoorde iemand lieve zachte woordjes fluisteren. Ik wilde bewegen, maar daar had ik de kracht niet voor. Met veel moeite deed ik me ogen open en zag mijn vader. Hij keek me blij aan, het was de eerste keer sinds lange tijd dat hij een mooie glimlach op zijn gezicht had. Ik wilde weer terug naar die rust die ik had. Die rust was zo “zacht” het leek wel alsof ik op een zachte wolk lag te slapen. Me ogen voelden zwaar aan, en al gauw viel ik in slaap. Niet lang daarna werd ik wakker, ik had een nachtmerrie gehad. Ik droomde dat mijn moeder me had doodgeschoten met een pistool, en haar worden waren steeds “ik haat jou”. Ik begon te gillen, me vader kwam naar me toe en omhelsde me, en zei dat ik heb gedroomd. Uit het niets kwamen de tranen. Me vader bleef bij me totdat ik in slaap viel. Die avond werd ik steeds wakker.
Echt mooi meid...ga snel verder...

17-05-2003, 18:38
ga alsjeblieft snel verder... echt een mooi verhaal meid...
xxxx

17-05-2003, 19:05


HASNAAAAAAAAAAAAA hoe durf je
je eigen NICHT niet waarschuwen dat je verhaal er al staatttttt
wacht maar als ik je maandag zieeeeeeeeeeeee
ga gauw bverder
je gekke nicht leila

17-05-2003, 19:05
Echt een heel mooi bedin, schrijf snel weer verder

17-05-2003, 19:11
ga gauw verder meid want je doet het

liefs samira

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118