Nasredinne_
27-03-2006, 08:55
Assalaamoe 3alaikom broeders en zusters,
Naar aanleiding van de kaaaaafir aanval op de qor'aan om de geloofwaardigheid ervan aan te tasten hebben broeders dit stukje van Sjeich Fawaz vertaald en gepubliceerd, waarmee ze de onwetende haatzaaiers verbaal overhoop knallen.
Moge Allah Sjeich Fawaz, de broeders van al-yaqeen.com en elqalem.com hiervoor belonen! Barak lahoe fiekoem
---------------------------------------------------------------------------------------------------
De Koran, tussen de waarheid en waan
Alle lof zij Allah en vrede en zegeningen zij met degene na wie geen andere Profeet zal komen, Mohammed en vrede zij met zijn familieleden, zijn vrouwen en zijn metgezellen.
Het ziet er naar uit dat sommige Westerse schrijvers zware teleurstelling vertonen door de snelle groei van de Islam in onze huidige wereld die o.a. gekenmerkt wordt door technologie, vooruitgang en welvaart. Dit omdat zij er altijd vanuit zijn gegaan dat technologische vooruitgang en de wetenschap in strijd zijn met de grondslagen van het Islamitische geloof. Deze foutieve gevolgtrekking vloeit voort uit het incorrecte beeld dat zij van de Islam hebben. Daarom zul je zien dat zij altijd op zoek zijn naar nieuwe alternatieven om de groei van de Islam tot stilstaan te brengen.
Misschien is deze houding enigszins begrijpelijk wanneer men dit soort kritiek richt aan het adres van de reeds overvleugelde religies die ons nooit in hun oorspronkelijke vorm hebben kunnen bereiken. Dit omdat hun originele teksten, door de vele omzwervingen, vervolgingen, ballingschappen en massamoorden waarvan de dragers daarvan (de Joden en de Christenen) het slachtoffer zijn geworden, verloren zijn gegaan. Pas na de verwoesting van de tempel in Jeruzalem (68 n.C.) werd de kennis van de Thora belangrijker dan de correcte uitvoering van het ritueel. In 90 n.C. werd tijdens een grote bijeenkomst van rabbijnen de canon vastgesteld. Dit ging niet zonder slag of stoot, er waren discussies en twijfels over een aantal Thorahoofdstukken zoals het ‘Hooglied’ (te erotisch), maar ze werden desondanks toch opgenomen in de canon van verschillende boeken die nu in de bijbel staan. Ook heeft historische en Linguïstische studie duidelijk gemaakt dat Mozes niet de rechtstreekse auteur van de eerste vijf bijbelboeken is. De Thora is pas veel later op schrift gesteld, zo stelden de onderzoekers unaniem vast.
Ook het nieuwe testament, dat een veel kortere bestaansgeschiedenis heeft, kent haar gebreken en tekortkomingen. Het oudste en tevens meest beknopte evangelie is Marcus. Het boek is geschreven rond 70 n.C. en is vermoedelijk of door de tolk/vertaler van Petrus of door Johannes Marcus zelf geschreven. Lucas en Mattheus hebben voor hun werk van bronnen gebruik gemaakt die wij niet meer tot onze beschikking hebben, en die de Q-bron worden genoemd. Johannes schreef tegen het einde van de eerste eeuw vanuit klein- Azië zijn evangelie, een evangelie dat sterk verschilt van de andere drie evangeliën. De vroegchristelijke kerk hield zich dan ook vanaf de derde eeuw bezig met het in elkaar passen van de teksten tot één geheel, en de discussie over de echtheid van de individuele boeken duurde tot de 4de eeuw. Vijf vergaderingen van kerkelijke ambtsdragers, van de vergadering in Nicea in 325 n.C. tot de vergadering van Carthago in 419 n.C. waren ervoor nodig om de uiteindelijk bijbel vast te leggen. En ondanks een vroege vertaling van de bovengenoemde geschriften naar het Latijn, de Vulgata, (4e – 7e eeuw), beschikken we ook hier niet over de originele teksten, maar over kopieën van kopieën van de vertaling. Drie grote manuscripten, het Vaticaanse, het Alexandrijnse (nu in Londen) en het Sinaitische (het oudste, nu ook in Londen) vormen de kern van een enorme collectie tekstfragmenten, bij elkaar zo’n 5.400. Allen zijn vele malen gekopieerd en alle verschillen enigszins van elkaar (geen twee versies zijn identiek), in totaal zijn er ongeveer 200.000 verschillen geconstateerd! En daaruit is de huidige bijbel tot stand gekomen.
En daarom zegt Emeritus hoogleraar antropologie Wouter E.A. van Beek na het aanvoeren van al deze feiten dat "De bijbel het resultaat is van een complexe geschiedenis, waarin veel van Gods woord bewaard is gebleven. Niet alles, want in dit proces zijn er ook boeken verloren gegaan. Zo noemt de bijbel verschillende boeken die wij niet meer kennen: Het Boek des Verbonds, het Boek van de Oorlogen des Heren, het boek des Oprechten, het Boek der Verslagen, het Boek van Henoch, van Jedi, Jiddo, Semaja enzovoorts. De canon, de feitelijke samenstelling van de Bijbelboeken, is dus niet compleet, maar wat er over is, is met grote zorg gereconstrueerd en vertaald, al kunnen daar natuurlijk altijd menselijke fouten in geslopen zijn…"
Ook twijfelen enkele serieuze geschiedkundigen en zelfs vele theologen aan het mythische karakter van de Opstanding. En wat te denken van de stamboom van Jezus, volgens Paulus (c.a. 20 jaar na de dood van Jezus) is Jezus naar het vlees geboren uit het zaad van David. Terwijl Mattheüs en Lucas veronderstellen dat Jezus geboren is uit een maagd. Lucas stelt een stamboom van Jezus op die ons leidt naar Jozef, waarvan hij zelf beweert dat hij niet de vader is. Tot overmaat van ramp zijn de stambomen totaal uiteenlopend: de vader van Jozef heet volgens de ene Jacob en volgens de andere Elie. Bij Mattheüs zijn er 25 schakels tussen Jozef en David, bij Lucas zijn er 40 schakels.
Verder hebben wij ook nog het dogma van de drie-eenheid dat in strijd is met de Tien Geboden die de kern vormen van het oude verbond dat centraal staat in de Thora (het oude Testament). Een verbond van volledig monotheïsme en waarvan het eerste gebod als volgt luidt:
"Ik ben de Here, uw God, die u uit het land Egypte, uit het diensthuis, geleid heb. Gij zult geen andere god(en) voor mijn aangezicht hebben" (Exodus 20:2-3).
De tekst die echter door de verdedigers van de drie-eenheid herhaaldelijk wordt gebruikt om hun visie te verdedigen is die van 1 Joh. 5 vers 7-8 en die als volgt luidt: "Want drie zijn er die getuigen [in de hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze drie zijn één. En drie zijn er die getuigen op de aarde]: de Geest en het water en het bloed, en de drie zijn tot één"
Maar bij het bestuderen van de grondtekst van het Nieuwe Testament, komt men een opmerkelijk commentaar tegen. Dit commentaar komt er op neer dat de woorden vanaf "in de hemel" (vers 7) tot en met "op de aarde" (vers 8), dus het gedeelte wat tussen vierkante haakjes staat, niet tot de Griekse tekst van het Nieuwe Testament behoren, maar wel in de Latijnse kerkvertaling (de zogenaamde Vulgaat) stonden. Onder kerkelijke druk(!!) heeft de taalgeleerde Desiderius Erasmus in het jaar 1522 deze woorden, het zogenaamde Comma Johanneum, toegevoegd aan de door hem uitgegeven Griekse vertaling van het Nieuwe Testament: de Textus Receptus.
Maar wanneer de discussie zich verplaatst naar de Islam en de Koran, dan dient men eerst te weten dat ons islamitisch credo niet berust op gevonden manuscripten of in steen gegraveerde tekeningen. Onze geloofsbelijdenis is gestoeld op duidelijke bewijzen, feiten waarvan de werkelijkheid vaststaat en op de wonderen die van Allah afkomstig zijn, door de aartsengel Gabriel overgedragen aan de boodschapper Mohammed.
Mohammed bracht dit vervolgens over aan zijn deugdelijke en waarheidlievende metgezellen die sinds de vervolmaking van de Islam en de voltooiing van de koran nimmer het slachtoffer van vervolgingen, omzwervingen en kolonisaties zijn geworden. De wijze waarop zij geleid werden is wonderbaarlijk, de wijze waarop zij zich wisten vast te klampen aan de voorschriften van de Islam is wonderbaarlijk, de wijze waarop zij tegenstand aan hun vijanden hebben geboden is wonderbaarlijk en de wijze waarop zij zich in een zeer korte tijd over het land wisten te verspreiden is wonderbaarlijk. Alles aan Mohammed en zijn metgezellen is wonderbaarlijk, fascinerend en onbetwist.
Toch zijn er nog steeds mensen die willens en wetens twijfels proberen te zaaien over de grootsheid en de vastlegging van dit boek, mensen zoals Eildert Mulder en Thomas Mulo. Zij hebben aan de hand van een artikel in de Trouw een poging hiertoe gewaagd, maar zij hebben in dit artikel de plank volledig mis geslagen. Erger nog, zij deden dit op een ridicule wijze die getuigt van grote onbekendheid met de Koran.
Het is algemeen bekend dat de moslimgemeenschap de enige natie is die de overblijfselen van hun vroegere religie en wetenschap goed hebben gedocumenteerd, onderhouden en hebben verduurzaamd. Zij zijn daarin zo ver gegaan dat zij zelfs de namen, geboorte-, sterftedata, reistochten, uitspraken en leerredes van hun voorvaderen, geleerden, gezaghebbers nauwkeurig hebben vastgelegd.
Ter voorkoming van het tenietgaan van deze kennis hebben zij stelregels en grondbeginselen bedacht die deze kennis tot een systematisch geordend geheel hebben gevormd. Je hoeft slechts de eerste de beste islamitische bibliotheek te bezoeken om de juistheid hiervan te controleren.
Naar aanleiding van de kaaaaafir aanval op de qor'aan om de geloofwaardigheid ervan aan te tasten hebben broeders dit stukje van Sjeich Fawaz vertaald en gepubliceerd, waarmee ze de onwetende haatzaaiers verbaal overhoop knallen.
Moge Allah Sjeich Fawaz, de broeders van al-yaqeen.com en elqalem.com hiervoor belonen! Barak lahoe fiekoem
---------------------------------------------------------------------------------------------------
De Koran, tussen de waarheid en waan
Alle lof zij Allah en vrede en zegeningen zij met degene na wie geen andere Profeet zal komen, Mohammed en vrede zij met zijn familieleden, zijn vrouwen en zijn metgezellen.
Het ziet er naar uit dat sommige Westerse schrijvers zware teleurstelling vertonen door de snelle groei van de Islam in onze huidige wereld die o.a. gekenmerkt wordt door technologie, vooruitgang en welvaart. Dit omdat zij er altijd vanuit zijn gegaan dat technologische vooruitgang en de wetenschap in strijd zijn met de grondslagen van het Islamitische geloof. Deze foutieve gevolgtrekking vloeit voort uit het incorrecte beeld dat zij van de Islam hebben. Daarom zul je zien dat zij altijd op zoek zijn naar nieuwe alternatieven om de groei van de Islam tot stilstaan te brengen.
Misschien is deze houding enigszins begrijpelijk wanneer men dit soort kritiek richt aan het adres van de reeds overvleugelde religies die ons nooit in hun oorspronkelijke vorm hebben kunnen bereiken. Dit omdat hun originele teksten, door de vele omzwervingen, vervolgingen, ballingschappen en massamoorden waarvan de dragers daarvan (de Joden en de Christenen) het slachtoffer zijn geworden, verloren zijn gegaan. Pas na de verwoesting van de tempel in Jeruzalem (68 n.C.) werd de kennis van de Thora belangrijker dan de correcte uitvoering van het ritueel. In 90 n.C. werd tijdens een grote bijeenkomst van rabbijnen de canon vastgesteld. Dit ging niet zonder slag of stoot, er waren discussies en twijfels over een aantal Thorahoofdstukken zoals het ‘Hooglied’ (te erotisch), maar ze werden desondanks toch opgenomen in de canon van verschillende boeken die nu in de bijbel staan. Ook heeft historische en Linguïstische studie duidelijk gemaakt dat Mozes niet de rechtstreekse auteur van de eerste vijf bijbelboeken is. De Thora is pas veel later op schrift gesteld, zo stelden de onderzoekers unaniem vast.
Ook het nieuwe testament, dat een veel kortere bestaansgeschiedenis heeft, kent haar gebreken en tekortkomingen. Het oudste en tevens meest beknopte evangelie is Marcus. Het boek is geschreven rond 70 n.C. en is vermoedelijk of door de tolk/vertaler van Petrus of door Johannes Marcus zelf geschreven. Lucas en Mattheus hebben voor hun werk van bronnen gebruik gemaakt die wij niet meer tot onze beschikking hebben, en die de Q-bron worden genoemd. Johannes schreef tegen het einde van de eerste eeuw vanuit klein- Azië zijn evangelie, een evangelie dat sterk verschilt van de andere drie evangeliën. De vroegchristelijke kerk hield zich dan ook vanaf de derde eeuw bezig met het in elkaar passen van de teksten tot één geheel, en de discussie over de echtheid van de individuele boeken duurde tot de 4de eeuw. Vijf vergaderingen van kerkelijke ambtsdragers, van de vergadering in Nicea in 325 n.C. tot de vergadering van Carthago in 419 n.C. waren ervoor nodig om de uiteindelijk bijbel vast te leggen. En ondanks een vroege vertaling van de bovengenoemde geschriften naar het Latijn, de Vulgata, (4e – 7e eeuw), beschikken we ook hier niet over de originele teksten, maar over kopieën van kopieën van de vertaling. Drie grote manuscripten, het Vaticaanse, het Alexandrijnse (nu in Londen) en het Sinaitische (het oudste, nu ook in Londen) vormen de kern van een enorme collectie tekstfragmenten, bij elkaar zo’n 5.400. Allen zijn vele malen gekopieerd en alle verschillen enigszins van elkaar (geen twee versies zijn identiek), in totaal zijn er ongeveer 200.000 verschillen geconstateerd! En daaruit is de huidige bijbel tot stand gekomen.
En daarom zegt Emeritus hoogleraar antropologie Wouter E.A. van Beek na het aanvoeren van al deze feiten dat "De bijbel het resultaat is van een complexe geschiedenis, waarin veel van Gods woord bewaard is gebleven. Niet alles, want in dit proces zijn er ook boeken verloren gegaan. Zo noemt de bijbel verschillende boeken die wij niet meer kennen: Het Boek des Verbonds, het Boek van de Oorlogen des Heren, het boek des Oprechten, het Boek der Verslagen, het Boek van Henoch, van Jedi, Jiddo, Semaja enzovoorts. De canon, de feitelijke samenstelling van de Bijbelboeken, is dus niet compleet, maar wat er over is, is met grote zorg gereconstrueerd en vertaald, al kunnen daar natuurlijk altijd menselijke fouten in geslopen zijn…"
Ook twijfelen enkele serieuze geschiedkundigen en zelfs vele theologen aan het mythische karakter van de Opstanding. En wat te denken van de stamboom van Jezus, volgens Paulus (c.a. 20 jaar na de dood van Jezus) is Jezus naar het vlees geboren uit het zaad van David. Terwijl Mattheüs en Lucas veronderstellen dat Jezus geboren is uit een maagd. Lucas stelt een stamboom van Jezus op die ons leidt naar Jozef, waarvan hij zelf beweert dat hij niet de vader is. Tot overmaat van ramp zijn de stambomen totaal uiteenlopend: de vader van Jozef heet volgens de ene Jacob en volgens de andere Elie. Bij Mattheüs zijn er 25 schakels tussen Jozef en David, bij Lucas zijn er 40 schakels.
Verder hebben wij ook nog het dogma van de drie-eenheid dat in strijd is met de Tien Geboden die de kern vormen van het oude verbond dat centraal staat in de Thora (het oude Testament). Een verbond van volledig monotheïsme en waarvan het eerste gebod als volgt luidt:
"Ik ben de Here, uw God, die u uit het land Egypte, uit het diensthuis, geleid heb. Gij zult geen andere god(en) voor mijn aangezicht hebben" (Exodus 20:2-3).
De tekst die echter door de verdedigers van de drie-eenheid herhaaldelijk wordt gebruikt om hun visie te verdedigen is die van 1 Joh. 5 vers 7-8 en die als volgt luidt: "Want drie zijn er die getuigen [in de hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze drie zijn één. En drie zijn er die getuigen op de aarde]: de Geest en het water en het bloed, en de drie zijn tot één"
Maar bij het bestuderen van de grondtekst van het Nieuwe Testament, komt men een opmerkelijk commentaar tegen. Dit commentaar komt er op neer dat de woorden vanaf "in de hemel" (vers 7) tot en met "op de aarde" (vers 8), dus het gedeelte wat tussen vierkante haakjes staat, niet tot de Griekse tekst van het Nieuwe Testament behoren, maar wel in de Latijnse kerkvertaling (de zogenaamde Vulgaat) stonden. Onder kerkelijke druk(!!) heeft de taalgeleerde Desiderius Erasmus in het jaar 1522 deze woorden, het zogenaamde Comma Johanneum, toegevoegd aan de door hem uitgegeven Griekse vertaling van het Nieuwe Testament: de Textus Receptus.
Maar wanneer de discussie zich verplaatst naar de Islam en de Koran, dan dient men eerst te weten dat ons islamitisch credo niet berust op gevonden manuscripten of in steen gegraveerde tekeningen. Onze geloofsbelijdenis is gestoeld op duidelijke bewijzen, feiten waarvan de werkelijkheid vaststaat en op de wonderen die van Allah afkomstig zijn, door de aartsengel Gabriel overgedragen aan de boodschapper Mohammed.
Mohammed bracht dit vervolgens over aan zijn deugdelijke en waarheidlievende metgezellen die sinds de vervolmaking van de Islam en de voltooiing van de koran nimmer het slachtoffer van vervolgingen, omzwervingen en kolonisaties zijn geworden. De wijze waarop zij geleid werden is wonderbaarlijk, de wijze waarop zij zich wisten vast te klampen aan de voorschriften van de Islam is wonderbaarlijk, de wijze waarop zij tegenstand aan hun vijanden hebben geboden is wonderbaarlijk en de wijze waarop zij zich in een zeer korte tijd over het land wisten te verspreiden is wonderbaarlijk. Alles aan Mohammed en zijn metgezellen is wonderbaarlijk, fascinerend en onbetwist.
Toch zijn er nog steeds mensen die willens en wetens twijfels proberen te zaaien over de grootsheid en de vastlegging van dit boek, mensen zoals Eildert Mulder en Thomas Mulo. Zij hebben aan de hand van een artikel in de Trouw een poging hiertoe gewaagd, maar zij hebben in dit artikel de plank volledig mis geslagen. Erger nog, zij deden dit op een ridicule wijze die getuigt van grote onbekendheid met de Koran.
Het is algemeen bekend dat de moslimgemeenschap de enige natie is die de overblijfselen van hun vroegere religie en wetenschap goed hebben gedocumenteerd, onderhouden en hebben verduurzaamd. Zij zijn daarin zo ver gegaan dat zij zelfs de namen, geboorte-, sterftedata, reistochten, uitspraken en leerredes van hun voorvaderen, geleerden, gezaghebbers nauwkeurig hebben vastgelegd.
Ter voorkoming van het tenietgaan van deze kennis hebben zij stelregels en grondbeginselen bedacht die deze kennis tot een systematisch geordend geheel hebben gevormd. Je hoeft slechts de eerste de beste islamitische bibliotheek te bezoeken om de juistheid hiervan te controleren.