...Hij reciteerde de Koran...
Een persoon reed met zijn auto en onderweg kreeg hij autopech. De
man stapte uit zijn auto en toen hij zijn reservewiel uit de
achterbak wilde pakken, kwam er een auto met hoge snelheid aan en
reed de man aan waardoor hij ernstig gewond raakte. Een medewerker
van de wegenwacht vertelt: "Ik en een collega van mij droegen hem in
onze auto en namen vervolgens contact op met het ziekenhuis. Het was
een jongeman in de bloei van zijn leven. Uit zijn uiterlijk viel op
te maken dat hij een praktiserende moslim was. Toen wij hem droegen,
hoorden wij hem iets neuriën. Maar omdat wij druk bezig waren konden
wij niet opmaken wat hij zei. Toen wij hem echter in de auto
plaatsten hoorden wij heel duidelijk dat hij met zijn mooie stem de
Koran reciteerde. Verheven zij Allah, je zou niet zeggen dat deze
persoon gewond was. Hij zat helemaal onder het bloed en alle botten
in zijn lichaam waren gebroken. Het werd ons duidelijk dat hij niet
lang meer te leven had.
Hij bleef doorgaan met het reciteren van de Koran met zijn mooie
stem. Nooit in mijn leven heb ik ooit zo een mooie recitatie
gehoord. Ik voelde de rillingen door mijn lichaam heen gaan. Ineens
hield hij op met reciteren. Ik draaide mij om en zag hoe hij zijn
wijsvinger de hemel in wees en de geloofsgetuigenis uitsprak waarna
zijn hoofd inzakte. Ik sprong naar achteren, onderzocht vervolgens
zijn hand, zijn hart en zijn ademhaling.. niks. Hij had het leven
verlaten.
Ik keek lang naar hem en een traan rolde over mijn wang, maar ik
hield dit verborgen voor mijn collega. Ik draaide mij vervolgens
naar hem toe en vertelde hem dat de jongeman was gestorven waarna
hij begon te huilen. En ik.ik haalde een diepe zucht en de tranen
stroomden over mijn wangen. Het was een aangrijpend moment.
Toen wij in het ziekenhuis aankwamen, vertelden wij iedereen die wij
tegenkwamen het verhaal van deze jongeman. Velen waren zeer onder de
indruk, aangeslagen en moesten huilen. Eén persoon ging zelfs naar
de jongeman toe en kuste zijn voorhoofd. Velen van hen wilden weten
wanneer het dodengebed voor hem verricht zou worden, zodat zij dit
bij konden wonen. Eén van de ziekenhuismedewerkers belde naar de
familie van de overledene om hen over dit verlies te informeren.
Degene aan de andere lijn was de broer van de overledene. Hij
vertelde dat zijn broer iedere maandag zijn oma bezocht in een dorp
en dat hij altijd zorgde voor de weduwen, weeskinderen en armen.
Alle dorpsbewoners kenden hem. Hij bracht hen altijd Islamitische
boeken en cassettebandjes. Zijn auto was altijd volgeladen met rijst
en suiker die hij uitdeelde aan de behoeftigen. Hij vergat zelfs
niet snoepgoed voor de kinderen. En altijd als er aan hem werd
gevraagd hoe hij het uithield om deze lange afstand steeds heen en
weer af te leggen, antwoordde hij: "Ik breng de tijd die ik in de
auto zit door met het leren en reciteren van de Koran en het
beluisteren van Islamitische bandjes en ik hoop dat elke stap die ik
in het kader hiervan zet door Allah beloond zal worden."
De volgende dag liep de moskee vol met mensen die het dodengebed
voor hem kwamen verrichten. Ik verrichte samen met vele anderen het
dodengebed, waarna wij hem naar zijn begraafplaats droegen. Wij
plaatsten hem in de nauwe grond om zijn eerste dag van het
Hiernamaals tegemoet te gaan. Aan de andere kant was het voor mij
alsof ik de eerste dag van mijn leven tegemoet ging."