yoossef_ibn
25-03-2006, 11:10
Ooh lieve heer, waarom heeft gij mij geen vleugels gegeven. Ik wou dat ik dat kon vliegen net als een albatros die trots is op z'n vleugels. Ik kan het niet meer uitstaan vast genageld te zijn aan de grond, wil me vleugels wijd openspreiden, en uitslaan zo dat ik verder kom, de oceaan over, richting mijn doel. Ik wil niet zweven en waaien met elke wind die ik tegenkom, zodat ik mijn doel niet kan bereiken. Ik wil vliegen en m'n eigen koers uitvaren. Ik wil mijn vrije geest in mijn ziel laten waaien, en als ik moe ben van het vliegen, wil ik landen op een tak van het aller hoogste boom die veel wind vangt. Ik wil zelf richting bepalen, jammer dat wij geen vogels zijn, maar slaven die met elke wind meewaaien en maar blijven staren en afwachten tot we dooie mussen worden. Ooit wil ik een vogel zijn in een volgende leven. ik ben trots op die edelmoedige vrije albatrossen ware vogels om van te houden. Ik roep het hier en nu: mag geen vrije vogel zijn? Of moet ik wachten tot de vogelgriep komt en mij meeneemt. Laat me vliegen over de oceaan... Ooh lieve heer, doe er wat aan...
Ode en eer aan de vrije albatrossen
Ode en eer aan de vrije albatrossen