Citaat door manhaje_el7aqq:[/FONT" -->[URL="http://download.al-islaam.com/audiovideo/video.htm"][FONT=Century Gothic][SIZE=3]http://download.al-islaam.com/audiovideo/video.htm[/SIZE][/FONT][/URL] er staan er een paar bij die..
[FONT=Century Gothic][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=3]en Allah ézza wadjal weet het het Beste![/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=3][/SIZE][/FONT]
[FONT=Century Gothic][SIZE=3]moge Allah mij vergeven voor mijn fouten...fie amanie Allah..
ENNNN...................
ARTIKELEN\ ANASHEEDS ONDER DE LOEP
Anasheeds onder de loep
In de naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle, ik begin te schrijven:
In de pre-Islamitische en in de beginjaren van de Islamitische geschiedenis, droegen Anasheeds adviesgevende gedichten met zich mee (over gewonnen veldslagen, wijsheden, moed, etc.) gezongen zonder bijeengekomen muzikanten en zonder de begeleiding van muziekinstrumenten, met uitzondering van de doeff (gelijk aan de tamboerijn maar zonder belletjes en cimbalen) die voor vrouwen op sommige speciale gelegenheden was toegestaan. Gedurende de tweede eeuw na Hidjra kroop het zingen van doe'a, het gedenken, in de Oemmah (Islamitische gemeenschap) binnen door de innovaties van de mystieke Soefies, die het op hun beurt overnamen van de Christenen. Toen heette het at-Taghbier. Al deze vormen werden afgekeurd door de vroege geleerden van de Islam, waaronder Imaam ash-Shaafi'ie, Sheikh-ul-Islaam Ibn Teymiyyah, Ibnul-Qayyim, Ibn Kathier, Ibn Radjab en vele anderen, moge Allah hen allen genadig zijn.[1] De Soefies concentreerden het grootste gedeelte van hun methodologie van aanbidding op gezamenlijk Taraaniem (zingen op een manier van trillingen of bevingen geproduceerde klanken en de stem tezamen met een muzikale klank), de Christenen in hun kerken imiterend. Toen begonnen de Soefies fysieke bewegingen te introduceren gedurende de meditaties en doe'a lijkend op hetgeen door de Joden werd gepraktiseerd. Zelden zie je een Soefie "Hadrah" [2] zonder deze geïnnoveerde praktijken.
Tegenwoordig is de kwestie niet beperkt tot Soefie ingewijden. Vele Moslimgezelschappen (groeperingen) hebben speciale bands geïnnoveerd voor de emotionele ophitsing van hun volgelingen en van de Oemmah als geheel! Veel van wat er met deze Anasheed wordt gepraktiseerd ontsnapt niet aan ten minste één van de volgende aanmerkingen:
• Meer en meer mensen worden betrokken, vooral kinderen, hen bezig houden met wat, op zijn zachts uitgedrukt, van weinig profijtvol is.
• Anasheed worden begeleid met een muzikale klank en gezang (Oosterse en Westerse ritmes) in de naam van "cultuur" en "traditie". Dit komt vaker en vaker voor, met bands die elkaar beconcurreren in hun woorden- en ritmeskeuzes.
• Het aandenken van Allah zijn in de Anasheeds geïntroduceerd op manieren die duidelijk overeenkomen met de tonen en het gezang van de Christenen in hun kerken.
• Het gezamenlijke gezang en zingen dat plaatsvindt komt tot een buitengewoon omvang overeen met wat in de kringen van de mystieke Soefies manieren rondgaat, door zogenaamde "Islaamitische A nasheed "- Sommige bands zingen het beruchte Shirk (afgoderij) liedje" Boerdah ", dat verafgodende niveaus van overdrijving in de status van de Profeet Mohammed bevat.
• De kinderen verleiden tot zingen, in het bijzonder de jonge meisjes, die de lafheid van de schandelijke Moslim en Niet-Moslim zangers imiteren.
• De Qor-aan vervangen met de zogenaamde Anasheed in de Da'wah (uitnodiging naar Islaam) voor de jongeren, bewerend dat ze niet reageren op de Qor-anische teksten en daarom hun gebruik (van de Anasheed ) toestaan. Hetzelfde gebeurt met de Soennah, uiteindelijk de mensen laten afkeren van wat het ware leven van de gelovigen vormt.
• In vele van deze zangkringen worden trapsgewijs muziekinstrumenten en -tonen gebruikt, iets dat verboden is, hetgeen bekend is in Islaam, behalve de doeff voor vrouwen.
• De verschijning van zogenaamde professionele zanggroepen die optreden op bruiloften, partijen, scholen en soortgelijke aangelegenheden.
• Ontwikkeling van de zogenaamd meer geavanceerde manieren van zingen d.m.v. een videoclip als een moderne manier na te denken over Allah en te reflecteren op de schepping van Allah.
• Het toestaan van het nemen van foto's van jonge meisjes gedurende verschillende presentaties van liedjes is op zichzelf aan fitnah (beproeving) en tegengesteld aan de Sharie'ah (Islaamitische wetgeving). Sommige maken films en opnames van deze jonge meisjes als ze zingen op speciale gelegenheden.
• Vele zaken die niet waar zijn worden gepresenteerd in deze liedjes door acteren, of door te overdrijven in lof.
• Als je vele van deze liedjes onderzoekt, zul je er een hoop van vinden die zich richten op de Tawhied (Eenheid van Allah) in de Heerschappij alleen , iets wat zelfs de Moeshrieks (afgodendienaars) erkennen (d.w.z. zaken behorend tot de tekenen van Allah in de schepping, Zijn beheren van de zaken, tot Hem behoort de totale autoriteit).
• Overtreding van de Sharie'ah in de vorm van toneelspelen. Je ziet een jong kind de rol van Salah (gebed) nemen en zeggen, "Ik ben de Salah , dit zijn mijn waarden!" Een ander neemt de rol van het Vasten en zo verder. Het ergste van allemaal zijn degenen die beweren de Qor-aan te vertegenwoordigen, terwijl we weten dat de Qor-aan de Uitspraken zijn van Allah die niet zijn geschapen.
• Het in sommige gevallen aannemen van de bewegingen en manier van lopen van de mislukkelingen onder de bekende zangers en zangeressen. Stel je voor wanneer dit gebeurt terwijl dit met het gedenken van Allah wordt gezongen!
• Deze Anasheed Islamitisch noemen is een overtreding op zich, vooral wanneer ze het een "kunst" noemen en een leermiddel en voeding voor de Da'wah ! "Dit is een innovatie in de Dien (d.w.z. Islam) en het behoort tot de Dien van de Soefies." [3] De metgezellen (RadiaLahoe anhoem) zongen poëzie van wijsheid, moed, gulheid en maroe'ah (goed karakter omschrijven), en niet op bijeenkomsten. Ze zongen soms poëzie tijdens het werk of nachtelijke reizen. Niemand van hen beweerde dat ze "Islamitisch" waren. Echter, alles heeft een eigen specifieke bepaling, of het nu geïnnoveerd, toegestaan, aanbevolen, verplicht, afgeraden of verboden is. Daarom noemen we hetgeen dat ervan is toegestaan niet "Islamitisch", want als het zo genoemd zou worden zouden mensen denken dat het van de Dien is. En om welke zaak dan ook "Islamitisch" te noemen, vereist tekstueel bewijs. [4] In feite refereerde Sheikh Al-Albaanie (rahiemehoellaah) naar hen als "Soefie gezang", en een overeenkomende conclusie werd door Sheikh Abdoel-Aziez Aal Ash-Sheikh getrokken, de Moeftie van Saoedi-Arabië, en door Sheikh Bakr Aboe Zayied en Sheikh Abdoel Aziez Ar-Raajhie en andere geleerden (hafidahoemoellah). [5]