Salah_al_Din
24-02-2006, 17:58
Assalaamw aleikom,
Ik heb een verhaaltje geschreven (en hoop er inshallah meer te schrijven) om later aan mijn zoontje moelijke zaken uit te leggen, misschien dat iemand anders er ook baat bij heeft...
OPA
Brrr, wat was het koud. Soefian deed zijn schoentjes uit voordat hij achter zijn moeder aan het huis in ging. “Soefje, ik heb al wat boterhammen gesmeerd ga die rustig in de keuken opeten, dan kan je pappa zo vertellen wat je op school hebt gedaan” zei mama terwijl de woonkamer binnenging. Soefian ging naar de keuken, hij pakte het krukje dat opa gemaakt had, zodat hij makkelijker bij de kraan kon. Voor het eten moest hij goed zijn handen wassen, dat wist Soefian wel. Hij draaide de kraan open en waste zijn handen, vervolgens, pakte hij het blokje zeep, Jeetje, wat schuimde dat mooi, allemaal belletjes met mooie kleurtjes zaten op zijn handen. Eigenlijk best jammer om eraf te wassen, maar hij deed het toch maar.
Zo nu eens kijken wat mamma gesmeerd had op zijn boterhammen. Pinda kaas lekker, dat zou er wel ingaan. Soefian ging zitten en zei “Bismillah”
Pappa had hem geleerd om dat te zeggen voordat hij met iets begon. Dus als Soefian ging eten, drinken of bijvoorbeeld een straat overstak dan zei hij Bismillah.
Zo die boterham ging er wel in. En toen het glas melk en Soefian was klaar. Even snel de handen wassen want dan kon hij pappa vertellen wat hij op school had gedaan. Soefian rende naar de kamer en klopte op de deur. “Kom maar lieverd” zei mamma, haar stem klonk een beetje vreemd. “Mamma, waar is pappa, ik zou hem toch over school vertellen? “vroeg Soefian. “Lieverd kom even bij me zitten, ik wil even met je praten” zei mama met een verdrietig gezicht. “Soefian, je weet dat ik je vertelde dat Allah mensen het leven geeft, kun je je dat herinneren” Ja dat kon Soefian zich wel herinneren. “U bedoeld van toen Umm Sairah een baby’tje kreeg, mamma?” “ Ja, lieverd”zei mama ”Soms schenkt Allah mensen een baby’tje, dat baby’tje is een nieuw leven. Maar na een tijdje moet elk mens weer naar Allah terug gaan. Dat heet doodgaan, elk mens moet een keertje doodgaan”
Soefiah begreep het, hij had wel eens een dood musje gezien toen hij met opa de vogels ging voeren in het bos. De andere vogeltjes bewogen heel veel op en neer, maar dit vogeltje niet. Dit vogeltje was helemaal stijf en deed niets meer. Soefian wilde het wakker maken, en prikte met een rietje in het vogeltje maar het hielp niet, en opa zei ook dat hij dit niet mocht doen. Doen hebben opa en Soefian een holletje gemaakt en het musje erin gelegd.
“Ja mama ik weet wel wat doodgaan is” vertelde Sufian.
“Nou, Sufian, je weet ook dat opa een weekje geleden ziek werd en naar het ziekenhuis moest, nu denken de dokters dat opa ook snel dood zal gaan” zei mama en Sufian dat ze toen bijna moest huilen.
“Mama, echt waar, zeggen de dokters dat opa dood zal gaan, hoe weten ze dat.” vroeg Soefian.
“Alleen Allah weet wanneer mensen doodgaan, maar de dokters kunnen zien dat opa heel ziek is. Opa is al heel oud en de dokters denken dat de ziekte niet meer weg kan gaan. Als dat gebeurt dan gaan opa dood.” Zei mamma.
Hij dacht aan opa. Opa was zo lief, hij ging altijd met Soefian wandelen en soms ook vissen. Ze hadden altijd zoveel pret. En elke vrijdag mocht Soefian met opa op de eerste rij zitten in de moskee. Soefian begreep het niet, hoe kon opa nu doodgaan, hij kon toch heel goed lopen en was toch helemaal niet stijfjes zoals de mus?
“Mama, moeten we opa dan ook in de grond stoppen?”
“Ja lieverd, als opa doodgaat dan zullen de mensen opa wassen en voor hem bidden, en dan wordt hij begraven” vertelde mama.
“En komt hij dan nooit meer terug” vroeg Sufian.
“Nee, lieverd, als iemand doodgaat dan komt hij niet meer terug hier op aarde.”
Nu moest Sufian ook heel erg huilen. Die lieve opa zou weggaan en hij mocht hem nooit meer zien. “Mama, ik wil naar opa”
Mama dacht na “Goed lieverd, doe je jas aan dan gaan we naar opa, dan kun je inshallah afscheid nemen van opa voordat hij weg gaat.
IN HET ZIEKENHUIS
Opa lag op de 12e verdieping van het ziekenhuis. Soefian keek zijn ogen uit, overal liepen dokters en zusters met witte kleren. Hij zag ook overal mensen in bedden liggen met allemaal machines en slangetjes. Mama, ging een kamertje in.
“Hier is het Soef, wel stil zijn hoor”
Daar lag opa in een groot bed bij het raam. Papa zat naast hem. Soefian liep naar opa toe. “Och, mijn kleine Soefi toch, dat is een verrassing, kom je bij opa op bezoek. Kom maar op bed zitten” zei opa zachtjes.
Papa tilde Soefian op het hoge bed. Soefian paktje de grote hand van opa vast, zoals hij vaak deed. Hij vond opa’s hand zo mooi. Er zaten allemaal rimpeltjes op. Het leken net bergjes en riviertjes.
Maar nu zat er een naaldje met een slangetje in opa’s hand geprikt. Soefian begon te huilen. “Och, mijn jongen toch, dit doet geen pijn, er gaat alleen een medicijntje doorheen, zodat opa weer beter word inshallah” vertelde opa.
“Maar mama zei dat u wegging naar Allah. Dat u doodging, net als die mus” snikte Soefian. Opa keek naar mama. Hij glimlachte. “Kleine Soefian, dat is toch niets om te huilen. Opa is al een oude man, en heeft Alhamdullilah al een lang leven mogen hebben. Nu zal opa teruggaan naar Allah. Soefian, alle mensen gaan een keertje dood. Als iemand doodgaat van wie je heel veel houd dan is dit heel moeilijk want je zult elkaar niet meer zien. Maar Soefi, weet dat zelfs onze geliefde Profeet Mohammed dood is gegaan.” “Echt waar?” vroeg Soefian.
“Echt waar, en zijn vrienden waren ook heel verdrietig toen Hij vzmh doodging” Weet je wat ik zal je het verhaal vertellen van hoe onze geliefde profeet doodging.
TOEN MOHAMMED VZMH DOOD GING
Aan het eind van het leven van onze geliefde profeet vzmh werd hij vzmh ziek. Hij riep zijn dochter Fatima ra bij hem en fluisterde wat in haar oor. De mensen zagen dat wat verteld werd haar deed huilen. Toen fluisterde hij vzmh iets in haar oor dat haar deed lachen. Later vroeg Aisha ra, de vrouw van de profeet, wat de profeet gezegd had.
Fatima ra vertelde”Eerst vertelde hij dat hij niet meer beter zou worden van zjn ziekte, en ik huilde. Toen vertelde hij dat ik de eerste van zijn familie die bij hem zou komen, dus ik lachte”
Toen de profeet vzmh nog zieker werd kreeg hij veel pijn. Hij vzmh nam afscheid van zijn familie leden. Iedereen wist dat de profeet vzmh snel naar Allah zou gaan.
De profeet vzmh leunde tegen zijn vrou Aisha aan. Het broertje van Aisha ra, Abdur Rahman, kwam binnen met een miswaakje in zijn hand en de profeet vzmh keek hierna.
De profeet vzmh hield er heel veel van om veel zijn tanden te poetsen met miswaak. Het is heel belangrijk om je tanden goed te poetsen en je tanden sterk te houden. Aisha ra zag dat de profeet vzmh graag dat miswaakje wilde hebben, dus vroeg ze de profeet vzmh of hij het wilde hebben. De profeet knikte. De miswaak was hard en de profeet vzmh was zwakjes geworden dus zijn vrouw Aisha kauwde op de miswaak om het zacht te maken. De profeet vzmh poetste zijn tanden heel goed. Toen hij hiermee klaar was zei hij een paar woorden en hij vzmh blies zijn laatste adem uit.
Iedereen was zo verdrietig. Mensen konden gewoon niet voorstellen dat diegene van wie ze zoveel houden er opeens niet meer was.
Umar ra een grote sahaba van wie de profeet vzmh heeft gezegd dat hij naar Jennah zal gaan, was zo geschokt dat hij bijna bewusteloos raakte. Hij wilde niet geloven dat de profeet vzmh dood zou gaan en vertelde dit ook tegen alle mensen.
Gelukkig kwam toen Abu Bakr de beste vriend van de profeet. Abu Bakr wist wel dat de profeet vzmh een mens was en dat alle mensen ooit terug naar Allah zullen gaan. Umar ra wist dit ook maar hij was een beetje in de war van verdriet. Daarom vertelde Abu Bakr Umar en alle mensen die daar stonden:
“En nu, hij die naar Muhammed bid, Muhammed is dood. Maar hij die naar Allah bid, Allah leeft altijd en gaat nooit dood”
Toen las Abu Bakr een stukje uit de Koran:
En Mohammed is slechts een boodschapper. Waarlijk, alle boodschappers vóór hem zijn heengegaan. Zult gij u dan op de hielen omkeren als hij sterft of gedood wordt? Hij, die zich omkeert zal aan Allah in het geheel geen schade berokkenen. En Allah zal de dankbaren gewis belonen.
(3:144)
Dit betekent dat de profeet geschapen was om de mensen te vertellen over de islam. En voor de profeet Mohammed waren er ook profeten en die zijn ook dood gegaan. Dus mensen moeten niet denken dat de Islam niet echt is omdat de profeet dood is gegaan, want de profeet vzmh heeft ons geleerd hoe wij moslims moesten zijn en Allah heeft ons de koran gegeven. En als mensen niet willen luisteren dan kan dit Allah geen pijn doen want Allah is de maker van Alle mensen, en de mensen die Allah dankbaar zijn zullen van Allah een grote beloning krijgen.
Toen Abu Bakr dit had verteld begrepen alle mensen dat de profeet vzmh echt overleden was. Nu iedereen dit begreep was iedereen verdrietig en ging men afscheid nemen van de profeet om hem vervolgens te begraven.
Bilal ra heeft na die dag geen azaan meer behalve een keer. Waarom Bilal ra stopte? Omdat hij zo verdrietig was dat als hij de azan deed hij steeds moest huilen.
Telkens als hij Azan wilde doen ging het zo. “Allah hu Akbar, Allah hu Akbar” “Allah hu Akbar, Allah hu Akbar” “Ashaddu Allah ha ilalahaah” “Ashaddu Allah ha ilalahaah” “Wa ashaddu Muhammad……” Als hij de naam van de geliefde profeet oplas dan moest hij huilen.
Toen de Muslims Jeruzalem hadden veroverd wilden ze op die feestdag nog een keer de Azan horen zoals vroeger. Men vroeg Bilal ra de Azan te doen. Terwijl hij dat deed was de stad vol van huilende mannen. Allen huilend omdat ze moesten denken aan die mooie tijd dat de profeet vzmh nog op aarde was en hen met liefde en wijsheid leerde hoe men een goede moslim kon zijn.
Ik heb een verhaaltje geschreven (en hoop er inshallah meer te schrijven) om later aan mijn zoontje moelijke zaken uit te leggen, misschien dat iemand anders er ook baat bij heeft...
OPA
Brrr, wat was het koud. Soefian deed zijn schoentjes uit voordat hij achter zijn moeder aan het huis in ging. “Soefje, ik heb al wat boterhammen gesmeerd ga die rustig in de keuken opeten, dan kan je pappa zo vertellen wat je op school hebt gedaan” zei mama terwijl de woonkamer binnenging. Soefian ging naar de keuken, hij pakte het krukje dat opa gemaakt had, zodat hij makkelijker bij de kraan kon. Voor het eten moest hij goed zijn handen wassen, dat wist Soefian wel. Hij draaide de kraan open en waste zijn handen, vervolgens, pakte hij het blokje zeep, Jeetje, wat schuimde dat mooi, allemaal belletjes met mooie kleurtjes zaten op zijn handen. Eigenlijk best jammer om eraf te wassen, maar hij deed het toch maar.
Zo nu eens kijken wat mamma gesmeerd had op zijn boterhammen. Pinda kaas lekker, dat zou er wel ingaan. Soefian ging zitten en zei “Bismillah”
Pappa had hem geleerd om dat te zeggen voordat hij met iets begon. Dus als Soefian ging eten, drinken of bijvoorbeeld een straat overstak dan zei hij Bismillah.
Zo die boterham ging er wel in. En toen het glas melk en Soefian was klaar. Even snel de handen wassen want dan kon hij pappa vertellen wat hij op school had gedaan. Soefian rende naar de kamer en klopte op de deur. “Kom maar lieverd” zei mamma, haar stem klonk een beetje vreemd. “Mamma, waar is pappa, ik zou hem toch over school vertellen? “vroeg Soefian. “Lieverd kom even bij me zitten, ik wil even met je praten” zei mama met een verdrietig gezicht. “Soefian, je weet dat ik je vertelde dat Allah mensen het leven geeft, kun je je dat herinneren” Ja dat kon Soefian zich wel herinneren. “U bedoeld van toen Umm Sairah een baby’tje kreeg, mamma?” “ Ja, lieverd”zei mama ”Soms schenkt Allah mensen een baby’tje, dat baby’tje is een nieuw leven. Maar na een tijdje moet elk mens weer naar Allah terug gaan. Dat heet doodgaan, elk mens moet een keertje doodgaan”
Soefiah begreep het, hij had wel eens een dood musje gezien toen hij met opa de vogels ging voeren in het bos. De andere vogeltjes bewogen heel veel op en neer, maar dit vogeltje niet. Dit vogeltje was helemaal stijf en deed niets meer. Soefian wilde het wakker maken, en prikte met een rietje in het vogeltje maar het hielp niet, en opa zei ook dat hij dit niet mocht doen. Doen hebben opa en Soefian een holletje gemaakt en het musje erin gelegd.
“Ja mama ik weet wel wat doodgaan is” vertelde Sufian.
“Nou, Sufian, je weet ook dat opa een weekje geleden ziek werd en naar het ziekenhuis moest, nu denken de dokters dat opa ook snel dood zal gaan” zei mama en Sufian dat ze toen bijna moest huilen.
“Mama, echt waar, zeggen de dokters dat opa dood zal gaan, hoe weten ze dat.” vroeg Soefian.
“Alleen Allah weet wanneer mensen doodgaan, maar de dokters kunnen zien dat opa heel ziek is. Opa is al heel oud en de dokters denken dat de ziekte niet meer weg kan gaan. Als dat gebeurt dan gaan opa dood.” Zei mamma.
Hij dacht aan opa. Opa was zo lief, hij ging altijd met Soefian wandelen en soms ook vissen. Ze hadden altijd zoveel pret. En elke vrijdag mocht Soefian met opa op de eerste rij zitten in de moskee. Soefian begreep het niet, hoe kon opa nu doodgaan, hij kon toch heel goed lopen en was toch helemaal niet stijfjes zoals de mus?
“Mama, moeten we opa dan ook in de grond stoppen?”
“Ja lieverd, als opa doodgaat dan zullen de mensen opa wassen en voor hem bidden, en dan wordt hij begraven” vertelde mama.
“En komt hij dan nooit meer terug” vroeg Sufian.
“Nee, lieverd, als iemand doodgaat dan komt hij niet meer terug hier op aarde.”
Nu moest Sufian ook heel erg huilen. Die lieve opa zou weggaan en hij mocht hem nooit meer zien. “Mama, ik wil naar opa”
Mama dacht na “Goed lieverd, doe je jas aan dan gaan we naar opa, dan kun je inshallah afscheid nemen van opa voordat hij weg gaat.
IN HET ZIEKENHUIS
Opa lag op de 12e verdieping van het ziekenhuis. Soefian keek zijn ogen uit, overal liepen dokters en zusters met witte kleren. Hij zag ook overal mensen in bedden liggen met allemaal machines en slangetjes. Mama, ging een kamertje in.
“Hier is het Soef, wel stil zijn hoor”
Daar lag opa in een groot bed bij het raam. Papa zat naast hem. Soefian liep naar opa toe. “Och, mijn kleine Soefi toch, dat is een verrassing, kom je bij opa op bezoek. Kom maar op bed zitten” zei opa zachtjes.
Papa tilde Soefian op het hoge bed. Soefian paktje de grote hand van opa vast, zoals hij vaak deed. Hij vond opa’s hand zo mooi. Er zaten allemaal rimpeltjes op. Het leken net bergjes en riviertjes.
Maar nu zat er een naaldje met een slangetje in opa’s hand geprikt. Soefian begon te huilen. “Och, mijn jongen toch, dit doet geen pijn, er gaat alleen een medicijntje doorheen, zodat opa weer beter word inshallah” vertelde opa.
“Maar mama zei dat u wegging naar Allah. Dat u doodging, net als die mus” snikte Soefian. Opa keek naar mama. Hij glimlachte. “Kleine Soefian, dat is toch niets om te huilen. Opa is al een oude man, en heeft Alhamdullilah al een lang leven mogen hebben. Nu zal opa teruggaan naar Allah. Soefian, alle mensen gaan een keertje dood. Als iemand doodgaat van wie je heel veel houd dan is dit heel moeilijk want je zult elkaar niet meer zien. Maar Soefi, weet dat zelfs onze geliefde Profeet Mohammed dood is gegaan.” “Echt waar?” vroeg Soefian.
“Echt waar, en zijn vrienden waren ook heel verdrietig toen Hij vzmh doodging” Weet je wat ik zal je het verhaal vertellen van hoe onze geliefde profeet doodging.
TOEN MOHAMMED VZMH DOOD GING
Aan het eind van het leven van onze geliefde profeet vzmh werd hij vzmh ziek. Hij riep zijn dochter Fatima ra bij hem en fluisterde wat in haar oor. De mensen zagen dat wat verteld werd haar deed huilen. Toen fluisterde hij vzmh iets in haar oor dat haar deed lachen. Later vroeg Aisha ra, de vrouw van de profeet, wat de profeet gezegd had.
Fatima ra vertelde”Eerst vertelde hij dat hij niet meer beter zou worden van zjn ziekte, en ik huilde. Toen vertelde hij dat ik de eerste van zijn familie die bij hem zou komen, dus ik lachte”
Toen de profeet vzmh nog zieker werd kreeg hij veel pijn. Hij vzmh nam afscheid van zijn familie leden. Iedereen wist dat de profeet vzmh snel naar Allah zou gaan.
De profeet vzmh leunde tegen zijn vrou Aisha aan. Het broertje van Aisha ra, Abdur Rahman, kwam binnen met een miswaakje in zijn hand en de profeet vzmh keek hierna.
De profeet vzmh hield er heel veel van om veel zijn tanden te poetsen met miswaak. Het is heel belangrijk om je tanden goed te poetsen en je tanden sterk te houden. Aisha ra zag dat de profeet vzmh graag dat miswaakje wilde hebben, dus vroeg ze de profeet vzmh of hij het wilde hebben. De profeet knikte. De miswaak was hard en de profeet vzmh was zwakjes geworden dus zijn vrouw Aisha kauwde op de miswaak om het zacht te maken. De profeet vzmh poetste zijn tanden heel goed. Toen hij hiermee klaar was zei hij een paar woorden en hij vzmh blies zijn laatste adem uit.
Iedereen was zo verdrietig. Mensen konden gewoon niet voorstellen dat diegene van wie ze zoveel houden er opeens niet meer was.
Umar ra een grote sahaba van wie de profeet vzmh heeft gezegd dat hij naar Jennah zal gaan, was zo geschokt dat hij bijna bewusteloos raakte. Hij wilde niet geloven dat de profeet vzmh dood zou gaan en vertelde dit ook tegen alle mensen.
Gelukkig kwam toen Abu Bakr de beste vriend van de profeet. Abu Bakr wist wel dat de profeet vzmh een mens was en dat alle mensen ooit terug naar Allah zullen gaan. Umar ra wist dit ook maar hij was een beetje in de war van verdriet. Daarom vertelde Abu Bakr Umar en alle mensen die daar stonden:
“En nu, hij die naar Muhammed bid, Muhammed is dood. Maar hij die naar Allah bid, Allah leeft altijd en gaat nooit dood”
Toen las Abu Bakr een stukje uit de Koran:
En Mohammed is slechts een boodschapper. Waarlijk, alle boodschappers vóór hem zijn heengegaan. Zult gij u dan op de hielen omkeren als hij sterft of gedood wordt? Hij, die zich omkeert zal aan Allah in het geheel geen schade berokkenen. En Allah zal de dankbaren gewis belonen.
(3:144)
Dit betekent dat de profeet geschapen was om de mensen te vertellen over de islam. En voor de profeet Mohammed waren er ook profeten en die zijn ook dood gegaan. Dus mensen moeten niet denken dat de Islam niet echt is omdat de profeet dood is gegaan, want de profeet vzmh heeft ons geleerd hoe wij moslims moesten zijn en Allah heeft ons de koran gegeven. En als mensen niet willen luisteren dan kan dit Allah geen pijn doen want Allah is de maker van Alle mensen, en de mensen die Allah dankbaar zijn zullen van Allah een grote beloning krijgen.
Toen Abu Bakr dit had verteld begrepen alle mensen dat de profeet vzmh echt overleden was. Nu iedereen dit begreep was iedereen verdrietig en ging men afscheid nemen van de profeet om hem vervolgens te begraven.
Bilal ra heeft na die dag geen azaan meer behalve een keer. Waarom Bilal ra stopte? Omdat hij zo verdrietig was dat als hij de azan deed hij steeds moest huilen.
Telkens als hij Azan wilde doen ging het zo. “Allah hu Akbar, Allah hu Akbar” “Allah hu Akbar, Allah hu Akbar” “Ashaddu Allah ha ilalahaah” “Ashaddu Allah ha ilalahaah” “Wa ashaddu Muhammad……” Als hij de naam van de geliefde profeet oplas dan moest hij huilen.
Toen de Muslims Jeruzalem hadden veroverd wilden ze op die feestdag nog een keer de Azan horen zoals vroeger. Men vroeg Bilal ra de Azan te doen. Terwijl hij dat deed was de stad vol van huilende mannen. Allen huilend omdat ze moesten denken aan die mooie tijd dat de profeet vzmh nog op aarde was en hen met liefde en wijsheid leerde hoe men een goede moslim kon zijn.