Bekijk volle/desktop versie : Roze Tralies...



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10

12-02-2006, 23:33
Hoi,
Ik ga hier heel binnekort een nieuw verhaal plaatsen
het is een waargebeurd verhaal over de liefde tussen een jongen en een meisje die elkaar krampachtig proberen vast te houden in hun gedachten om elkaar niet te vergeten omdat ze vanwege haar familie niet bij elkaar mogen zijn
we zullen mee in haar boekje 'van pijn en verlangen' lezen het is niet echt een dagboek eerder een moment opname van haar gevoelens en daarbij ze zal ons naar delen van haar verleden mee nemen om zo een aaneenhangend verhaal te krijgen een beeld te scheppen...


Zomaar een jongen, zomaar een meisje, zomaar een liefde
Niet zomaar een verhaal











Alvast geinteresseerden ?

12-02-2006, 23:54


Niemand ????

Dan zal ik alvast een klein voorsmaakje geven....

13-02-2006, 00:05
Zomaar een meisje, zomaar een jongen, zomaar een liefde.
Niet zomaar een verhaal…



Dinsdag 07/02/’06
Ik vraag me af wie ben ik, wat stel ik hier nu nog voor zonder jou? Waar ben IK? Waar heb ik mezelf verloren? Of beter wie was ik? Wie was Amina vanderstappen vroeger?


“… De temperaturen van vandaag zullen maxima 1° bedragen en het quick daalt dan ook tot onder het pijl later op de dag kunnen er rukwinden optreden in het westen van het land met hier en daar een regenbui…”

“Dat voorspelt niks goeds amina, kleed je maar goed warm aan je hebt gehoord wat ze zeiden. Hup, hup en vlug een beetje, ohhja en vergeet je boterhammen niet mee naar school te nemen en je agenda is ook getekend en…”. “JAAAAAAAAAAA mama, ja oké. Ik heb het wel begrepen!!. Ik ga al, ik ga al.” Ik liep razendsnel naar boven deed vlug een beetje mascara op, bekeek mezelf nog eens in de spiegel. “Het gaat er wel door voor vandaag” zei ik tegen mezelf en huppelde toen naar beneden. Pakte mijn boterhammen en vertrok naar school.Ik had het altijd heerlijk gevonden om naar school te gaan, niet alle vakken bevielen me maar gewoon om bij mijn vriendinnen te kunnen zijn. Mijn punten waren behoorlijk op wiskunde na en voor de rest liep alles prima. Dat is de zoveel voorkomende opmerkingen van leerkrachten weg gerekend als ik alweer eens aan het dagdromen ben, maar daarbuiten was ik toch een goed leerling. Na wat wel een eeuwigheid leek ging de bel. School was gedaan en ik was blij dat deze vermoeiende dag erop zat. “Amina stap je nog even mee met ons naar de bushalte?”.Ja, oké ik kom er meteen aan, ik ga eerst nog even mijn boeken opbergen in mijn kastje”.”Man welke boeken had jij allemaal mee?Het duurde zeker 7minuten dat je weg was” zei charlotte gefrustreerd. Ja sorry ik weet het maar ik was in de hal nog Karima tegen gekomen en je kent haar opscheppen over van alles en nog wat.” “Ja, echt altijd is ze wel bezig over iets nieuws dat ze heeft gekocht, trouwens wat ga jij doen dit weekend?”vroeg ze nieuwsgierig. “Ik ga…” begon ik toen ik onderbroken werd door charlotte haar gebrul: NEE MAN NEE, ja daar gaat mijn bus, en door wie heb ik die gemist zei charlotte terwijl ze mij een verwijtende blik toe worp.’er zit niet anders op dan wachten’ zei ik nuchter. Ze herpakte zich al gauw en begon weer al haar spectaculaire verhalen te vertellen over wat ze allemaal wel niet had meegemaakt in het weekend en dat, dat was het moment dat ik het voelde. Zijn ogen, die mij bekeken alleen wist ik niet vanwaar. Ik keek rond me heen en zag hem naast zijn vrienden zitten, stiekem kijkend. Ik keek terug en een fractie van een seconde staarde ik in zijn kleine romige chocolade ogen, die me daarvoor hadden bestudeerd, hij wende zijn blik meteen af. Juist alsof hij zich betrapt voelde. Hij was lang en smal gebouwd, droeg een leren vest, stoer maar ergens verlegen en schattig. Niet bepaald een model maar toch er was iets, iets rondom hem dat me aantrok.

Dat zou mijn eerste herinnering aan hem zijn, waar ik later nog vaak op zou terug blikken…

13-02-2006, 00:08
Zeg me wat jullie vindennnn ??

13-02-2006, 00:20


wauw, mooi begin...

13-02-2006, 00:24
jaa leuk meissie ga verder......

kussie....

13-02-2006, 00:42
lijkt me leuk ik zou zeggen ga verderrrrrrrrrrrrr!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

13-02-2006, 07:14
ok dank je meisjes 's lief
ik zal er zeker een vervolgje op zetten deze avond,
als ik terug ben van school !
tot straks...

13-02-2006, 07:28
heeY zinaa
dit lijkt me een leuk verhaal, maar tevens zielig
ik zou zeggen, ga snel verder als het kan

13-02-2006, 16:55
2 dagen later ontving ik een berichtje tijdens de middagpauze van een vreemd nummer: Hey, Amira het is met Soufiane, je weet wel die jongen met het oranje vestje. Ik zie je altijd aan het met je vriendinnen ik zou je graag beter leren kennen ga je hier mee akkoord? str terug op: 0474/654326Huh wat had dit allemaal te betekenen dacht ik in mezelf, diep aan het napeinzen of ik ooit een jongen met een oranje vestje had gezien maar het zei me niets. Door: “Amina, heeft aanbidders, yek laat lezen nu!” Bevalen Charlotte en Karima al zingend. Werd ik uit mijn dromen gehaald. Ik liet ze het berichtje lezen en allemaal schoten ze in de lach: ‘die jongen met het oranje vestje’ maar niemand die wist wie dat zou kunnen zijn. En was het wel voor mij bestemd, hij had zelfs mijn naam verkeerd geschreven!
Dus besloot ik het maar te laten voor wat het was. En vergat het sms’je.

13-02-2006, 17:00
dank je zinaa
ga snel verder als je kan

13-02-2006, 17:04
later op de avond komt er nog een vervolgje ok dames ?
boussa

13-02-2006, 17:06


is goed mop

13-02-2006, 18:28

12/02/’06
Ik vraag me zovaak af hoe het met me zou gaan als ik er nooit was achter gekomen wie Soufiane was. Wat er van me zou geworden zijn. Maar dan is er altijd dat kleine stemmetje in mijn hoofd dat me zegt dat ik nooit zou kunnen terug blikken op de prachtige herinneringen die ik nu heb, die ik nu krampachtig vasthoud in mijn geheugen, en elke dag koester.


Aan het station zocht mijn blik naar de jongen die ik een week eerder had gezien maar tevergeefs, hij was nergens te bespeuren...

Naar aanleiding van onze eerste ontmoetingen...
Toen ik jou zag,
Ik was meteen van slag.
Die bruine ogen die me aanstaarden.
De dag die plotseling opklaarde.
Maar voor jou betekende het waarschijnlijk iets alledaags.
Ik was zomaar dat meisje en in je herrinering nu maar iets vaags.
Haast niet zichtbaar rollen er tranen van mijn wangen
en sluit ik dit boekje van pijn en verlangen...




“AAUW” schreeuwde ik krampachtig uit half bukkend onder de harde elleboog stoot die ik te verduren had gekregen van Charlotte. Sorry, zei ze haastig maar niet gemeend en keek even naar waar mijn hand ruste en vervolgde toen weer aan een snel tempo al piepend om haar stem te onderdrukken door het enthousiasme dat ze ervoer. Het enig wat ik verstond was: Oranje vestje, Oranje vestje !!! En ze wees naar iemand achter mij, ik draaide me snel om iets te snel waardoor ik bijna mijn evenwicht verloor en toen zag ik hem de jongen van aan de bushalte MET een oranje vestje het was hem! Het was hem!

13-02-2006, 18:32
dank je zina
ga snel verder als je kan

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10