Umm_Benjamine
07-02-2006, 11:05
Op het het laatste moment haaste ik me om naar de winkel te gaan om mijn
boodschappen te kopen. Toen ik al dat volk zag, begon ik te kniezen: "Ik ga
hier véél tijd verliezen, en ik heb nog zoveel te doen. Boodschappen doen
begint werkelijk een karwei te worden. Het zou goed zijn als ik kon gaan slapen en pas daarna wakker worden"
Ik baande me een weg naar de fruitafdeling. Daar begon ik te morren over de
prijzen van het fruit, terwijl ik me afvroeg of de kinderen echt zoveel
zouden eten.
Ik kwam terecht in een gang met speelgoed, waar ik uit een ooghoek een
ventje van ongeveer 5 jaar opmerkte, die een mooie kleine pop tegen zich
aangedrukt hield. Hij hield niet op met haar haren te strelen en haar
zachtjes tegen zich aan te drukken. Ik vroeg me af voor wie die pop bestemd
was.
Vervolgens draaide de kleine jongen zich om naar een dame die bij hem was:
"Tante, ben je zeker dat ik niet genoeg geld heb ?" De dame antwoorde hem
wat ongeduldig: "Je weet het dat je niet genoeg geld hebt om ze te kopen."
Daarna vroeg zijn tante hem om daar te blijven en enkele minuten op haar te
wachten, waarop ze snel vertrok. De kleine jongen hield nog altijd de pop
in zijn handen. Uiteindelijk ging ik naar hem toe en vroeg ik hem aan wie
hij die pop wilde geven. "
Het is de pop waar mijn zusje het meest naar verlangde als geschenk. Ze was
er zeker van dat ze haar zou krijgen." Ik zei hem daarop dat haar vader ze
haar misschien zou geven. Hij antwoorde me verdrietig: "Nee, waar mijn
zusje nu is kan mijn vader niet komen. Ik moet de pop aan mijn mama kunnen
geven, zodat zij ze naar mijn zusje kan brengen." Hij keek me zo droevig
aan terwijl hij dat vertelde.
quot;Mijn zusje is vertrokken naar waar Allah subhana wa' ta'la is. Mijn
papa zegt dat mama weldra ook naar Allah subhana wa' ta'la gaat, en daarom
dacht ik dat mama de pop kon meenemen en ze aan mijn zusje geven."
Mijn hart hield bijna op met kloppen. Het jongentje hief zijn zijn ogen op
naar mij en zei me: "Ik heb aan papa gezegt dat hij tegen mama moest zeggen
dat ze niet meteen mag vertrekken. Ik heb hem gevraagd haar te doen wachten
tot ik terugkeer van de winkel." Dan toonde hij mij een foto van hem, die
in de winkel genomen was, waarop hij de pop vasthied, terwijl hij me zei:
"Ik wil dat mama deze foto ook meeneemt, zo zal ze me niet vergeten. Ik hou
van mijn mama en ik zou graag hebben dat ze me niet verlaat, maar papa zegt
dat ze naar mijn zusje moet gaan." Daarna sloeg hij het hoofd neer en bleef
stil.
Ik haalde onopvallend wat bankbriefjes uit mijn portefeuille en vroeg aan
de kleine jongen: "En als we nog eens een laatste keer je geld zouden
tellen om zeker te zijn ?" "Ok", zei hij " Ik moet er genoeg hebben".
Ik gleed onopgemerkt mijn geld bij het zijne en we begonnen te tellen. Er
was ruim genoeg geld voor de pop, er was er zelfs nog over.
Zachtjes prevelde het jongetje: " Dank je Allah subhana wa' ta'la dat je me
genoeg geld gegeven hebt !" Dan keek hij me aan en zei: " Ik had aan Allah
subhana wa' ta'la gevraagd om ervoor te zorgen dat ik genoeg geld zou
hebben om deze pop te kopen, zodat mijn mama ze naar mijn zusje kan
brengen. Hij heeft mijn dou'a gehoord. Ik wilde ook nog genoeg geld hebben
om een witte roos te kopen voor mijn mama, maar zoveel durfde ik aan Allah
subhana wa' ta'la niet vragen. Maar weet je, mijn mama houdt zoveel van
witte rozen."
Enkele minuten later kwam zijn tante terug en verwijderde ik me met mijn
boodschappenwagentje. Ik eindigde mijn winkelen met een totaal
verschillende ingesteldheid dan deze waarmee ik begonnen was. Ik kon het
jongetje maar niet vergeten.
En toen herinnerde ik me een artikel dat enkele dagen tevoren in de krant
verschenen was, en waarin het ging over een bestuurder die in staat van
dronkenschap op een wagen was ingereden waarin een jonge vrouw en haar
dochter zaten. Het kleine meisje was op slag dood. De moeder was zwaar
gekwetst en nog in kritieke toestand. Was het de familie van deze kleine
jongen ? Twee dagen later las ik in de krant dat de jonge vrouw gestorven was. Ik kon het niet laten om een boeket witte rozen te gaan kopen en me naar de
begraafplaats te begeven. Op het graf lag een foto, een pop en een witte
roos.
Ik ben de begraafplaats al wenend verlaten, met het gevoel dat mijn leven
voor altijd zou veranderen. De liefde die dit jongetje in zijn hartje droeg
voor zijn mama en zijn zusje was zo ongelooflijk. En op een fractie van een
seconde heeft een dronken bestuurder hem alles afgenomen.
Je kunt dit verhaal doorgeven aan mensen die je kent. Misschien zal het
iemand bereiken die er genoeg aan heeft om niet meer te rijden als hij
alcohol gedronken heeft of zelfs helemaal niet meer te drinken insha'Allah.
Een aangrijpend verhaal ... Een aangrijpend verhaal ...
Moge Allah swt ons de goede weg laten tonen, Amien!
Moge Allah swt ons doe'as verhoren, Amien!
Moge Allah swt ons zegenen, Amien!
boodschappen te kopen. Toen ik al dat volk zag, begon ik te kniezen: "Ik ga
hier véél tijd verliezen, en ik heb nog zoveel te doen. Boodschappen doen
begint werkelijk een karwei te worden. Het zou goed zijn als ik kon gaan slapen en pas daarna wakker worden"
Ik baande me een weg naar de fruitafdeling. Daar begon ik te morren over de
prijzen van het fruit, terwijl ik me afvroeg of de kinderen echt zoveel
zouden eten.
Ik kwam terecht in een gang met speelgoed, waar ik uit een ooghoek een
ventje van ongeveer 5 jaar opmerkte, die een mooie kleine pop tegen zich
aangedrukt hield. Hij hield niet op met haar haren te strelen en haar
zachtjes tegen zich aan te drukken. Ik vroeg me af voor wie die pop bestemd
was.
Vervolgens draaide de kleine jongen zich om naar een dame die bij hem was:
"Tante, ben je zeker dat ik niet genoeg geld heb ?" De dame antwoorde hem
wat ongeduldig: "Je weet het dat je niet genoeg geld hebt om ze te kopen."
Daarna vroeg zijn tante hem om daar te blijven en enkele minuten op haar te
wachten, waarop ze snel vertrok. De kleine jongen hield nog altijd de pop
in zijn handen. Uiteindelijk ging ik naar hem toe en vroeg ik hem aan wie
hij die pop wilde geven. "
Het is de pop waar mijn zusje het meest naar verlangde als geschenk. Ze was
er zeker van dat ze haar zou krijgen." Ik zei hem daarop dat haar vader ze
haar misschien zou geven. Hij antwoorde me verdrietig: "Nee, waar mijn
zusje nu is kan mijn vader niet komen. Ik moet de pop aan mijn mama kunnen
geven, zodat zij ze naar mijn zusje kan brengen." Hij keek me zo droevig
aan terwijl hij dat vertelde.
quot;Mijn zusje is vertrokken naar waar Allah subhana wa' ta'la is. Mijn
papa zegt dat mama weldra ook naar Allah subhana wa' ta'la gaat, en daarom
dacht ik dat mama de pop kon meenemen en ze aan mijn zusje geven."
Mijn hart hield bijna op met kloppen. Het jongentje hief zijn zijn ogen op
naar mij en zei me: "Ik heb aan papa gezegt dat hij tegen mama moest zeggen
dat ze niet meteen mag vertrekken. Ik heb hem gevraagd haar te doen wachten
tot ik terugkeer van de winkel." Dan toonde hij mij een foto van hem, die
in de winkel genomen was, waarop hij de pop vasthied, terwijl hij me zei:
"Ik wil dat mama deze foto ook meeneemt, zo zal ze me niet vergeten. Ik hou
van mijn mama en ik zou graag hebben dat ze me niet verlaat, maar papa zegt
dat ze naar mijn zusje moet gaan." Daarna sloeg hij het hoofd neer en bleef
stil.
Ik haalde onopvallend wat bankbriefjes uit mijn portefeuille en vroeg aan
de kleine jongen: "En als we nog eens een laatste keer je geld zouden
tellen om zeker te zijn ?" "Ok", zei hij " Ik moet er genoeg hebben".
Ik gleed onopgemerkt mijn geld bij het zijne en we begonnen te tellen. Er
was ruim genoeg geld voor de pop, er was er zelfs nog over.
Zachtjes prevelde het jongetje: " Dank je Allah subhana wa' ta'la dat je me
genoeg geld gegeven hebt !" Dan keek hij me aan en zei: " Ik had aan Allah
subhana wa' ta'la gevraagd om ervoor te zorgen dat ik genoeg geld zou
hebben om deze pop te kopen, zodat mijn mama ze naar mijn zusje kan
brengen. Hij heeft mijn dou'a gehoord. Ik wilde ook nog genoeg geld hebben
om een witte roos te kopen voor mijn mama, maar zoveel durfde ik aan Allah
subhana wa' ta'la niet vragen. Maar weet je, mijn mama houdt zoveel van
witte rozen."
Enkele minuten later kwam zijn tante terug en verwijderde ik me met mijn
boodschappenwagentje. Ik eindigde mijn winkelen met een totaal
verschillende ingesteldheid dan deze waarmee ik begonnen was. Ik kon het
jongetje maar niet vergeten.
En toen herinnerde ik me een artikel dat enkele dagen tevoren in de krant
verschenen was, en waarin het ging over een bestuurder die in staat van
dronkenschap op een wagen was ingereden waarin een jonge vrouw en haar
dochter zaten. Het kleine meisje was op slag dood. De moeder was zwaar
gekwetst en nog in kritieke toestand. Was het de familie van deze kleine
jongen ? Twee dagen later las ik in de krant dat de jonge vrouw gestorven was. Ik kon het niet laten om een boeket witte rozen te gaan kopen en me naar de
begraafplaats te begeven. Op het graf lag een foto, een pop en een witte
roos.
Ik ben de begraafplaats al wenend verlaten, met het gevoel dat mijn leven
voor altijd zou veranderen. De liefde die dit jongetje in zijn hartje droeg
voor zijn mama en zijn zusje was zo ongelooflijk. En op een fractie van een
seconde heeft een dronken bestuurder hem alles afgenomen.
Je kunt dit verhaal doorgeven aan mensen die je kent. Misschien zal het
iemand bereiken die er genoeg aan heeft om niet meer te rijden als hij
alcohol gedronken heeft of zelfs helemaal niet meer te drinken insha'Allah.
Een aangrijpend verhaal ... Een aangrijpend verhaal ...
Moge Allah swt ons de goede weg laten tonen, Amien!
Moge Allah swt ons doe'as verhoren, Amien!
Moge Allah swt ons zegenen, Amien!