Polytheist
03-02-2006, 04:30
De historische context van religie
Ik ben ooit enkele maanden geleden door gebruikers van dit forum gevraagd om eens een keer mijn visie te geven op religies, aangezien ik er een vrij vreemd standpunt op na hou. Ik ben namelijk noch een christen, noch een moslimnoch een atheïst: ik ben een polytheist.
Het motief van deze post is niet om mensen tegen het hoofd te stoten, maar om de mensen die altijd maar met citaten gooien (varierend van de Jehova getuige aan de deur tot aan Mohammed B. voor de rechtbank) inzicht te geven in wat ze nu eigenlijk citeren. Ik heb een keer een half uur een discussie gevoerd met een Jehova-getuige die wel de hele bijbel uit zijn hoofd kende, maar van Arius nog nooit had gehoord...
En dat vind ik onacceptabel; alle mensen die met citaten willen gooien, moeten wel de historische context van de ontstaansgeschiedenis weten. Veel mensen vergeten dat binnen de meeste religies, de meeste dingen door mensen zijn geconstrueerd: het 'heilige geschrift' is uiteindelijk ook maar door mensen opgeschreven.
Laat ik bij het Jodendom beginnen. De geschiedenis begint bij Abraham, de eerste Jood (God beloonde Abraham voor zijn gevecht tegen de heidenen). Historisch kunnen wij dit nergens met zekerheid plaatsen. Het eerste feit waar we een historisch vermoeden bij hebben is dat Mozes rond 1300-1250 v. Chr. van Egypte naar Israël moet zijn getrokken. Het is nu belangrijk om te weten dat de bijbelboeken over een periode van 1000 jaar zijn geschreven. Meestal werd het verhaal pas honderden jaren na de zogenaamde gebeurtenis opgetekend.
Een voorbeeld is het boek 'Exodus' dat zich zou afspelen tussen 1300-1250 v. Chr., maar pas 800 (!) jaar later (om precies te zijn werd Exodus geschreven tussen 586-539 v. Chr.) voor het eerst werd opgeschreven, bij de opkomst van het nieuwe geloof. Het zou dus zomaar kunnen dat er enkele foutjes in het verhaal geslopen kunnen zijn in die 800 jaar...
Wat nu belangrijk is, is dat de Joden tussen 586 en 539 v. Chr. in ballingschap in Babylon zaten. De joden waren verslagen door Nebukadnezar en gevangen genomen en meegesleept naar Babylon. In deze periode (genaamd Babylonische Ballingschap), begonnen de joden te verlangen naar de terugkeer naar Juda, waar ze uit verdreven werden. Saillant detail is dat een heel groot deel van de boeken (meer dan de helft van de in totaal 39 boeken) van het oude testament in de tijd van de babylonische ballingschap werd opgeschreven. Het is DIT moment dat de gevangen joden de volgende dingen introduceren:
1) De bijbel - verzameling heilige boeken
2) Het monotheïsme (Het idee dat er één god is die almachtig is)
3) Het idee dat het goed zal komen (dat de joden weer naar Juda terugmogen), zolang de mens god maar gehoorzaamt.
Uiteindelijk keren de joden in 539 v. Chr. terug, maar de nieuwe 'uitvindingen' worden niet weggedaan.
Het andere grote deel van de 39 boeken van het Oude Testament werd geschreven in de hellinistische periode; de periode dat het rijk der Seleuciden over Israel regeerde. In 168 v. Chr. waagde Antiochos IV Epifanes het namelijk om de heilige tempel te betreden. De joden kwamen in opstand tegen de makkabeën; de overheersers (de makkabeën/hasmoneën-opstand). Door de strijd tegen de hellinistische overheersers worden weer enkele nieuwe dingen geïntroduceerd:
1) Apocalyptiek ("De wil van god wordt geopenbaard via profeten"
2) Ontstaan messianisme ("Er zal een nieuwe David opstaan en god zal de aardse rijken vernietigen"
3) Overgenomen van de Grieken: Idee dat de ziel doorleeft
4) Doordat de ziel nu kon doorleven, ontstond er het idee van martelaarschap
5) Overgenomen van het Iraanse Dualisme: Goed versus Kwaad
Met al deze nieuwe uitvindingen erbij, konden de Joden het moraal hoog houden in de strijd tegen de Hellenistische overheersers. Wat tot nu toe duidelijk moet zijn, is dat het jodendom anno het jaar nul; niets anders was dan een bijeenraapsel van allerlei dingen van andere religies en culturen (babylonische, griekse, perzische etc.) en dat dit niet dus in één keer door een god op de aarde is beland. Neen. Alle boeken zijn door mensen geschreven, en zijn gebaseerd op de (volgens hen) waargebeurde geschiedverhalen (in grote lijnen is het oude testament historisch correct) gemixt met zelf-verzonnen elementen (monotheïsme, messianisme, apocalyptiek, leven na de dood + martelaarschap, einde der tijden), waarin men (vreemd genoeg) nu nog steeds gelooft. Voorts moet men ook bedenken dat alle boeken helemaal niet op elkaar aansloten, en daarom hebben de priesters veel later pas alle boeken gewijzigd en er een soort van draad in het verhaal geweven (de draad in de bijbel is "de wil van God"
Dat gezegd hebbende, zijn we bij het Christendom aanbeland. Jezus van Nazareth heeft daadwerkelijk bestaan, echter in het begin werd hij niet gezien als een god, maar eerder als een mens. Na verloop van tijd begon Jezus steeds meer als god vereerd te worden in het Romeinse Rijk, en daarop reageerde Arius. Zijn volgers (de Arianisten) geloven dat Jezus een mens was, en veel volken die grensden aan het Romeinse Rijk waren Arianisten (De Hunnen, De Goten, De Vandalen -> Uiteindelijk waren de Berbers ook Arianisten voor enkele eeuwen
Echter vanaf dat moment begon de kerk de religie te sturen met behulp van concilies. Langzaam en zeker werd het verhaal veranderd naar een versie die de kerk beter uitkwam. Alle christelijke boeken werden gecannoniseerd (dwz er werd een lijst samengesteld van boeken die oké waren) door de kerk; en zodoende zijn er vele honderden boeken over Jezus verloren gegaan totdat er nog maar een paar overbleven (en na veelvuldig wijzigen) die aan alle eisen voldeden. Sinds dat op het concilie van Nicaea werd besloten dat Jezus een god was, was er geen houden meer aan, en sinds de Middelleeuwen is er niks meer over van de orginele religie, net zoals de Joden al lang niet meer geloven wat de Joden van de Babylonische Ballingschap geloofden.
Wat opvalt is dus dat heilige boeken eigenlijk zó vaak gewijzigd zijn, dat er nog maar weinig heiligs van over is. En dat wát er vanover is, zijn uiterst gedateerde cultuurvoorschriften voor pre-historische volken. Een random-citaat zoals deze "Bied bij elk schaap een graanoffer aan van een tiende efa tarwebloem vermengd met een kwart hin olijfolie, en een wijnoffer van een kwart hin wijn." (Num. 15, 5) zou toch voldoende moeten zeggen. Zou je met dit soort citaten anno 2006 naar de veeboer gaan om een graanoffer te eisen? Zo nee; waarom zou je dan wel over de andere citaten gaan discussiëren? Omdat die citaten toevallig wél te verdedigen lijken? Het is toch echt van dezelfde geloofwaardige bron...
Mijns inziens, zijn géén van alle citaten als heilig te beschouwen; alles is door mensen mondeling doorverteld; opgeschreven; gewijzigd voor bepaalde politieke doeleinden etc. Ik hoop vanaf nu een minder aantal random-citaten tegen te komen op dit forum. Maar ik ben bang dat ik hier net zoveel citaten zal tegenkomen als voor het schrijven van deze post. Net zoals de Jehova-getuigen ook bij de mensen zullen blijven aanbellen, om ze met citaten te bestoken. Maand na Jaar na Eeuw.
Ik ben ooit enkele maanden geleden door gebruikers van dit forum gevraagd om eens een keer mijn visie te geven op religies, aangezien ik er een vrij vreemd standpunt op na hou. Ik ben namelijk noch een christen, noch een moslimnoch een atheïst: ik ben een polytheist.
Het motief van deze post is niet om mensen tegen het hoofd te stoten, maar om de mensen die altijd maar met citaten gooien (varierend van de Jehova getuige aan de deur tot aan Mohammed B. voor de rechtbank) inzicht te geven in wat ze nu eigenlijk citeren. Ik heb een keer een half uur een discussie gevoerd met een Jehova-getuige die wel de hele bijbel uit zijn hoofd kende, maar van Arius nog nooit had gehoord...
En dat vind ik onacceptabel; alle mensen die met citaten willen gooien, moeten wel de historische context van de ontstaansgeschiedenis weten. Veel mensen vergeten dat binnen de meeste religies, de meeste dingen door mensen zijn geconstrueerd: het 'heilige geschrift' is uiteindelijk ook maar door mensen opgeschreven.
Laat ik bij het Jodendom beginnen. De geschiedenis begint bij Abraham, de eerste Jood (God beloonde Abraham voor zijn gevecht tegen de heidenen). Historisch kunnen wij dit nergens met zekerheid plaatsen. Het eerste feit waar we een historisch vermoeden bij hebben is dat Mozes rond 1300-1250 v. Chr. van Egypte naar Israël moet zijn getrokken. Het is nu belangrijk om te weten dat de bijbelboeken over een periode van 1000 jaar zijn geschreven. Meestal werd het verhaal pas honderden jaren na de zogenaamde gebeurtenis opgetekend.
Een voorbeeld is het boek 'Exodus' dat zich zou afspelen tussen 1300-1250 v. Chr., maar pas 800 (!) jaar later (om precies te zijn werd Exodus geschreven tussen 586-539 v. Chr.) voor het eerst werd opgeschreven, bij de opkomst van het nieuwe geloof. Het zou dus zomaar kunnen dat er enkele foutjes in het verhaal geslopen kunnen zijn in die 800 jaar...
Wat nu belangrijk is, is dat de Joden tussen 586 en 539 v. Chr. in ballingschap in Babylon zaten. De joden waren verslagen door Nebukadnezar en gevangen genomen en meegesleept naar Babylon. In deze periode (genaamd Babylonische Ballingschap), begonnen de joden te verlangen naar de terugkeer naar Juda, waar ze uit verdreven werden. Saillant detail is dat een heel groot deel van de boeken (meer dan de helft van de in totaal 39 boeken) van het oude testament in de tijd van de babylonische ballingschap werd opgeschreven. Het is DIT moment dat de gevangen joden de volgende dingen introduceren:
1) De bijbel - verzameling heilige boeken
2) Het monotheïsme (Het idee dat er één god is die almachtig is)
3) Het idee dat het goed zal komen (dat de joden weer naar Juda terugmogen), zolang de mens god maar gehoorzaamt.
Uiteindelijk keren de joden in 539 v. Chr. terug, maar de nieuwe 'uitvindingen' worden niet weggedaan.
Het andere grote deel van de 39 boeken van het Oude Testament werd geschreven in de hellinistische periode; de periode dat het rijk der Seleuciden over Israel regeerde. In 168 v. Chr. waagde Antiochos IV Epifanes het namelijk om de heilige tempel te betreden. De joden kwamen in opstand tegen de makkabeën; de overheersers (de makkabeën/hasmoneën-opstand). Door de strijd tegen de hellinistische overheersers worden weer enkele nieuwe dingen geïntroduceerd:
1) Apocalyptiek ("De wil van god wordt geopenbaard via profeten"
2) Ontstaan messianisme ("Er zal een nieuwe David opstaan en god zal de aardse rijken vernietigen"
3) Overgenomen van de Grieken: Idee dat de ziel doorleeft
4) Doordat de ziel nu kon doorleven, ontstond er het idee van martelaarschap
5) Overgenomen van het Iraanse Dualisme: Goed versus Kwaad
Met al deze nieuwe uitvindingen erbij, konden de Joden het moraal hoog houden in de strijd tegen de Hellenistische overheersers. Wat tot nu toe duidelijk moet zijn, is dat het jodendom anno het jaar nul; niets anders was dan een bijeenraapsel van allerlei dingen van andere religies en culturen (babylonische, griekse, perzische etc.) en dat dit niet dus in één keer door een god op de aarde is beland. Neen. Alle boeken zijn door mensen geschreven, en zijn gebaseerd op de (volgens hen) waargebeurde geschiedverhalen (in grote lijnen is het oude testament historisch correct) gemixt met zelf-verzonnen elementen (monotheïsme, messianisme, apocalyptiek, leven na de dood + martelaarschap, einde der tijden), waarin men (vreemd genoeg) nu nog steeds gelooft. Voorts moet men ook bedenken dat alle boeken helemaal niet op elkaar aansloten, en daarom hebben de priesters veel later pas alle boeken gewijzigd en er een soort van draad in het verhaal geweven (de draad in de bijbel is "de wil van God"
Dat gezegd hebbende, zijn we bij het Christendom aanbeland. Jezus van Nazareth heeft daadwerkelijk bestaan, echter in het begin werd hij niet gezien als een god, maar eerder als een mens. Na verloop van tijd begon Jezus steeds meer als god vereerd te worden in het Romeinse Rijk, en daarop reageerde Arius. Zijn volgers (de Arianisten) geloven dat Jezus een mens was, en veel volken die grensden aan het Romeinse Rijk waren Arianisten (De Hunnen, De Goten, De Vandalen -> Uiteindelijk waren de Berbers ook Arianisten voor enkele eeuwen
Echter vanaf dat moment begon de kerk de religie te sturen met behulp van concilies. Langzaam en zeker werd het verhaal veranderd naar een versie die de kerk beter uitkwam. Alle christelijke boeken werden gecannoniseerd (dwz er werd een lijst samengesteld van boeken die oké waren) door de kerk; en zodoende zijn er vele honderden boeken over Jezus verloren gegaan totdat er nog maar een paar overbleven (en na veelvuldig wijzigen) die aan alle eisen voldeden. Sinds dat op het concilie van Nicaea werd besloten dat Jezus een god was, was er geen houden meer aan, en sinds de Middelleeuwen is er niks meer over van de orginele religie, net zoals de Joden al lang niet meer geloven wat de Joden van de Babylonische Ballingschap geloofden.
Wat opvalt is dus dat heilige boeken eigenlijk zó vaak gewijzigd zijn, dat er nog maar weinig heiligs van over is. En dat wát er vanover is, zijn uiterst gedateerde cultuurvoorschriften voor pre-historische volken. Een random-citaat zoals deze "Bied bij elk schaap een graanoffer aan van een tiende efa tarwebloem vermengd met een kwart hin olijfolie, en een wijnoffer van een kwart hin wijn." (Num. 15, 5) zou toch voldoende moeten zeggen. Zou je met dit soort citaten anno 2006 naar de veeboer gaan om een graanoffer te eisen? Zo nee; waarom zou je dan wel over de andere citaten gaan discussiëren? Omdat die citaten toevallig wél te verdedigen lijken? Het is toch echt van dezelfde geloofwaardige bron...
Mijns inziens, zijn géén van alle citaten als heilig te beschouwen; alles is door mensen mondeling doorverteld; opgeschreven; gewijzigd voor bepaalde politieke doeleinden etc. Ik hoop vanaf nu een minder aantal random-citaten tegen te komen op dit forum. Maar ik ben bang dat ik hier net zoveel citaten zal tegenkomen als voor het schrijven van deze post. Net zoals de Jehova-getuigen ook bij de mensen zullen blijven aanbellen, om ze met citaten te bestoken. Maand na Jaar na Eeuw.