el_Mokhtari
18-01-2006, 22:28
GROENE HART-Veertig procent van de allochtone jongeren is werkloos. Hoe ervoeren jonge allochtonen uit het Groene Hart hun zoektocht naar een baan?
Mohammed ’Mo’ Brahimi (24) uit Alphen weet het zeker: ,,Als je Ali El-nogwat heet, wordt je sollicitatiebrief meteen weggegooid.’’ " Marokkaanse vrienden van me worden er moedeloos van. Bij navraag wordt altijd gezegd dat ze eventueel teruggebeld worden of dat de vacature al ingevuld is. Het enige werk dat ze krijgen is via een uitzendbureau, voor een paar maanden. Zo kun je je nooit bewijzen en aan de bak komen.’’
Hassan El Mourabet werkt in Bergambacht bij autobedrijf Terlouw
Brahimi vindt dat hij geluk heeft gehad met zijn baan. ,,Ik heb nooit een sollicitatiebrief hoeven schrijven. Ik heb eerst vijf jaar als elektriciën gewerkt. Dat was enorm wennen, want ik zat tussen alleen maar Nederlanders. Daardoor voelde ik me in het begin niet op m’n gemak. Later ben ik via-via bij mijn huidige werkgever terechtgekomen.’’
Nu werkt Brahimi als inkoper/verkoper bij Ingmar, een bedrijf in Nieuwveen dat kachels en haarden verkoopt. ,,Daar heb ik de kans gekregen mezelf te ontwikkelen, om iets te bereiken. Dat is waar het bij veel werkgevers aan schort. Daar moeten allochtonen zich tien keer meer bewijzen dan autochtonen.’’
Hassan El Mourabet geniet van zijn werk. De 22-jarige Bergambachtenaar werkt als leerling-monteur bij Autobedrijf Terlouw in zijn woonplaats. ,,Ik moest op zoek naar een stagebedrijf en bij de eerste plek die ik op het oog had, kon ik aan de slag. Dat was natuurlijk een enorme meevaller.’’
Bij Hassans broer wilde het wat minder vlotten. ,,Hij studeert voor boekhouder, maar heeft een hoop brieven moeten sturen om aan een opleidingsplaats te komen. Ook van anderen, waaronder ook jongens met een Indonesische achtergrond, hoor ik dat het lastig is om aan de slag te kunnen.’’
Vooroordelen van mogelijke werkgevers gooien nogal eens roet in het eten, stelt El Mourabet. ,,Er wordt misschien al snel gedacht dat alle Marokkanen crimineel zijn of dat ze er met de pet naar gooien. Vooroordelen zijn altijd fout. Werkgevers kiezen liever voor veilig, door iemand met een Nederlandse naam te kiezen. Ik zag het pas nog voorbijkomen in een aflevering van Onderweg naar Morgen, waarin een jongen sollicitatiebrieven stuurde onder zijn eigen naam en met een Nederlandse naam. De Nederlandse kreeg wel reactie.’’ Bij zijn huidige werkgever gedijt El Mourabet uitstekend.. ,,Ze zijn tevreden over me en ik heb het ook goed naar mijn zin. Wanneer mijn opleiding helemaal afgerond is, blijf ik hier werken. Maar ik hoop dat de vooroordelen verdwijnen zodat de kansen voor allochtone jongeren verbeteren.’’
Bron: AD.nl
Mohammed ’Mo’ Brahimi (24) uit Alphen weet het zeker: ,,Als je Ali El-nogwat heet, wordt je sollicitatiebrief meteen weggegooid.’’ " Marokkaanse vrienden van me worden er moedeloos van. Bij navraag wordt altijd gezegd dat ze eventueel teruggebeld worden of dat de vacature al ingevuld is. Het enige werk dat ze krijgen is via een uitzendbureau, voor een paar maanden. Zo kun je je nooit bewijzen en aan de bak komen.’’
Hassan El Mourabet werkt in Bergambacht bij autobedrijf Terlouw
Brahimi vindt dat hij geluk heeft gehad met zijn baan. ,,Ik heb nooit een sollicitatiebrief hoeven schrijven. Ik heb eerst vijf jaar als elektriciën gewerkt. Dat was enorm wennen, want ik zat tussen alleen maar Nederlanders. Daardoor voelde ik me in het begin niet op m’n gemak. Later ben ik via-via bij mijn huidige werkgever terechtgekomen.’’
Nu werkt Brahimi als inkoper/verkoper bij Ingmar, een bedrijf in Nieuwveen dat kachels en haarden verkoopt. ,,Daar heb ik de kans gekregen mezelf te ontwikkelen, om iets te bereiken. Dat is waar het bij veel werkgevers aan schort. Daar moeten allochtonen zich tien keer meer bewijzen dan autochtonen.’’
Hassan El Mourabet geniet van zijn werk. De 22-jarige Bergambachtenaar werkt als leerling-monteur bij Autobedrijf Terlouw in zijn woonplaats. ,,Ik moest op zoek naar een stagebedrijf en bij de eerste plek die ik op het oog had, kon ik aan de slag. Dat was natuurlijk een enorme meevaller.’’
Bij Hassans broer wilde het wat minder vlotten. ,,Hij studeert voor boekhouder, maar heeft een hoop brieven moeten sturen om aan een opleidingsplaats te komen. Ook van anderen, waaronder ook jongens met een Indonesische achtergrond, hoor ik dat het lastig is om aan de slag te kunnen.’’
Vooroordelen van mogelijke werkgevers gooien nogal eens roet in het eten, stelt El Mourabet. ,,Er wordt misschien al snel gedacht dat alle Marokkanen crimineel zijn of dat ze er met de pet naar gooien. Vooroordelen zijn altijd fout. Werkgevers kiezen liever voor veilig, door iemand met een Nederlandse naam te kiezen. Ik zag het pas nog voorbijkomen in een aflevering van Onderweg naar Morgen, waarin een jongen sollicitatiebrieven stuurde onder zijn eigen naam en met een Nederlandse naam. De Nederlandse kreeg wel reactie.’’ Bij zijn huidige werkgever gedijt El Mourabet uitstekend.. ,,Ze zijn tevreden over me en ik heb het ook goed naar mijn zin. Wanneer mijn opleiding helemaal afgerond is, blijf ik hier werken. Maar ik hoop dat de vooroordelen verdwijnen zodat de kansen voor allochtone jongeren verbeteren.’’
Bron: AD.nl