Hamidon
26-04-2003, 16:25
Ouafa gaat gesluierd door het leven. Daardoor is ze niet meer welkom op school. Maar ze is vastbesloten haar nikaab aan te houden.
AMSTERDAM - ,,Het doet me zo'n pijn dat ik nu anders behandeld wordt, en dat alleen maar vanwege mijn nikaab.'' De 18-jarige Ouafa, derdejaars Sociaal Pedagogisch Werk, ging sinds november vorig jaar met een gezichtssluier naar school. Van top tot teen is ze gekleed in een zwart gewaad. Ze heeft lange zwarte handschoenen aan en voor haar ogen een stukje zwarte voile. ,,Maar ik ben nog steeds dezelfde persoon. Ik ben geen extremist, ik ben geen monster, ik ben gewoon een mens.''
Aanvankelijk had het regionaal opleidingscentrum (roc) van Amsterdam er geen problemen mee. Ouafa had van tevoren toestemming gevraagd aan de directie en gekregen. Maar toen er nog drie meisjes met een nikaab op school verschenen, werd het verboden. Omdat ze nou eenmaal haar diploma wil halen, is Ouafa sindsdien bereid tijdens de les de sluier af te doen. Maar ze verlaat het klaslokaal absoluut niet zonder nikaab, terwijl het schoolbestuur het dragen ervan ook niet toestaat in de kantine, gangen of toilet. Gevolg: de leerlinge komt de school niet meer in.
Ouafa: ,,Ik mag toch zelf weten wat ik buiten de les doe? Wie heeft het recht te bepalen wat ik wel en niet mag dragen? De samenleving? Maar ik maak toch ook deel uit van die samenleving?'', zegt ze stellig.
Gisteren kwamen circa zeventig moslimjongeren bijeen tijdens een protestmanifestatie in Amsterdam tegen het beleid van het roc. En om de gesluierde meisjes een hart onder de riem te steken. Miryam (15): ,,Ik wil ze steunen. Ik vind het ver gaan dat ze hun gezicht en hun handen bedekken, maar ze mogen het wel van mij.''
Ouafa werkt nu in een kinderdagverblijf. Zonder nikaab. ,,Dat kan niet anders als je met kinderen werkt. Ze zijn ook te jong om aan uit te leggen waarom ik het doe. Ik begrijp ook echt wel dat bijvoorbeeld een arts of piloot niet kan functioneren met een nikaab. Dat ik die beroepen niet kan uitoefenen, is het gevolg van de keuze die ik maak om een nikaab te dragen. Maar het recht op onderwijs mag mij niet worden afgenomen.''
Twee jaar geleden liep Ouafa er net als vele tienermeisjes nog uitdagend bij. Korte shirtjes, strakke broeken. ,,Mijn ouders vroegen wel eens of ik niet wat wijdere kleren aan kon trekken. Maar ze verboden niets.''
Ze had ook wel eens een vriendje, maar gezoend heeft ze nog nooit. ,,Ik vond de aandacht van jongens toen niet erg. Ik dacht dat het hoorde bij het leven. Ik leefde toen nog in het wereldse. Doordat ik meisjes met hoofddoeken zag, ben ik me af gaan vragen waarom zij dat doen. Ik verdiepte me in het geloof. Toen kwam ik er achter dat het hiernamaals het echte leven is.''
,,Als ik op dezelfde manier was doorgegaan, ben ik ervan overtuigd dat ik niet goed zou terechtkomen na mijn dood. Wat ik me bij het hiernamaals voorstel? Dat weet ik niet. Ik zie het zo voor me: als je goed en hard werkt, krijg je daar een beloning voor. Als je goed leeft word je ook beloond. Je kunt ook goed leven met alleen een hoofddoek, maar ik draag een nikaab, omdat de vrouwelijke metgezellen van Mohammed het ook deden. Van de islam mogen mannen niet naar vrouwen kijken. Nu kijken ze natuurlijk ook naar me, maar dat doen ze niet meer uit verleiding. Maar of ik nou een nikaab voor de lol draag of vanwege mijn geloof, zou voor de school niet uit moeten maken.''
De school weigert Ouafa toegang omdat het de communicatie belemmert. ,,Maar mijn cijfers gingen niet achteruit. De leraren hadden er geen problemen mee. Pas toen er meer meisjes met nikaab kwamen, was het een probleem. Dat is discriminatie.'' Het roc kreeg in maart gelijk van de Commissie Gelijke Behandeling, omdat het dragen van een sluier ook de veiligheid en de mogelijkheid om stageplaatsen te vinden in de weg staat. ,,Onzin'', aldus Ouafa. Ze wordt al feller. ,,Ten eerste zullen er echt niet zomaar tien of twintig meisjes met nikaab rondlopen. Ze maken van een mug een olifant. Maar zelfs als dat wel gebeurt, dan geeft de school ons toch naamplaatjes of desnoods een nummer op onze rug. Dan kunnen ze goed zien wie wat doet.''
,,Wij moeten doorzetten. Alleen dan zal het in de toekomst geaccepteerd worden. En dan zijn er ook genoeg stageplaatsen te vinden. Waar een wil is is een weg. Zeker weten. Anders hadden de Nederlandse vrouwen toch ook nog steeds achter het aanrecht gestaan? Niemand kan mij de nikaab afnemen.''
2003-04-26
trouw
AMSTERDAM - ,,Het doet me zo'n pijn dat ik nu anders behandeld wordt, en dat alleen maar vanwege mijn nikaab.'' De 18-jarige Ouafa, derdejaars Sociaal Pedagogisch Werk, ging sinds november vorig jaar met een gezichtssluier naar school. Van top tot teen is ze gekleed in een zwart gewaad. Ze heeft lange zwarte handschoenen aan en voor haar ogen een stukje zwarte voile. ,,Maar ik ben nog steeds dezelfde persoon. Ik ben geen extremist, ik ben geen monster, ik ben gewoon een mens.''
Aanvankelijk had het regionaal opleidingscentrum (roc) van Amsterdam er geen problemen mee. Ouafa had van tevoren toestemming gevraagd aan de directie en gekregen. Maar toen er nog drie meisjes met een nikaab op school verschenen, werd het verboden. Omdat ze nou eenmaal haar diploma wil halen, is Ouafa sindsdien bereid tijdens de les de sluier af te doen. Maar ze verlaat het klaslokaal absoluut niet zonder nikaab, terwijl het schoolbestuur het dragen ervan ook niet toestaat in de kantine, gangen of toilet. Gevolg: de leerlinge komt de school niet meer in.
Ouafa: ,,Ik mag toch zelf weten wat ik buiten de les doe? Wie heeft het recht te bepalen wat ik wel en niet mag dragen? De samenleving? Maar ik maak toch ook deel uit van die samenleving?'', zegt ze stellig.
Gisteren kwamen circa zeventig moslimjongeren bijeen tijdens een protestmanifestatie in Amsterdam tegen het beleid van het roc. En om de gesluierde meisjes een hart onder de riem te steken. Miryam (15): ,,Ik wil ze steunen. Ik vind het ver gaan dat ze hun gezicht en hun handen bedekken, maar ze mogen het wel van mij.''
Ouafa werkt nu in een kinderdagverblijf. Zonder nikaab. ,,Dat kan niet anders als je met kinderen werkt. Ze zijn ook te jong om aan uit te leggen waarom ik het doe. Ik begrijp ook echt wel dat bijvoorbeeld een arts of piloot niet kan functioneren met een nikaab. Dat ik die beroepen niet kan uitoefenen, is het gevolg van de keuze die ik maak om een nikaab te dragen. Maar het recht op onderwijs mag mij niet worden afgenomen.''
Twee jaar geleden liep Ouafa er net als vele tienermeisjes nog uitdagend bij. Korte shirtjes, strakke broeken. ,,Mijn ouders vroegen wel eens of ik niet wat wijdere kleren aan kon trekken. Maar ze verboden niets.''
Ze had ook wel eens een vriendje, maar gezoend heeft ze nog nooit. ,,Ik vond de aandacht van jongens toen niet erg. Ik dacht dat het hoorde bij het leven. Ik leefde toen nog in het wereldse. Doordat ik meisjes met hoofddoeken zag, ben ik me af gaan vragen waarom zij dat doen. Ik verdiepte me in het geloof. Toen kwam ik er achter dat het hiernamaals het echte leven is.''
,,Als ik op dezelfde manier was doorgegaan, ben ik ervan overtuigd dat ik niet goed zou terechtkomen na mijn dood. Wat ik me bij het hiernamaals voorstel? Dat weet ik niet. Ik zie het zo voor me: als je goed en hard werkt, krijg je daar een beloning voor. Als je goed leeft word je ook beloond. Je kunt ook goed leven met alleen een hoofddoek, maar ik draag een nikaab, omdat de vrouwelijke metgezellen van Mohammed het ook deden. Van de islam mogen mannen niet naar vrouwen kijken. Nu kijken ze natuurlijk ook naar me, maar dat doen ze niet meer uit verleiding. Maar of ik nou een nikaab voor de lol draag of vanwege mijn geloof, zou voor de school niet uit moeten maken.''
De school weigert Ouafa toegang omdat het de communicatie belemmert. ,,Maar mijn cijfers gingen niet achteruit. De leraren hadden er geen problemen mee. Pas toen er meer meisjes met nikaab kwamen, was het een probleem. Dat is discriminatie.'' Het roc kreeg in maart gelijk van de Commissie Gelijke Behandeling, omdat het dragen van een sluier ook de veiligheid en de mogelijkheid om stageplaatsen te vinden in de weg staat. ,,Onzin'', aldus Ouafa. Ze wordt al feller. ,,Ten eerste zullen er echt niet zomaar tien of twintig meisjes met nikaab rondlopen. Ze maken van een mug een olifant. Maar zelfs als dat wel gebeurt, dan geeft de school ons toch naamplaatjes of desnoods een nummer op onze rug. Dan kunnen ze goed zien wie wat doet.''
,,Wij moeten doorzetten. Alleen dan zal het in de toekomst geaccepteerd worden. En dan zijn er ook genoeg stageplaatsen te vinden. Waar een wil is is een weg. Zeker weten. Anders hadden de Nederlandse vrouwen toch ook nog steeds achter het aanrecht gestaan? Niemand kan mij de nikaab afnemen.''
2003-04-26
trouw