amazed_observer
21-12-2005, 04:25
De nieuwe zieligen
Column van Anil Ramdas in NRC van 19 dec. 2005
Als we nou eens niet sentimenteel doen en kijken vanuit het gezichtspunt van minister Verdonk: men kan haar hardhoofdig noemen, maar ook doortastend. Rechtlijnig, maar ook beginselvast. Ze geeft niet graag fouten toe, maar mensen die dat al te graag doen zou ik niet willen vertrouwen. Ze voert haar beleid met iets te veel hartstocht, maar je werk met hartstocht doen is niet per se een slechte eigenschap.
Haar wordt gebrek aan medeleven verweten, maar voor wie precies moet zij medeleven tonen? Voor mensen die illegaal de grens zijn overgekomen en hier asiel hebben aangevraagd? Dat zou onlogisch zijn. Iedere vreemdeling weet dat hij niet illegaal de grens mag overkomen en hij weet dat hij geen asiel moet aanvragen als hij er geen recht op heeft. Iedere vreemdeling die asiel aanvraagt terwijl hij niet echt politiek vervolgd wordt, maakt het voor de echte politiek-vervolgden moeilijker en brengt hen in gevaar. Indirect, maar willens en wetens.
Maar dat is niet het voornaamste waar Verdonk zich aan ergert. Wat haar vooral ergert is het feit dat mensen die willens en wetens de wetten van dit land overtreden en leugens ophangen tegen haar ambtenaren, ook nog eens een keer zielig gaan doen. Zielig doen, dat maakt deze minister van Vreemdelingenzaken ziedend. Ze zegt het letterlijk op haar website: ,,Zolang in Nederland asielzoekers als zielig worden beschouwd, komen we geen stap verder.''
Ik kan me zelfs voorstellen dat Verdonk nog sportief zou willen zijn, zo van: ik begrijp dat het niet prettig is in het land waar u geboren bent en dat u liever hier wilt wonen, u hebt veel moeite gedaan om hier te komen en u heeft zich goed voorbereid op een verhaal waardoor u door de mazen van onze wetten hoopte te kunnen glippen. Maar als u dan gepakt wordt, moet u niet zielig gaan doen. Neem het als een man. Probeer het desnoods nog een keer, maar ga niet zielig doen. Bespaar ons die krokodillentranen.
Nog irritanter vindt Verdonk de mensen die mee gaan zitten huilen met de zielige illegalen. De zogenaamde solidaire Nederlanders die het zo goed menen met de asielzoekers dat ze petities tekenen, rechtszaken aanspannen, brood en water voor ze brengen, zogenaamd christelijk en barmhartig zijn. Door deze barmhartigen komt zij als minister in een nog kwader daglicht te staan. Ze wordt uitgemaakt voor wreed en hardvochtig, alsof ze zelf geen gevoelens heeft, alsof ze die mensen uitzet omdat ze het leuk vindt. Hoe zieliger de illegalen overkomen, des te wreder de minister lijkt.
Is het vreemd dat Verdonk daar niet tegen kan? Dat ze dat oneerlijk vindt, dat ze daarom een tikje strenger wordt, een tikje overreageert misschien? En daar wordt ze nu voor afgestraft. Eerst viel men erover dat ze de illegalen die niet waren omgekomen bij de brand in de Schipholgevangenis, met even grote voortvarendheid wilde uitzetten. Ze waren zo zielig, want ze hadden een tragedie meegemaakt. Ja, je moet vooral met zieligheid bij deze minister aankomen.
Afgelopen woensdag viel de Kamer over het feit dat de autoriteiten in Congo te weten waren gekomen dat uit Nederland afkomstige Congolezen hier asiel hadden aangevraagd. Alsjeblieft zeg. Ten eerste is Congo geen serieus land. Het is een grote ongeorganiseerde bende waar iedereen begrijpelijkerwijs uit weg wil. En hoe houd je geheim dat zo'n man, die uit een KLM-toestel stapt, geflankeerd door twee blanke mannen die hem met lichte dwang voortduwen, hoe hou je in hemelsnaam geheim dat hij hier asiel heeft aangevraagd? Die lui daar zien toch aan zijn voorhoofd dat hij hier geprobeerd heeft illegaal binnen te komen, dus langs de weg van asiel? Denkt men echt dat ze het daar in Congo pas te weten komen als ze dat kruisje in de bovenhoek van de formulieren zien?
Nee, de Kamerleden die haar woensdagavond dwongen om 'het spijt me' te zeggen, wilden niets anders dan het plezier beleven het een keer van deze minister te horen. Ze moest een zware knieval maken om datgene waarvoor de rest van de samenleving juist juicht; nota bene op diezelfde woensdag maakte een tv-rubriek bekend dat ze door het publiek was uitgeroepen tot beste politicus van het jaar.
Maar nu moeten we opletten. Verdonk heeft de eerste helft van haar ministerschap erop zitten. Ze heeft zich in die helft vooral toegelegd op het verwijderen van vreemdelingen die hier niet mochten zijn. Nu moet ze de andere helft van haar taak ter hand nemen, want ze gaat niet alleen over immigratie, maar ook over integratie.
Ook daar is kritiek op, men vindt dat ze te weinig resultaten heeft geboekt op dat gebied, maar ze is niet eens echt begonnen. Nu het met de immigratie zo goed als afgelopen is en de uitzettingsmachine een beetje loopt, heeft ze de handen vrij om zich toe te leggen op het tweede deel: de integratie van vreemdelingen die hier legaal zijn.
Ik denk dat men dan een heel andere Verdonk te voorschijn zal zien komen. Want integratie betekent dat ze die allochtonen aan banen en opleidingen moet helpen. Integratie betekent dat die allochtonen mee moeten kunnen doen en vooruitgang moeten boeken.
Wat we zullen zien gebeuren is dat ze nu geliefd zal raken bij een nieuwe groep, de allochtonen, en zich gehaat zal maken bij een oude groep: die autochtonen die het uit nauwelijks verhuld racisme fantastisch vonden dat vreemdelingen uit het land werden gegooid.
Nou, als ze hun racisme willen botvieren zullen ze aan Verdonk een geduchte tegenstander hebben. Want ook dit deel van haar beleid zal ze met hartstocht uitvoeren, met dezelfde onverbiddelijkheid en met dezelfde hekel aan zieligheid. Racisten die alle vreemdelingen eruit willen, zij worden in de tweede helft van Verdonks ministerschap de nieuwe zieligen. En we weten hoe Verdonk staat tegenover mensen die zielig doen.
Als er in dit kabinet een minister is die van deze samenleving weer een fatsoenlijke kan maken, waarin allochtonen en autochtonen op gelijke voet met elkaar leven, is het minister Verdonk wel. Voor zielige racisten breken zware tijden aan.
Bron
Column van Anil Ramdas in NRC van 19 dec. 2005
Als we nou eens niet sentimenteel doen en kijken vanuit het gezichtspunt van minister Verdonk: men kan haar hardhoofdig noemen, maar ook doortastend. Rechtlijnig, maar ook beginselvast. Ze geeft niet graag fouten toe, maar mensen die dat al te graag doen zou ik niet willen vertrouwen. Ze voert haar beleid met iets te veel hartstocht, maar je werk met hartstocht doen is niet per se een slechte eigenschap.
Haar wordt gebrek aan medeleven verweten, maar voor wie precies moet zij medeleven tonen? Voor mensen die illegaal de grens zijn overgekomen en hier asiel hebben aangevraagd? Dat zou onlogisch zijn. Iedere vreemdeling weet dat hij niet illegaal de grens mag overkomen en hij weet dat hij geen asiel moet aanvragen als hij er geen recht op heeft. Iedere vreemdeling die asiel aanvraagt terwijl hij niet echt politiek vervolgd wordt, maakt het voor de echte politiek-vervolgden moeilijker en brengt hen in gevaar. Indirect, maar willens en wetens.
Maar dat is niet het voornaamste waar Verdonk zich aan ergert. Wat haar vooral ergert is het feit dat mensen die willens en wetens de wetten van dit land overtreden en leugens ophangen tegen haar ambtenaren, ook nog eens een keer zielig gaan doen. Zielig doen, dat maakt deze minister van Vreemdelingenzaken ziedend. Ze zegt het letterlijk op haar website: ,,Zolang in Nederland asielzoekers als zielig worden beschouwd, komen we geen stap verder.''
Ik kan me zelfs voorstellen dat Verdonk nog sportief zou willen zijn, zo van: ik begrijp dat het niet prettig is in het land waar u geboren bent en dat u liever hier wilt wonen, u hebt veel moeite gedaan om hier te komen en u heeft zich goed voorbereid op een verhaal waardoor u door de mazen van onze wetten hoopte te kunnen glippen. Maar als u dan gepakt wordt, moet u niet zielig gaan doen. Neem het als een man. Probeer het desnoods nog een keer, maar ga niet zielig doen. Bespaar ons die krokodillentranen.
Nog irritanter vindt Verdonk de mensen die mee gaan zitten huilen met de zielige illegalen. De zogenaamde solidaire Nederlanders die het zo goed menen met de asielzoekers dat ze petities tekenen, rechtszaken aanspannen, brood en water voor ze brengen, zogenaamd christelijk en barmhartig zijn. Door deze barmhartigen komt zij als minister in een nog kwader daglicht te staan. Ze wordt uitgemaakt voor wreed en hardvochtig, alsof ze zelf geen gevoelens heeft, alsof ze die mensen uitzet omdat ze het leuk vindt. Hoe zieliger de illegalen overkomen, des te wreder de minister lijkt.
Is het vreemd dat Verdonk daar niet tegen kan? Dat ze dat oneerlijk vindt, dat ze daarom een tikje strenger wordt, een tikje overreageert misschien? En daar wordt ze nu voor afgestraft. Eerst viel men erover dat ze de illegalen die niet waren omgekomen bij de brand in de Schipholgevangenis, met even grote voortvarendheid wilde uitzetten. Ze waren zo zielig, want ze hadden een tragedie meegemaakt. Ja, je moet vooral met zieligheid bij deze minister aankomen.
Afgelopen woensdag viel de Kamer over het feit dat de autoriteiten in Congo te weten waren gekomen dat uit Nederland afkomstige Congolezen hier asiel hadden aangevraagd. Alsjeblieft zeg. Ten eerste is Congo geen serieus land. Het is een grote ongeorganiseerde bende waar iedereen begrijpelijkerwijs uit weg wil. En hoe houd je geheim dat zo'n man, die uit een KLM-toestel stapt, geflankeerd door twee blanke mannen die hem met lichte dwang voortduwen, hoe hou je in hemelsnaam geheim dat hij hier asiel heeft aangevraagd? Die lui daar zien toch aan zijn voorhoofd dat hij hier geprobeerd heeft illegaal binnen te komen, dus langs de weg van asiel? Denkt men echt dat ze het daar in Congo pas te weten komen als ze dat kruisje in de bovenhoek van de formulieren zien?
Nee, de Kamerleden die haar woensdagavond dwongen om 'het spijt me' te zeggen, wilden niets anders dan het plezier beleven het een keer van deze minister te horen. Ze moest een zware knieval maken om datgene waarvoor de rest van de samenleving juist juicht; nota bene op diezelfde woensdag maakte een tv-rubriek bekend dat ze door het publiek was uitgeroepen tot beste politicus van het jaar.
Maar nu moeten we opletten. Verdonk heeft de eerste helft van haar ministerschap erop zitten. Ze heeft zich in die helft vooral toegelegd op het verwijderen van vreemdelingen die hier niet mochten zijn. Nu moet ze de andere helft van haar taak ter hand nemen, want ze gaat niet alleen over immigratie, maar ook over integratie.
Ook daar is kritiek op, men vindt dat ze te weinig resultaten heeft geboekt op dat gebied, maar ze is niet eens echt begonnen. Nu het met de immigratie zo goed als afgelopen is en de uitzettingsmachine een beetje loopt, heeft ze de handen vrij om zich toe te leggen op het tweede deel: de integratie van vreemdelingen die hier legaal zijn.
Ik denk dat men dan een heel andere Verdonk te voorschijn zal zien komen. Want integratie betekent dat ze die allochtonen aan banen en opleidingen moet helpen. Integratie betekent dat die allochtonen mee moeten kunnen doen en vooruitgang moeten boeken.
Wat we zullen zien gebeuren is dat ze nu geliefd zal raken bij een nieuwe groep, de allochtonen, en zich gehaat zal maken bij een oude groep: die autochtonen die het uit nauwelijks verhuld racisme fantastisch vonden dat vreemdelingen uit het land werden gegooid.
Nou, als ze hun racisme willen botvieren zullen ze aan Verdonk een geduchte tegenstander hebben. Want ook dit deel van haar beleid zal ze met hartstocht uitvoeren, met dezelfde onverbiddelijkheid en met dezelfde hekel aan zieligheid. Racisten die alle vreemdelingen eruit willen, zij worden in de tweede helft van Verdonks ministerschap de nieuwe zieligen. En we weten hoe Verdonk staat tegenover mensen die zielig doen.
Als er in dit kabinet een minister is die van deze samenleving weer een fatsoenlijke kan maken, waarin allochtonen en autochtonen op gelijke voet met elkaar leven, is het minister Verdonk wel. Voor zielige racisten breken zware tijden aan.
Bron