LZN
29-11-2005, 21:08
Citaat door mocrotima:
wat vinden jullie ervan??? wees eerlijk......als jullie het allemaal niks vinden maak ik het niet eens af…..
Toen ik Karim leerde kennen was hij een lieve jongen met een lief gezichtje.
We gingen zwemmen en karim stelde zich voor en vroeg of ik met hem in de souna wilde maar ik was te verlegen vandaar dat ik het niet deed.
Vanaf de eerste keer dat ik hem zag was ik in de wolken en wist dat ik met hem verder wilde gaan.
We gingen later steeds vaker afspreken en hij vroeg of hij me mocht zoenen. En natuurlijk mocht dat. De eerst maanden was ik in de wolken met hem, hij zei dat hij van me hield en ik voelde het zelfde. Een half jaar later wilde hij dat ik kennis ging maken met zijn ouders.
Ik was de volgende dag zenuwachtig om met hem mee naar huis te gegaan.
Hij had een lieve moeder, een zusje, een zus en broer zijn vader heb ik nooit gezien.
Ik was heel blij met mijn schoonfamilie ze waren meer familie voor me dan mijn eigen familie. Na een jaar met karim samen te zijn, begon hij driftbuien te krijgen. Hij moest en zou krijgen wat hij wilden. Ik werd bang voor hem. Hij zei dat als ik dat en dat niet voor hem zou doen dat hij dan naar mijn vader zou gaan. Dus deed ik het…..
Ondanks dat ik soms klappen kreeg omdat ik niet gehoorzaamde hield ik wel veel van hem.
Na dat ik anderhalf jaar samen met karim was leerde ik marwan kennen. Ik liep in de stad toen er een mooie jongen naar me toe kwam en vroeg of ik Marokkaans ben, ik antwoordde dat ik Marokkaans ben en dat ik al een vriend heb en dat hij me met rust moet laten.
Hij zei dat als ik me netjes aan hem ging voorstellen dat hij me met rust zou laten.
Dat deed hij ook…. Ik was met karim en kon natuurlijk niet met een ander verder gaan…
Na 2 maanden kwam ik erachter dat ik nog steeds aan marwan dacht en dat de liefde voor karim steeds meer vervaagden.
Dus 4 maanden later heb ik de moed verzameld en het met karim uit gemaakt….
Hij was kwaad maar ik moest wel….
Toen wilde ik even geen vriend om even na te denken en dat heb ik gedaan… Marwan hoorde dat het tussen mij en karim uit was en ging me gelijk bellen..
Na lang zeuren ging ik dus ergens met hem drinken….Het was super gezellig en we gingen praten over vroeger.
Bleek dat hij vroeger een vriend van mij neef was en dat hij toen ook al een oogje op me had maar omdat ik veel te jong voor hem was heeft hij me rust gelaten.
Jaren later zitten we dus samen aan een tafeltje wat te drinken.
Steeds als we ergens heen gingen kwamen we karim tegen, die me smeekte om met hem te praten. Maar dat wilde ik niet, wist dat ik hem pijn heb gedaan. Marwan en ik gingen steeds meer samen weg en we werden verliefd en het ging goed…
Na 2 jaar gingen we samen naar Disneyland Parijs. Een weekendje ertussen uit. Het was gewoon super om samen weg te zijn. Toen vroeg hij mij ten huwelijk. Hij zei dat we wel lang genoeg samen waren om ons te verloven. Ik vond het geweldig. Ik zat al helemaal na te denken om samen met hem een eigen huis te hebben. Hij beloofde me dat als ik 18 zou worden ( was toen 17) hij naar mijn vader ging om mijn hand te vragen. En dat was wat ik ook wilde. Ik ging nog wel eens naar het huis van karim om op visite te gaan en dat vond marwan niet erg. Elke keer als ik er was, zei karim dat ik het niet moest doen en dat ik eerst na moet denken voordat ik me ging binden met marwan. Ik dacht dat hij jaloers was en hij me voor zich zelf wilde.
Toen kwam de dag dat we naar Marokko gingen. Hij ging met vrienden en ik met mijn ouders. We spraken af om elkaar in Marokko te zien. Een maal daar aangekomen ging ik naar me tante. En vertelde haar alles over mij en marwan. Toen ze alles eenmaal had gehoord wilde ze hem ontmoeten. Dat deden we ook. Het was super. Toen zei ik tegen marwan dat ik met mijn tante en haar man naar rabat ging. Hij zei dat hij ons wel zou brengen. Ik vroeg het mij oom en tante en die vonden het goed. We gingen op weg. Toen we daar aankwamen vroeg marwan aan mijn oom of ik samen met hem naar zee mocht gaan. En dat mocht. Ik ging onze spullen pakken en marwan zou dan vast de auto naar voren rijden. Toen ik klaar was sprong ik in de auto en gingen samen op weg naar zee. Toen ik de zee zag moest ik gewoon zwemmen en ik begon mijn kleren vast uit te doen (had mijn bikini onder mijn kleren) toen marwan de auto ging parkeren rende ik naar de zee toe. Toen ik lekker in het water aan het afkoelen was kwam marwan eraan. Dat was een gezellige dag. Na het zwemmen gingen we uit eten en toen samen naar mijn tante en oom. Ik vertelde hun dat ik het geweldig heb gehad en dat ik samen met marwan naar een discotheek ging. Ze zeiden dat zet goed vonden.
Toen mijn vakantie was afgelopen ging ik met mijn ouders terug naar Nederland en marwan zou een maand later komen. Hij belde me gelijk toen ik thuis was. En vroeg of alles goed was. Ik vertelde dat ik hem erg miste en dat ik wilde dat hij bij me was. Een paar dagen later wilde hij me nodig spreken. Hij zei dat het belangrijk was. Ik werd zenuwachtig en belde hem op.Toen vroeg hij me te gaan zitten en dat deed ik. Hij zei dat ik moest kiezen tussen met hem of Nederland… ik begreep het niet….Hij zei dat als ik voor hem koos we gingen trouwen en in Marokko wonen… of als ik voor Nederland zou kiezen hem maar moest vergeten…Ik werd kwaad!!!!
Ik was radeloos en wist niet waar ik tussen moest kiezen. Hij gaf me 2 weken om na te denken. En dat deed ik dus. Dagen piekeren en huilen. Toen had ik besloten om in Nederland te blijven om mijn opleiding af te maken, zodat ik later een mooie baan zal hebben. Heb altijd gezegd dat ik nooit afhankelijk van mijn man zou zijn. En in Marokko zou ik dat zijn.
Toen moest ik hem bellen om hem te vertellen wat ik had besloten. Ik vertelde hem dat ik in Nederland wilde blijven om mijn opleiding af te maken en zorgen dat ik nooit afhankelijk van een man zou zijn. En dat als ik naar Marokko ging dat ik altijd afhankelijk van hem zou zijn. Dat is wel het laatste wat ik wilde, ondanks dat ik van hem hield.
Hij zei dat ik dus mijn keus had gemaakt en dat hij dat wel had verwacht. En dat ik hem dus maar nu moest gaan vergeten…..
Toen zei ik van marwan ik zou jou nooit kunnen vergeten, je hebt een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Bij bleef stil totdat hij zei dat hij mij ook nooit zou kunnen vergeten, hoeveel moeite er hij ook voor moet doen, hij vergeet me gewoon niet…. Ik hing op…. Ik was een beetje teleurgesteld maar ook opgelucht.
Het leven ging door, ik deed gewoon niks leuks meer…. Ik ging van huis naar school en van school naar werk. Meer deed ik gewoon niet. Ik werd ook gek van het gemis om me heen. Een paar weken later waren mijn vriendinnen het ook zat dat ze me zo weinig zagen. Ze baalden ervan dat ik ook nooit iets leuks meer met hun deed. Ik beloofde hun dat ik met hun ging shoppen als ik vrij was van school. Na school belde ik naar huis dat ik even lekker met mijn vriendinnen ging winkelen. Mijn ouders vonden het goed omdat ik gewoon niks leuks meer deed. Na de hele dag te hebben gewinkeld waren we blij omdat ons meidengroepje weer samen was. Zo deden we dat om de week…… het was super gezellig en leuk…
Ondanks dat ik marwan bijna elke dag op MSN sprak begon ik steeds meer te wennen dat hij niet meer bij me was. Hij was inmiddels al 4 maanden weg. Toen ik weer eens online kwam, sprak hij me gelijk aan. Hij vertelde dat hij mij en zijn moeder toch wel erg mist. En dat hij er over nadacht om toch terug te komen. Ik wist niet wat ik moest doen... hij zei dat hij donderdag ( het was toen dinsdag) aan zou komen. Ik beloofde hem dat ik donderdag om 12 uur op schiphol zou zijn op hem op te halen. Toen ik offline ging belde ik eerst mijn vriendinnen om het met hun te bespreken. We spraken af om woensdag samen te komen om het te bespreken. Toen ik bij hun aan kwam begonnen ze te gillen… ze waren helemaal blij voor me.. we gingen gelijk naar de stad om leuke kleren te kopen.
Toen ik donderdag ochtend wakker werd moest ik me gelijk om kleden en me haar doen zodat ik hem moest ophalen. Eindelijk kwam ik bij schiphol aan. Ik was een beetje laat omdat mijn trein vertraging had. Hij stond al op me te wachten.. toen hij me zag schrok hij en kwam naar me toe lopen. We knuffelden elkaar.. later gingen we ergens wat eten en drinken. En we praatten over de toekomst van ons samen. Hij zei dat hij een huisje wilde zoeken en dat hij een vaste baan wilde voordat hij mijn hand aan mijn vader zou vragen. Hij was bang dat mijn vader het niet zou toelaten. Ik zei dat ik het niet wist omdat ik thuis de oudste en het enige meisje ben.
We gingen een drukke tijd tegemoet.. Hij was opzoek naar een huis gegaan. En had al vrij snel een leuke baan. Het ging gewoon goed tussen ons. Ondank dat we zo lang samen waren was ik nog wel verliefd. En wist zeker dat hij gewoon de ware was voor me. Ik dacht dat ik hem door en door kende. Dat je iemands ware gezicht na een jaar wel zou zien. Ik had ervaring met karim gehad.
.Toen ik Karim leerde kennen was hij een lieve jongen met een lief gezichtje.
We gingen zwemmen en karim stelde zich voor en vroeg of ik met hem in de souna wilde maar ik was te verlegen vandaar dat ik het niet deed.
Vanaf de eerste keer dat ik hem zag was ik in de wolken en wist dat ik met hem verder wilde gaan.
We gingen later steeds vaker afspreken en hij vroeg of hij me mocht zoenen. En natuurlijk mocht dat. De eerst maanden was ik in de wolken met hem, hij zei dat hij van me hield en ik voelde het zelfde. Een half jaar later wilde hij dat ik kennis ging maken met zijn ouders.
Ik was de volgende dag zenuwachtig om met hem mee naar huis te gegaan.
Hij had een lieve moeder, een zusje, een zus en broer zijn vader heb ik nooit gezien.
Ik was heel blij met mijn schoonfamilie ze waren meer familie voor me dan mijn eigen familie. Na een jaar met karim samen te zijn, begon hij driftbuien te krijgen. Hij moest en zou krijgen wat hij wilden. Ik werd bang voor hem. Hij zei dat als ik dat en dat niet voor hem zou doen dat hij dan naar mijn vader zou gaan. Dus deed ik het…..
Ondanks dat ik soms klappen kreeg omdat ik niet gehoorzaamde hield ik wel veel van hem.
Na dat ik anderhalf jaar samen met karim was leerde ik marwan kennen. Ik liep in de stad toen er een mooie jongen naar me toe kwam en vroeg of ik Marokkaans ben, ik antwoordde dat ik Marokkaans ben en dat ik al een vriend heb en dat hij me met rust moet laten.
Hij zei dat als ik me netjes aan hem ging voorstellen dat hij me met rust zou laten.
Dat deed hij ook…. Ik was met karim en kon natuurlijk niet met een ander verder gaan…
Na 2 maanden kwam ik erachter dat ik nog steeds aan marwan dacht en dat de liefde voor karim steeds meer vervaagden.
Dus 4 maanden later heb ik de moed verzameld en het met karim uit gemaakt….
Hij was kwaad maar ik moest wel….
Toen wilde ik even geen vriend om even na te denken en dat heb ik gedaan… Marwan hoorde dat het tussen mij en karim uit was en ging me gelijk bellen..
Na lang zeuren ging ik dus ergens met hem drinken….Het was super gezellig en we gingen praten over vroeger.
Bleek dat hij vroeger een vriend van mij neef was en dat hij toen ook al een oogje op me had maar omdat ik veel te jong voor hem was heeft hij me rust gelaten.
Jaren later zitten we dus samen aan een tafeltje wat te drinken.
Steeds als we ergens heen gingen kwamen we karim tegen, die me smeekte om met hem te praten. Maar dat wilde ik niet, wist dat ik hem pijn heb gedaan. Marwan en ik gingen steeds meer samen weg en we werden verliefd en het ging goed…
Na 2 jaar gingen we samen naar Disneyland Parijs. Een weekendje ertussen uit. Het was gewoon super om samen weg te zijn. Toen vroeg hij mij ten huwelijk. Hij zei dat we wel lang genoeg samen waren om ons te verloven. Ik vond het geweldig. Ik zat al helemaal na te denken om samen met hem een eigen huis te hebben. Hij beloofde me dat als ik 18 zou worden ( was toen 17) hij naar mijn vader ging om mijn hand te vragen. En dat was wat ik ook wilde. Ik ging nog wel eens naar het huis van karim om op visite te gaan en dat vond marwan niet erg. Elke keer als ik er was, zei karim dat ik het niet moest doen en dat ik eerst na moet denken voordat ik me ging binden met marwan. Ik dacht dat hij jaloers was en hij me voor zich zelf wilde.
Toen kwam de dag dat we naar Marokko gingen. Hij ging met vrienden en ik met mijn ouders. We spraken af om elkaar in Marokko te zien. Een maal daar aangekomen ging ik naar me tante. En vertelde haar alles over mij en marwan. Toen ze alles eenmaal had gehoord wilde ze hem ontmoeten. Dat deden we ook. Het was super. Toen zei ik tegen marwan dat ik met mijn tante en haar man naar rabat ging. Hij zei dat hij ons wel zou brengen. Ik vroeg het mij oom en tante en die vonden het goed. We gingen op weg. Toen we daar aankwamen vroeg marwan aan mijn oom of ik samen met hem naar zee mocht gaan. En dat mocht. Ik ging onze spullen pakken en marwan zou dan vast de auto naar voren rijden. Toen ik klaar was sprong ik in de auto en gingen samen op weg naar zee. Toen ik de zee zag moest ik gewoon zwemmen en ik begon mijn kleren vast uit te doen (had mijn bikini onder mijn kleren) toen marwan de auto ging parkeren rende ik naar de zee toe. Toen ik lekker in het water aan het afkoelen was kwam marwan eraan. Dat was een gezellige dag. Na het zwemmen gingen we uit eten en toen samen naar mijn tante en oom. Ik vertelde hun dat ik het geweldig heb gehad en dat ik samen met marwan naar een discotheek ging. Ze zeiden dat zet goed vonden.
Toen mijn vakantie was afgelopen ging ik met mijn ouders terug naar Nederland en marwan zou een maand later komen. Hij belde me gelijk toen ik thuis was. En vroeg of alles goed was. Ik vertelde dat ik hem erg miste en dat ik wilde dat hij bij me was. Een paar dagen later wilde hij me nodig spreken. Hij zei dat het belangrijk was. Ik werd zenuwachtig en belde hem op.Toen vroeg hij me te gaan zitten en dat deed ik. Hij zei dat ik moest kiezen tussen met hem of Nederland… ik begreep het niet….Hij zei dat als ik voor hem koos we gingen trouwen en in Marokko wonen… of als ik voor Nederland zou kiezen hem maar moest vergeten…Ik werd kwaad!!!!
Ik was radeloos en wist niet waar ik tussen moest kiezen. Hij gaf me 2 weken om na te denken. En dat deed ik dus. Dagen piekeren en huilen. Toen had ik besloten om in Nederland te blijven om mijn opleiding af te maken, zodat ik later een mooie baan zal hebben. Heb altijd gezegd dat ik nooit afhankelijk van mijn man zou zijn. En in Marokko zou ik dat zijn.
Toen moest ik hem bellen om hem te vertellen wat ik had besloten. Ik vertelde hem dat ik in Nederland wilde blijven om mijn opleiding af te maken en zorgen dat ik nooit afhankelijk van een man zou zijn. En dat als ik naar Marokko ging dat ik altijd afhankelijk van hem zou zijn. Dat is wel het laatste wat ik wilde, ondanks dat ik van hem hield.
Hij zei dat ik dus mijn keus had gemaakt en dat hij dat wel had verwacht. En dat ik hem dus maar nu moest gaan vergeten…..
Toen zei ik van marwan ik zou jou nooit kunnen vergeten, je hebt een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Bij bleef stil totdat hij zei dat hij mij ook nooit zou kunnen vergeten, hoeveel moeite er hij ook voor moet doen, hij vergeet me gewoon niet…. Ik hing op…. Ik was een beetje teleurgesteld maar ook opgelucht.
Het leven ging door, ik deed gewoon niks leuks meer…. Ik ging van huis naar school en van school naar werk. Meer deed ik gewoon niet. Ik werd ook gek van het gemis om me heen. Een paar weken later waren mijn vriendinnen het ook zat dat ze me zo weinig zagen. Ze baalden ervan dat ik ook nooit iets leuks meer met hun deed. Ik beloofde hun dat ik met hun ging shoppen als ik vrij was van school. Na school belde ik naar huis dat ik even lekker met mijn vriendinnen ging winkelen. Mijn ouders vonden het goed omdat ik gewoon niks leuks meer deed. Na de hele dag te hebben gewinkeld waren we blij omdat ons meidengroepje weer samen was. Zo deden we dat om de week…… het was super gezellig en leuk…
Ondanks dat ik marwan bijna elke dag op MSN sprak begon ik steeds meer te wennen dat hij niet meer bij me was. Hij was inmiddels al 4 maanden weg. Toen ik weer eens online kwam, sprak hij me gelijk aan. Hij vertelde dat hij mij en zijn moeder toch wel erg mist. En dat hij er over nadacht om toch terug te komen. Ik wist niet wat ik moest doen... hij zei dat hij donderdag ( het was toen dinsdag) aan zou komen. Ik beloofde hem dat ik donderdag om 12 uur op schiphol zou zijn op hem op te halen. Toen ik offline ging belde ik eerst mijn vriendinnen om het met hun te bespreken. We spraken af om woensdag samen te komen om het te bespreken. Toen ik bij hun aan kwam begonnen ze te gillen… ze waren helemaal blij voor me.. we gingen gelijk naar de stad om leuke kleren te kopen.
Toen ik donderdag ochtend wakker werd moest ik me gelijk om kleden en me haar doen zodat ik hem moest ophalen. Eindelijk kwam ik bij schiphol aan. Ik was een beetje laat omdat mijn trein vertraging had. Hij stond al op me te wachten.. toen hij me zag schrok hij en kwam naar me toe lopen. We knuffelden elkaar.. later gingen we ergens wat eten en drinken. En we praatten over de toekomst van ons samen. Hij zei dat hij een huisje wilde zoeken en dat hij een vaste baan wilde voordat hij mijn hand aan mijn vader zou vragen. Hij was bang dat mijn vader het niet zou toelaten. Ik zei dat ik het niet wist omdat ik thuis de oudste en het enige meisje ben.
We gingen een drukke tijd tegemoet.. Hij was opzoek naar een huis gegaan. En had al vrij snel een leuke baan. Het ging gewoon goed tussen ons. Ondank dat we zo lang samen waren was ik nog wel verliefd. En wist zeker dat hij gewoon de ware was voor me. Ik dacht dat ik hem door en door kende. Dat je iemands ware gezicht na een jaar wel zou zien. Ik had ervaring met karim gehad.