Salim22
07-11-2005, 14:40
door Karim Hassoun(Voorzitter AEL-BE)
We zijn nu 10 dagen verder nadat de eerste onlusten uitbraken in de Parijse voorsteden. Onlusten die ontstonden nadat 2 jongeren van 15 en 17 de dood vonden na een nog onduidelijke achtervolgeling door de Franse politie in de Parijse voorstad Clichy-Sous-Bois.
Dat het niet louter en alleen ging of gaat om de spijtige dood van deze 2 jongeren en dat de oorzaak van de aanhoudende en uitbreidende onlusten (nu ook reeds in Rijsel, Dijon, Marseille, etc...) veel dieper ligt is nu zelfs voor de meeste rabiate critici duidelijk geworden.
Complete sociale isolatie, jarenlange structurele uitsluiting uit de arbeidsmarkt, uit de betere woonwijken, een totaal afwezig verenigingsaanbod, discriminaties allerhande en pesterijen door het politionele apparaat, repressie van de overheid etc.... hebben de "cité's" rond Parijs en andere grote steden in Frankrijk omgevormd tot een waar slachtveld en explosieve cocktail waarvan het einde niet in zicht is en dat zelfs bij uitdoving altijd terug kan oplaaien...
Zij die beweerden dat het ging om uitschot, criminelen, Islamitische fundamentalisten die uit waren op de controle van de voorsteden hebben zich alweer belachelijk gemaakt.
Zij die beweerden dat het om 'zinloos' geweld ging hebben er ook niet al teveel van begrepen.
Het geweld dat vandaag gebruikt wordt in Frankrijk door de jongeren in Aulnay-Sous-Bois, Clichy-Sous-Bois, etc....zou maar zinloos zijn als het geen positieve resultaten zou opleveren voor de uitgeslotenen in de maatschappij!
Heel Europa kijkt nu uit naar wat er verder zal gebeuren en hoe deze situatie verder zal evolueren. Ook hier in Belgie wordt reikhalzend uitgekeken naar hoe de Fransen dit politiek gaan aanpakken en of dit eventueel zich zou kunnen uitbreiden tot Belgische steden.
De afgelopen dagen mochten een aantal deskundigen tijdens de journaals van de verschillende zenders reeds hun visie op de zaken komen geven. Men had het dan vooral over eventuele reacties in Brusselse gemeenten zoals Molenbeek, Schaarbeek, St. Joost Ten Noode, etc... waar net zoals in de Franse voorsteden een grote meerderheid van uitgesloten, niet-autochtonen wonen en dagelijkse strijd voeren voor overleven.
De torenhoge werkloosheid onder vooral Marokkanen en Kongolezen in deze wijken, de weinig rooskleurige toekomstperspectieven, de harde aanpak van bepaalde Brusselse politieafdelingen en verdere verrechtsing van de politieke discours (cfr. uitsluiting van hoofddoekdragende studentes in Brusselse scholen, ...) zijn ingrediënten die een Franse scenario in geen geval uitsluiten.
In Antwerpen is het dan nog veel erger gesteld, vooral in de wijken Borgerhout en Noord. Daar heb je bovenop de bovenstaande ingrediënten nog eens een oppositiepartij die de politieke agenda dicteert, een plan X-tra dat minderheden en zogezegde 'probleemwijken" viseert, een kliklijn voor asielzoekers, een politiekorps dat door VB racisten is geïnfiltreerd, en ga zo maar verder.
Eén incident kan inderdaad het vuur aan de lont steken. De gevolgen zullen niet te overzien zijn.
De Belgische overheid dient zich inderdaad wel degelijk te bezinnen over haar beleid ten aanzien van haar minderheden, 2de en 3de generatie allochtonen, die wel degelijk sociaal en maatschappelijk geïntegreerd zijn maar op alle niveaus worden uitgesloten. De toegang tot essentiële basisrechten zoals werk, onderwijs en huisvesting wordt hen ontzegd omwille van huidskleur, origine of religie.
Geen toegang tot de arbeidsmarkt, geen toegang tot de blanke wijken door beperkte financiële mogelijkheden (rechtstreeks gevolg van de werkloosheid) of door racistische huisbazen die niet wensen te verhuren aan Marokkanen, Turken, zwarten, ... noch mogen ze hun kinderen daar in de buurt school laten lopen (ze zouden het niveau wel eens naar beneden kunnen halen).
Hierdoor wordt hun toekomst reeds op voorhand gehypothekeerd en plaveit men de weg voor nog een volgende 'verloren' generatie.
We kunnen hierover tot in den treuren verder gaan. Maar als het politiek establishment in België en Nederland niet radicaal van koers zal veranderen en blijft beweren dat Marokkanen een gebrek aan integratie vertonen en hun beleid hierop blijven baseren ziet het er niet goed uit. Want wat verklaart dat de explosieve cocktail in Belgie en Nederland nog niet is geëxplodeerd? Alle ingrediënten zijn immers ook hier in de lage landen aanwezig. Als de AEL gebrandmerkt wordt als een oproeporganisatie en niets anders dan conflict nastreeft en anderzijds wordt beweerd dat moslimjongeren niet geïntegreerd, religieus extremistisch en anti-Belgisch zijn, hoe kan het dan dat het hier nog niet serieus is misgelopen?
Na de rellen in Vorst in 1992 werd een impulsfonds opgericht dat werd ondergebracht onder het CGKR en dat diende ter financiering van allerlei projecten ter bestrijding van kansarmoede. Het fonds wordt gespijsd met geld van de Nationale Loterij en er is geen organisatie of gemeente meer in België die niet van deze pot snoepte. De VESOC akkoorden van 1998 ter bestrijding van discriminatie op de arbeidsmarkt idem dito, massaal geld verdelen zonder essentieel iets aan de problemen te doen. Toch zijn al de problemen gebleven.
De verklaring is dat moslims in overgrote meerderheid rust willen en allergisch zijn voor elke vorm van conflict. Zelfs een maatschappelijke uitsluiting doet moslims het hoofd buigen en de ellende ondergaan. Maar trop is te veel, er zijn grenzen die niet gevat kunnen worden maar die na cumulatie af en toe tot een uitbarsting kunnen leiden. En van een uitbarsting kan je nooit voorspellen hoe sterk deze aanhoudt.
De AEL heeft sinds haar ontstaan deze uitbarstingen en de ellende waar Arabische en moslimminderheden onder lijden proberen te kanaliseren naar maatschappelijke participatie en vertegenwoordiging. Burgerschap en institualisering van minderheden. Los van de integratie-industrie die na 40jaar niets voor elkaar heeft gekregen. Toepassing van democratie was nodig en was snel nodig.
De Belgische staat en de meerderheid van de Belgische burgers waren echter niet geïnteresseerd. Allochtonen moeten integreren, niet te veel opvallen en hun plaats kennen. We moeten tevreden zijn met wat er bestaat. Middenklasse Marokkanen worden voorgedragen ter wille van de status quo. De integratie-industrie wordt nog meer gesubsidieerd met federale, landelijke, provinciale, gemeentelijke en speciale fondsmiddelen. Allemaal om de essentie van de problematiek te ontwijken en te werken aan symptoombestrijding, de integratiewil versterken, dialoog verbeteren, folklore uitwisselen etc etc… En ondertussen worden moslims geconfronteerd met massale werkloosheid, met de witte vlucht uit scholen een gedemotiveerd lerarenkorps achterlatend. En zien we belachelijke beleidsmaatregelen zoals het GOK-decreet, een stagnatie van de VESOC akkoorden en een radicalisering inzake exclusief beleid voor moslims(geen hoofddoeken, Nederlands voor sociale woningen, Nederlands in moskeeën&hellip
Of de modale Belg en de goedbetaalde politicus het nu wil of niet. De inhoudelijke standpunten waar de AEL steeds voor stond zijn een synthese van wat er bij de Arabische en moslimminderheden leeft. Deze mensen met inbegrip van cultuur, religie en tradities zijn hier een realiteit en zullen nooit meer verdwijnen. Niet per C-130 en niet met assimilatie. Het is de plicht van elke Belgische burger hiermee te leren leven en het is de plicht van elke Belgische politicus om dit samenleven op gelijke basis te organiseren. Weigert men dit te doen, dan is het duidelijk welk spoor men wenst te bewandelen. Als gelijke kansen creëren, uitsluiting voorkomen, handelingen ingegeven door racisme bestraffen en moslims erkennen als burgers van dit land niet gerealiseerd worden, dan rest een uitgesloten onderklasse niets anders dan in opstand te komen tegen de instellingen die mee rechtstreeks of onrechtstreeks oorzaak zijn van haar uitsluiting.
Bron: AEL.BE
We zijn nu 10 dagen verder nadat de eerste onlusten uitbraken in de Parijse voorsteden. Onlusten die ontstonden nadat 2 jongeren van 15 en 17 de dood vonden na een nog onduidelijke achtervolgeling door de Franse politie in de Parijse voorstad Clichy-Sous-Bois.
Dat het niet louter en alleen ging of gaat om de spijtige dood van deze 2 jongeren en dat de oorzaak van de aanhoudende en uitbreidende onlusten (nu ook reeds in Rijsel, Dijon, Marseille, etc...) veel dieper ligt is nu zelfs voor de meeste rabiate critici duidelijk geworden.
Complete sociale isolatie, jarenlange structurele uitsluiting uit de arbeidsmarkt, uit de betere woonwijken, een totaal afwezig verenigingsaanbod, discriminaties allerhande en pesterijen door het politionele apparaat, repressie van de overheid etc.... hebben de "cité's" rond Parijs en andere grote steden in Frankrijk omgevormd tot een waar slachtveld en explosieve cocktail waarvan het einde niet in zicht is en dat zelfs bij uitdoving altijd terug kan oplaaien...
Zij die beweerden dat het ging om uitschot, criminelen, Islamitische fundamentalisten die uit waren op de controle van de voorsteden hebben zich alweer belachelijk gemaakt.
Zij die beweerden dat het om 'zinloos' geweld ging hebben er ook niet al teveel van begrepen.
Het geweld dat vandaag gebruikt wordt in Frankrijk door de jongeren in Aulnay-Sous-Bois, Clichy-Sous-Bois, etc....zou maar zinloos zijn als het geen positieve resultaten zou opleveren voor de uitgeslotenen in de maatschappij!
Heel Europa kijkt nu uit naar wat er verder zal gebeuren en hoe deze situatie verder zal evolueren. Ook hier in Belgie wordt reikhalzend uitgekeken naar hoe de Fransen dit politiek gaan aanpakken en of dit eventueel zich zou kunnen uitbreiden tot Belgische steden.
De afgelopen dagen mochten een aantal deskundigen tijdens de journaals van de verschillende zenders reeds hun visie op de zaken komen geven. Men had het dan vooral over eventuele reacties in Brusselse gemeenten zoals Molenbeek, Schaarbeek, St. Joost Ten Noode, etc... waar net zoals in de Franse voorsteden een grote meerderheid van uitgesloten, niet-autochtonen wonen en dagelijkse strijd voeren voor overleven.
De torenhoge werkloosheid onder vooral Marokkanen en Kongolezen in deze wijken, de weinig rooskleurige toekomstperspectieven, de harde aanpak van bepaalde Brusselse politieafdelingen en verdere verrechtsing van de politieke discours (cfr. uitsluiting van hoofddoekdragende studentes in Brusselse scholen, ...) zijn ingrediënten die een Franse scenario in geen geval uitsluiten.
In Antwerpen is het dan nog veel erger gesteld, vooral in de wijken Borgerhout en Noord. Daar heb je bovenop de bovenstaande ingrediënten nog eens een oppositiepartij die de politieke agenda dicteert, een plan X-tra dat minderheden en zogezegde 'probleemwijken" viseert, een kliklijn voor asielzoekers, een politiekorps dat door VB racisten is geïnfiltreerd, en ga zo maar verder.
Eén incident kan inderdaad het vuur aan de lont steken. De gevolgen zullen niet te overzien zijn.
De Belgische overheid dient zich inderdaad wel degelijk te bezinnen over haar beleid ten aanzien van haar minderheden, 2de en 3de generatie allochtonen, die wel degelijk sociaal en maatschappelijk geïntegreerd zijn maar op alle niveaus worden uitgesloten. De toegang tot essentiële basisrechten zoals werk, onderwijs en huisvesting wordt hen ontzegd omwille van huidskleur, origine of religie.
Geen toegang tot de arbeidsmarkt, geen toegang tot de blanke wijken door beperkte financiële mogelijkheden (rechtstreeks gevolg van de werkloosheid) of door racistische huisbazen die niet wensen te verhuren aan Marokkanen, Turken, zwarten, ... noch mogen ze hun kinderen daar in de buurt school laten lopen (ze zouden het niveau wel eens naar beneden kunnen halen).
Hierdoor wordt hun toekomst reeds op voorhand gehypothekeerd en plaveit men de weg voor nog een volgende 'verloren' generatie.
We kunnen hierover tot in den treuren verder gaan. Maar als het politiek establishment in België en Nederland niet radicaal van koers zal veranderen en blijft beweren dat Marokkanen een gebrek aan integratie vertonen en hun beleid hierop blijven baseren ziet het er niet goed uit. Want wat verklaart dat de explosieve cocktail in Belgie en Nederland nog niet is geëxplodeerd? Alle ingrediënten zijn immers ook hier in de lage landen aanwezig. Als de AEL gebrandmerkt wordt als een oproeporganisatie en niets anders dan conflict nastreeft en anderzijds wordt beweerd dat moslimjongeren niet geïntegreerd, religieus extremistisch en anti-Belgisch zijn, hoe kan het dan dat het hier nog niet serieus is misgelopen?
Na de rellen in Vorst in 1992 werd een impulsfonds opgericht dat werd ondergebracht onder het CGKR en dat diende ter financiering van allerlei projecten ter bestrijding van kansarmoede. Het fonds wordt gespijsd met geld van de Nationale Loterij en er is geen organisatie of gemeente meer in België die niet van deze pot snoepte. De VESOC akkoorden van 1998 ter bestrijding van discriminatie op de arbeidsmarkt idem dito, massaal geld verdelen zonder essentieel iets aan de problemen te doen. Toch zijn al de problemen gebleven.
De verklaring is dat moslims in overgrote meerderheid rust willen en allergisch zijn voor elke vorm van conflict. Zelfs een maatschappelijke uitsluiting doet moslims het hoofd buigen en de ellende ondergaan. Maar trop is te veel, er zijn grenzen die niet gevat kunnen worden maar die na cumulatie af en toe tot een uitbarsting kunnen leiden. En van een uitbarsting kan je nooit voorspellen hoe sterk deze aanhoudt.
De AEL heeft sinds haar ontstaan deze uitbarstingen en de ellende waar Arabische en moslimminderheden onder lijden proberen te kanaliseren naar maatschappelijke participatie en vertegenwoordiging. Burgerschap en institualisering van minderheden. Los van de integratie-industrie die na 40jaar niets voor elkaar heeft gekregen. Toepassing van democratie was nodig en was snel nodig.
De Belgische staat en de meerderheid van de Belgische burgers waren echter niet geïnteresseerd. Allochtonen moeten integreren, niet te veel opvallen en hun plaats kennen. We moeten tevreden zijn met wat er bestaat. Middenklasse Marokkanen worden voorgedragen ter wille van de status quo. De integratie-industrie wordt nog meer gesubsidieerd met federale, landelijke, provinciale, gemeentelijke en speciale fondsmiddelen. Allemaal om de essentie van de problematiek te ontwijken en te werken aan symptoombestrijding, de integratiewil versterken, dialoog verbeteren, folklore uitwisselen etc etc… En ondertussen worden moslims geconfronteerd met massale werkloosheid, met de witte vlucht uit scholen een gedemotiveerd lerarenkorps achterlatend. En zien we belachelijke beleidsmaatregelen zoals het GOK-decreet, een stagnatie van de VESOC akkoorden en een radicalisering inzake exclusief beleid voor moslims(geen hoofddoeken, Nederlands voor sociale woningen, Nederlands in moskeeën&hellip
Of de modale Belg en de goedbetaalde politicus het nu wil of niet. De inhoudelijke standpunten waar de AEL steeds voor stond zijn een synthese van wat er bij de Arabische en moslimminderheden leeft. Deze mensen met inbegrip van cultuur, religie en tradities zijn hier een realiteit en zullen nooit meer verdwijnen. Niet per C-130 en niet met assimilatie. Het is de plicht van elke Belgische burger hiermee te leren leven en het is de plicht van elke Belgische politicus om dit samenleven op gelijke basis te organiseren. Weigert men dit te doen, dan is het duidelijk welk spoor men wenst te bewandelen. Als gelijke kansen creëren, uitsluiting voorkomen, handelingen ingegeven door racisme bestraffen en moslims erkennen als burgers van dit land niet gerealiseerd worden, dan rest een uitgesloten onderklasse niets anders dan in opstand te komen tegen de instellingen die mee rechtstreeks of onrechtstreeks oorzaak zijn van haar uitsluiting.
Bron: AEL.BE