bozeoog
30-10-2005, 20:13
Joden en Moslims in Marokko
Voor één keer, omdat deze de eerste column voor M-zine is, zal ik mij veroorloven iets over mijn eigen achtergrond te vertellen. Het is namelijk hoogst ongebruikelijk als columnist over jezelf te schrijven. Het is echter in dit geval functioneel vanwege het onderwerp. Of zou het toch geen gek idee zijn de jonge generatie landgenoten deelgenoot te maken van de weg die ondergetekende, als eerste generatie Marokkaan heeft moeten afleggen om van straatveger het tot professor te schoppen? Niet dat iedereen professor moet willen zijn. Stel je voor! Wat een saaie wereld krijgen we dan. Nee, ik zou alleen willen voorkomen dat iedere land - en lot genoot en ook anderen door dezelfde hel moet en met dezelfde problemen moet worstelen om verder te komen. Anders gezegd, de mogelijkheid bieden andermans ervaringen voor de eigen toekomst opbouw te benutten. Anderzijds, zou een dergelijke nieuwe wijze van column schrijven passen in wat Jeff Gaspersz, collega-professor Management van innovatie en Creativiteit aan de universiteit van Nyenrode bedoelde met de uitspraak: "diversiteit betekent een grote kans op creativiteit, omdat mensen zo vanuit verschillende invalshoeken naar een probleem kunnen kijken", in het expert-interview met het recent nummer van het blad WerkZaken. Niet alleen 'naar een probleem', zou ik zeggen, maar breder, bij iedere vraagstuk betekent diversiteit een grote kans op creativiteit.
Met deze uitvoerige aanloop, meen ik voldoende recht te hebben gedaan aan de Marokkaanse wijze van aanpak. Terug naar de eigen achtergrond.
Ergens halverwege de vorige eeuw, helemaal exact is niet bekend omdat er in afgelegen plattelandse gebieden (in niet alleen in Marokko) niet werd geregisseerd, ben ik in het Berber stadje Midelt geboren[/SIZE]. Een liefelijk plek in de hoge Atlasgebergte, aan de voet van één van de hoogste bergen van Marokko, jbel El-Ajachi, ruim 3400 meter hoog. [SIZE="4"]Op dit moment woont er geen één Jood, maar in mijn tijd woonden er maar liefst drie duizend[/SIZE]. Dit aantal komt overeen met het totaal aantal Joden dat momenteel in heel Marokko woont. In mijn tijd waren dat meer dan twee honderd veertig duizend. [SIZE="4"]Velen zijn naar Frankrijk, Canada en andere landen geëmigreerd, de meesten zijn, echter, om religieuze redenen naar Israël vertrokken.
Anders dan in andere Arabische landen, de Joden in Marokko hadden het zeer naar hun zin. Er heerste een bijna volmaakte harmonie tussen de Moslims en de Joden. Of het nu om Berbers of Arabieren ging, Joden hadden een goede verstandhouding met hun omgeving in Marokko. Het merkwaardige was, en daar zou Europa en dus ook Nederland, iets van kunnen leren, dat er een volkomen, segregatie tussen Joden en Moslim was. Wijken, de Mellah, maar ook scholen waren volstrekt van elkaar gescheiden. Ik zelf bezocht alleen en louter Joodse scholen en later, toen ik leraar werd, gaf ik les eveneens aan een Joodse school in de Nouveau Mellah in de pittoreske stad Meknès. Deze Joodse scholen werden evenwel niet door de Marokkaanse overheid bekostigd, mar door de internationale organisatie Alliance Insraëlite Universelle (AIU). Waren er dan geen Jodenhaters in Marokko? Zeker wel. Maar om nu te beweren dat er een soort automatisme is Moslims zijn Jodenhaters is onzin. Er waren, er zijn en er zullen ten alle tijden zijn Moslims, ook van Marokkaans afkomst, die anti-Joodse gevoelens koesteren. De één vanwege de algemene verschijnselen die het antisemitisme voeden, hier zijn kasten vol boeken over geschreven, de ander vanwege zijn of haar fundamentalistische Islamitische opvatting over al die 'varkens' die van alles zijn behalve Moslim. En een derde behoort gewoonweg tot de categorie niet deugende raaddraaiers. Hoe het ook zij, Marokko was en is voor de Joden het minst antisemitisch land in de Arabische wereld. Ik durf zelfs te beweren dat er in Marokko minder antisemiten zijn dan in de zogenaamde 'tolerante Nederland'. Terwijl in Nederland, op de tweede plaats na Polen het hoogste percentage joden is in de Tweede Wereldoorlog is weggevoerd, ging het in Marokko heel anders Toen het verzoek van de Nazi's Marokko bereikte om lijsten van de Joodse bewoners van dat land te verstrekken antwoordde de toenmalige Koning, Mohammed de vijfde, dat Marokko alleen Marokkaanse burgers heeft, zonder onderscheid naar Joden en niet Joden.
Dit, terwijl, zoals reeds aangestipt, daar in Marokko, anders dan in Nederland Joden gesegregeerd woonden. Meer hierover in de volgende column.
je kon ze herkennen aan hun goude tanden en de berbers joden naaide hun goud in hun kleding dat bij moslims 7aram was!!!
http://www.davidpinto.nl/colunms
Voor één keer, omdat deze de eerste column voor M-zine is, zal ik mij veroorloven iets over mijn eigen achtergrond te vertellen. Het is namelijk hoogst ongebruikelijk als columnist over jezelf te schrijven. Het is echter in dit geval functioneel vanwege het onderwerp. Of zou het toch geen gek idee zijn de jonge generatie landgenoten deelgenoot te maken van de weg die ondergetekende, als eerste generatie Marokkaan heeft moeten afleggen om van straatveger het tot professor te schoppen? Niet dat iedereen professor moet willen zijn. Stel je voor! Wat een saaie wereld krijgen we dan. Nee, ik zou alleen willen voorkomen dat iedere land - en lot genoot en ook anderen door dezelfde hel moet en met dezelfde problemen moet worstelen om verder te komen. Anders gezegd, de mogelijkheid bieden andermans ervaringen voor de eigen toekomst opbouw te benutten. Anderzijds, zou een dergelijke nieuwe wijze van column schrijven passen in wat Jeff Gaspersz, collega-professor Management van innovatie en Creativiteit aan de universiteit van Nyenrode bedoelde met de uitspraak: "diversiteit betekent een grote kans op creativiteit, omdat mensen zo vanuit verschillende invalshoeken naar een probleem kunnen kijken", in het expert-interview met het recent nummer van het blad WerkZaken. Niet alleen 'naar een probleem', zou ik zeggen, maar breder, bij iedere vraagstuk betekent diversiteit een grote kans op creativiteit.
Met deze uitvoerige aanloop, meen ik voldoende recht te hebben gedaan aan de Marokkaanse wijze van aanpak. Terug naar de eigen achtergrond.
Ergens halverwege de vorige eeuw, helemaal exact is niet bekend omdat er in afgelegen plattelandse gebieden (in niet alleen in Marokko) niet werd geregisseerd, ben ik in het Berber stadje Midelt geboren[/SIZE]. Een liefelijk plek in de hoge Atlasgebergte, aan de voet van één van de hoogste bergen van Marokko, jbel El-Ajachi, ruim 3400 meter hoog. [SIZE="4"]Op dit moment woont er geen één Jood, maar in mijn tijd woonden er maar liefst drie duizend[/SIZE]. Dit aantal komt overeen met het totaal aantal Joden dat momenteel in heel Marokko woont. In mijn tijd waren dat meer dan twee honderd veertig duizend. [SIZE="4"]Velen zijn naar Frankrijk, Canada en andere landen geëmigreerd, de meesten zijn, echter, om religieuze redenen naar Israël vertrokken.
Anders dan in andere Arabische landen, de Joden in Marokko hadden het zeer naar hun zin. Er heerste een bijna volmaakte harmonie tussen de Moslims en de Joden. Of het nu om Berbers of Arabieren ging, Joden hadden een goede verstandhouding met hun omgeving in Marokko. Het merkwaardige was, en daar zou Europa en dus ook Nederland, iets van kunnen leren, dat er een volkomen, segregatie tussen Joden en Moslim was. Wijken, de Mellah, maar ook scholen waren volstrekt van elkaar gescheiden. Ik zelf bezocht alleen en louter Joodse scholen en later, toen ik leraar werd, gaf ik les eveneens aan een Joodse school in de Nouveau Mellah in de pittoreske stad Meknès. Deze Joodse scholen werden evenwel niet door de Marokkaanse overheid bekostigd, mar door de internationale organisatie Alliance Insraëlite Universelle (AIU). Waren er dan geen Jodenhaters in Marokko? Zeker wel. Maar om nu te beweren dat er een soort automatisme is Moslims zijn Jodenhaters is onzin. Er waren, er zijn en er zullen ten alle tijden zijn Moslims, ook van Marokkaans afkomst, die anti-Joodse gevoelens koesteren. De één vanwege de algemene verschijnselen die het antisemitisme voeden, hier zijn kasten vol boeken over geschreven, de ander vanwege zijn of haar fundamentalistische Islamitische opvatting over al die 'varkens' die van alles zijn behalve Moslim. En een derde behoort gewoonweg tot de categorie niet deugende raaddraaiers. Hoe het ook zij, Marokko was en is voor de Joden het minst antisemitisch land in de Arabische wereld. Ik durf zelfs te beweren dat er in Marokko minder antisemiten zijn dan in de zogenaamde 'tolerante Nederland'. Terwijl in Nederland, op de tweede plaats na Polen het hoogste percentage joden is in de Tweede Wereldoorlog is weggevoerd, ging het in Marokko heel anders Toen het verzoek van de Nazi's Marokko bereikte om lijsten van de Joodse bewoners van dat land te verstrekken antwoordde de toenmalige Koning, Mohammed de vijfde, dat Marokko alleen Marokkaanse burgers heeft, zonder onderscheid naar Joden en niet Joden.
Dit, terwijl, zoals reeds aangestipt, daar in Marokko, anders dan in Nederland Joden gesegregeerd woonden. Meer hierover in de volgende column.
http://www.davidpinto.nl/colunms