tatoooti
29-10-2005, 06:59
als door een slange beet verdoofd liet je me achter..
met je woorden die mijn liefde voor jou..
beetje bij beetje haar laatste adem gedwongen deed uitblazen..
nee huilen doe ik niet om jou...
jij liet me zien wat je in staat bent ..ja je hebzucht is in het nauw..
verdriet heb ik niet om jou...
jij liet me zien wat ik niet wou...
dat houden van jou....was vaag en onecht...
ik had je door...maar bleef altijd oprecht...
dat houden van jou...was gemeen en theatraal..
ik had je door...maar bleef je altijd trouw...
er komt een dag van spijt...en dan ben je alleen!
ik had je nodig...je keek langs me heen!
vergevingsgezind was je voor je vijanden....lachen gieren brullen...cafetjes...verspreid over liefdevolle weilanden...
poespas van weelde deden jou ogen schitteren...en je hartje razen als een denderende stoomlocomotief...dan was ik je mannetje...
sobere gezelschappen geurend van armoede...waar niets te krijgen was....
deden jou liefde voor mij verbleken en hunkerend naar datgene wat jou van mij zou verlossen...
maagdelijkheid werd jou ontnomen door heren die met ponden smeten alsof het niets was daar in het hoge noorden het kanaal overstekend smachtend naar het britserijk gevulde hoofdstad van melk in je thee en bonen bij het ontbijt!
maar ach dat deerde mij niet ...ik hield van jou om wie je was...
beetgenomen door jou zogenaamde liefde...kijk ik terug met woede en haat...
mezelf meer dan eens afvragend wat voor verkeerds ik deed....
mijn liefde was eerlijk en oprecht...schoon en verheven van jou lustige tekortkomingen van euro's producerende beurzen...die jij aanbad...
vergeet!en ik zal je herinnerren...aan de dagen die voorbij vlogen...vastklampend aan mij en aan m'n ziel alsof je leven ervan af hing...
vergeet en ik zal je herinnerren...aan de vreugde die je beleefde aan mij en mijn lieve naasten die voor je klaar stonden...
vergeet en ik zal je herinnerren aan de nachtrust die ik aan jou verspeelde denkend ach waarom niet ze is toch de mijne...
ik vraag me af....was jij mijn liefde wel waard?
ik laat het antwoord in het midden...dan kan jij dansend van je nieuwe geluk en vreugde in vullen wat jou gedachten je na laten als je eenzaam en ongelukkig geknield voor het bed van je ma trachtend stukken uit het verre verleden tot het tastbare probeert te doen gelden...waar je niet bij kan komen ...hoe erg je je best ook doet...
als die dag komt...en die komt geloof me....zal ik je als nog vergeven....voor het verdriet dat jij mij aandeed....
liefde is niet aan jou besteed...ook al denk je van wel....alvast sterkte!
het hofje....
met je woorden die mijn liefde voor jou..
beetje bij beetje haar laatste adem gedwongen deed uitblazen..
nee huilen doe ik niet om jou...
jij liet me zien wat je in staat bent ..ja je hebzucht is in het nauw..
verdriet heb ik niet om jou...
jij liet me zien wat ik niet wou...
dat houden van jou....was vaag en onecht...
ik had je door...maar bleef altijd oprecht...
dat houden van jou...was gemeen en theatraal..
ik had je door...maar bleef je altijd trouw...
er komt een dag van spijt...en dan ben je alleen!
ik had je nodig...je keek langs me heen!
vergevingsgezind was je voor je vijanden....lachen gieren brullen...cafetjes...verspreid over liefdevolle weilanden...
poespas van weelde deden jou ogen schitteren...en je hartje razen als een denderende stoomlocomotief...dan was ik je mannetje...
sobere gezelschappen geurend van armoede...waar niets te krijgen was....
deden jou liefde voor mij verbleken en hunkerend naar datgene wat jou van mij zou verlossen...
maagdelijkheid werd jou ontnomen door heren die met ponden smeten alsof het niets was daar in het hoge noorden het kanaal overstekend smachtend naar het britserijk gevulde hoofdstad van melk in je thee en bonen bij het ontbijt!
maar ach dat deerde mij niet ...ik hield van jou om wie je was...
beetgenomen door jou zogenaamde liefde...kijk ik terug met woede en haat...
mezelf meer dan eens afvragend wat voor verkeerds ik deed....
mijn liefde was eerlijk en oprecht...schoon en verheven van jou lustige tekortkomingen van euro's producerende beurzen...die jij aanbad...
vergeet!en ik zal je herinnerren...aan de dagen die voorbij vlogen...vastklampend aan mij en aan m'n ziel alsof je leven ervan af hing...
vergeet en ik zal je herinnerren...aan de vreugde die je beleefde aan mij en mijn lieve naasten die voor je klaar stonden...
vergeet en ik zal je herinnerren aan de nachtrust die ik aan jou verspeelde denkend ach waarom niet ze is toch de mijne...
ik vraag me af....was jij mijn liefde wel waard?
ik laat het antwoord in het midden...dan kan jij dansend van je nieuwe geluk en vreugde in vullen wat jou gedachten je na laten als je eenzaam en ongelukkig geknield voor het bed van je ma trachtend stukken uit het verre verleden tot het tastbare probeert te doen gelden...waar je niet bij kan komen ...hoe erg je je best ook doet...
als die dag komt...en die komt geloof me....zal ik je als nog vergeven....voor het verdriet dat jij mij aandeed....
liefde is niet aan jou besteed...ook al denk je van wel....alvast sterkte!
het hofje....