LZN
28-10-2005, 21:44
Citaat door __anoniem__:
Spijt, spijt en nog eens spijt.
Een woord van vier letters, maar die toch de harten laten beven en de tranen laten vloeien.
Spijt voor me gedrag.
Spijt voor me woorden.
Spijt voor me denkwijze.
Spijt voor me handelingen.
SPIJT DAT IK OOIT GEBOREN BEN!
Had ik maar een gum waarmee ik mezelf kon uitgummen, dan bezorgde ik mezelf en andere niet zoveel ellende.
Spijt in dit leven, dagenlang niet geslapen en tranen stromen alsof ze nooit zullen ophouden.
Maanden, Jarenlang van deze leven genieten, totdat ik mezelf niet meer kon bewegen.
Het werd me vertelt maar ik wou niet luisteren opeens hoorde ik ALLAHU AKBAR.
Ja dat weet ik!!
Dat dringt tot me door hoe zou ik anders binnen een paar uur half dood kunnen zijn.
Tranen vloeien over me wangen, me ogen worden wazig. Heb ik nog een kans??
Yah Allah vergeeft u mij!!
Ik heb me door sitan leiden verleiden, of nee om eerlijk te zijn: Het is me eigen domheid!
Ik riep: de koran is me boek, maar uitgelezen was nooit gebeurt.
Ik hoorde alleen van mensen, en dacht vaak: Nee ik ben niet zo een extremist.
Had ik maar nagedacht!
Ik kon alleen hopen op de hulp van allah.
Maar waarom zou allah mij helpen terwijl ik ongehoorzaamde. WAAROM!!
Waarom had ik niet geluisterd!
Yah Allah ik smeekte u om de dood als dat beter voor me was.
En U heeft me uitstel gegeven, waaraan ik dat verdien dat weet ik niet.
Maar ik zal nooit vergeten, de angstige blikken die me aankeken.
De pijn die ik voelde waardoor ik dagelang niet kon slapen.
Me stem die ik niet kon gebruiken, terwijl me mond gewend was te praten over andere.
Me lichaamsdelen die ik niet kon gebruiken, terwijl ik gewend was ermee te pronken.
En me ogen die elke moment dicht zouden kunnen gaan en voor eeuwig dicht kunnen blijven, terwijl ik gewend was om ermee naar haraam zaken te kijken.
Ik smeekte om Allah's hulp, maar zag mezelf als een leugenaar, want ik kende hem alleen toen het met me mis ging.
Yah Allah ik weet het niet, ik weet niet meer verder.
Hoe zou ik mezelf in de spiegel kunnen aankijken, terwijl ik weet dat ik de shitan als vriend nam.
Hij die mijn hart in miljarden stukjes heeft kapot gemaakt.
Helemaal gehecht is ie nog niet!!
(Ik wou even deze stukje met jullie delen, het is van een zuster)
.Een woord van vier letters, maar die toch de harten laten beven en de tranen laten vloeien.
Spijt voor me gedrag.
Spijt voor me woorden.
Spijt voor me denkwijze.
Spijt voor me handelingen.
SPIJT DAT IK OOIT GEBOREN BEN!
Had ik maar een gum waarmee ik mezelf kon uitgummen, dan bezorgde ik mezelf en andere niet zoveel ellende.
Spijt in dit leven, dagenlang niet geslapen en tranen stromen alsof ze nooit zullen ophouden.
Maanden, Jarenlang van deze leven genieten, totdat ik mezelf niet meer kon bewegen.
Het werd me vertelt maar ik wou niet luisteren opeens hoorde ik ALLAHU AKBAR.
Ja dat weet ik!!
Dat dringt tot me door hoe zou ik anders binnen een paar uur half dood kunnen zijn.
Tranen vloeien over me wangen, me ogen worden wazig. Heb ik nog een kans??
Yah Allah vergeeft u mij!!
Ik heb me door sitan leiden verleiden, of nee om eerlijk te zijn: Het is me eigen domheid!
Ik riep: de koran is me boek, maar uitgelezen was nooit gebeurt.
Ik hoorde alleen van mensen, en dacht vaak: Nee ik ben niet zo een extremist.
Had ik maar nagedacht!
Ik kon alleen hopen op de hulp van allah.
Maar waarom zou allah mij helpen terwijl ik ongehoorzaamde. WAAROM!!
Waarom had ik niet geluisterd!
Yah Allah ik smeekte u om de dood als dat beter voor me was.
En U heeft me uitstel gegeven, waaraan ik dat verdien dat weet ik niet.
Maar ik zal nooit vergeten, de angstige blikken die me aankeken.
De pijn die ik voelde waardoor ik dagelang niet kon slapen.
Me stem die ik niet kon gebruiken, terwijl me mond gewend was te praten over andere.
Me lichaamsdelen die ik niet kon gebruiken, terwijl ik gewend was ermee te pronken.
En me ogen die elke moment dicht zouden kunnen gaan en voor eeuwig dicht kunnen blijven, terwijl ik gewend was om ermee naar haraam zaken te kijken.
Ik smeekte om Allah's hulp, maar zag mezelf als een leugenaar, want ik kende hem alleen toen het met me mis ging.
Yah Allah ik weet het niet, ik weet niet meer verder.
Hoe zou ik mezelf in de spiegel kunnen aankijken, terwijl ik weet dat ik de shitan als vriend nam.
Hij die mijn hart in miljarden stukjes heeft kapot gemaakt.
Helemaal gehecht is ie nog niet!!
(Ik wou even deze stukje met jullie delen, het is van een zuster)