meisje1987
24-10-2005, 20:06
De pijn diep van binnen...
Tranen laten vallen om een jongen die het niet waard is...
Zoveel tranen over mijn wangen, met elk een betekenis
Het gemis naar jou verwoordt elke druppel die over mijn wangen gaat, want jij bent diegene die mijn hart raakt, jij bent het die voor mij is gemaakt...teminste dat dacht ik, want hoe kan jij nou de ware voor mij zijn, als ik dag en nacht om je huil, als ik in jou armen schuil, denkend aan de toekomst, en niet aan het heden, dingen willen wegstoppen van het verleden, omdat jij zogenaamd de leegte daarvan opvulde.
Ik weet het is allemaal onzin, maar de verleiding in het leven is te groot.
Ik gaf mezelf, ik verwachte veel van je, terwijl ik me hart al aan je openstelde, en jij je de rug al naar mij toekeerde, terwijl ik het met blinde ogen zag.
Ik voelde zoveel, er waren zoveel twijfels rondom jou, en ik wist dat ze niet voor niets waren, maar ik sloot me er voor af...
Want zodra ik je stem hoorde, zodra ik in je ogen keek, verdween de zwarte wereld om mij heen, en voelde ik me niet alleen. De stilte verdween, en de warme liefde van jou kwam op me af. Achteraf voelde het als een straf, waneer ik me zelf teleurstelde, en ik wist dat je slecht was.
Me verstand sprak keer op keer, maar me hart met haar gevoel voor jou, stond er altijd boven. Ik geloofde je leugens, die op de waarheid leek, ik geloofde in onze toekomst, terwijl ik alles wel beter wist.
Ik wou niet luisteren naar me verstand, want je was te leuk, te lief, te knap
Je had alles, wat een ander niet kon hebben, en toen je eenmaal me bezit was, was ik blij, en toen je me verlaatte had ik weer tranen.
Continue speelde je met me gevoelens, elke dag opnieuw.
Elke dag stond de verleiding op de loer, de ene keer kon ik het overwinnen, andere keren was mijn zwak voor jou te groot, en wou ik je enkel beminnen.
Me hart heb ik aan jou gegeven, want jij was degene met wie ik verder wou leven.
Zoveel kansen gaf ik je, teveel, en ik weet dat was fout. Maar op dat moment maakte ik die keuze, ik maakte de keuze om voor jou te gaan, en wat krijg ik er voor terug, pijn en een diepe stille traan...die zich laat zien, in de donkere nacht, waneer ik op je wacht, en je mij teleurstelt. Constant kijkend naar mijn telefoon, naar je naam, en de minuten verstrijken, terwijl je niets van je laat horen.
Achteraf ik verwachtte veel van je, en ik verwachtte veel van mij zelf. Ik wou iets van mijzelf geven, wat ik je niet kon geven, omdat iets in mij het tegenhield, me verstand.
En hoe zwak ik me ook opstelde, ik wist wie je was, hoe je was, ik wist alles, ik wist enkel de waarheid, maar die wou ik niet inzien.
Want ik dacht je kan toch veranderen misschien?
Diep in me hart wist ik, wat ik ook zou doen, wat jij ook zou denken, en al zou je het willen, veranderen doen je niet.
Het enigste wat je doet, is mij verdriet geven...
En je wist het, je wist het al die tijd. Je wist hoe zwak ik was, en hoeveel ik van je hield, en je maakte er gewoon misbruik van.
Ik wou het stoppen, maar ik kon het niet stoppen, omdat mijn hart voor jou bleef kloppen, iedere dag.
Hoe kon ik geloven in onze toekomst samen. Ik verwachte dat je respect voor mij ging tonen, maar hoe kan je dat doen, als ik me zo zwak opstel, dat ik alles geef wat van mij zelf is.
Je wist dat ik ‘s avonds op je wachtte, je wist dat ik huilde, je wist dat je me leven was, en dat ik afhankelijk werd van je.
Ik wist de waarheid, en jij wist de waarheid, maar alles werd een leugen.
Ik wou het niet zien, omdat mijn ogen verblind waren door de liefde voor jou.
Ik was te afhankelijk van je, ik deed alles voor je, en jij??? Jij gaf me 1 ding: een gebroken hart, met diepe pijn van binnen
lieve meiden, wat ik met dit gedicht wil zeggen...geef jezelf nooit zomaar aan iemand, geef je hart nooit aan een persoon, bij je wie je twijfelt, want vroeg of laat zul je begrijpen waarom die twijfels er waren!
Hoe moeilijk het ook is in de liefde, stel je niet afhankelijk op, want zodra je dat doet, weten ze dat je zwak bent, en kunnen ze geneens respect voor je tonen omdat je alles doet, alles geeft aan ze, om ze niet te verliezen!
Zorg dat jij de touwtjes in handen houd, want dan alleen weetje waneer ze echt van je houden, ze alles voor JOU zullen doen
Tranen laten vallen om een jongen die het niet waard is...
Zoveel tranen over mijn wangen, met elk een betekenis
Het gemis naar jou verwoordt elke druppel die over mijn wangen gaat, want jij bent diegene die mijn hart raakt, jij bent het die voor mij is gemaakt...teminste dat dacht ik, want hoe kan jij nou de ware voor mij zijn, als ik dag en nacht om je huil, als ik in jou armen schuil, denkend aan de toekomst, en niet aan het heden, dingen willen wegstoppen van het verleden, omdat jij zogenaamd de leegte daarvan opvulde.
Ik weet het is allemaal onzin, maar de verleiding in het leven is te groot.
Ik gaf mezelf, ik verwachte veel van je, terwijl ik me hart al aan je openstelde, en jij je de rug al naar mij toekeerde, terwijl ik het met blinde ogen zag.
Ik voelde zoveel, er waren zoveel twijfels rondom jou, en ik wist dat ze niet voor niets waren, maar ik sloot me er voor af...
Want zodra ik je stem hoorde, zodra ik in je ogen keek, verdween de zwarte wereld om mij heen, en voelde ik me niet alleen. De stilte verdween, en de warme liefde van jou kwam op me af. Achteraf voelde het als een straf, waneer ik me zelf teleurstelde, en ik wist dat je slecht was.
Me verstand sprak keer op keer, maar me hart met haar gevoel voor jou, stond er altijd boven. Ik geloofde je leugens, die op de waarheid leek, ik geloofde in onze toekomst, terwijl ik alles wel beter wist.
Ik wou niet luisteren naar me verstand, want je was te leuk, te lief, te knap
Je had alles, wat een ander niet kon hebben, en toen je eenmaal me bezit was, was ik blij, en toen je me verlaatte had ik weer tranen.
Continue speelde je met me gevoelens, elke dag opnieuw.
Elke dag stond de verleiding op de loer, de ene keer kon ik het overwinnen, andere keren was mijn zwak voor jou te groot, en wou ik je enkel beminnen.
Me hart heb ik aan jou gegeven, want jij was degene met wie ik verder wou leven.
Zoveel kansen gaf ik je, teveel, en ik weet dat was fout. Maar op dat moment maakte ik die keuze, ik maakte de keuze om voor jou te gaan, en wat krijg ik er voor terug, pijn en een diepe stille traan...die zich laat zien, in de donkere nacht, waneer ik op je wacht, en je mij teleurstelt. Constant kijkend naar mijn telefoon, naar je naam, en de minuten verstrijken, terwijl je niets van je laat horen.
Achteraf ik verwachtte veel van je, en ik verwachtte veel van mij zelf. Ik wou iets van mijzelf geven, wat ik je niet kon geven, omdat iets in mij het tegenhield, me verstand.
En hoe zwak ik me ook opstelde, ik wist wie je was, hoe je was, ik wist alles, ik wist enkel de waarheid, maar die wou ik niet inzien.
Want ik dacht je kan toch veranderen misschien?
Diep in me hart wist ik, wat ik ook zou doen, wat jij ook zou denken, en al zou je het willen, veranderen doen je niet.
Het enigste wat je doet, is mij verdriet geven...
En je wist het, je wist het al die tijd. Je wist hoe zwak ik was, en hoeveel ik van je hield, en je maakte er gewoon misbruik van.
Ik wou het stoppen, maar ik kon het niet stoppen, omdat mijn hart voor jou bleef kloppen, iedere dag.
Hoe kon ik geloven in onze toekomst samen. Ik verwachte dat je respect voor mij ging tonen, maar hoe kan je dat doen, als ik me zo zwak opstel, dat ik alles geef wat van mij zelf is.
Je wist dat ik ‘s avonds op je wachtte, je wist dat ik huilde, je wist dat je me leven was, en dat ik afhankelijk werd van je.
Ik wist de waarheid, en jij wist de waarheid, maar alles werd een leugen.
Ik wou het niet zien, omdat mijn ogen verblind waren door de liefde voor jou.
Ik was te afhankelijk van je, ik deed alles voor je, en jij??? Jij gaf me 1 ding: een gebroken hart, met diepe pijn van binnen
lieve meiden, wat ik met dit gedicht wil zeggen...geef jezelf nooit zomaar aan iemand, geef je hart nooit aan een persoon, bij je wie je twijfelt, want vroeg of laat zul je begrijpen waarom die twijfels er waren!
Hoe moeilijk het ook is in de liefde, stel je niet afhankelijk op, want zodra je dat doet, weten ze dat je zwak bent, en kunnen ze geneens respect voor je tonen omdat je alles doet, alles geeft aan ze, om ze niet te verliezen!
Zorg dat jij de touwtjes in handen houd, want dan alleen weetje waneer ze echt van je houden, ze alles voor JOU zullen doen