Bekijk volle/desktop versie : Rozengeur en maneschijn....


Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
09-04-2003, 23:22
'Sanaaaaaaa, waar is mijn witte linnen broek!' schreeuwde ik boos. Damn..dat zusje van mij ook altijd. We hadden hier altijd ruzie over. Ondertussen kwam Sanaa vrolijk binnengewandeld in mijn kamer, alsof er niets aan de hand was. Ik weet dat ze dat doet om mij te treiteren en ik begon nog bozer te worden. Ik reikte naar mijn slipper die ik aanhad, maar voordat ik het wist was die heks al verdwenen. 'Wacht maar ik krijg je nog wel!' schreeuwde ik haar na. We waren allemaal druk in de weer met inpakken. Eindelijk zomervakantie..wat had ik hiernaar verlangd zeg. Morgen zouden we vertrekken samen met onze buren. We konden heel goed met elkaar opschieten. Aangezien we hier in Nederland haast geen familie hebben beschouwen we ze als onze familie. 3emie Driss en Geltie Fatima heetten ze. Oh ik kon niet wachten..morgen zouden we dus vertrekken en hun zoon Samir, op wie ik al sinds de basisschool verliefd ben zou ook meegaan. Ik keek dromerig voor me uit. Zijn zusje vertelde pas dat ie weer een ander vriendinnetje had. God wat deed dat pijn om te horen. Heel stom eigenlijk, want ik wist zeker dat Samir nooit wat met zo een klein opdondertje als ik zou beginnen. Ik had hier nooit wat over verteld aan iemand, zelfs niet Ouafa, zijn zusje, mijn beste vriendin. Al gauw werd ik wakker geschud door mijn moeder: 'Siham! Sta op je moet nog voor je broertje inpakken, maar ga eerst naar de supermarkt koffie voor me halen voor onderweg.' Typisch wij weer, dacht ik. Waarom kunnen we niet gewoon ergens in een restaurantje wat eten of drinken. Nee bij ons ging altijd de hele keuken mee. Wat schaamde ik me altijd als we werden nagestaard door die Fransen en Spanjaarden. Maar ach..het was wel gezellig. Ik trok snel mijn spijkerjasje aan, mijn schoenen en weg was ik. Onderweg naar de supermarkt zag ik een groepje jongens staan. Oh nee wat had ik hier een hekel aan. Ik liep naar de overkant, maar ze hadden het in de gaten die duiveltjes en liepen ook naar de overkant. Ik voelde mezelf rood worden, ik wist nooit hoe me te gedragen in dit soort situaties. 'Ewa zin, je ziet er wel schattig uit hoor als je bloost.' Ik zei niks en liep haastig door. 'Hey je hoeft niet bang te zijn hoor, we eten je niet op,' hoorde ik ze zeggen. 'Soooow a sahbie een nacht met haar doet wonderen man.' Ik zei nog steeds niks en liep gewoon verder. Ik dacht laat ze alsjeblieft ophouden voordat ik mijn vader hier tegenkom of zo. Gelukkig, na een tijdje hielden ze op. 'Ik kom je nog wel een keer tegen zin!' hoorde ik een van hen roepen. Aangekomen in de supermarkt pakte ik snel de koffie, rekende af en ik wilde net naar buiten lopen toen ik een hand op mijn schouder voelde. Ik schrok en draaide me om. 'Slecht geweten he...' 'Oh hoi..Samir....'
09-04-2003, 23:41


Ik keek in zijn ogen en smolt weg, maar liet er niks van merken. Tja na al die jaren was ik daar wel goed in geworden. Hij had mooie lichtbruine ogen, de mooiste ogen die ik ooit had gezien. Hij was een beetje lichtgetint, slank en lang en had donkerbruin haar. Ik heb me vaak afgevraagd hoe het zou zijn om mijn vingers door zijn haar te strijken...de meeste Marokaanse jongens hadden krulletjes, maar Samir had stijl haar, en een babyface.


Wat vinden jullie er tot nu toe van? Should I go on or not?? Het is aan jullie.
10-04-2003, 02:46
Door gaan meid!Geen twijfel eraan mogelijk...Yallah zied!
10-04-2003, 07:33
echt leuk ga verder
10-04-2003, 19:53


'En heb je al ingepakt? Morgen een grote dag he?' zei Samir. 'Eh..ja, ben bijna klaar. Moet nog een paar kleine dingetjes inpakken. Jij?' vroeg ik. 'Ja ik ook, maar ga je naar huis? Zal ik met je meelopen?' Oh shit dacht ik bij mezelf. Ik wilde het zo graag, maar was bang dat ik mijn vader of broer zou tegenkomen. Ook al is Samir een buurjongen en konden onze ouders goed met elkaar overweg, ik mocht geen contact hebben met geen enkele jongen dus ook geen Samir. Maar hoe kon ik in godsnaam weigeren? Wat zou hij wel niet denken? Voor ik het wist floepte het er al uit. 'Ja is goed' zei ik. Mijn hart klopte in mijn keel, zo bang was ik. Het idee dat ik mijn vader nu tegen zou kunnen komen..het zou een schande zijn. Maar als ik snel zou wezen zou ik niemand tegenkomen, want het was nu tijd voor het 3ars gebed. We liepen richting huis, ik deed zo normaal mogelijk. 'Ik heb gehoord dat je geslaagd bent, nog gefeliciteerd.' zei Samir. 'Ja dankjewel, en jij meneer het advocaatje, nog altijd rechten studeren?' En zo praatten we nog een tijdje verder tot ik in de verte weer dat groepje jongens zag. Gelukkig was Samir bij me, ik weet zeker dat ze anders weer vervelend zouden gaan doen. 'Salaam a sahbi, kidejr, lebes?' Blijkbaar kende Samir ze. Ik liep gewoon door, ik had geen zin om erbij te staan en het was bovendien te gevaarlijk, stel je voor dat ik gezien werd? Ik snelde me naar huis, legde de koffie neer in de keuken en liep naar mijn kamer. Wat een opluchting zeg, ik dacht nog even aan Samir. Wat zag hij er leuk uit in zijn donkerblauwe spijkerbroek en witte shirt. Snel stond ik op, pakte mijn broertjes koffer nog in, hielp mijn moeder nog met de laatste dingetjes inpakken en belde Ouafa op. Het was nu acht uur s'avonds. 'Hey lekker ding, hoorde ik aan de andere kant van de lijn. 'Hey schatje hoe is het? Ik verheug me op morgen joh.' We kletsten nog even verder. Opeens hoorde ik een jongensstem. 'Hey waar was je net?' Het was Samir! Wat klonk zijn stem mooi door de telefoon! Ik vertelde dat ik haast had en dat mijn moeder op me wachtte. 'Mag ik Ouafa nog even?' vroeg ik. Ik kreeg Ouafa aan de lijn, we kletsten nog even verder en toen werd ik geroepen. 'Salaam Baba, 'ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd. 'Ewa bentie, zet een pot thee ik ben moe.' Ik zette thee, legde het neer op tafel en ging zitten. Soms was mijn vader echt een lieverd, maar als hij boos was dan kon je maar beter uit zijn buurt blijven. 'Ik heb naar Marokko gebeld, naar Mansour (zijn broer) en hij wil jou voor zijn zoon, Mohammed. Ik zei hem dat we akkoord gaan. Deze zomer zullen jullie de trouwakte tekenen. Je hebt nu je diploma dus je kan na de zomer beginnen met werken, zodat je je neef kan binnenhalen. Waaaaaaaat!!! ik werd even duizelig, alles draaide om me heen, ik keek naar mn moeder. Hoe konden ze? Zonder mijn instemming? Ik wil helemaal nog niet trouwen, ik wil verder studeren, en vooral niet met die gluiperd van mn neef! 'Baba, ik wil nog verderstuderen, ik wil niet trouwen ik ben nog jong en..' maar ik zag de blik in mijn vaders ogen en hij keek niet bepaald blij. Hij sprak op een rustige toon, maar ik kende die toon maar al te goed. 'Siham, spreek me niet tegen, de beslissing is al genomen, jullie zullen deze zomer verloven en jullie trouwakte tekenen. Yallah ga naar je kamer we vertrekken morgen na het fadjrgebed, dus je kan maar beter gaan slapen.' Ik stond op. Ik ging kapot van binnen. Hoe konden ze me dit aandoen hoe? Het was net of mn hart zo uit mijn lichaam werd gerukt. Ik was strompelde naar boven. Voor het eerst in mijn leven verachtte ik mijn vader. Ik was toch zijn dochter? Hoe kon hij me nu tegen mijn zin in laten trouwen met iemand? Ik dacht aan mijn neef..ik heb hem nooit gemogen. Het ging hem om de papieren, dat wist ik zeker. Bij die gedachte rende ik naar de badkamer en ik gaf over. Ik keek in de spiegel. Ik zag er witjes uit. Ik nam een warme douche en huilde..de tranen bleven maar stromen. Ik vroeg me elke keer af waarom? Ik werd gewoon uitgehuwelijkt!! Yarab waar had ik dit aan verdiend?! Ik deed mijn badjas aan en liep de douche uit. Ik hoorde mijn moeder en vader beneden praten. 'El hadj je hebt gehoord dat ze niet wil trouwen we kunnen haar toch niet dwingen?' 'Soukti 3lia!! jij ook al?! Ze heeft nu de leeftijd bereikt om te trouwen, en ik kan mijn broer niet weigeren Siham aan zijn zoon te geven! Ik wil er niks meer over horen klaar!' Het wilde maar niet tot me doordringen, ik barstte weer in snikken uit en plofte neer op mijn bed. Mijn zusje stond in de deuropening, ze had het ook gehoord. Ik zag dat ze medelijden met me had, maar ze zei niks en ging weer weg. Ik moest er niet aan denken, ik moest met mijn neef trouwen, ik zou het bed met hem moeten delen. Ik werd weer misselijk en rende naar de badkamer om weer te kokhalzen. Ik voelde me zo vies. Opeens ging de deur open...
10-04-2003, 20:09
so joh het is echt mooi hoor hoe jij schrijft, en dat al op de eerste blz ga gauw verder
10-04-2003, 23:15
Nou Karima ben blij dat er iemand in mn verhaal geinteresserd is dankje meid.
11-04-2003, 10:09
geen dank en ga gauw verder
11-04-2003, 12:42
Leuk vehaal meid!!Ga je wel alsjeblieft verder???
Bij andere verhalen moeten we zo lang wachten, en dan raakt men een beetje gefrustreerd.....

Isha
11-04-2003, 13:20
Origineel gepost door Isha
Leuk vehaal meid!!Ga je wel alsjeblieft verder???
Bij andere verhalen moeten we zo lang wachten, en dan raakt men een beetje gefrustreerd.....

Isha

Helemaal mee ééns meid!! Dus kom op met je verhaal!!

Romaissa....
11-04-2003, 14:54
wowow zeker een goed verhaal zeg ga gauw verder
xleilax je fan
11-04-2003, 18:22
Hey het doet me echt goed om zulke positieve reacties te lezen van jullie, jullie zijn echt mijn drijfveer thanks! Speciaal voor jullie nog een vervolgje:

Het was mijn moeder. 'Mijn moeder schrok toen ze me zo zag overgeven. Ze liep naar me toe en wilde me troosten, maar ik liet haar niet toe. Ik was boos, boos op alles en iedereen. Ook al wist ik dat mijn moeder dit ook niet heeft gewild, ik wilde even met rust gelaten worden. Mijn moeder zag dat ik haar niet toeliet, ik zag dat het haar pijn deed. Ze slaakte een zucht. 'Bentie ik heb dit ook niet gewild, je vader is nu eenmaal zo.' Ik liep langs haar heen naar mijn kamer, ik had nergens behoefte aan. 'Je vader is nu eenmaal zo zegt ze dan. En dat moet ten koste gaan van mijn leven??!' Ik was zo woedend, ik barstte alweer in tranen uit. Hoe kon dit gebeuren hoe? Een week geleden was mijn enige zorg mijn HAVO-diploma halen en nu? Nu werd ik uitgehuwelijkt! Daar gaan mijn dromen, ik zou nu waarschijnlijk in een of andere supermarkt moeten werken voor die klootzak, om een jaarcontract te krijgen. En zo...met al die vragen in mijn hoofd viel ik in slaap.

'Siham! nodi! Yallah nodi we gaan weg!' Ik deed mijn ogen open..het leek net of er lood op mijn ogen rustte, zo zwaar voelden mijn oogleden aan. Opeens herinnerde ik me alles weer. Mijn hart ging tekeer. Ik keek in de spiegel, ik zag er erg slecht uit. Ik liep naar de douche, daar kwam ik mijn broertje Zouhair tegen. Zouhair was 8 jaar oud en een lieverd. 'Goedemorgen Siham,' zei hij met een lieve stem. Al was ik nog zo boos, mijn broertje moest ik wel een kus geven. Dat deed ik ook en hij glimlachte lief naar me. In de douche wastte ik mijn gezicht en poetste mijn tanden snel. Met een klein beetje make-up camoufleerde ik de wallen onder mijn ogen die je door het huilen goed kon zien. Ik liep naar beneden. Daar zaten mijn moeder, broertje en zusje te ontbijten. Mijn broer Wasim was het huis uit en woonde een paar straten verderop. We zagen hem niet zo veel en hij zou ook niet meegaan naar Marokko. 'Fin baba?' vroeg ik. 'Hij is naar de moskee elfadjr gaan bidden. Als hij terugkomt moeten we klaarstaan, we vertrekken meteen.' zei mijn moeder. Ze keek me een beetje bezorgd aan. Ik voelde me schuldig voor hoe ik me gister had gedragen tegenover haar, zij heeft het immers ook niet gewild. Oh god ik moest er weer aan denken en kreeg een brok in mijn keel. Ik heb niet ontbeten, ik kon geen hap door mijn keel krijgen. Opeens ging de bel. Ik wilde de deur niet opendoen, dat was vast mijn vader dacht ik. Maar het bleek Ouafa te zijn: 'Vrolijk kwam ze binnen, ewa lieve reisgenoten lekker geslapen? klaar voor de reis?' Iedereen mompelde maar wat terug. 'Nou sorry hoor was maar een vraagje.' Ik ging naar boven zonder wat te zeggen en ze liep me achterna. 'Siham wat is er?' 'Niks.' 'Oh kom op Siham ik ken je langer dan vandaag, vertel het me, heb je ruziegehad?' 'Toen barstte ik in snikken uit. 'Ouafa, ik word gewoon uitgehuwelijkt!' Ze kon haar oren niet geloven, nam me in haar armen en troostte me. 'Stil maar lieverd, je vader is gewoon weer in zo een bui van hem, het komt wel goed.' Maar ik wist dat het niet goed zou komen, ik wist dondersgoed dat mijn vader het meende.'
11-04-2003, 18:51


oooooh wat erg voor haar


maar ga gauw verder
11-04-2003, 18:53
Ouafa was zo een lieverd, ze leefde echt met me mee. Ik zei dat ze dit aan niemand mocht vertellen. Dat beloofde ze. Beneden hoorde ik dat mijn vader was teruggekomen van de moskee. Ik friste me weer een beetje op en liep naar beneden. Ik had totaal geen zin om hem onder ogen te komen, maar ik moest wel. Ik besloot om gewoon zo normaal mogelijk tegen hem te doen, anders werd alles alleen maar erger. Ouafa was intussen alweer naar huis om haar moeder te helpen. Ik liep naar beneden en groette mijn vader. Ik controleerde of alle ramen waren gesloten, of we niks vergeten waren, of het gas was dichtgedraaid en keek nog een laatste keer in mijn kamer. 'Tot na de zomer kamertje van me...' We liepen naar ons witte busje dat helemaal volgeladen was met spullen. Aan de overkant stonden 3emie Driss en Geltie Fatima, en Ouafa. Ze knipoogde naar me. Alleen Samir zag ik nog niet. Daar kwam hij al aan, met zijn koffer in zijn ene hand en zijn telefoon in zijn andere hand. Hij was aan het bellen. Zeker afscheid aan het nemen van zijn vriendin, er ging een steek van jaloezie door me heen bij die gedachte. Voor even vergat ik alles. Hij zag er zo knap uit. Hij had een witte broek aan met een babyblauw truitje en witte instappertjes. Onze ouders groetten elkaar en iedereen stapte in. We zouden vertrekken. Weg van Nederland. Aan de ene kant vond ik het heerlijk, maar ik wist maar al te goed wat me te wachten stond. Hoe ga ik dit overleven?

In de auto viel ik als een blok in slaap, zoals altijd. Ik werd gewekt in Frankrijk, Lille. Het was nu negen uur in de ochtend. We stapten uit bij een grote parkeerplaats. Er waren houten bankjes en tafeltjes. Mijn moeder en Geltie Fatima begonnen meteen maar aan het ontbijt. Mijn vader en 3emie Driss pakten een kleedje om op te bidden. Ik liep met mijn Zouhair, Sanaa en Ouafa naar de toiletten. Samir liep achter ons, hij moest blijkbaar ook naar het toilet. Ik voelde zijn aanwezigheid achter ons. We verdwenen in het toilet, wasten allemaal ons gezicht. Ik was stil. Sanaa en Zouhair maakten wat geintjes en Ouafa kwam naar me toe. 'Gaat het een beetje meid, je weet dat je altijd alles aan me kwijt kunt he.' Ik bedankte haar en we liepen weer terug. Mijn vader lag op het kleedje, het verbaasde me dat hij zo snel in slaap kon zijn gevallen. Snel daarna wekte mijn moeder hem om te ontbijten. Er was koffie en lemsemen, wat mijn moeder gister heeft gemaakt. Samir kwam ook aangelopen. Ik zag dat mijn vader met tegenzin opstond en nog slaap had. Ik dronk een beetje van mijn koffie, meer kon ik niet op. 3emie en geltie zeurden de hele tijd dat ik moest eten. 'De jeugd van tegenwoordig, altijd bezig met lijnen.' grapten ze. Samir zag ik niet. Hij zat aan dezelfde kant als mij, helemaal aan het andere uiteinde. Toen iedereen klaar was ruimden we snel alles op. Mijn vader ging vast naar de auto. Bij de auto aangekomen zag ik dat mijn vader alweer in slaap was gesukkeld. 'Elhadj, als je slaap hebt blijven we nog even.' zei mijn moeder. Koppig als hij was zei hij dat ie geen slaap had en dat mijn moeder niet moest overdrijven. En daar gingen we dan, alweer op weg naar Marokko, onze eindbestemming. Marokko daar waar die ellendige neef en zijn familie mij opwachtten....
11-04-2003, 19:42
In de auto dacht ik nog over van alles na. Het afgelopen jaar op school, mijn vriendinnen, het nieuws wat mijn vader me verteld heeft, Samir...zucht. Sanaa sliep en Zouhair keek stil naar buiten. 'Opeens keek hij mij aan. 'Siham, ik word duizelig,' zei hij met een jammerende stem. 'Kom maar hier lieverd ',en ik deed mijn arm over zijn schouder. Ik zei dat hij beter niet naar buiten kon kijken. Ik hield hem stevig vast. Mijn vader had een koranbandje opgezet, ik vond het mooi. Mijn moeder sliep. Ik had nog steeds spijt van gisteren. Hey mijn moeder slaapt, Sanaa slaapt en ik slaap niet, wat vreemd. Normaal gesproken val ik meteen als een blok in slaap. Op de snelweg is het best druk. Al die auto's die met een snelle vaart mijn vaders busje inhalen, ik vind het maar eng. Ik kijk voor me en zie de auto van onze buren. Wat zou Samir nu doen, dacht ik. Hey wat wil mijn vader nu gaan doen, wil hij ze inhalen? Langzaam zie ik dat onze auto naar links gaat. Vreemd, mijn vader haalt ze nooit in, hij weet de weg niet eens... Op eens zie ik het, mijn vader is in slaap gesukkeld!! Ik keek links van ons en zag een enorme vrachtwagen onze richting op rijden. Ik hoorde de vrachtwagen nog luid toeteren en slaakte een gil. AAaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh!!! Ik zag mijn broertje en hield hem stevig vast, ik beschermde hem met mijn lichaam...de vrachtwagen kwam alsmaar dichterbij en wat er daarna gebeurde weet ik niet.....
Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11